Από καιρό διαβάζω τα ποιητικά ποστ των συν-bloggers και μια ζήλια μου τσιμπάει την καρδιά και το μυαλό (για να χρησιμοποιήσω κι εγώ μια κοινότυπη ποιητική έκφραση). Γιατί? Μα επειδή απλούστατα εγώ, φύση πεζή και πραγματιστική, δεν είμαι ικανή και άξια να γράψω ποιήματα. Το μόνο ποίημα που έγραψα στη ζωή μου είναι το πιο κάτω στην Α΄ Γυμνασίου και αυτό όχι αυθόρμητα. Μετά από ένα μάθημα νέων ελληνικών που ο φιλόλογος μας έμαθε τα διάφορα τονικά μέτρα στη Νεοελληνική στιχουργική, μας ανέθεσε να γράψουμε ο καθένας ένα ποίημα σε κάποιο μέτρο. Και νάτο το πρώτο και τελευταίο ποιητικό αριστούργημα μου. Θαυμάστε ποίηση βαθυστόχαστη και πλήρη νοημάτων….. Χα χα χα!
Μέλισσες και πεταλούδες πετούν
και με χαρά τα πουλιά κελαηδούν
στο περιβόλι αυτό το πρωί
που είναι κοντά στη δική μας αυλή.
και με χαρά τα πουλιά κελαηδούν
στο περιβόλι αυτό το πρωί
που είναι κοντά στη δική μας αυλή.
-----------------------
Υ.Γ. 1
Μη με ρωτήσετε τι τονικό μέτρο χρησιμοποίησα. Δεν είμαι σίγουρη. Αν δεν κάνω λάθος (που μπορεί και να κάνω) είναι το δαχτυλικό μέτρο (περιλαμβάνει τρεις συλλαβές από τις οποίες τονίζεται η πρώτη).
Vad μου αν κάνω λάθος κράξε με!
-----------------------------
Υ.Γ. 2
Για όποιον ενδιαφέρεται για τη νεοελληνική στιχουργική βλ. εδώ και εδώ
---------------------------------
Υ.Γ.3
Το άλλο ποίημα που ξέρει το πουλί του ΑΡΚΑ (εκτός από το «αρνάκι άσπρο και παχύ») είναι το δικό μου!!
32 σχόλια:
Μερόπη
Το ποίημα σου με χόρτασε,
ήταν γλυκό κι αφράτο
τους στίχους καταβρόχθισα
και άδειασε το πιάτο
To μόνο που με παίδεψε,
και θα στο ξεφουρνίσω
ήταν η επαλήθευση
μου χάλασε τον οίστρο
Παρ' όλα αυτά συνέχισα,
το σχόλιο να σου γράφω
αφού το ποίημα σου αυτό
μου θύμισε ζωγράφο.
:-)
Μερόπη,"με εζητήσατε και ήρθα"(Καραμανλης θείος,Προς Θεσσαλονικείς,1974)!Δύσκολο έργο μου ανέθεσες!Να εκτιμήσω την ποιητική ιδιοφυία η οποία διέφυγε της προσοχής του φιλολόγου σου;Κι αυτός ο χριστιανός τι αναζητούσε;Το μελλοντικό πρώτο κυπριακό Νόμπελ Ποίησης;
Θα γίνω λοιπόν ...Γεωργουσόπουλος!Θα σε θάψω!Το κρίμα στο λαιμό σου,εσύ με κάλεσες!
-Μέτρο;Αμετρο!Εμβατήριο έγραψες, Μερόπη!!!Λείπει μόνο η μουσική!
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη...
Αναπαιστοι,δακτυλικά και δε συμμαζεύεται,όλα μαζί συντέλεσαν στο αριστουργηματικό Κυπριούργημα!
Ευτυχώς δεν κράτησα τα δικά μου Ελληνουργήματα εκείνης της εποχής,να τα βγάλω στη φόρα ,για να πάρεις εκδίκηση για τα...γλυκόλογά μου!
Ποπό κακία που έβγαλααααα!Δύσκολο,βρε παιδί μου,να είσαι Γεωργουσόπουλος,πως βγάζουν τόση κακία;Εδώ κάνουμε την πλάκα μας και πραγματικά μου πόνεσε το στομάχι τώρα που τα γράφω(κι από το γέλιο βέβαια)!
Νασαι καλά,Μερόπη μου,
καλό τριήμερο...
Πώς μου διέφυγε;
-Αρνάκι άσπρο και παχύ,
της μάνας του καμάρι...
Ποιο είναι το αντίθετο;
-Λύκος μαύρος και λιγνός,
του πατέρα του καημός!
Xaxaxa!!!Μπράβο Μερόπη μου!!
Μην ακούς τον ...Κακό φιλόλογο της παρέας μας!! Από κακία τα λέει!
Χαχαχαχα!!!
Εμένα το ποιηματάκι σου μου βγάζει μία λυρικότητα και μία παιδική αγνότητα! Αυτά σου έκαναν εντύπωση τότε αυτά εξύμνησες και λες και ήξερες ότι κάποτε οι μέλισσες και τα πουλάκια που ζουζουνίζουν και κελαηδούν στα περιβόλια και τις αυλές μας, θα ήταν παρελθόν!!!
Προφητικό και γλυκό το ποιηματάκι σου!
Εύγε φιλενάδα!!
-@ Αχ Γεράσιμε,
με ξεπέρασες σε ποιητικό οίστρο!! Ζηλεύω. Χα χα χα!
-@Vad μου,
το είχα προβλέψει ότι δεν κάνω για ποιητής. Γι αυτό δεν στράφηκα προς τα κει. Και έτσι στερήθηκε η Κύπρος από το πρώτο της Νόμπελ λογοτεχνίας. Χα χα χα!!
-@ Μαριάνα μου,
τι να κάνουμε? Δεν πήρα από το ποιητικό σου ταλέντο φιλενάδα. Και να φανταστείς ότι αυτό το ΠΟΙΗΜΑ με ξενύχτησε για να το γράψω. Χα χα χα!
Μαριάνα μου ,σ'ευχαριστώ για τη...διαφήμιση!Τόλμησε να ξαναβγάλεις ποίημα στην επιφάνεια και τα λέμε...
Δε ξέρω αν ήταν το πρώτο σου, αλλά ας μείνει τουλάχιστον το τελευταίο!
Πλάκα κάνω, μπορείς όμως να ξαναδοκιμάσεις!! χαχαχα
Κι όμως δεν έχεις δίκιο με μια καλή μελοποίηση οι στίχοι σου μπορούν να διεκδικήσουν δάφνες στη ...eurovision,
Τρία πουλάκια κάθονταν
απάνω στο κλαράκι
και ήλθε και τα έφαγε
ένα αετοπουλάκι.
Μερόπη μου Μερόπη μου
με τα ποήματα σου
άσε τα δικαστήρια
και πιάσε τα στιχουργικά σου.
Σε φιλώ χωρκανή.
meropi μην απογοητεύεσε. Τι να κάνουμε, δεν έχουμε όλοι ποιητική φλέβα !!
Που να δείς το δικό μου ποιήμα, γραμμένο σε ηλικία 12 ετών για τη πρώτη μου αγάπη !!
Οχι, δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα !!
-@ JamanFou μου,
όταν με την πρώτη πετύχεις το τέλειο, τότε σταματάς. Χα χα χα!
-@Μοναχικέ μου Λύκε,
λες να προτείνω τους στίχους μου στην Καλομοίρα?? Χα χα χα!
-@ Σταλαματιά μου,
λες να πάω τους στίχους μου για μελοποίηση???? στο Θεοδωράκη ή να προτιμήσω κάτι πιο ανάλαφρο, το Φοίβο ας πούμε???
-@ Λεοντόκαρδε μου,
το περιμένω να το δω το ποίημα σου. Κάντο ποστ, θα έχει μεγάλη απήχηση. Περιμένω...
Θα απαντήσω στην τρομερή σου ποίηση με ένα υψηλού επιπέδου παραμύθι με πάρα πολλά και βαρειά μηνύματα. Αφιερωμένο σε εσένα Μερόπη μου και σε όλους τους μπλογκόφιλους σου!
Πρόκειται για μία σπουδαία σειρά παραμυθιών, επιμελημένα από έναν φίλο. Αβάσταχτα τα νοήματα, καλό θέαμα! Αν θέλετε να δείτε και την υπόλοιπη σειρά, πληκτρολογήστε στο youtube τη λέξη aaronstories και θα βρείτε εκεί τα άπαντα του παραμυθά! Nα λοιπόν το link για το πρώτο :http://www.youtube.com/watch?v=NVPl3OScq-E
-@ little sunshine
χα χα χα!! Τι παραμύθι είναι αυτό καλέ? Τύφλα να χουν τα βαθιά νοήματα του ποιήματος μου μπροστά στη σοφία του Παραμυθά.....
Μετά το εξαιρετικό σου πρώτο και τελευταίο ποίημα, θα πρότεινα να γράψεις ένα τετράστιχο τώρα, εδώ που βρίσκεσαι.
Ακριβώς επειδή αυτοχαρακτηρίζεσαι "πεζή", ίσως το ποίημά σου να βγει πολύ αληθινό.
Φιλάκια! :)
Χαχα.... μια από τα ίδια κι'εγώ....σαν κι' εσένα...
Στηn ίδια τάξη θα μας αφήσει ο Vad...
Ευτυχώς που τα παιχνιδάκια με ποίηση (μέχρι χαϊκού έφτιαξα πέρυσι..., ήσαν στην π.V. (προ Vad) εποχή....
;-)))
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ε τώρα με προκαλείται να σας απαγγείλω το ποίημα που είχα γράψει και εγώ στη Β δημοτικού.Τα θέλατε ακούστε το τώρα...
ΕΙΡΗΝΗ
Ειρήνη είναι τα παιδιά που
το ένα λέει στο άλλο γειά.
Ειρήνη είναι το παιδί
που στη φύση τρέχει να χαρεί.
Ειρήνη είναι τα πουλιά που
κελαιδούνε στα κλαδιά.
Ειρήνη δεν είναι η φωτιά που
καίει όλα τα καλά.
Ειρήνη είναι το παιδί που
τρέχει ελεύθερα στη γή.
Ειρήνη είναι τα πουλιά που
κελαιδούνε στα κλαδιά.
ΤΕΛΟΣ
Καλό δεν ήταν ειλικρινά πως σας φάνηκε. Τότε είχα ακούσει φοβερές κριτικές.Έχω ταλέντο εεε?
Ωραίο blog θα τα λέμε συχνά τώρα που μπήκα δυναμικά στην τρέλα...
Meropi για δοκιμασε σε παρακαλω να γραψεις κατι σημερα, γιατι νοιωθω πως σου αρεσει αυτη η προοπτικη.
Μη σκεφτεσαι τις κριτικες
αλλα τι τραγουδαει η ψυχη σου μόνο.
Eίδες τι μούκανες, Μερόπη; Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση, σε έκραξα όπως μου το ζήτησες και έβγαλα κακό όνομα!Μέχρι και η Γλαρένια με φοβήθηκε!Ας την καθησυχάσω λοιπόν!Στην ίδια τάξη; Ποτέ!Δυο τάξεις παρακάτω!Ε μα πια!
Και προς αποκατάστασιν της τρωθείσης τιμής μου ανακαλώ το χθεσινό σχόλιο!
Πάμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε την αλήθεια;-Αχ, γλυκό μου Μεροπάκι,με κατασυγκίνησες με τους στίχους σου!Καλέ τι ωραία που γράφεις,τι ευωδιές ,τι αρώματα, τι χρώματα ,τι λαμπερά όνειρα,μα η μετρική σου άριστη, Πίνδαρος ,χρυσή μου,μη λησμονήσεις του χρόνου να θέσεις υποψηφιότητα για το Νόμπελ και μη με ξεχάσεις όταν δοξαστείς!Εγώ διέκρινα όλατα κρυφά νοήματα της απαράμιλλης τέχνης σου,εγώ ανακάλυψα το τάλαντό σου!
Κυρίες μου,Μερόπη και Γλαρένια , ικανοποιηθήκατε τώρα;
Απολαύστε τώρα και το παλιό στιχούργημα ενός λαϊκού ανθρώπου το οποίο ξεφούρνιζε κάθε φορά που ήθελε να σατιρίσει τρελές καταστάσεις:
Από την πόρτα σου περνώ
και τηγανίζεις ψάρια!
Πέτα μου έναν κεφτέ,
ωχ, το μάτι μου!!!
Καλό Σαββατοκύριακο....
-@ Άγγελε μου,
δυστυχώς ο ποιητικός μου οίστρος εξαντλήθηκε εκεί στα 12 μου χρόνια. Το μόνο τετράστιχο που μπόρεσα να γράψω τώρα είναι το εξής:
Όσο κι αν προσπάθησα
Ποίηση δεν μου βγαίνει
Όλη μου η έμπνευση
Έπεσε και χωλαίνει
Χα χα χα!
-@ Γλαρένια μου,
καλημέρα. Ας αφήσουμε την ποίηση γι' αυτούς που τα καταφέρνουν.
-@Barel μου,
κατ' αρχάς καλώς μου ήρθες από τη γειτονιά μου.
Και κατά δεύτερο το ποίημα σου είναι καταπληκτικό. Δεν συνεχίστηκε η προσπάθεια???
-@Vagnes μου,
παρόλη την προσπάθεια μου, το μόνο που βγήκε είναι το τετράστιχο που γράφω πιο πάνω στον Άγγελο. Άστα τζίφος. Ό,τι είχα να δώσω στην ανθρωπότητα από ποίηση το έδωσα. Χα χα χα!
-Vad μου,
καλά έκανες και με έκραξες. Αν δεν με έκραζες θα το παιρνα απάνω μου και θα συνέχιζα να ταλαιπωρώ την ελληνική γραμματεία (πώς τα λέω η άτιμη!).
"Και με τσιμπούν και με πονούν
κι οι φίλες με παρηγορούν
κι επειδή είμαι φύση αλλεργική
την έβγαλα στην κλινική".
Θα μπορούσε να είναι η δεύτερη στροφή και με αρκετή ...επεξεργασία πάμε για αντι-Nombel λογοτεχνίας.
Είχα γράψει στο Δημοτικό κι εγώ ένα τετράστιχο για μια συμμαθήτριά μου:
Όλο παίρνω την στρατούλα
κι όλο ντρέπομαι να ρθω
σου χω κάτι στην καρδούλα
φυλαγμένο από καιρό!
Μερόπη αφου λοιπόν το θέλεις το ποιήμα μου, στο γράφω :
"Κική Μπ.... τη λένε
και ειν΄αλήθεια σοβαρή
σα μεγάλη πριγκιπέσα
κάνει κιόλας μισαμπλή.."
Γραμμένο σε ηλικία 12 ετων και αφιερωμένο στο πρώτο μου έρωτα της ίδιας ηλικίας !
Τι ποιητική φλέβα είχα ο αφιλότιμος και δεν τη καλιέργησα !!!!
Το "μισαμπλή" εννοώ το κτένισμα, αλλά δε ξέρω αν γράφεται έτσι.
Το πόνημά μου πάντως έπιασε !!! Τη κέρδισα εγώ μεταξύ 4 άλλων...
Καλή Κυριακή.
-@Φλούφλη μου,
χα χα χα!! Πολύ ωραία η συνέχεια του αριστουργήματος μου.
-@Ασκαρδαμυκτί μου,
αχ ζηλεύω, πιο ωραίο είναι το δικό σου ποίημα... Πονηρούλη από το Δημοτικό της κυνηγούσες τις κοπελλίτσες ε?
-@Λεοντόκαρδε μου,
ωραίο και το δικό σου ποιηματάκι. Μ' αρέσει που ήξερες και το μιζανπλί!!!!
Είναι συγκινητικό που το κρατάς ακόμη...εγώ από τότε δεν έχω νομίζω τίποτε. Νομίζω.
Θα θελα πολύ να το δω, να μας το φωτογραφίσεις. Θα ναι σε κιτρινισμένο χαρτί ε;;
το αρνάκι άσπρο και παχύ είναι ποίημα;;;;;
(το μάτι μου#$%^&:!!!)]
φιλιά από Ελσίνκι,
Ιάκωβος
Ε λοιπόν εμένα μου άρεσε πολύ το ποιηματάκι και έχω και εικόνα!:)Μπλε ποδίτσα, μαλλάκι μαζεμένο, όρθια μπροστά από την έδρα να διαβάζεις την εργασία(?) Αχ πολύ γλυκό όλο αυτό!
Το'χεις το ποιητικό Μεροπίτσα μην απογοητεύεσαι!!!
8ymame sto sxoleio eixame mia 3inismenh dief8yntria pou thn elegan klerh aggelidou.. Kai hrte mia fora mes thn ta3h kai leei mas paidia na sas pw ena poihma?
Kai 3ekina kai leei: kleei o pentadaxtylos? Kleei o pentadaxtilos? Kleei... Kleei o pentadaxtylos...
Eminame kai 8orousamenth poloate enas kai leei:
-eteliwse?
Epese poly gelio..
... Potzi poda omws ekatafere tze epoulise mas kai ena paliovivlio me ta poihmata ths..
Exw to akoma nomizw..
-@ Independent μου,
κατ' αρχάς σου εύχομαι καλώς ήρθες από το ιστολόγιο μου.
Όσο για το ποίημα το έσωσα στο μυαλό μου, όχι σε χαρτί. Εξάλλου τα μαθητικά μου βιβλία και τετράδια χάθηκαν το καλοκαίρι του 1974, όταν το χωριό μου (μια κωμόπολη της επαρχίας Κερύνειας) κατέλαβαν οι Τούρκοι.
-@Ιάκωβε μου,
όσο είναι ποίημα το δικό μου, άλλο τόσο είναι και το "αρνάκι άσπρο και παχύ". Χα χα χα!
-@rain μου,
σ' ευχαριστώ για τα τρυφερά σου λόγια. Αλλά Βροχούλα μου δεν το έχω το ποιητικό και το πήρα απόφαση. Χα χα χα!
-@ Ανώνυμε μου,
καταλαβαίνω ότι είσαι από την Κύπρο. Γέλασα με το "κλαίει ο Πενταδάχτυλος...". Τουλάχιστον το δικό μου ποίημα είναι πιο χαρούμενο. Χα χα χα!
Δημοσίευση σχολίου