Πώς πέρασαν πέντε χρόνια από την τελευταία μου ανάρτηση! Και να μαι τώρα, ξανά blogger. Προτιμώ, προς το παρόν, να ξεδίνω στο blog, παρά να δημιουργήσω facebook κλπ. Πείτε με παλιομοδίτισσα. Βέβαια, ποτέ δεν λέω ποτέ.
Λοιπόν τι λέγαμε; Α, ναι, ότι πέρασαν πέντε χρόνια. Και τι δεν συνέβη μέσα σ' αυτό το διάστημα. Από μνημόνιο σε μνημόνιο πήγαμε, από μείωση σε μείωση (μισθών και συντάξεων, όχι τιμών), από φόρο σε φόρο κλπ. Οι αντιμνημονιακοί γίνανε οι πιο συνεπείς μνημονιακοί και οι μνημονιακοί ...μείνανε μνημονιακοί. Τώρα πια οι μόνοι που δεν πείστηκαν ότι τα μνημόνια ήταν αναγκαία για να ξεφύγουμε από τη χρεοκοπία είναι η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Α, ναι ξέχασα τον Λαφαζάνη, τη Ζωή και τον...Βαρουφάκη.
Ας έρθουμε τώρα σε μένα, στις εξελίξεις τις δικές μου.
Στα προσωπικά: Έγινα γιαγιά! Η γιαγιά Μερόπη. Τι ωραίος τίτλος!
Στα επαγγελματικά: Είμαι συνταξιούχος εδώ και έξι μήνες. Συνταξιούχος Δικαστής. Τώρα θα τα λέμε από εδώ, πιο συχνά, πιο ελεύθερα. Ελπίζω να συναντήσω και πάλι εδώ παλιούς μου "φίλους".
Αυτά για σήμερα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Υ.Γ. Όχι, δεν έχω γίνει ακόμη σαν την κυρία της φωτογραφίας. Κρατιέμαι.
