Αποχαιρετισμός στον πατέρα μου

         

   Αγαπημένε μου πατέρα, 

  Δεν σου άρεσαν ποτέ τα πολλά λόγια. Ο λόγος σου υπήρξε πάντα λιτός, περιεκτικός και συνετός. Γι’ αυτό κι εγώ θα σε αποχαιρετήσω με λίγα λόγια. 

   Κατ’ αρχάς θέλω να σου πω, για μια φορά ακόμα, πόσο πολύ σ’ αγαπώ. Και να σε ευχαριστήσω. Να σε ευχαριστήσω όχι μόνο γιατί, ως πατέρας, χάρισες σε μένα και στις αδελφές μου το ζην, αλλά και γιατί μας δίδαξες και το ευ ζην. Μας δίδαξες, με τη στάση ζωής σου, να μη δίνουμε τόση αξία στα υλικά αγαθά, όσο στην εντιμότητα και στην πνευματική καλλιέργεια που βρίσκεται πάνω και από περιουσίες και από χρήματα. Άλλωστε οι περιουσίες χάθηκαν εκείνο το καλοκαίρι του 1974. Και μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχανες σιγά σιγά την πνευματική σου διαύγεια, αλλά μέσα σ’ εκείνα τα καλοσυνάτα μάτια σου, εξακολούθησα να διακρίνω μέχρι το τέλος το γλυκό και τρυφερό πατέρα μου.
   Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου πατέρα. Και, όπως μου έγραψε σε μήνυμα ο εγγονός σου όταν έμαθε ότι έσβησες, κάθε άνθρωπος φεύγοντας αφήνει πίσω το στίγμα του. Και το δικό σου στίγμα είναι το ήθος με κεφαλαία γράμματα.