Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Οταν μια αυτονόητη πράξη ευθιξίας, παρουσιάζεται ως ηρωική....



Η αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας κ. Βασιλική Τζότζολα, αφού πρώτα κυκλοφόρησαν πληροφορίες σχετικά με τη μετάταξη της ως δικηγόρου από την (παλαιά) ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, στον ΟΑΣΑ, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ως δικηγόρος του ομίλου της πρώην Ολυμπιακής, όπως και οι υπόλοιποι 4.500 εργαζόμενοι, είχα το δικαίωμα μεταφοράς στο Δημόσιο / ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Με καθυστέρηση 18 μηνών η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να μου το υπενθυμίσει με το υπ’ αριθμ.: 98/2011 ΦΕΚ. Όσοι βιάστηκαν να πουν ότι και η Τζότζολα … “μια από τα ίδια”, δε φρόντισαν να με ρωτήσουν πριν. Ώστε να λάβουν την απάντηση ότι, ως πολιτικό πρόσωπο, για λόγους αρχής, δεν θα ασκήσω το εν λόγω δικαίωμα και αρνούμαι τη θέση. Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι ...»

Χμμμμμμμμμμμ, κατ’ αρχήν θα συμφωνούσα με την κ. Τζότζολα ότι δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Δεν τα βρήκαμε όλοι τόσο εύκολα και το κυριότερο δεν διοριστήκαμε όλοι στην Ολυμπιακή (υποθέτω χωρίς διαγωνισμό) και μάλιστα όντας σύμβουλοι στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Απ’ ότι διαβάζω στο βιογραφικό της, η εν λόγω νεαρά κυρία, αφού εργάστηκε για λίγο στο δικηγορικό γραφείο του κ. Λυκουρέζου, το 2006 διορίστηκε ως σύμβουλος του Υφυπουργού Ανάπτυξης κ. Παπαθανασίου. Το 2007 προσλήφθηκε στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, όταν ήδη η εταιρεία είχε σχεδόν καταρρεύσει από τα χρέη της. Το 2009 προσλήφθηκε, επιπλέον, και ως ειδική σύμβουλος του πρώην υπουργού Ανάπτυξης, κ. Κ. Χατζηδάκη. Μετά την πτώση της ΝΔ, βρήκε τη θέση της δίπλα στον κ. Σαμαρά ως αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου του κόμματος αυτού. Η θέση της όμως στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ της έδωσε το δικαίωμα να μεταταχθεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (νόμος Κ. Χατζηδάκη). Εξ ου και η τοποθέτηση της στον ΟΑΣΑ. Αφού έγινε γνωστή στον τύπο η εν λόγω τοποθέτηση της, δηλώνει, τώρα, ότι αρνείται τη θέση και προσθέτει γεμάτη νόημα «δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι». Το τελευταίο είναι "μπηχτή" στον κ. Μιχ. Καρχιμάκη του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ως πάλαι ποτε υπάλληλος της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, επίσης μετατάχθηκε στο Υπουργείο Μεταφορών.

Πότε και πώς προσλήφθηκε στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ο κ. Καρχιμάκης δεν το ξέρω. Έχω δει μια φωτογραφία του ως πιλότου, αλλά νομίζω ότι είναι σατιρική, γιατί αν δεν κάνω λάθος είναι νομικός.  Δεν γνωρίζω επίσης αν ο περί ου λόγος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θα αποδεχτεί τη μετάταξη ή αν θα την απορρίψει κι αυτός (κάτι που θεωρώ τουλάχιστον αυτονόητο). Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η πράξη της κ. Τζότζολα είναι μια αυτονόητη πράξη ευθιξίας, μετά όλα όσα ήρθαν στο φως για την οικονομική κατάσταση της χώρας και τους αθρόους (χωρίς διαγωνισμό) διορισμούς που έγιναν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Και μάλιστα, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να γίνει με σκυμμένο το κεφάλι και όχι να παρουσιαστεί ως μια «ηρωική πράξη».

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Γιαουρτώνοντας, βρίζοντας, γιουχάροντας και δέρνοντας....




Η Δημοκρατία, είπε κάποτε ο Τσώρτσιλ, είναι το χειρότερο πολίτευμα, αν εξαιρεθούν όλα τα άλλα. Όλοι, βέβαια, καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό. Η Δημοκρατία, ακόμα και στη χειρότερη μορφή της, είναι προτιμότερη από την καλύτερη εκδοχή οποιουδήποτε άλλου πολιτεύματος.

Θα αναρωτιέστε γιατί θυμήθηκα τώρα αυτή τη ρήση του Τσώρτσιλ. Ε, λοιπόν τη θυμήθηκα βλέποντας το γιαούρτωμα του Πάγκαλου. Οι πολιτικοί (είτε μας αρέσουν, είτε όχι) έχουν εκλεγεί από το λαό, μέσα στα πλαίσια ενός πολιτεύματος, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που θα ήταν το χειρότερο, αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα. Διαφωνούμε με τους πολιτικούς? Τότε, χρησιμοποιούμε εναντίον τους την ψήφο μας, αλλά και το λόγο μας (προφορικό ή γραπτό), έστω και οξύ (αλλά όχι υβριστικό), για να αντιδράσουμε και να τους κριτικάρουμε. Ενέργειες όπως το γιαούρτωμα (βλ. περιπτώσεις Πάγκαλου και Αλαβάνου), η εκτόξευση παπουτσιών και ύβρεων, το κράξιμο σε βιβλιοπωλεία (βλ. περίπτωση Λοβέρδου), το φτύσιμο σε ταβέρνες (βλ. περίπτωση Σιούφα) ή ακόμα χειρότερα ο ξυλοδαρμός (βλ. περίπτωση Χατζηδάκη) δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να υπονομεύουν τη δημοκρατία ισοπεδώνοντας όλους τους πολιτικούς (προς μεγάλη χαρά των νοσταλγών της δικτατορίας), να διαβρώνουν τη νομιμότητα, να ενθαρρύνουν την ανομία και το λαϊκισμό, ακόμα και να υποθάλπουν τη βία. Κοινώς είναι καραγκιοζιλίκια. Και σίγουρα δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα μας.