Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Θα απορεί και ο Γιαπωνέζος.....

Όταν σας λέω ότι ως λαός είμαστε υπερβολικός, δεν με πιστεύετε. Νέα έκρηξη υπερβολής, αυτή τη φορά από τη Βουλή και το ΕΣΡ. Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ξεσηκώθηκε πρώτα η Βουλή, με πρωτοστάτρια την εθνομητέρα, βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη (που όψιμα τιμά το αντάρτικο) και διάφορους εθνοπατέρες  από τα άλλα κόμματα να ακολουθούν κατά πόδας. Ακολούθησε το ΕΣΡ, το οποίο, πάντα κατά την εφημερίδα, απαγόρευσε δύο τηλεοπτικές διαφημίσεις κλιματιστικού μηχανήματος Ιαπωνικής προέλευσης. Και γιατί παρακαλώ? Μα για τους εξής σοβαρούς λόγους: Στη μια διαφήμιση ένας βουλευτής Γιαπωνέζος απευθυνόμενος προς τους συναδέλφους του από το βήμα της Βουλής ξεστομίζει τα εξής «προσβλητικά» για τον Έλληνα: «Συνάδελφοι, ο Έλληνας πρέπει να ανασάνει. Ενεργοποιούμε το ιαπωνικό πακέτο στήριξης».









Στη δεύτερη διαφήμιση η προσβολή συνεχίζεται ακάθεκτη και ολοκληρώνεται. Πώς? Μα, με ένα κείμενο άκρως βλαπτικό της τιμής  των νεοελλήνων: «Ήρθε η ώρα να πάρουν όλοι οι Έλληνες μίζα, 25% επιδότηση στα κλιματιστικά τάδε».








Τι λέτε βρε παιδιά της Βουλής και του ΕΣΡ? Τόση προσβολή δεν τη σηκώνουμε!!!!! Καλά κάνατε και τις απαγορεύσατε αυτές τις άκρως προσβλητικές διαφημίσεις. Άντε, ήρθε η ώρα να απαγορεύσετε  και τις σατιρικές εκπομπές!


---------------------------- 
Μια ωραία ανάρτηση επί του νομικού θέματος της απαγόρευσης είναι αυτή του elawyer “Η Βουλή φέρεται να λογοκρίνει διαφημιστικά spot κλιματιστικών"

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Εκδήλωση στο θωρηκτό "Αβέρωφ". Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί?

Προχθές βλέπαμε με τον άντρα μου ειδήσεις στο MEGA. Και ξαφνικά αρχίζει ο παρουσιαστής (νομίζω ότι ήταν ο Στραβελάκης) να εκφωνεί με ιερή αγανάκτηση ότι έγινε, λέει, βεβήλωση και προσβολή χωρίς προηγούμενο του θωρηκτού «Αφέρωφ», για την οποία ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων, ότι θα πέσουν κεφάλια (και πράγματι έπεσαν) και άλλα τέτοια μελοδραματικά. Και όλα αυτά για μια εκδήλωση  που διοργάνωσε ο  όμιλος Πατίστα στο πιο πάνω πολεμικό πλοίο επ' ευκαιρία της λήξεως των Ποσειδωνίων 2010. Ο άντρας μου, τρόπον τινά, συμμεριζόταν την ιερή αγανάκτηση του παρουσιαστή, ενώ εγώ γελούσα. Μου φάνηκε τόσο αστείο να ασχολούνται οι ειδήσεις μ’ ένα τόσο ασήμαντο γεγονός και να το έχουν αναγάγει σε σκάνδαλο υψίστης σημασίας. Μάλιστα όταν τις επόμενες μέρες είδα ότι είχε πιάσει σχεδόν υστερία τα ΜΜΕ, αλλά και πολλά blogs με το γεγονός αυτό και να του δίνουν διαστάσεις που, κατά τη γνώμη μου δεν είχε, προβληματίστηκα. Τι είναι αυτό που κάνει ένα λαό που έχει χίλια μύρια προβλήματα, που έφτασε στο χείλος της χρεωκοπίας, που τα νοσοκομεία του υπολειτουργούν, η παιδεία του το ίδιο, που τους νέους του πλήττει φοβερή ανεργία, που πολλοί Έλληνες και ιδίως οι νεότεροι, κινδυνεύουν να μην πάρουν ποτέ σύνταξη κλπ κλπ να φρίττει, λέει, γιατί διοργανώθηκε μια ιδιωτική εκδήλωση με ποτά, έστω και με χορό, πάνω σ’ ένα παλιό πολεμικό πλοίο που μετατράπηκε σε Μουσείο? Ας σημειωθεί ότι δεν ήταν γαμήλια δεξίωση, όπως κατά κόρον λανθασμένα αναφέρεται, αφού η γαμήλια δεξίωση του ζεύγους δόθηκε στο club Island. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε η ιδέα της πραγματοποίησης τέτοιου είδους εκδηλώσεων στο πλοίο - Μουσείο (εξάλλου ποτέ δεν  συμπάθησα τις διάφορες κοσμικές, τύπου lifestyle, εκδηλώσεις), αλλά, βρε αδερφέ, δεν ένιωσα και ιερή αγανάκτηση. Υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά γεγονότα  και σκάνδαλα, για να νιώσω ιερή αγανάκτηση, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον πλανήτη (βλ. και τη φοβερή οικολογική καταστροφή στον κόλπο του Μεξικού, που όπως λέει και ο φίλος μου ο @Γεράσιμος ελάχιστη σημασία της δώσαμε). 


Ιδιωτικές εκδηλώσεις έχουν γίνει στο παρελθόν πολλές πάνω στο θωρηκτό «Αβέρωφ», χωρίς να ξεσηκωθεί τόσο μεγάλος σάλος και «ιερή αγανάκτηση». Απ’ ό,τι μαθαίνω παρόμοια εκδήλωση έκανε στις 5-6-2008 η οικογένεια Πατίστα και στα Ποσειδώνια 2008 (βλ. την αφίσα από την τότε εκδήλωση) με ποτά και μπουφέδες, χωρίς τότε να ανοίξει ούτε ρουθούνι. Επίσης στις 28 Οκτωβρίου 1996 έγινε η παρουσίαση πρωινής εκπομπής της Ελένης Μενεγάκη που τότε εργαζόταν στον Αντέννα, με την Άντζυ Σαμίου να τραγουδά το «χαμηλά πιο χαμηλά» και πολλές μοντέλες να παρουσιάζουν επίδειξη μόδας (βλ. το σχετικό βίντεο). Δεν θυμάμαι τότε να είχε ξεσηκωθεί τόσος μεγάλος σάλος και ιερή αγανάκτηση.


Μήπως λοιπόν είμαστε υπερβολικοί??? 
----------------------- 
Υ.Γ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά γράφοντας αυτή την ανάρτηση, μου ρθε στο μυαλό η ρήση του μεγάλου Μάνου Χατζηδάκι που, αν δεν κάνω λάθος, σαν σήμερα πριν 16 χρόνια έφυγε από κοντά μας "Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού, ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός". 
-------------------- 
Υ.Γ2 
Μόλις πληροφορήθηκα ότι το σχετικό γεγονός πρώτος "αποκάλυψε" ο Θέμος Αναστασιάδης στην εφημερίδα "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ". Σε τηλεοπτική μάλιστα εκπομπή έσουρε τα εξ αμάξης στους υπεύθυνους. Τι ζώα τους χαρακτήρισε, τι ξεφτιλισμένους, τι ηθικά χρεωκοπημένους κλπ κλπ (βλέπε το σχετικό βίντεο). Τι να πω, αφού νιώθει ιερή αγανάκτηση και ο μέγας ογκόλιθος της ηθικής, ε, τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά (αλήθεια,  Θέμο μου, εκείνα τα 5 εκατομμύρια ευρώ τι απέγιναν?). 

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Αγκαλιά με τον Καντάφι. Αξίζει τον κόπο?


Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Ποτέ δεν συμπάθησα τον Καντάφι. Ούτε τότε (1977 και 1984) που ο Ανδρέας Παπανδρέου έτρεχε στη Λιβύη και αντάλλασσε αγκαλιές μαζί του και έπαιρνε ως δώρο το «πράσινο βιβλίο» (!) του, ούτε όταν ο Καντάφι το Νοέμβριο του 1984 ήλθε στην Κρήτη (στη σοσιαλιστική Ελούντα παρακαλώ) προς τριμερή συνάντηση με το Μιτεράν και τον Ανδρέα. Και δεν ξέρω αν όλες αυτές οι αγκαλιές με ένα δικτάτορα (που εκφεύγουν από τα πλαίσια των αναγκαίων διακρατικών δημόσιων σχέσεων) μας βοήθησαν ως κράτος και ως λαό. Γιατί δικτάτορας ήταν και είναι ο Καντάφι και ας δήλωνε τότε ο Ανδρέας για το καθεστώς του «δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». Χριστός κι Απόστολος! Καμιά φορά έχανε το μέτρο ο Μακαρίτης.


Την πιο πάνω γνώμη μου δεν άλλαξα ούτε τώρα που ο γιος του Ανδρέα, ο Γιώργος, επισκέφτηκε τον Καντάφι στην τέντα του, στην Τρίπολη της Λιβύης, για να μπορέσει, λέει, να προσελκύσει επενδύσεις στη χώρα μας. Αρχικά άκουσα από το ραδιόφωνο ότι οι επενδύσεις αυτές θα είναι ύψους 200 δις δολαρίων ΗΠΑ. Τότε σκέφτηκα, εντάξει, για χάρη τόσο μεγάλου ύψους επενδύσεων, ας ρίξει ο Πρωθυπουργός μας και μια αγκαλιά και μ’ ένα δικτάτορα. Δεν χάθηκε και ο κόσμος. Όμως διαβάζοντας προσεκτικά τις ειδήσεις, ξέρετε τι κατάλαβα? Ο Καντάφι αυτά τα ίδια 200 δις δολάρια τα τάζει σε όλους, όχι μόνο σ’ εμάς. Τα έχει, λέει, γενικά για επενδύσεις σε άλλες χώρες κι εμείς ευελπιστούμε να πάρουμε ένα μερίδιο απ' αυτά.  Όταν δε είδα και κάτι θλιβερές εικόνες στο διαδίκτυο να απεικονίζουν ένα γερασμένο Καντάφι με το βαμμένο με καραμπογιά μαλλί να αγκαλιάζει μεν το δικό μας το Γιώργο, αλλά μ΄ ένα ψυχρό και παγερό πρόσωπο (πιο παγερό ακόμα και απ' αυτό του Μεντρέκα) και μάλιστα φορώντας γιαλιά ηλίου (είναι αγένεια αυτό ή μου φαίνεται?) ε, τότε τι να σας πω! Ανακατεύτηκα. Το αποκορύφωμα δε ήταν όταν είδα το Γιώργο στο βίντεο να δίνει στον Καντάφι κάτι παλιές φωτογραφίες που τον απεικονίζουν με τον Ανδρέα και το Μιτεράν στην Ελούντα (τότε καλέ το 84) και μάλιστα να του ζητά με ένα γλυκανάλατο ύφος αυτόγραφο (να υπογράψει δηλαδή πάνω στις φωτογραφίες), εεε, τότε ντράπηκα λίγο. Καλές οι επενδύσεις, δεν λέω, (φωτιά θα πέσει να με κάψει, αν πω το αντίθετο), αλλά ήταν ανάγκη να ζητήσει ο Έλληνας Πρωθυπουργός και αυτόγραφο από  το δικτάτορα!!! Από τότε που ο πατέρας του θαύμαζε τον Καντάφι, πέρασαν 26 χρόνια και υποτίθεται προχωρήσαμε μπροστά. Ή μήπως όχι?



Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Λίγα λόγια για τις offshore εταιρείες

Offshore εταιρεία! Κατά μια άποψη, η λύση για απρόσκοπτη επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς πολλές γραφειοκρατικές διαδικασίες και φόρους. Κατ’ άλλη όμως άποψη η λύση για κάθε φοροφυγά, για όποιον θέλει να κρύψει το μαύρο χρήμα που απέκτησε, χωρίς πόθεν έσχες και άλλους ενοχλητικούς ελέγχους, αλλά και για όποιον θέλει να αποφύγει να του πάρει η/o σύζυγος μέρος των περιουσιακών του στοιχείων, μετά το διαζύγιο.
Οι οffshore εταιρείες, οι υπεράκτιες ή εξωχώριες, όπως ονομάζονται στην ελληνική έννομη τάξη, είναι οι εταιρείες που έχουν την καταστατική τους έδρα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε μια από τις χώρες που θεωρούνται φορολογικός παράδεισος, ενώ η πραγματική τους έδρα, δηλαδή το κέντρο της διοίκησης και της δραστηριότητας τους βρίσκεται σε άλλη χώρα. Οι εταιρείες αυτές εμφανίστηκαν αρχικά σε μικρά κράτη (κυρίως σε βρετανικές αποικίες), όπως τα νησιά της Καραϊβικής, των οποίων η οικονομική ανάπτυξη με άλλους τρόπους ήταν δύσκολη. Αναπτύχθηκαν δε μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με γρήγορους ρυθμούς.


Οι offshore εταιρείες, σε σχέση με τις εγχώριες (εταιρείες), έχουν τα εξής πλεονεκτήματα, για τον ιδιοκτήτη τους: 
  • Χαμηλή που φτάνει τα όρια της μηδαμινής φορολόγηση, σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους ίδρυσής της. Βέβαια το πλεονέκτημα αυτό, τουλάχιστον ως προς τα ακίνητα που αποκτώνται στην Ελλάδα, υποχώρησε με το Ν. 3842/2010 που θα αναφερθεί εκτενέστερα πιο κάτω.
  • H ταχύτητα και η απλότητα της διαδικασίας σύστασής τους. Συγκεκριμένα μια υπεράκτια εταιρεία μπορεί να συσταθεί σε μία μόλις ημέρα και χωρίς καμία προετοιμασία σε αντίθεση με τις ελληνικές εταιρείες που απαιτούν χρονοβόρες διαδικασίες.
  • Η offshore εταιρεία παρέχει εχεμύθεια, ανωνυμία, εμπιστευτικότητα και τήρηση του απορρήτου. Η δυνατότητα διατήρησης της ανωνυμίας του μετόχου (η οποία πολλές φορές εξασφαλίζεται μέσα από δαιδαλώδεις διαδρόμους ιδρύσεως πολλών εταιρειών, ώστε η μια να είναι μέλος της άλλης) είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημα γι’ αυτόν που επιλέγει αυτόν τον τύπο της εταιρείας. Έτσι αποφεύγει και το πόθεν έσχες τόσο σε περιπτώσεις απόκτησης περιουσιακών στοιχείων μεγάλης αξίας, όσο και σε περιπτώσεις εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Επίσης αποφεύγει και τους δανειστές του, ακόμα και διεκδικήσεις από το/τη σύζυγο.
  • Το χαμηλό κόστος σύστασης και λειτουργίας τους. Μια εξωχώρια εταιρεία μπορεί να συσταθεί με έξοδα που ανέρχονται περί τα 1000 δολάρια ΗΠΑ, ενώ τα ετήσια έξοδα λειτουργίας της κυμαίνονται μεταξύ 500 και 1000 δολαρίων ΗΠΑ, ανάλογα με τη χώρα ίδρυσης της.

Αυτό το χρονικό διάστημα οι offshore εταιρείες βρίσκονται στην επικαιρότητα, λόγω της, μέσω αυτών, αφενός μεν διακίνησης του μαύρου χρήματος των ταμείων της SIEMENS και αφετέρου της νομής πολυτελών ακινήτων από διάφορους επώνυμους (πολιτικούς και μη). Ως προς το δεύτερο ας πούμε δυο λόγια παραπάνω. Έχει παρατηρηθεί στην Ελλάδα ότι τα πολύ ακριβά ακίνητα και πολλές πολυτελείς κατοικίες, μέχρι τώρα τουλάχιστον, τις νέμονται οι ιδιοκτήτες τους, μέσω offshore εταιρειών, οι οποίες ιδρύονται ειδικά για το λόγο αυτό. Πολλοί μάλιστα από τους πραγματικούς αυτούς ιδιοκτήτες εμφανίζονται (δήθεν) να πληρώνουν ενοίκιο στις εταιρείες αυτές. Οι λόγοι? Πολλοί. Οι κυριότεροι είναι αυτοί που αναφέρονται παραπάνω. Δηλαδή η αποφυγή της φορολογίας, του ελέγχου του πόθεν έσχες, των δανειστών και των διεκδικήσεων από τη/το σύζυγο. Αλλά, πάνω απ’ όλα το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Η πολιτεία θέλοντας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό, λόγω του οποίου χάνει μεγάλα ποσά από τη φορολόγηση του κεφαλαίου, αλλά και του εισοδήματος των πραγματικών ιδιοκτητών των offshore εταιρειών (αφού η απόκτηση περιουσιακών στοιχείων αποτελεί φορολογικό τεκμήριο για το εισόδημα του προσώπου), θέσπισε, προσπαθώντας να αναπληρώσει τα χαμένα έσοδα, ετήσιο φόρο επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που ανήκουν στις εταιρείες αυτές. Με το νόμο 3091/2002 ο εν λόγω φόρος ανερχόταν σε ποσοστό τρία τοις εκατό (3%) ετησίως επί της ανωτέρω αξίας. Με το άρθρο όμως 57 του νόμου 3842/2010 (ΦΕΚ Α΄ 58/23-4-2010) ο φόρος αυτός αυξήθηκε σε δεκαπέντε τοις εκατό (15%) ετησίως (υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, τις οποίες όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τις διαβάσει στο νόμο). Με το μέτρο αυτό της φορολόγησης, ο πραγματικός ιδιοκτήτης ουσιαστικά οδηγείται στην «απώλεια» του ακινήτου του σε μερικά χρόνια. Ας πούμε ένα παράδειγμα. Αν κάποιος διαθέτει πολυτελές ακίνητο στην Αθήνα, στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αντικειμενικής αξίας, ας πούμε, 1,2 εκατομμυρίων ευρώ και το έχει «γράψει» σε offshore εταιρεία, τότε, από φέτος, θα πληρώνει 180.000 ευρώ ετησίως ως ειδικό φόρο. Σε 6-7 χρόνια θα έχει πληρώσει φόρο ίσο με την αντικειμενική του αξία. Θα σκεφτείτε ίσως. Τότε όλοι οι ιδιοκτήτες (οι πραγματικοί) θα έχουν σπεύσει να αγοράσουν(!) το ακίνητο τους από την offshore εταιρεία ή θα σπεύσουν να το κάνουν, εντός του ορίου που θέτει ο νόμος (μέχρι το Φθινόπωρο). Χμμμμμμμμ, η αλήθεια είναι ότι έγινε ήδη (ονόματα δεν λέμε, «υπολήψεις» δεν θίγουμε) ή θα γίνει κι αυτό μέχρι το Φθινόπωρο. Όμως μην είστε σίγουροι ότι όλοι θα το κάνουν. Οι χωμένοι πολύ βαθιά στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, δηλαδή χρήματος που απέκτησαν από παράνομες δραστηριότητες, δεν θα πάψουν να φτιάχνουν offshore εταιρείες και να αγοράζουν ακίνητα, ακόμη κι αν ο φόρος είναι μεγάλος, ακόμα και αν σε μερικά χρόνια πληρώσουν διπλά και τριπλά την αξία του ακινήτου. Ειδικά αν η ροή του "μαύρου χρήματος" είναι συνεχής.


Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Άρση του καμποτάζ ή όχι?


Έβλεπα σήμερα στις μεσημβρινές ειδήσεις της τηλεόρασης τις σουρρεαλιστικές σκηνές μεταξύ των ναυτικών της ΠΝΟ και των επαγγελματιών του Πειραιά και της Αθήνας και γέλασα πικρά. Οι πρώτοι απεργούσαν και συνεπικουρούμενοι από το ΠΑΜΕ ταλαιπωρούσαν τους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων που είχαν την ατυχή ιδέα να περάσουν από τον Πειραιά, ενώ οι δεύτεροι είχαν τη φαεινή ιδέα να κατέβουν στο λιμάνι, για να υποδεχτούν τους ίδιους τουρίστες με τριαντάφυλλα. Στο τέλος οι δύο επαγγελματικές ομάδες (ναυτικοί- επαγγελματίες) κατέληξαν να μαλώνουν μεταξύ τους και αρκετά από τα τριαντάφυλλα, αντί να βρεθούν στα χέρια των τουριστών, εκσφενδονίστηκαν στα κεφάλια των συνδικαλιστών (βλέπε εδώ το σχετικό βίντεο), ενώ οι έκπληκτοι τουρίστες παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι!

Η αιτία της σύρραξης των δύο ομάδων είναι η επικείμενη άρση του καμποτάζ. Οι μεν ναυτικοί είναι αντίθετοι στην άρση, γιατί πιστεύουν ότι θα φέρει μεγαλύτερη ανεργία στον κλάδο τους, αφού τα με ξένη σημαία κρουαζιερόπλοια, που μετά το τέλος του καμποτάζ θα έχουν τη βάση τους σε ελληνικά λιμάνια, δεν είναι υποχρεωμένα να απασχολούν ελληνικό πλήρωμα. Ενώ οι υπόλοιποι επαγγελματίες  επιθυμούν την άρση, γιατί θα αυξηθεί η κίνηση των κρουαζιερόπλοιων και των επιβατών στα ελληνικά λιμάνια, με αποτέλεσμα να αυξηθούν και  τα έσοδα τους. Συγχρόνως δε θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας.
Για όσους αναρωτιέστε τι είναι το καμποτάζ μάζεψα μερικές πληροφορίες να σας δώσω. Λοιπόν το καμποτάζ είναι ένα προνόμιο (υποτίθεται) της Ελλάδας. Σε καμιά χώρα της Ε.Ε. δεν ισχύει πια. Το προνόμιο αυτό (αν μπορεί να θεωρηθεί προνόμιο) προβλέπει ότι τα κρουαζιερόπλοια, τα οποία έχουν υψωμένες σημαίες τρίτων χωρών (εκτός της ελληνικής σημαίας και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης), δεν μπορούν να χρησιμοποιούν λιμάνι εντός της ελληνικής επικράτειας ως βάση της δραστηριότητας τους. Δηλαδή ως αφετηρία και συγχρόνως  τερματισμό της κρουαζιέρας. Αποτέλεσμα αυτού είναι σήμερα, με εξαίρεση την εταιρεία "Louis Cruises" που δραστηριοποιείται με μερικά πλοία υπό ελληνική σημαία στο Αιγαίο, δεν υπάρχει άλλη εταιρεία κρουαζιέρας που να χρησιμοποιεί ως βάση τα ελληνικά λιμάνια, παρόλο που μεγάλες εταιρείες κρουαζιερόπλοιων που δραστηριοποιούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη δείχνουν έντονο ενδιαφέρον να δραστηριοποιηθούν και στο Αιγαίο.  Τους εμποδίζει όμως το καμποτάζ. Τα ελληνικά λιμάνια χάνουν έτσι τη δυνατότητα να αποτελέσουν τη βάση των εν λόγω εταιρειών, «χαρίζοντας» το προνόμιο αυτό σε άλλα ανταγωνιστικά λιμάνια, όπως αυτά της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολης, Σμύρνης κλπ), της Ιταλίας (Βενετίας, Γένοβα κλπ), της Ισπανίας (Βαρκελώνης κλπ) κ.ά.
Ας σημειωθεί ότι η χρησιμοποίηση των ελληνικών λιμανιών ως βάση για την έναρξη και λήξη της κρουαζιέρας θα βοηθήσει πολύ και τους ξενοδόχους, καθώς και τις επιχειρήσεις εστίασης. Και τούτο γιατί οι επιβάτες κατά την άφιξη τους στην Ελλάδα, πριν επιβιβαστούν στο πλοίο και μετά την αποβίβαση τους και προτού αναχωρήσουν για την πατρίδα τους, θα διανυκτερεύουν σε τοπικά ξενοδοχεία, θα τρώνε σε τοπικά εστιατόρια κλπ. Σχετική έρευνα του ΟΛΠ, καταδεικνύει ότι με την ανωτέρω απαγόρευση η χώρα μας χάνει περί τα 4,5 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το καμποτάζ βοηθά τις θέσεις εργασίας των ναυτικών. Οι τελευταίοι βέβαια, δια της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης, της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), αντιδρούν δυναμικά στην απόφαση της Πολιτείας να προχωρήσει σε άρση του προστατευτισμού που ισχύει σήμερα, θεωρώντας το ως casus belli.
Ποια είναι η γνώμη μου? Με την άρση του καμποτάζ  και μάλιστα υπό  ορισμένους όρους που ωφελούν τους ναυτικούς, όπως προωθείται ήδη από το Υπουργείο Οικονομίας, θα αυξηθούν (κατά μία άποψη θα διπλασιαστούν) οι επιβάτες  κρουαζιέρας που διακινούνται μέσω των ελληνικών λιμανιών. Δεν θα πάψουν δε να δραστηριοποιούνται στο Αιγαίο και τα κρουαζιερόπλοια με ελληνική σημαία που δραστηριοποιούνται και τώρα, τα οποία είναι υποχρεωμένα από το νόμο να έχουν ελληνικό πλήρωμα και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Με την αύξηση όμως των επιβατών και τις επιπλέον διανυκτερεύσεις θα ωφεληθούν και άλλες επαγγελματικές ομάδες (ξενοδοχεία, ξενοδοχοϋπάλληλοι, καταστήματα όλων των ειδών, επιχειρήσεις υποστήριξης και τροφοδοσίας πλοίων  κλπ), θα αυξηθούν δε και οι θέσεις εργασίας.  Είναι καιρός οι συνδικαλιστές να βλέπουν σφαιρικά την κατάσταση και όχι τα στενά συμφέροντα του κλάδου τους. Και μη ξεχνάμε ότι ο τουρισμός είναι η κύρια, αν όχι η μόνη «βιομηχανία» που διαθέτει η Ελλάδα.