Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Γκουαντάναμο..μια γροθιά στις αξίες (;) της Αμερικής


Καθώς περιδιάβαζα στο διαδίκτυο και βρισκόμουν συγκεκριμένα στον ιστότοπο (http://www.sansimera.gr/) διάβασα ότι σαν σήμερα το 1903 η Κούβα εκμίσθωσε στις Η.Π.Α. τον κόλπο του Γκουαντάναμο. Πολλές απορίες μου δημιουργήθηκαν στο μυαλό, όπως πώς και διατήρησε ο κομμουνιστής Κάστρο αυτή τη μίσθωση, τι γίνεται σήμερα εκεί κλπ. Έκανα λοιπόν τη μικρή μου έρευνα και να μαι έτοιμη για καινούργια ανάρτηση.

Ο κόλπος του Γκουαντάναμο είναι ένας υπήνεμος κόλπος στα νοτιοανατολικά της Κούβας. Στα ισπανικά λέγεται Bahia de Guantanamo. Περιβάλλεται από απόκρημνους λόφους που δημιουργούν ένα φυσικό οχυρό αποκομμένο από την Κουβανική ενδοχώρα. Οι Αμερικανοί αποβιβάστηκαν εκεί το 1898, κατά τη διάρκεια του Ισπανοαμερικανικού πολέμου. Η νικηφόρα έκβαση του πολέμου για τους Αμερικανούς τους εδραίωσε στην περιοχή. Προκειμένου δε να δημιουργηθεί εκεί βάση πεζοναυτών, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρούσβελτ ήρθε σε συμφωνία με τον Τομάς Εστράδα, πρώτο πρόεδρο της Κούβας (που ήταν αμερικανός πολίτης), και με μισθωτήριο συμβόλαιο που υπογράφηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1903, η Κούβα εκμίσθωσε στις Η.Π.Α. τον εν λόγω κόλπο. Το συμβόλαιο αυτό περιλήφθηκε στο νεοσύστατο Σύνταγμα της Κούβας και απέκτησε αυξημένη τυπική ισχύ. Το 1934 μάλιστα προστέθηκε στο συμβόλαιο όρος, σύμφωνα με τον οποίο η μίσθωση θα είναι «στο διηνεκές» και θα λυθεί μόνο αν συμφωνούν και τα δύο μέρη ή οι Η.Π.Α. αποχωρήσουν οικειοθελώς από τον κόλπο. Ο Κάστρο, όταν ανέλαβε την εξουσία στην Κούβα, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να ακυρώσει τη μίσθωση αυτή, την οποία κατήγγειλε και στους Διεθνείς Οργανισμούς ως παράνομη και αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Το μίσθωμα δε δεν το εισπράττει εδώ και χρόνια.

Στο παρελθόν η Αμερικάνικη Βάση που δημιουργήθηκε στον κόλπο του Γκουαντάναμο, η οποία εκτείνεται σε 12 χιλιάδες στρέμματα, χρησιμοποιείτο ως κέντρο παραμονής προσφύγων από την Κούβα και την Αϊτή. Τώρα έχει μετατραπεί σε στρατόπεδο κρατουμένων. Ήδη από 11 Ιανουαρίου του 2002 έφτασαν εκεί οι πρώτοι ύποπτοι για τρομοκρατικές πράξεις. Σε αναζήτηση του εγκεφάλου των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 Οσάμα Μπιν Λάντεν, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Ο Μπιν Λάντεν παραμένει άφαντος, αλλά υποτίθεται ότι πολλοί από τους συνεργάτες του (;) πιάστηκαν και κρατούνται στο Γκουαντάναμο. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης οι κρατούμενοι αυτοί υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια. Σήμερα, μετά από έξι ολόκληρα χρόνια, κρατούνται ακόμα 300 κρατούμενοι, χωρίς στους περισσότερους από αυτούς να έχουν απαγγελθεί ακόμα κατηγορίες. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα δεν είχαν καν πρόσβαση σε δικηγόρο. Η κυβέρνηση Μπους υποστηρίζει πως δεδομένου ότι η βάση βρίσκεται στην επικράτεια της Κούβας οι κρατούμενοι εκεί δεν μπορούν να διεκδικούν συνταγματικά δικαιώματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Τι υποκρισία Θεέ μου!! Οι φερόμενοι ως προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα εκείνων, από τους οποίους υποτίθεται θέλουν να μας προστατέψουν. Ακόμα και η δική τους εφημερίδα THE TIMES γράφει, μεταξύ άλλων, «ο,τιδήποτε γύρω από το Γκουαντάναμο είναι μια γροθιά στις αξίες της Αμερικής, αξίες, τις οποίες η ίδια διατείνεται ότι υπερασπίζεται στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας: Πρώτον, η αρχή της φυλάκισης τόσων ανθρώπων για χρόνια χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Δεύτερον, η προσφυγή στις στρατιωτικές επιτροπές. Τρίτον, τα βασανιστήρια σε βάρος των φυλακισμένων, για τα οποία η αμερικανική κυβέρνηση έχει πλήρη εικόνα. Αυτά όλα αποτελούν κατάφωρη παραβίαση του αμερικανικού συντάγματος. Είναι μάλλον ενοχλητικό να βλέπεις την πιο ισχυρή χώρα του κόσμου να στριφογυρνά στην άκρη κοντινού της νησιού, με τον ηγέτη του οποίου δεν συνομιλεί, με μοναδικό σκοπό την παραβίαση της δικής της νομοθεσίας….»

Το καλοκαίρι θα εκδοθούν σε βιβλίο ποιήματα γραμμένα από τους κρατούμενους στο Γκουαντάναμο, που μιλούν για τις εμπειρίες στο διαβόητο στρατόπεδο. Με οδοντόπαστα σε πλαστικά ποτήρια έγραφαν ορισμένοι κρατούμενοι, ενώ άλλοι από μνήμης υπαγόρευσαν τα ποιήματά τους στον Μαρκ Φάλκοφ, καθηγητή Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Βορείου Ιλινόις, ο οποίος εκπροσώπησε 17 κρατούμενους από την Υεμένη. «Η ποίηση με κράτησε στα λογικά μου. Έγραψα 25.000 στίχους» λέει ο Αμπντούρ Ραχίμ Ντοστ που μαζί με τον αδερφό του, Μπαντρουζαμάν, κρατήθηκαν για τέσσερα περίπου χρόνια στο Γκουαντάναμο και απελευθερώθηκαν την άνοιξη του 2006.

Να μερικοί στίχοι του Αμπντούρ Ραχίμ Ντοστ:

«Όπως η καρδιά χτυπά στη σκοτεινιά του σώματος,

έτσι κι εγώ, παρ' όλο που βρίσκομαι πίσω από τα κάγκελα

σφύζω από ζωή.

Αυτοί που δεν έχουν κουράγιο, ούτε τιμή

θεωρούν ότι είναι ελεύθεροι,

αλλά είναι σκλάβοι.

Πετάω με τα φτερά της σκέψης,

και παρ' όλο που βρίσκομαι στο κελί

γνωρίζω μεγαλύτερη ελευθερία


31 σχόλια:

jf είπε...

Σχολιάζοντας μόνο ό,τι αφορά τις ανθρώπινες αντοχές, σκέφτομαι πως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες.
Κάποιοι επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν γιατί δεν άντεξαν, άλλοι αυτοκτόνησαν [ή τους …αυτοκτόνησαν;;]. Κάποιοι όμως σώθηκαν χάρη στην ελευθερία της σκέψης τους που έδινε ζωή στην ψυχή και αντοχή στο σώμα. Οι καταπληκτικοί τους στίχοι το αποδεικνύουν…

Την καλησπέρα μου

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Και να φανταστείς ότι κάποτε οι ΗΠΑ προβάλονταν ως η χώρα των δικαιωμάτων του ανθρώπου!

marianaonice είπε...

Μερόπη μου τι ψάχνεις να βρεις! Αμερική είναι αυτή!! Οι ελευθερίες γι΄αυτούς και τα δικαιώματα των ανθρώπων είναι απλά η πρόφαση για να βάζουν πόδι παντού!! Πάντως το ποιήμα στο τέλος είναι όλα τα λεφτά!! Πόσες φορές δεν ένοιωσα και εγώ έτσι στον αγώνα μου ενάντια σ΄ αυτούς που νόμιζαν ότι με ...κατατρόπωσαν! Αυτοί είναι οι σκλάβοι και όχι εμείς! Η ελεύθερη σκέψη και το φρόνημα χαρακτηρίζουν τον πραγματικό άνθρωπο, είναι μεγάλη αλήθεια αυτό. Όπως πάντα πολύ ωραία η ανάρτησή σου! Καλό ξημέρωμα φίλη μου.

Unknown είπε...

Αθλιότητες για τα πετρέλαια Μερόπη.
Πράγματι, παραβιάζεται το Αμερικανικό Σύνταγμα. Στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου η υπόθεση συζητήθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι δικηγόροι τους ζήτησαν το δικαιώμα τους να θέσουν τους εαυτούς τους υπό την κρίση των ομοσπονδιακών δικαστηρίων. Η κυβέρνηση πάλι τις ίδιες αηδίες έλεγε, δηλαδή ότι δεν είναι περιοχή των ΗΠΑ. Η απόφαση θα βγεί σε λίγους μήνες. Το 2004 το ίδιο δικαστήριο είχε βγάλει απόφαση 6-3 να μπορούν να προσφύγουν στα Αμερικανικά δικαστήρια. Επειδή με ενδιαφέρουν οι αποφάσεις αυτού του δικαστηρίου, έχω κρατήσει τις ακριβείς λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν:(The majority opinion). Εven though Cuba retained ultimate sovereignty, the United States exercised, in the words of the lease from Cuba, complete jurisdiction and control at Guantanamo Bay.

mania είπε...

Βρε Μερόπη πολύ ενδιαφέρον το ποστ σου. Πράγματι μου έλυσε και μερικές απορίες και την κυριότερη πώς στο καλό υπάρχει Ναυτική Βάση των Αμερικάνων σε Κουβανικό έδαφος.
Το γεγονός ότι κρατούν ακόμα ανθρώπους εκεί χωρίς δίκη αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν έχουν στοιχεία εναντίον τους.Για να δούμε αν τελικά βγει ο Ομπάμα τι θα κάνει....

Meropi είπε...

-@ jf ναι το ξέρω ότι μερικοί αυτοκτόνησαν. Μερικές αυτοκτονίες δε έγιναν, όχι μόνο γιατί δεν άντεξαν, αλλά για να δείξουν ότι τη ζωή τους την ορίζουν μόνοι τους....

-@ Ασκαρδαμυκτί μου και ακόμα προβάλλονται ως τέτοια χώρα, αλλά ποιος τους πιστεύει τώρα πια;;;

-@ Μαριάνα μου, ναι το ποίημα, αν και τεχνικά υστερεί, εντούτοις είναι συγκλοντιστικό. Ελεύθεροι είναι οι φυλακισμένοι και σκλάβοι οιδεσμοφύλακες. Σκλάβοι των προκαταλήψεων τους...


-@ mariana faithful την ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 πολλοί κλαίγαμε για τα αθώα θύματα και οργιζόμασταν για τους θύτες. Τα επόμενα χρόνια, όταν μάλιστα έγιναν γνωστά τα περί Γκουαντάναμο, η οργή μας άλλαξε κατεύθυνση και καευθύνθηκε προς την Κυβέρνηση των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε μια τραγωδία για να παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα.

-@ mania μου για να δούμε... Ο Ομπάμα, αν βγε τελικά, θα κάνει τη διαφορά;;;;

gerasimos είπε...

Ελπίζω μόνο, αν βγει, να μη μας βγει ο Ομπάμα... Ομπάμια. Τις καλημέρες μου, Μερόπη, και δες κι αν θες την ανανέωση στο ποστ μου.:-)

Meropi είπε...

-@ Γεράσιμε μου,
κι εγώ έχω ένα μικρό φόβο μη μας βγει Μπάμιας ο Ομπάμα. Χα χα χα
Πέρασα και από το blogg σου και σου άφησα νέο σχόλιο.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Αγαπητή Μερόπη, τα κείμενά σου δεν είναι για γρήγορη περιήγηση. Έχουν στοιχεία δημοσιογραφικά με την έννοια του ντοκουμέντου, αλλά και συναισθηματική φόρτιση, όπως τη συναντούμε στη λογοτεχνία (μου θυμίζεις λίγο τη Λιλή Ζωγράφου ως προς το ύφος και τη θεματολογία, ιδιαίτερα στο χρονικό της για το Πολυτεχνείο). Αυτό βέβαια έχει να κάνει τόσο με τις ρίζες σου, όσο και με τα βιώματά σου. Διαβάζοντάς σε φορτίζομαι, με κάνεις να θέλω να δράσω. Μου παίρνει χρόνο όμως να τα σχολιάσω, δεν είσαι από τα blogs που περνάς λες ένα γεια και πας γι'αλλού. Όσον αφορά το τελευταίο κείμενο αγανακτώ κάθε φορά που ακούω για το Γκουαντάναμο, αγανακτώ και με μένα, με την ανημποριά μου να κάνω ό,τιδήποτε, νιώθω ευνουχισμένος, τόσο κατάφωρη αδικία και να μην μπορείς να τη σταματήσεις... Είναι όπως στους εφιάλτες σου που βλέπεις κάτι κακό και δε σου βγαίνει φωνή από το στομά ή όταν θέλεις να τρέξεις και τα πόδια σου δεν κουνιούνται.

Θα σε παρακολουθώ στενά.

gerasimos είπε...

Mερόπη, σου ομολογώ ότι όταν συνδυάζεται η καλή σου η καρδιά με γέλιο, είσαι... ακαταμάχητη! :-)

miss little sunshine είπε...

Θυμάμαι λοιπόν όταν είχα επισκεφτεί την Αμερική, πήγα και στο λεγόμενο Εlis island το οποίο υπήρξε ο μεταβατικός χώρος των μεταναστατών, ένα βήμα πριν τους επιτραπεί η είσοδος στις ΗΠΑ.Διάβασα πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν σωθεί ως σήμερα. Μία από αυτές έλεγε: "Ξεκίνησα για την Αμερική γιατί άκουσα πως οι δρόμοι εκεί ειναι φτιαγμένοι από χρυσό. Μόλις έφτασα συνειδητοποίησα πως όχι μόνο δεν ήταν φτιαγμένοι απο χρυσό αλλά πως επιπλέον, εγώ θα έπρεπε να τους φτιάξω!" Αυτό τα λέει όλα καλή μου Μερόπη.

Meropi είπε...

--@ Γεράσιμε μου σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξέρεις είναι αμοιβαία η εκτίμηση.

--@ Γιώργο μου καλώς ήρθες από τη γειτονιά μου. Ξέρεις όταν ανεβάζω μια ανάρτηση με ενδιαφέρει πιο πολύ να μαθαίνω εγώ κάτι παραπάνω πάνω στο θέμα μου και μετά να πληροφορώ και όσους ενδιαφέρονται. Π.χ. δεν ήξερα το χρονικό της μίσθωσης της Βάσης αυτής και πάντα απορούσα πώς και διατηρεί ο Κάστρο τέτοια βάση στα εδάφη της Κούβας. Με την ευκαιρία αυτή έμαθα τις πληροφορίες και τις ανέρτησα για να μάθει και όποιος ενδιαφέρεται...
Καλό σου βράδυ

Meropi είπε...

-@ miss little sunshine
Μύθος λοιπόν το χρυσάφι της Αμερικής...Μύθος και η ελευθερία και η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

athanasia είπε...

Kαλημέρα!

To Γκουαντανάμο είναι η κορυφή ενός παγόβουνου, η πιό ακραία εκδοχή της υλοποίησης του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών εκείνων που θεωρούσαμε κατακτημένες...

Meropi είπε...

-@ Καλώς την Αθανασία μου. Είχες μερικές μέρες να με επισκεφθείς και μου έλειψες.
Πράγματι τις αρχές αυτές που παραβιάζουν κατάφωρα οι Η.Π.Α. τις θεωρούσαμε από χρόνια κατακτημένες στο δυτικό τουλάχιστον "πολιτισμένο" κόσμο. Να σου πω την αλήθεια όταν πρωτοδιάβασα για τις συνθήκες κράτησης στο περιβόητο στρατόπεδο, δεν πίστευα στα μάτια μου. Έλεγα δεν μπορεί να είναι τόσο βλάκας ο Μπους και να θέλει να μετατρέψει όλη αυτή την συμπάθεια που είχαν οι Η.Π.Α. μετά την 11η-9-2001 σε αγανάκτηση. Κι όμως είναι τόσο απάνθρωπα βλάκας....

Ανώνυμος είπε...

κάπου διάβασα παρπάνω στα σχόλια για τον Ομπάμα. Πιστεύω να μη διαψεύσει (κι αυτός) τους πολίτες σε όλον τον κόσμο ότι μπορεί να συμβάλεισ την αλλαγή κατεύθυνσης της παγκόσμιας πολιτικής...
Πάντως, αυτό και σαν ενδεχόμενο λίγα χρόνια πριν δεν θα το συζητούσαμε. Άρα όσο πραγματικά και οικονομικά και πολιτικά βλέπουμε πάτο, θα γίνει η κρίση ευκαιρία για αλλαγή..

Meropi είπε...

-@ Kουμμούνι μου,
κάναμε ένα λογοπαίγνιο με το Γεράσιμο και είπαμε μη μας βγεί Μπάμιας ο Ομπάμα. Ξέρεις έχω ένα τέτοιο μικρό φόβο. Θυμάμαι το 1976 που στην Κύπρο περιμέναμε να βγει ο Κάρτερ γιατί υποσχέθηκε αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και όταν βγήκε κτυπούσαν χαρμόσυνα όλες οι καμπάνες. Τελικά τζίφος αποδείχτηκε. Τα στρατεύματα εκεί είναι ακόμα.
Ελπίζω να μην αποδειχτεί παρόμοιος Τζίφος ο Ομπάμα, για το καλό όχι της Κύπρου, αλλά όλου του πλανήτη.

Ανώνυμος είπε...

Αφήνοντας ή κάνοντας πως ξεχνάς τα όσα κατά το παρελθόν έχουν κάνει οι ΗΠΑ ενάντια στους λαούς διάφορων χωρών στον κόσμο, η ύπαρξη και μόνο του Γκουαντάναμο, φτάνει για να σε κάνει να βλέπεις με συμπάθεια ακόμα...και τον Μπιν Λάντεν!
Ωραίο ποστ Μερόπη και σ' ευχαριστώ που έψαξες και έμαθες...και έμαθα κι εγώ, πως διάολο γίνεται και στην Κούβα του Κάστρο υπάρχει Αμερικανική βάση.
Όσο για τον Ομπάμα, καταρχήν πρέπει να κερδίσει τη Χίλαρι και στη συνέχεια να ξανακερδίσει τον Ρεπουμπλικανό αντίπαλό του-πράγμα που ευχόμαστε όλοι να γίνει ,όπως ευχόμαστε να μη διαψεύσει τις ελπίδες όσων πιστεύουν ότι είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους προέδρους...
Το ποίημα υπέροχο.
Την καλησπέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

ΈΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΘΕΙ ΣΕ ΒΛΟΓΟΠΑΙΓΝΙΔΟ ΕΛΑ ΣΤΟ ΒΛΟΓ ΜΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ!

ΩΣΗΕ είπε...

MONO AYTO:


ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΜΙΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ

΄΄Θα πολεμήσω!
Αυτούς που σφετερίστηκαν τη σκλαβιά μου
ολόρθος θα σταθώ
θα ρίξω το στήθος μου επάνω τους
και θα τους κατατροπώσω.
Θα τους αποθέσω στα πόδια
όλες τις ελευθερίες που
σα χειροπέδες μου πέρασαν.
Θα πετάξω σε καμίνι
-αφού ξεριζώσω-
όλες τις ανέσεις που μου εμφύτευσαν.
Φτάνει Κύριοι, αρκεί, έλεος.
Σας χαρίζω την ελευθερία μου·
σας δωρίζω τις ανέσεις μου•
μόνο δώστε μου πίσω
τη σκλαβιά μου
άστε με ν’ απολαύσω τον κόπο μου.
Κι όταν με δουν αυτοί
θα με ανακρίνουν:
''Ύποπτος, αναρχικός, τρομοκράτης''
Σ’ ένα απ’ τα χιλιάδες Γκουαντάναμο
θα σαπίζω
μέχρι να λησμονηθώ.΄΄

Ανώνυμος είπε...

Κάπως έτσι Μερόπη μου θα γραφτούν τα σύγχρονα έπη. Ο λόγος που σώζει.
Ένας από τους λόγους που χαίρομαι να σε διαβάζω είναι,εκτός φυσικά από τη βαθιά σου σκέψη και την ανθρωπιά, και η σοβαρότητα, με την οποία προσεγγίζεις τα θέματά σου και αφού έχεις μελετήσει το αντικείμενό σου.

Meropi είπε...

-@ Syneas μου έχεις δίκιο ότι και μόνο το Γκουαντάναμο φτάνει για χαθεί ο μύθος της χώρας με τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

-@ Κομμούνι μου, σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση σου, αλλά πίστεψε με ότι τα βιβλία που διαβάζω αυτό τον καιρό δεν έχουν ενδιαφέρον γενικότερο, είναι όλα νομικά. Το καλοκαίρι, στις διακοπές, διαβάζω λογοτεχνία. Να ένα παράδειγμα. Ανοίγω το πιο κοντινό μου βιβλίο όπως με προσκαλείς στο blogg σου. Λέγεται "η έφεση". Αντιγράφω: "επί αποφάσεων που εκδόθηκαν ερήμην κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών έφεση χωρεί από τη δημοσίευση τους...." Φαντάζομαι χασμουρήθηκες, όπως και όλοι οι άλλοι. χα χα χα!
Πάντως σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

- @ Dora μου σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξέρεις ένας από τους λόγους που γράφω τις αναρτήσεις είναι να ενημερώνομαι κι εγώ η ίδια πάνω σε θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Να π.χ. πάντα απορούσα πώς και ο Κάστρο διατηρεί Αμερικάνικη Βάση στο έδαφος της Κούβας. Ήταν μια ευκαιρία να λύσω κι εγώ την απορία μου, την οποία, όπως βλεπεις την έλυσα.

Meropi είπε...

-@ Ωσηέ μου ποιητή μου
πολύ ωραίο το ποίημα σου.
Πότε το έγραψες;; Φαίνεται καινούργιο. Μου άρεσε ιδιαίτερα η αναφορά σου "σ' ένα απ’ τα χιλιάδες Γκουαντάναμο
θα σαπίζω
μέχρι να λησμονηθώ". Πράγματι τα Γκουαντάναμο είναι χιλιάδες....

mania είπε...

Ξέρεις βρε Μερόπη τι θυμήθηκα;; Πριν λίγο καιρό είχα αναρτήσει ένα ποστ σχετικά με τα ανήλικα παιδιά που με τη θέληση τους ή χωρίς αυτήν παίρνουν τα όπλα και γίνονται μαχητές (κυρίως στην Αφρική και Ασία). Αναφέρω μεταξύ άλλων και τα εξής που έχουν σχέση με το δικό σου ποστ:
"Στο Στρατόπεδο Κρατουμένων που διατηρούν οι ΗΠΑ στον κόλπο του Γκουαντανάμο (Guantanamo) στην Κούβα, κρατούν από το Νοέμβριο του 2002, δηλ. περισσότερο από πέντε χρόνια, τον Omar Khadr που τον συνέλαβαν τον Ιούλιο του πιο πάνω έτους σε μια μάχη στο Αφγανιστάν. Πόσο χρονών νομίζετε ότι ήταν ο Ομάρ όταν τον συνέλαβαν;;; Μόλις δεκαπέντε. Δηλαδή ήταν ένα παιδί. Και πώς τον μεταχειρίστηκαν;; Τον κρατούν με ενήλικες, πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια να του επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με δικηγόρο και τρία χρόνια για να του απαγγελθούν κατηγορίες που αφορούν εγκλήματα πολέμου.."
Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι τότε δεν είχα λύσει την απορία μου πώς και υπάρχει Βάση Αμερικάνων στην Κούβα. Την έλυσα τώρα με το δικό σου ποστ.

gerasimos είπε...

Χρειάζεται άραγε να πάμε μέχρι το Γκουαντάναμο; Βλέπω την έρημη Τσέκου εδώ και δυο μήνες να σαπίζει στα κρατητήρια. Και χθες να τη βγάζουν σηκωτή από τα δικαστήρια, μετά την κατάθεσή της. Κι απ' την άλλη τους θέμους (και όχι μόνον) που φαίνονται από τις καταθέσεις της Τσέκου και του Ανδριανού να εμπλέκονται στην υπόθεση να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Στήνουν τις εκπομπούλες τους στην τηλεόραση, χαβαλεδιάζουν ανενόχλητοι και από δω παν' κι οι άλλοι. Αυτό είναι το κράτος δικαίου; Ντροπή μας.

Meropi είπε...

-@ ξέρεις Γεράσιμε μου,
το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ όταν είδα την Τσέκου χθες βράδυ. Υποτίθεται ότι κρατείται για κακούργημα (απόπειρα εκβίασης κατ' επάγγελμα). Για το πλημμέλημα που κατηγορείται (συμμετοχή σε αυτοκτονία) δεν επιτρέπεται η προσωρινή κράτηση. Έχω να παρατηρήσω δύο πράγματα. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για την εκβίαση, δεν έχω πειστεί ότι αυτή είναι με την κακουργηματική της μορφή. Ξέρεις η εκβίαση κανονικά είναι πλημμέλημα, για το οποίο επίσης δεν επιτρέπεται η προσωρινή κράτηση. Για να στοιχειοθετηθεί το κακούργημα απαιτείται η εκβίαση να έγινε κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια (αφορά κυρίως τους εκβιαστές της νύχτας που πουλάν προστασία στα μαγαζιά). Δεν ξέρω βέβαια τα στοιχεία της δικογραφίας με λεπτομέρεια, αλλά αμφιβάλλω ότι υπάρχουν ενδείξεις για τέτοια στοιχεία. Όσο για τη συμμετοχή στην αυτοκτονία ας μη μιλήσω καλύτερα....
Πραγματικά συγκλονίστηκα κι εγώ χθες που την είδα να τη σηκώνουν σαν σακί....

Meropi είπε...

-@ Mania μου ναι το θυμάμαι το ποστ σου. Είχε πολύ ενδιαφέρον

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Μερόπη καλησπέρα. Άκουσες την επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη που διάβασε ο Λαζόπουλος;

Meropi είπε...

-@ Καλημέρα Γιώργο μου,
όχι δεν άκουσα την επιστολή του Θεοδωράκη. Δεν είδα Λαζόπουλο χθες. Καλός κάλλιστος ο Θεοδωράκης στη μουσική του, αλλά στις απόψεις του λίγο παρορμητικός....Δεν ξέρω βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση τι αφορούσε η επιστολή του

ΩΣΗΕ είπε...

Μερόπη μου, το ποίημα είναι του 2006 και σήμερα το έχω αναρτήσει στο μπλογκ μου.

καλό σου βραδάκι

Meropi είπε...

-@ Ωσηέ μου μπήκα στο ιστολόγιο σου και σου άφησα σχόλιο σχετικά με το ποίημα σου