Όπως θα ξέρετε ή αν δεν ξέρετε σας πληροφορώ περί αυτού εγώ τώρα, στην Ανατολική Αττική δεν υπάρχει αποχετευτικό σύστημα. Όλοι έχουμε βόθρους. Ο δικός μας βόθρος, όταν κοντεύει να γεμίσει, αναβοσβήνει προειδοποιητικά ένα κόκκινο φωτάκι. Ε λοιπόν, το κόκκινο αυτό φωτάκι μας αναβοσβήνει εδώ και μια βδομάδα. Κάθε φορά που το βλέπω τα νεύρα μου γίνονται τσαντάλια. Μη ρωτάτε γιατί. Η απάντηση είναι προφανής. Λόγω της απεργίας των βυτιοφόρων, δεν μπορούμε να αδειάσουμε το βόθρο. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, πήρε τηλέφωνο σε καμιά 10αριά επιχειρήσεις βυτιοφόρων, για να έρθουν να μας τον αδειάσουν, αλλά η απάντηση ήταν στερεότυπα αρνητική. Και να θέλαμε να σας βοηθήσουμε, του είπαν, δεν θα μπορούμε μετά να αδειάσουμε το βυτίο μας, γιατί ο χώρος, όπου εναποθέτουμε τα λύματα φυλάσσεται από απεργούς που μας εμποδίζουν να πλησιάσουμε. Χθες βράδυ ο καημένος ο διαχειριστής πέρασε από όλα τα διαμερίσματα και μας ειδοποίησε ότι ο βόθρος πια έχει γεμίσει εντελώς. Από στιγμή σε στιγμή θα ξεχειλίσει. Όχι μπάνιο λοιπόν και όχι πλυντήρια. Μόλις το άκουσα κόντεψα να πάθω αποπληξία. Περιμένω πώς και πώς να δω, σήμερα το απόγευμα, τι απόφαση θα πάρουν οι βυτιοφορείς για τη λήξη ή έστω αναστολή της απεργίας. Κρέμομαι από τα χείλη τους. Εξαρτάται το μπάνιο μου από την απόφαση τους αυτή. Πού καταντήσαμε…………..
Κράτος υπάρχεις, μ’ ακούς, θα λειτουργήσεις ή θα με αφήσεις άπλυτη?????