Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Λευκωσία - Lefkosa. Μια επίσκεψη στην "άλλη πλευρά"..


Την τουρκοκυπριακή πλευρά της εντός των τειχών παλιάς Λευκωσίας (Lefkosa στα τούρκικα) είχα επισκεφτεί πάλι το 2005. Τότε είχα περάσει από το «οδόφραγμα» του «Λήδρα Πάλας» με αυτοκίνητο. Όταν όμως η κόρη μου μού πρότεινε να την επισκεφτούμε πάλι μαζί τώρα, αρχές Σεπτεμβρίου, που βρεθήκαμε στην Κύπρο, δεν είπα όχι. Ευκαιρία να δω και το πολυδιαφημισμένο «άνοιγμα» της οδού Λήδρας, σκέφτηκα.


Και να μαι ένα Σάββατο πρωί να δείχνω το διαβατήριο μου σε μια, είναι αλήθεια, όμορφη, αλλά βλοσυρή «αστυνομικίνα» της Τουρκοκυπριακής πλευράς με ωραία στολή. Οι στολές είναι μέρος των δημοσίων σχέσεων του ψευδοκράτους σκέφτηκα
Κάθε φορά που αναγκάζομαι να δείχνω διαβατήριο για να περάσω προς την «άλλη» πλευρά, είναι αλήθεια ότι δεν νιώθω και τόσο άνετα. Αντίθετα, για να χρησιμοποιήσω και έκφραση των παιδιών μου «μου τη δίνει». Θα έρθει άραγε η ώρα που θα επισκεπτόμαστε όποιο σημείο της πατρίδας μας θέλουμε, χωρίς αυτή την εξευτελιστική διαδικασία? Δεν υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε στον «έλεγχο διαβατηρίων» και έτσι σε λίγα μόνο λεπτά βρεθήκαμε προς την «άλλη πλευρά». Η κίνηση στους δρόμους σαφώς λιγότερη από την δική μας ελληνοκυπριακή πλευρά. Τα κτίρια παλιά, λιγότερο συντηρημένα (βλ. κάτω).


Ένα από τα λίγα κτίρια που έχουν συντηρηθεί (εκτός αυτών της γειτονιάς Arabahmet που όπως αναφέρω παρακάτω έχει συντηρηθεί με πόρους της Ε.Ε) είναι και το ιστορικό κτίριο «Μπουγιούκ Χαν» (Büyük Han), δηλαδή το Μεγάλο Χάνι. Το χάνι αυτό κτίστηκε αμέσως μετά την οθωμανική κατάκτηση του νησιού το 1570. Η ημερομηνία ανέγερσής του πιθανόν να είναι το 1572 και ο δημιουργός του ήταν ο Μουζαφέρ πασάς, που υπήρξε ένας από τους στρατηγούς που έλαβαν μέρος στην κατάληψη της Λευκωσίας. Στο χάνι διέμεναν περιπλανώμενοι έμποροι, ταξιδιώτες και προσκυνητές. Με τη Βρετανική κυριαρχία στο νησί (1878), το χάνι χρησιμοποιήθηκε ως κεντρική φυλακή μέχρι το 1893. Αργότερα μέχρι το 1963, στο χάνι διέμεναν άπορες τουρκοκυπριακές οικογένειες και υπήρξε εποχή που στο κτίριο διέμεναν 70 οικογένειες. Σήμερα είναι τουριστικό μέρος με καφετέριες, εστιατόρια και καταστήματα (βλ. τη φωτο πιο κάτω).


Απέναντι από το Μεγάλο Χάνι βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας. Αν και μερικοί κάνουν λάθος και υπολαμβάνουν ότι πρόκειται για ορθόδοξο ναό, η αλήθεια είναι ότι κτίστηκε ως καθολικός ναός. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και αρχαιότερη γοτθική εκκλησία της Κύπρου (εσωτερικές διαστάσεις 66 μ. Χ 21 μ.). Οι πρώτες εργασίες για την οικοδόμηση του ναού ξεκίνησαν κατά τα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας (πιθανόν το 1209) και δήρκεσαν πάνω από 100 χρόνια. Με την κατάληψη της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς (1570), ο ναός της Αγίας Σοφίας μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Προστέθηκαν δύο μιναρέδες στο δυτικό τμήμα της εκκλησίας. Μεταξύ των δύο μιναρέδων κρεμάστηκαν, τα τελευταία χρόνια, δύο σημαίες, η τουρκική και η «τουρκοκυπριακή» (βλ. τη α΄φωτογραφία πάνω, καθώς και παρακάτω). Τον Αύγουστο του 1954 ο ναός μετονομάστηκε σε τέμενος Σελιμιέ προς τιμήν του Σουλτάνου Σελίμ Β’ (1566 – 1574) επί της εποχής του οποίου κατάκτησαν οι Οθωμανοί την Κύπρο.


Μετά το ναό της Αγίας Σοφίας ή τέμενος Σελιμιέ (διαλέγετε και παίρνετε), επισκεφτήκαμε τη Σκεπαστή Αγορά, ένα μπακλαβατζίδικο και περπατήσαμε στα σοκκάκια που θυμίζουν και λίγο Μοναστηράκι.


Αυτή τη φορά δεν επισκεφθήκαμε τη συνοικία Arabahmet που είναι αλήθεια ότι είναι η πιο γραφική συνοικία της «άλλης πλευράς». Την επισκέφθηκα όμως το 2005 και είπα τώρα να βάλω λίγες φωτογραφίες (κυρίως από το διαδίκτυο) για να τις δείτε κι εσείς. Η συνοικία αυτή έχει παραδοσιακά σπίτια που κτίστηκαν το 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα και κατοικείτο παλιά, κυρίως. από εμπόρους (μεταξύ των οποίων και πολλοί Αρμένηδες και Εβραίοι). Ανακαινίστηκε από κεφάλαια της Ε.Ε. και είναι αλήθεια ότι έγινε πολύ ωραία.



Αυτή ήταν με λίγα λόγια η βόλτα μας. Αφήνοντας πίσω μου την παλιά Λευκωσία της «άλλη πλευράς» θυμήθηκα ότι τα σοκάκια αυτά τα περνούσα και μικρή, πριν το 1964 και τη δημιουργία της «πράσινης γραμμής». Τότε επισκεπτόμασταν με τους γονείς μου τη Λευκωσία, τη Χώρα όπως τη λέγαμε με λεωφορείο της «γραμμής». Η αφετηρία των λεωφορείων του χωριού μας ήταν κοντά στην Αγία Σοφία. Τότε ήμουν ακόμα μικρή και ανέμελη…. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωθα τώρα την ίδια ανεμελιά βλέποντας παντού τούρκικες σημαίες. Αχ βρε συμπατριώτες (Τουρκοκύπριοι) πότε θα μπορέσετε να απαλλαγείτε κι εσείς από το βραχνά αυτό που δυστυχώς τον βλέπετε ως προστασία?.
----------------------------------
Προσθήκη:
Η εικόνα με τις αστυνομικίνες δεν απεικονίζει, όπως λανθασμένα εξέλαβα, Τουρκοκύπριες, αλλά Ελληνοκύπριες αστυνομικίνες. Τις φωτογραφίες τράβηξε ο PhilKl (blogger Karalis) από την παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου του 2007 , πράγμα που μου το επισήμανε ο ίδιος. Υπάρχει εδώ. Εγώ όμως την πήρα από κάπου αλλού που δεν θυμάμαι τώρα από πού και έτσι έγινε το λάθος. Πάντως οι στολές που είδα των Τουρκοκυπρίων μοιάζουν με τις στολές αυτές. Ζητώ συγγνώμη από το δημιουργό και από σας για το λάθος.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Άλλη μια ελπιδοφόρα είδηση


Να σας πω την αλήθεια, όταν, πριν μερικούς μήνες, άκουσα ότι ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και σημαίνον στέλεχος της ΝΔ Γιάννης Κεφαλογιάννης, παραπέμπεται να δικαστεί για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία, καθώς και πρόκληση τέλεσης του αδικήματος της ψευδορκίας (και οι δύο κατηγορίες έχουν σχέση με έμπορο ναρκωτικών), μέσα μου δεν πολυπίστευα ότι η ποινική αυτή δίωξη θα καταλήξει και σε καταδίκη του εν λόγω πολιτικού. Όχι γιατί πίστευα στην αθωότητα του εν λόγω κυρίου, ούτε γιατί αμφέβαλλα για την ακεραιότητα του Δικαστηρίου (καμιά φορά, είναι αλήθεια, αμφιβάλλω για το θάρρος ορισμένων δικαστών). Απλώς είχα επιφυλάξεις αν οι μάρτυρες θα επέμεναν μέχρι τέλος στις αρχικές τους καταθέσεις. Αρκετοί μάρτυρες και ιδίως δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν πάντα τη δύναμη να αντισταθούν μέχρι τέλος στις πολιτικές πιέσεις που ενδεχομένως (δεν λέω σίγουρα) τους ασκούνται και μάλιστα όταν προέρχονται από το Κυβερνών κόμμα. Σήμερα όμως διάβασα στον τύπο ότι τελικά ο Γ. Κεφαλογιάννης καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση για τα πιο πάνω αδικήματα (βλ. εδώ και εδώ).
Σκέφτηκα ότι αυτή είναι μια ελπιδοφόρα είδηση. Όχι επειδή καταδικάστηκε ο εν λόγω πολιτικός, αλλά γιατί κατάλαβα ότι οι Έλληνες έχουν γίνει πιο δυνατοί και λιγότερο ανεκτικοί στην όποια διαφθορά.
--------------------------------

Υ.Γ. Σας υπενθυμίζω ότι αφορμή για την ποινική δίωξη του Γιάννη Κεφαλογιάννη στάθηκαν οι καταγγελίες αστυνομικών της Ειδικής Αστυνομικής Υπηρεσίας Δίωξης Εγκλήματος (ΕΙΔΑΣΥΔΕ) πως ο επί 50 χρόνια βουλευτής Ρεθύμνου είχε ζητήσει από δύο συναδέλφους τους να «αθωώσουν» έμπορο ναρκωτικών, προσφέροντας ως αντάλλαγμα διορισμό στη γυναίκα του ενός και καλή μεταχείριση στο Σώμα και για τους δύο.

Υ.Γ2 Τι να σκέφτεται άραγε ο τέως Υπουργός κοιτάζοντας το ρολόι του? Μήπως ότι ήλθε η ώρα της μη ανοχής στη διαφθορά?

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Η επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκύπριους οδηγεί σε αφελληνισμό της Κύπρου??


Το κυρίαρχο θέμα στην επικαιρότητα, όσο ήμουν στην Κύπρο, ήταν η περίφημη εγκύκλιος του Υπουργού Παιδείας της νήσου κ. Αντρέα Δημητρίου προς τα σχολεία που βρίσκονται υπό την εποπτεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εγκύκλιος, στηριγμένη στις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και μέσα στο πλαίσιο της προώθησης προγραμμάτων επαναπροσέγγισης των δυο κοινοτήτων, προτείνει μια σειρά από ενδοσχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες για να γνωριστούν και να συνομιλήσουν οι δύο κοινότητες του νησιού. Και τούτο για να καλλιεργηθεί, όπως αναφέρεται «κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας».

Ε λοιπόν μου έκανε εντύπωση ο σάλος που ξεσηκώθηκε, όχι μόνο από την Ιεραρχία (κάτι τέτοιο άλλωστε ήταν αναμενόμενο), αλλά και από μερικούς πολιτικούς ακόμα και της συμπολίτευσης (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) τόσο για την εν λόγω εγκύκλιο, όσο και για μια εκπεφρασμένη πολιτική βούληση του ίδιου Υπουργού για εκσυγχρονισμό των σχολικών βιβλίων ιστορίας. Με λίγα λόγια οι διαμαρτυρόμενοι μιλούν για προσπάθεια «αφελληνισμού» του νησιού, για «κατεδάφιση του Ελληνισμού», για "δικαίωση της εισβολής" κλπ κλπ. Λες και εμείς οι Ελληνοκύπριοι και κυρίως τα παιδιά μας αν μάθουμε όχι μόνο αυτά που μας χωρίζουν από τους Τουρκοκύπριους, αλλά και όσα κατά καιρούς μας ένωσαν ή μας ενώνουν ακόμα, θα χάσουμε την ελληνικότητα μας ή θα «δικαιώσουμε» την εισβολή και κατοχή. Ίσα ίσα έχω την εντύπωση ότι αν αντιμετωπίσουμε την Ιστορία κατάματα με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα και αναγνωρίσουμε και τα δικά μας λάθη (όπου αυτά υπάρχουν), έχουμε ακόμα μια ελπίδα ότι δεν θα χάσουμε για πάντα τη μισή πατρίδα μας. Ότι δεν θα μετατραπεί μόνιμα σε «Τούρκικη επαρχία».

Πείτε μου έχω άδικο???


Ο Υπουργός Παιδείας της Κύπρου κ. Αντρέας Δημητρίου, ο οποίος μέχρι το 1996 ήταν καθηγητής Εξελικτικής Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκτοτε είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου