
Ξημέρωσε η 21η Απριλίου. Από χθες είχα κατά νου να ανεβάσω σήμερα μια ανάρτηση σχετικά μ’ αυτή τη μαύρη επέτειο. Για την Κύπρο δύο φορές μαύρη και θλιβερή αυτή η μέρα. Ας μη ξεχνάμε ότι η δικτατορία με το τραγικά εγκληματικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, έφερε στο νησί μου τον Αττίλα. Και ο Αττίλας έφερε το ξεριζωμό. Και ο ξεριζωμός, σε μένα προσωπικά (και όχι μόνο), άνοιξε μια πληγή που, μετά από τόσα χρόνια, δεν λέει να κλείσει εντελώς.
Κάνοντας όμως το πρωί μια βόλτα στον ηλεκτρονικό τύπο, άλλαξα γνώμη. Όχι δεν θα γράψω για τη δικτατορία. Θα γράψω για τη φρέσκια επικαιρότητα που με καίει. Ποια είναι αυτή? Μα η επικράτηση του ακροδεξιού εθνικιστή Έρογλου και του κόμματος του, δηλαδή του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ), στις Τουρκοκυπριακές «εκλογές». Διαβάζω στο ΕΘΝΟΣ τα πιο κάτω (τα εντός παρενθέσεως δικά μου για να γίνει κατανοητό το κείμενο) :
«Το Κόμμα Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές με ποσοστό 44,16%, που του δίνει και τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης «κυβέρνησης». Το ΚΕΕ καταλαμβάνει τις 26 από τις 50 έδρες στη νέα «βουλή». Το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (του «Προέδρου» Μεχμέτ Αλί Ταλάτ) με ποσοστό 29,34% κερδίζει 16 έδρες, το Δημοκρατικό Κόμμα του Σερντάρ Ντενκτάς με ποσοστό 10,6% καταλαμβάνει 5 έδρες…… . Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, δηλ. 100.000 περίπου από το σύνολο των 161.373 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων είναι Τούρκοι έποικοι. Το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί τώρα σε «συγκατοίκηση» στην εξουσία του ψευδοκράτους, του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, αφού η θητεία του στη λεγόμενη προεδρία και ως διαπραγματευτή στις συνομιλίες για το Κυπριακό λήγει το 2010, και του Ντερβίς Ερογλου, ο οποίος επιστρέφει στην «πρωθυπουργία» έπειτα από απουσία περίπου πέντε χρόνων από την ενεργό πολιτική (ήταν «Πρωθυπουργός» επί Προεδρίας Ντενκτάς) …… Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη γραμμή που θα ακολουθηθεί στο Κυπριακό καθώς οι θέσεις των δύο ηγετών των Τουρκοκυπρίων συγκρούονται. Ο Ταλάτ υποστηρίζει λύση ομοσπονδίας και θεωρείται μετριοπαθής, αν και δεν το έχει αποδείξει ακόμη στην τράπεζα των συνομιλιών του με τον Πρόεδρο Χριστόφια, ενώ ο Έρογλου εκφράζει ακραίες θέσεις και είναι οπαδός του διαχωρισμού και της «λύσης» συνομοσπονδίας μεταξύ δύο «ισότιμων και κυρίαρχων κρατών…..»
Διάβασα τα πιο πάνω και αναστέναξα. Ας μη γελιόμαστε δύο ισότιμα και κυρίαρχα κράτη σημαίνει Διχοτόμηση.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μου στο διαδίκτυο, πέφτω πάνω στην πιο κάτω «προκήρυξη» από τη «ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 5η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
«Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες, Την Παρασκευή 24 Απριλίου στις 7:00 μ.μ. μπροστά στο συρματόπλεγμα της ντροπής στο Λήδρα Πάλας στη Λευκωσία, θα αποτίσουμε ΦΟΡΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ στην Επέτειο του ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού ενάντια στο καταστροφικό για την Κύπρο μας Σχέδιο Ανάν. Σας καλούμε όλους εκεί για να διαδηλώσουμε την αποφασιστικότητά μας ότι ΔΕΝ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ μπροστά στην αλαζονεία του Τούρκου εισβολέα και κατακτητή και ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ στα ανθρώπινα δικαιώματά μας όπως αυτά καθορίζονται από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες. Η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ θα σημάνει και πάλι σύντομα για ολόκληρη την Κύπρο μας. Γιατί φανερός και ξεκάθαρος είναι και τώρα ο κίνδυνος επιβολής ΜΙΑΣ ΑΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΛΥΣΗΣ, μιας λύσης με Παρθενογένεση ενός Πολιτειακού Εκτρώματος που θα ενταφιάζει την εθνική μας καταγωγή, θα καταλύει τη Δημοκρατία, θα τσιμεντώνει τον φυλετικό – ρατσιστικό διαχωρισμό των πολιτών. Κύπριε συμπατριώτη, εσύ που με την ψήφο σου στο Δημοψήφισμα του 2004 ΔΙΕΣΩΣΕΣ την Κυπριακή Δημοκρατία και την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ σ’ αυτή τη γη, καλείσαι τώρα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΄Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, να υπερασπιστείς και πάλι τα Δίκαια και τα Δικαιώματά σου. Ελάτε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι απορρίπτουμε κάθε μορφής υποχωρήσεις οι οποίες δεν διασφαλίζουν ή αποκαθιστούν τα δικαιώματά μας…… Ας δώσουμε όλοι μαζικά το παρόν μας στο Συλλαλητήριο της 24ης Απριλίου για να προειδοποιήσουμε ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο περήφανος λαός μας θα δεχθεί ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΄Η ΟΧΙ ΣΧΕΔΙΑ ΤΥΠΟΥ ΑΝΑΝ. Παρόντες ΟΛΟΙ: Λαός, Κόμματα και Εκκλησία»
Αν σας πω ότι μου άρεσε αυτή η «προκήρυξη» θα πω ψέματα. Περιέχει βέβαια ωραία μεγάλα λόγια, αλλά να, εμένα μου δημιουργείται η εντύπωση ότι όποιος την έγραψε και όποιος την ενστερνίζεται δεν θέλει λύση. Και όταν λέω λύση εννοώ τέτοια ώστε να μείνει η Κύπρος ενιαία. Λύση, χωρίς υποχωρήσεις, δεν γίνεται. Όταν μάλιστα είσαι από την πλευρά των ηττημένων. Αυτή η δήθεν αγωνιστικότητα (στα χαρτιά) και το ασυμβίβαστο δεν μου αρέσει, γιατί θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη Διχοτόμηση. Όπως ακριβώς ευαγγελίζεται και ο Έρογλου που απέκτησε δύναμη με τις ψήφους των Τούρκων Εποίκων. Δεν ξέρω αν θα με πείτε συμβιβασμένη. Πιστεύω όμως ότι αν η σωτηρία της πατρίδας απαιτεί ένα αξιοπρεπή συμβιβασμό, πρέπει να έχεις τη δύναμη και το θάρρος να τον κάνεις. Ίσως να μη φτάναμε στον Αττίλα, αν είχαμε το θάρρος και τη σύνεση να κάναμε πριν το συμβιβασμό. Ας μη ξεχνάμε και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με ωραία λόγια και συνθήματα όπως «Στην Κόκκινη Μηλιά και ακόμη πέρα» ξεκίνησε. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται αγωνιστικό, ασυμβίβαστο κλπ κλπ το σύνθημα αυτό, αλλά ήταν και η αρχή της καταστροφής του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Αυτά είχα να πω. Τα είπα και ξαλάφρωσα.
Και για να θυμηθώ πάλι τη μαύρη επέτειο ας ευχηθώ «Ποτέ πια Δικτατορία». Να μη διαβάζω δε κάτι ακραίες θέσεις σε μερικά blog, όπως π.χ. "όταν ήταν ο Παπαδόπουλος στην εξουσία δεν ανέβηκε η τιμή του ψωμιού" ή "έχουμε και ταΐζουμε 300 βουλευτές τζάμπα" ή ακόμα χειρότερα «φωτιά στη Βουλή» κλπ. Όχι βρε παιδιά, δεν χρειαζόμαστε Δικτάτορες για να έχουμε σταθερές τιμές (ήταν άλλοι λόγοι που τότε ήταν παγκοσμίως σταθερές οι τιμές), ούτε μας φτώχυναν οι μισθοί των βουλευτών. Η Βουλή χρειάζεται στην πολιτική μας ζωή. Απλώς να προσέχουμε ποιους στέλνουμε εκεί.
