Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Πώς ο Σ. και η Λ. μεταμορφώθηκαν από Πασόκοι, σε ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής




    Μια πρόσκληση για δείπνο, το περασμένο Σάββατο, χαροποίησε τον άντρα μου κι εμένα. Είχαμε καιρό να τα πούμε με το ζευγάρι των φίλων που μας κάλεσαν, το Σ. και τη Λ. Ξεκινήσαμε για το σπίτι τους, με προσμονή για ένα ωραίο βράδυ με χαλαρή κουβεντούλα, κρασάκι και φαγητό δίπλα στο τζάκι. Στο δρόμο, καθώς πηγαίναμε, αναρωτήθηκα τι άραγε να ψήφισαν στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε (πριν περίπου δύο χρόνια και κάτι), τους αφήσαμε και τους δυο ως ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Ο άντρας μου είχε τη γνώμη ότι θα έμειναν πιστοί στο ΠΑΣΟΚ, δεδομένου μάλιστα ότι, επί των ημερών του, η κόρη τους διορίστηκε στο Δημόσιο, χωρίς ΑΣΕΠ ή εξετάσεις. Εγώ αποτόλμησα την πρόβλεψη ότι μάλλον θα μετακινήθηκαν προς το ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά ο Σ, ο οποίος είχε πάντοτε μια ροπή προς το λαϊκισμό. Πέσαμε και οι δυο έξω.
    Μετά την πρώτη χαλαρή κουβεντούλα, η κουβέντα έπεσε, ως συνήθως, στην οικονομική κρίση. Η Λ., που είναι έμπορος (διατηρεί ανθοπωλείο), μας είπε ότι οι δουλειές δεν πάνε καθόλου καλά. Με το ζόρι συντηρεί το κατάστημα της και τους δύο υπαλλήλους που έχει. Τους τελευταίους τους κρατά, αφενός μεν γιατί λυπάται να τους απολύσει και αφετέρου για να μπορεί κι αυτή να φεύγει λίγο και να ασχολείται με τα δύο εγγονάκια της, τα οποία ανέλαβε να τα πηγαίνει και να τα παίρνει από το σχολείο. Τα έβαλε με τους μετανάστες που πουλούν φτηνά λουλούδια στα φανάρια, με αποτέλεσμα να της κλέβουν τη δουλειά. Της είπα ότι αυτούς τους μετανάστες με τα λουλούδια, τους εκμεταλλεύονται Έλληνες. Αυτοί τους δίνουν τα λουλούδια να τα πουλούν και τους παίρνουν, μετά, το μεγαλύτερο μέρος των εισπράξεων. Ο Σ., με τη σειρά του, παραπονέθηκε για τη μείωση της σύνταξης του. Έπαιρνε, λέει, 2.200€ και τώρα έφτασε να παίρνει 1.150€. Ήταν πολύ θυμωμένος. Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και ο Σ. άρχισε να τα βάζει κι αυτός με τους ξένους. Τόσο με τους ξένους μετανάστες, όσο και με τους ξένους δανειστές μας. Τους έριχνε όλο το φταίξιμο για την κατάντια μας. Οι ξένοι, συνέχισε, ζήλεψαν την ελληνικότητα μας, τη δυναμικότητα και την εξυπνάδα μας (!). Βάλθηκαν να μας καταστρέψουν, αφενός μεν στέλνοντας μας ορδές λαθρομεταναστών, για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας (!) και αφετέρου διογκώνοντας ψευδώς το εξωτερικό μας χρέος (!). Εμείς είμαστε αθώες περιστερές, κατά το Σ. Δεν φταίξαμε σε τίποτε. Η λύση για τους μετανάστες είναι, κατ’ αυτόν, να τους φορτώσουμε όλους, μέχρι τον τελευταίο, σε καράβια και να τους στείλουμε πίσω στην Τουρκία, μέσω της οποίας έφτασαν στη χώρα μας. Του αντέτεινα ότι αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί, παρά τις μεταξύ μας συμφωνίες, η Τουρκία δεν τους δέχεται πίσω. Για να μπορέσουμε να τους διώξουμε, λοιπόν, πρέπει πρώτα να μάθουμε τα πραγματικά τους ονόματα, να τους αναγνωρίσει ως υπηκόους της η χώρα προέλευσης τους και ακολούθως να εκδοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, ώστε να απελαθούν. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη και απαιτεί χρόνο. "Ε, τότε, αν δεν τους δέχεται η Τουρκία, να τους ρίχνουμε στη θάλασσα, εκεί κοντά στα παράλια της και να τους εγκαταλείπουμε", μου απάντησε. Ο άντρας μου κι εγώ κοιταχτήκαμε, μένοντας άναυδοι. "Μα, βρε Σ. μου, αυτά που λες τα λέει η Χρυσή Αυγή", του είπα. "Και τι έχει η Χρυσή Αυγή, μια χαρά κόμμα είναι", μου απάντησε. "Ίσως είναι η λύση στο πρόβλημα μας"!! Η γυναίκα του συμφωνούσε με τις απόψεις του συντρόφου της.
    Φύγαμε απογοητευμένοι. Αν και δεν το ομολόγησαν καθαρά και ξάστερα, καταλάβαμε ότι είχαμε να κάνουμε με δύο ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Όμως, όχι, δεν δέχομαι ότι ο Σ. και η Λ. έγιναν, ξαφνικά, φασίστες. Πιστεύω ότι εξακολουθούν να είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που η οικονομική κρίση τους αποδιοργάνωσε εντελώς και τους έκανε ξενοφοβικούς. Ψηφίζουν δε τους φασίστες, γιατί ελπίζουν ότι αυτοί θα τους απαλλάξουν από αυτούς που φοβούνται. Τους ξένους.

------------------------------------------------

Σημείωση: Το περίεργο είναι ότι ο Σ. είναι Αρβανίτης. Δεν κατάγεται, δηλαδή, απευθείας από τον Περικλή, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Οι πρόγονοι των σημερινών Αρβανιτών έφτασαν από τη νότια Αλβανία στον ελλαδικό χώρο, μετά το 13ο μ.Χ. αιώνα. Σιγά σιγά προσαρμόστηκαν, αφομοιώθηκαν από το γηγενή πληθυσμό και εξελληνίστηκαν πλήρως. Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον γιατί τώρα ο Σ. φοβάται τόσο πολύ τους ξένους και μιλά για συνομωσίες κατά της ελληνικότητας μας.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Ο Χότζας, ο Σαμαράς και οι φορολογικοί συντελεστές...



   Τι μου θύμισε η διάψευση του Σαμαρά για την επιβολή φόρου 45% στα εισοδήματα πάνω από 26.000 ευρώ? Μα, την ιστορία του Χότζα με το φτωχόσπιτο.

   Κάποτε, λέει, ένας φτωχός χωρικός πήγε στο Χότζα και του παραπονέθηκε ότι αυτός και η πολυμελής οικογένεια του νιώθουν πολύ στενάχωρα στο φτωχόσπιτο τους. Τότε ο Χότζας του είπε να βάλει και τις κότες μέσα. Πράγματι, ο χωρικός πήρε τις κότες από την αυλή και τις έβαλε μέσα στο σπιτάκι του. Την επόμενη βδομάδα πήγε και πάλι στο Χότζα παραπονούμενος χειρότερα για την άβολη κατάσταση. Ο Χότζας του είπε, τότε, να βάλει μέσα και την κατσίκα. Ο χωρικός πράγματι έβαλε και την κατσίκα στο σπίτι και την άλλη βδομάδα ξαναπήγε στο Χότζα με μεγαλύτερο παράπονο. Ο Χότζας τον συμβούλεψε να βάλει μέσα και το γαϊδούρι. Ο χωρικός άκουσε και αυτή τη φορά το Χότζα και έβαλε μέσα στο σπιτάκι του και το γαϊδούρι. Την επόμενη εβδομάδα ξαναπήγε στο Χότζα εντελώς απελπισμένος παραπονούμενος για την αφόρητη κατάσταση. Τότε ο Χότζας το συμβούλεψε να βγάλει τις κότες έξω από το σπιτάκι. Πράγματι τις έβγαλε και την επόμενη εβδομάδα εξέφρασε στο Χότζα κάποια ανακούφιση. Ο Χότζας του είπε, τότε, να βγάλει έξω και την κατσίκα, πράγμα που έκανε. Ο χωρικός την επόμενη φορά πήγε στο Χότζα και τον ευχαρίστησε για τη συμβουλή, καθόσον αυτός και η οικογένεια του ένιωσαν μεγαλύτερη ανακούφιση. Τότε, ο Χότζας τον συμβούλεψε να βγάλει έξω από το σπιτάκι και το γαϊδούρι. Πράγματι βγήκε και το γαϊδούρι από το φτωχόσπιτο και τότε ο χωρικός πήγε για τελευταία φορά στο Χότζα πλήρως ανακουφισμένος και του φιλούσε τα χέρια ευχαριστώντας τον για τις …σοφές συμβουλές που έκαναν αυτόν και  την οικογένεια του να ζούν, επιτέλους, ανθρώπινα!!

   Κάπως έτσι, λοιπόν, μας έκανε και ο Σαμαράς. Άφησε να διαρρεύσει η πληροφορία ότι θα αυξηθεί υπερβολικά η φορολογία εισοδήματος (ο φορολογικός συντελεστής 45% είναι υπερβολικός για το μεσαίο εισόδημα των 26.001 ευρώ ετησίως, αλλά και οι διαρρεύσαντες συντελεστές για τα χαμηλότερα εισοδήματα είναι εξίσου υπερβολικοί). Μας άφησε καμιά βδομάδα να τσιγαριζόμαστε με αυτή την προοπτική και μετά βγήκε ως νέος …Χότζας και το διέψευσε κάνοντας μας, όλους εμάς τους μικρομεσαίους, να νιώσουμε ανακούφιση. Όχι, τα χέρια δεν θα του τα φιλήσουμε, γιατί αντιληφθήκαμε την τύπου "Χότζα" πονηριά.


Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Μια ιστορία για τα σκουπίδια...


      Οι ένοικοι της πολυκατοικία μας έχουν αναθέσει το έργο της καθαριότητας των κοινόχρηστων χώρων σε ένα συνεργείο καθαρισμού, από τα πολλά που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Ας σημειωθεί ότι αυτή η λύση είναι προτιμότερη από το να πληρώνουμε μια καθαρίστρια να κάνει αυτή τη δουλειά. Και τούτο γιατί γι’ αυτήν (την καθαρίστρια), θα έπρεπε να πληρώνουμε και εισφορές στο ΙΚΑ, επιδόματα εορτών (όσο υπάρχουν αυτά), αλλά και να πληρώσουμε αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης της στο μέλλον. Στην περίπτωση του συνεργείου καθαριότητας, με το μισθό του προσωπικού, τις ασφαλιστικές εισφορές στο ΙΚΑ, τα επιδόματα, την αποζημίωση κλπ βαρύνεται ο εργοδότης (δηλ. ο επιχειρηματίας).
    Εδώ και λίγο καιρό, λοιπόν, το προσωπικό του συνεργείου που μας καθαρίζει, έχοντας διαφορές με τον εργοδότη του, κήρυξε απεργία. Μέχρι εδώ καλά. Δικαίωμα των εργαζομένων είναι η απεργία. Εμείς οι ένοικοι, λοιπόν, μη θέλοντας να βρωμίσει η πολυκατοικίας μας, αποφασίσαμε να καθαρίζουμε τους κοινόχρηστους χώρους μόνοι μας, εκ περιτροπής. Για καμιά βδομάδα η πολυκατοικία μας ήταν καθαρή και όλα έβαιναν καλώς. Μέχρι που το πήρε είδηση το προσωπικό του συνεργείου. Και τι έκαναν οι αθεόφοβοι? Πήραν τις σακούλες σκουπιδιών από τον κάδο απορριμμάτων του Δήμου και τις άδειασαν στην είσοδο και στους διαδρόμους της πολυκατοικίας μας! Αυτό δε εξακολουθούν να κάνουν κάθε φορά που καθαρίζουμε, βρίζοντας μας μάλιστα ως …απεργοσπάστες! Δύο από τα παιδάκια του πολύτεκνου συγκάτοικου, που μένει στο ισόγειο, εμφάνισαν σταφυλόκοκκο. Οι υπόλοιποι δεν πάθαμε σταφυλόκοκκο, αλλά δεν μπορούμε να σταθούμε στο σπίτι μας από τη δυσωδία.
    Αυτή τη (φανταστική) ιστορία διηγήθηκα σε ένα ανεψάκι μου, όταν επιχείρησε να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους στον εργολάβο που έχει αναλάβει την καθαριότητα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), οι οποίοι (εργαζόμενοι) κάνουν ακριβώς αυτά που περιγράφω πιο πάνω. Δεν ξέρω αν πείστηκε με το επιχείρημα μου, αλλά, τουλάχιστον, έδειξε να προβληματίζεται. Κάτι είναι κι αυτό.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Από τη γενιά του Πολυτεχνείου στη γενιά των Καταλήψεων




      Πολλά γράφονται και λέγονται, σήμερα, για τη γενιά μου, τη «γενιά του Πολυτεχνείου» ή μάλλον τη «γενιά της μεταπολίτευσης». Τα περισσότερα είναι αρνητικά. Ότι πέρασαν από το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» στο lifestyle και την καλοπέραση, ότι έζησαν μια στρεβλή ευδαιμονία, πέρα από τις δυνατότητες της χώρας, παραδίδοντας στη νέα γενιά ένα χρέος 330 δις ευρώ και ένα δηµόσιο τοµέα δυσκίνητο, δυσλειτουργικό, αναποτελεσµατικό, αναξιόπιστο κλπ κλπ. Μερικές από τις αιτιάσεις αυτές είναι υπερβολικές (παραβλέπουν την ευθύνη των προδικτατορικών κυβερνήσεων στη δημιουργία όχι απλώς δυσλειτουργικού κράτους, αλλά και ρουσφετολογικού και ανελεύθερου). Άλλες, όμως, αιτιάσεις ευσταθούν. Μόνο που όλη αυτή η στρέβλωση δεν έγινε εξαιτίας της μεγάλης μάζας των ανώνυμων φοιτητών που, τότε, ασφυκτιώντας μέσα στο «γύψο» της δικτατορίας, τρέχαμε, αυθόρμητα, στις διαδηλώσεις και κλειστήκαμε στο Πολυτεχνείο φωνάζοντας «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Την κύρια ευθύνη της σημερινής κατάντιας της χώρας έχει μια μεγάλη μερίδα πολιτικών που χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών, θέλησαν να παρουσιάσουν μια στρεβλωμένη ευδαιμονία, με δανεικά χρήματα και εν πολλοίς αγύριστα. Άσε, που πολλοί από αυτούς τους πολιτικούς δεν μετείχαν στο Πολυτεχνείο, ούτε καν ανήκουν στη δική μας γενιά. Μη μου πείτε ότι π.χ. ο Μητσοτάκης ή ο Ανδρέας ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου! Όσο για τις υποθέσεις των μιζών, του εύκολου πλουτισμού κλπ είναι άδικο, νομίζω, τα σχετικά αδικήματα να φορτώνονται στους ώμους μιας ολόκληρης γενιάς. Εκεί μεγάλο ρόλο έχει η ατομική ευθύνη.

      Αρκετά όμως με τη δική μου γενιά. Τα λάθη της φάνηκαν και στο χέρι της νέας γενιάς είναι να μην τα επαναλάβει. Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνω, κάθε μέρα και πιο πολύ, ότι μια αρκετά μεγάλη μερίδα της νεώτερης γενιάς, οι σημερινοί εικοσάρηδες, τριαντάρηδες, ακόμα και σαραντάρηδες, ας την πούμε «η γενιά των καταλήψεων» όχι μόνο δεν έμαθε από τα λάθη της προηγούμενης γενιάς, αλλά κάνει νέα, ίσως και χειρότερα λάθη. Δεν δέχονται τον αυτοπεριορισμό μέσα στα όρια των δυνατοτήτων της χώρας που τώρα πια έχουν περίτρανα διαφανεί. Επαγγέλλονται και επιδιώκουν την επάνοδο όλων εκείνων των προνομίων και στρεβλώσεων που οδήγησαν στην υπερχρέωση. Αναπαριστώντας δε τις «καταλήψεις» (των σχολείων) των εφηβικών τους χρόνων, προβαίνουν σε καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, χώρων εξυπηρέτησης των πολιτών (ΚΕΠ, υπουργείων), ΧΥΤΑ, ακόμα και παιδικών σταθμών (βλέπε εδώ), οδηγώντας έτσι, ίσως όχι με άμεσο δόλο, αλλά σίγουρα με ενδεχόμενο (δόλο), τις κρατικές υποδομές και μάλιστα αυτές που εξυπηρετούν τους πλέον αδύνατους από τους πολίτες, σε πλήρες ξεχαρβάλωμα. Και στη Βουλή? Αχ, στη Βουλή… Ο φανφαρονισμός, η κενολογία, η χωρίς μέτρο φλυαρία, με στόχο τον εντυπωσιασμό του "αγανακτισμένου" πολίτη και οι εθνικιστικές κορώνες καλά κρατούν. Και όχι μόνο από τους «λεβέντες» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Από όλες τις πτέρυγες (δεξιές και αριστερές). Και με τους τριαντάρηδες και σαραντάρηδες να πρωτοστατούν.

----------------------------------------------------------- 
  • Αν δεν βαριέστε διαβάστε και δύο προηγούμενες αναρτήσεις για το Πολυτεχνείο που έγραψα τα προηγούμενα χρόνια, τότε που ακόμα δεν υπήρχε όλη αυτή η επίθεση στη "γενιά του Πολυτεχνείου" (βλέπε εδώ και εδώ)

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Περιμένοντας τη Μέρκελ...





Το τι ανοησίες άκουσα και διάβασα αυτές τις μέρες, ενόψει της επίσκεψης της Μέρκελ στην Ελλάδα, δεν λέγεται. Σταχυολογώ μερικές απ’ αυτές, και μάλιστα από τις λιγότερο υβριστικές «ο λαός δεν τρομοκρατείται, θα διαδηλώσει με μαζικό και ειρηνικό τρόπο ενάντια στη βαρβαρότητα της Ευρώπης…» (ΣΥΡΙΖΑ), «Η Μέρκελ είναι σύμμαχος της ελληνικής πλουτοκρατίας και των δυνάμεων που υπερασπίζονται την παραμονή της χωράς στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ…» (ΚΚΕ), «Η παράσταση διαμαρτυρίας των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, (μπροστά στη Γερμανική Πρεσβεία) γίνεται για να διατρανώσουμε μπροστά στη Γερμανίδα καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ την αντίθεσή μας στη μετατροπή της χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο» (Ανεξάρτητοι Έλληνες), «Η επικεφαλής των ευρωπαίων τοκογλύφων έρχεται στην Ελλάδα για να περιφρουρήσει τα γερμανικά κεφάλαια και τα υπερκέρδη του τραπεζικού συστήματος» (αυτό το τελευταίο, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, δεν το είπε το ΚΚΕ, αλλά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) κλπ κλπ.
Και αναρωτιέμαι, τώρα εγώ με το μέτριο μυαλό μου, έχουμε καταλάβει, οι περισσότεροι Έλληνες, τι ακριβώς μας συνέβη και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε? Η Μέρκελ φταίει που ζούσαμε εδώ και δεκαετίες (και ιδίως την τελευταία), με δανεικά και εν πολλοίς αγύριστα, αντί να αναπτύξουμε την παραγωγική μας βάση? Η Μέρκελ φταίει που γεμίσαμε, κυρίως για ρουσφετολογικούς λόγους και σπάνια με αξιοκρατία, το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ με άχρηστο και αντιπαραγωγικό προσωπικό που απαίτησε και πήρε υπερβολικές (για τις δυνατότητες της χώρας) αποδοχές και επιδόματα του τύπου "πλυσίματος χεριών", ή "έγκαιρης προσέλευσης" ή "μεταφοράς φακέλου" (βλέπε εδώ)? Η Μέρκελ φταίει που ανεχτήκαμε επί δεκαετίες τους φοροφυγάδες αλλά και τους διεφθαρμένους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς που, αντί να δουλεύουν για το κοινό καλό, δούλευαν για τις τσέπες τους? Η Μέρκελ φταίει για τη μεγάλη διαφθορά στο δημόσιο βίο και τις "μίζες"? Η Μέρκελ φταίει που διατηρούσαμε επί δεκαετίες τη ζημιογόνα «Ολυμπιακή» και κάθε «Ολυμπιακή», πληρώνοντας με τα χρήματα του φορολογούμενου τις υπέρογκες ζημιές της? H Μέρκελ φταίει που γεμίσαμε συνταξιούχους ηλικίας ακόμα και 40 ετών και μαϊμού "τυφλούς" που απομυζούν τα χρήματα των ασφαλιστικών Ταμείων? Η Μέρκελ φταίει, που όταν τα πράγματα φτάσανε στο απροχώρητο και οι «αγορές» σταμάτησαν να μας δανείζουν, δεν είχαμε πολιτικούς με τόλμη και πατριωτισμό, ώστε να μπορέσουν να διαπραγματευτούν έγκαιρα και σωστά τα «μνημόνια» και τη βοήθεια? Η Μέρκελ φταίει που μεταρρυθμίσεις εξαγγέλλουμε και μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε, παρά μόνο, βρήκαμε την εύκολη λύση να κόβουμε τους μισθούς και τους συντάξεις?

Υ.Γ. Όχι, δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τη Μέρκελ (βλέπε εδώ παλαιότερη ανάρτηση μου γι' αυτήν), ούτε τη θεωρώ άσφαλτη (ναι, είναι σωστός ο όρος αυτός), αλλά δεν είναι της παρούσης να απαριθμήσω τα λάθη της. Σ’ αυτή την ανάρτηση κάνω αυτοκριτική, για λογαριασμό όλων μας.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας...






Αυτή η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δεν παύει να με εκπλήσσει δυσάρεστα. Να οι τελευταίες δυσάρεστες εκπλήξεις.
  • Σήμερα, αφού μπόρεσα και μάζεψα κάτι λεφτουδάκια (όλο και πιο δύσκολα μαζεύονται τα «ρημάδια» τώρα τελευταία), πήγα στη Δ.Ο.Υ, για να πληρώσω (εκπρόθεσμα) μια δόση από το φόρο που μου αναλογεί. Άσε που είχα κάνει ολόκληρες διευθετήσεις, για να έχω σήμερα τη μέρα ελεύθερη γι’ αυτό το σκοπό, αφού πρώτα σιγουρεύτηκα ότι η απεργία που είχε εξαγγελθεί ήταν για αύριο, Τετάρτη. Μόλις έφτασα στην πόρτα της Εφορίας, περί ώρα 10 π.μ., τι να δω? Μια ανακοίνωση ότι οι υπάλληλοι της Δ.Ο.Υ. έχουν σήμερα Γενική Συνέλευση και θα δέχονται τους πολίτες μέχρι τις 9 π.μ. (!!!!). Έλα Χριστέ και Παναγία! Δεν μπορούν να κάνουν τη Γ.Σ. τους το απόγευμα ή το Σαββατοκύριακο? Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούν τους πολίτες σε εργάσιμες ημέρες και ώρες? Άντε τώρα, Κύριος οίδε πότε θα μπορέσω να πάω πάλι στη Δ.Ο.Υ….
  • Αυτή πάλι η ιστορία με τη σύλληψη του 27χρονου που ανήρτησε, λέει, στο Facebook παραποιημένες φωτογραφίες του Γέροντα Παϊσιου, τον οποίο αποκαλούσε «Γέροντα Παστίτσιο» (!), καθώς και άλλα σχόλια σχετικά με τη θρησκεία ή τη θρησκοληψία (δεν τα διάβασα κι έτσι δεν έχω ιδίαν γνώση), επίσης με εξέπληξε δυσάρεστα. Δεν ξέρω ποιο αδίκημα αποδίδεται στο νεαρό, από τα τρία σχετικά με τη θρησκεία που προβλέπει και τιμωρεί ο Ποινικός Κώδικας. Το ένα είναι η επιβουλή της θρησκευτικής ειρήνης, το δεύτερο είναι η κακόβουλη βλασφημία και το τρίτο η καθύβριση θρησκευμάτων. Τα δύο πρώτα προβλέπονται στο άρθρο 198 του ΠΚ, το οποίο έχει ως εξής «1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό. «2. Όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ». Η καθύβριση θρησκευμάτων προβλέπεται στο άρθρο 199 του ΠΚ που έχει ως εξής «Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών». Πάντως και τα τρία αδικήματα απαιτούν κακοβουλία, δηλ. εκδήλωση κακής βουλήσεως, κακότητας, μίσους, περιφρονήσεως. Δεν διάβασα την ιστοσελίδα και έτσι δεν μπορώ να εκφέρω εμπεριστατωμένη άποψη αν πράγματι εμπεριέχει τέτοιες εκδηλώσεις κακής βουλήσεως ή απλώς πρόκειται για εκδηλώσεις χιούμορ ή σάτιρας περί τη θρησκοληψία (πιο πολύ πιθανό θεωρώ το τελευταίο). Αυτό όμως που με εξέπληξε, ιδιαίτερα, είναι η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, για να φτάσουν οι διωκτικές αρχές στον 27χρονο δράστη. Κατ΄ αρχάς αναρωτιέμαι αν έγινε άρση του απορρήτου με τις νόμιμες διαδικασίες. Και αν ναι απορώ πώς δόθηκε τέτοια άδεια, αφού η άρση του απορρήτου που προβλέπεται από το Ν. 2225/1994 (όπως τροποποιημένος ισχύει σήμερα), σε συνδυασμό με το άρθρο 19 του Συντάγματος, αφορά μόνο ορισμένα σοβαρά κακουργήματα. Ας σημειωθεί ότι τα τρία πιο πάνω αδικήματα περί τη θρησκεία είναι το μεν πρώτο και τρίτο πλημμελήματα και μάλιστα ελαφρά (λόγω της προβλεπόμενης ποινής) και το δεύτερο είναι απλώς πταίσμα. Τι γίνεται βρε παιδιά? Ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιράν????

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Κατανόηση στην παρανομία?



Άκουγα χθες τον Αλέξη Τσίπρα, στη Θεσσαλονίκη, να απαντά σε ερώτηση δημοσιογράφου και θυμήθηκα το μακαρίτη (ή τον αείμνηστο αν θέλετε) Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε πει κάποτε ο τελευταίος μιλώντας για κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος της ΔΕΗ «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκ. δρχ»! Δικαιολόγησε, δηλαδή, την παράνομη επιθυμία του δημόσιου λειτουργού να «κάνει ένα δωράκι» στον εαυτό του, αλλά απλώς θεώρησε υπερβολικό δωράκι το χρηματικό ποσό των 500 εκατομμυρίων. Ο Αλέξης, λοιπόν, απαντώντας σε ερώτηση για τα παράνομα και (φυσικά) αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα των δημόσιων εκπαιδευτικών, είπε (περίπου) «όταν δίνεις στον εκπαιδευτικό μισθό εξαθλίωσης πρέπει να βρει ένα τρόπο να ζήσει… Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι ο εκπαιδευτικός να ζει με αξιοπρέπεια. Και όταν φτάσουμε στο επίπεδο αυτό θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ αυστηροί στην τήρηση της νομιμότητας ...». Χμμμμμμμμ, τη θεωρώ αρκετά επικίνδυνη αυτή τη νοοτροπία και μάλιστα για ένα πολιτικό που φιλοδοξεί να κυβερνήσει σε λίγα χρόνια. Τι μας είπε με λίγα λόγια? Όταν το κράτος δεν μπορεί να δώσει αξιοπρεπείς μισθούς, ας δείξουμε λίγη κατανόηση στην παρανομία! Και όταν φτάσουμε στο επίπεδο των αξιοπρεπών μισθών, τότε θα γίνουμε αυστηροί και θα απαιτήσουμε νομιμότητα… Και προβληματίζομαι τώρα εγώ. Πότε θα θεωρήσουμε ότι ο εκπαιδευτικός ζει με αρκετή αξιοπρέπεια, ώστε να αρχίσουμε να απαιτούμε νομιμότητα? Και περαιτέρω, είναι έτοιμος ο κ. Τσίπρας να δείξει την ίδια κατανόηση και στα «φακελάκια» των γιατρών του Ε.Σ.Υ.? Και τούτο γιατί, μη μου πείτε, ότι είναι αρκετά αξιοπρεπής μισθός αυτός των 1000€ για τον ειδικευόμενο γιατρό ή των 1400€ για τον Επιμελητή, αν, μάλιστα, ληφθεί υπόψη ότι οι γιατροί είχαν πιο μακροχρόνια εκπαίδευση και εργάζονται περισσότερο από τους εκπαιδευτικούς. Και πάει λέγοντας….

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα...





Μια εβδομάδα μόνο μας χωρίζει από τις εκλογές. Και πορευόμαστε προς αυτές ανήσυχοι συγχυσμένοι και ανασφαλείς. Η βία και ο τραμπουκισμός που άρχισαν εδώ και καιρό με γιαουρτώματα (βλ. περιπτώσεις Πάγκαλου και Αλαβάνου), με εκτόξευση παπουτσιών και ύβρεων, με κράξιμο σε βιβλιοπωλεία (βλ. περίπτωση Λοβέρδου), με φτύσιμο σε ταβέρνες (βλ. περίπτωση Σιούφα), με το χτίσιμο, εντός του γραφείου του, του αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θανάση Καραμπίνη, επειδή απλώς ήθελε να εφαρμόσει το νέο νόμο για τα Α.Ε.Ι., με εκσφενδόνιση καρεκλών και γιαουρτιών σε συναυλίες (βλ. περίπτωση Νταλάρα) ή ακόμα χειρότερα με ξυλοδαρμούς (βλ. περίπτωση Χατζηδάκη), κορυφώθηκε τώρα τελευταία με τις γνωστές ενέργειες των φασιστών της «Χρυσής Αυγής». Και, βέβαια, καλά κάνουμε, σχεδόν όλοι οι πολίτες και πολιτικοί και καταδικάζουμε με βδελυγμία τις τελευταίες ενέργειες των «παλικαριών» της «Χρυσής Αυγής». Με την ίδια όμως ζέση έπρεπε να είχαμε καταδικάσει ΟΛΟΙ και τις πρώτες ενέργειες. Δεν έχει ναι μεν…., αλλά η αγανάκτηση του κόσμου κλπ κλπ. Τέτοιες δικαιολογίες αρμόζουν σε ανώριμα επιπόλαια παιδιά και όπως έγραψα και σε παλαιότερη ανάρτηση μου συντελούν στο να διαβρώνουν τη νομιμότητα, να ενθαρρύνουν την ανομία και το λαϊκισμό και να υποθάλπουν τη βία.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στη διαμάχη που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τον Ιφικράτη Αμυρά, ο οποίος, ενώ ανακοινώθηκε επισήμως ως υποψήφιος του τελευταίου κόμματος στην Α΄ Αθήνας (βλέπε εδώ δημοσίευμα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» 21-4-2012), στη συνέχεια αποσύρθηκε το όνομα του από τα ψηφοδέλτια. Να σας πω την αλήθεια, περίμενα ότι θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα απαντήσει στη ΝΔ, με ειλικρίνεια, ότι "ναι, αρχικά τον προορίζαμε ως υποψήφιο, αλλά όταν πληροφορηθήκαμε το βίο και την πολιτεία του και συγκεκριμένα τις απόψεις του για ένοπλη βία (με τσεκούρια, μαχαίρια, μολότοφ, ρόπαλα κλπ), για αντάρτικα πόλεων, για ληστείες, εμπρησμούς κλπ, τον απομακρύναμε και το διαγράψαμε". Θα τους έλεγα ένα μεγάλο μπράβο για την ειλικρινή και έντιμη απάντηση τους. Και φυσικά θα βούλωναν και τα στόματα της ΝΔ. Αντ’ αυτού βγάζουν μια ανακοίνωση εντελώς αμήχανη, ακαταλαβίστικη με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε («Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα και βγάζω τα παπούτσια μου να μη βραχεί η ομπρέλα. Ο Ιφικράτης Αμυράς έχει τόση σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όση έχει και η ΝΔ με την πραγματικότητα και την αξιοπιστία. Δηλαδή, καμία απολύτως…..»).  Μα βρε καλά μου παιδιά που, προφανώς, επιθυμείτε να έχετε σχέση με την πραγματικότητα και την αξιοπιστία, δεν αντιλαμβάνεστε ότι ένας από τους λόγους που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με τα μέχρι τώρα κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ήταν ακριβώς τα ψέματα τους («λεφτά υπάρχουν», «το έλλειμμα είναι μόνο 6%» κλπ κλπ). Πώς, λοιπόν, τώρα, θέλετε να πιστέψουμε ότι, με σας, τα ψέματα τελείωσαν?  Φαντάζομαι πως ξέρετε ότι ψέμα είναι και η απόκρυψη της αλήθειας.

Και η σύγχυση και ανασφάλεια καλά κρατεί…. 

------------------------------------------------------------  
Υ.Γ. Και μέσα σ' όλη αυτή την παραζάλη, μάθαμε ότι πριν λίγους μόλις μήνες ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έδωσε μια συνέντευξη στον Ιφικράτη Αμυρά (αυτόν που αγαπά τα τσεκούρια και τα μαχαίρια), όπου, ευθαρσώς, δηλώνει ότι η γνώμη του είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να φύγει άμεσα από την ευρωζώνη και το ευρώ (βλέπε εδώ). Δεν είναι κακή η ειλικρίνεια. Το αντίθετο μάλιστα. Εκείνο όμως που αναρωτιέμαι, εγώ η ταπεινή ψηφοφόρος που δεν αποφάσισε ακόμη τι να ψηφίσει, είναι αν ο Λαφαζάνης εξακολουθεί να έχει την ίδια άποψη και σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαιώνει ότι είναι υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη και στο ευρώ.

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Τον τραβά η ψυχούλα μας το λαϊκισμό...





Πολύ ωραία!!! Αφήσαμε την οργή μας και ξέσπασε ελεύθερα. Εκτονωθήκαμε. Αποτέλεσμα?

Ο (παλαιός) λαϊκισμός αν όχι πέθανε, ψυχορραγεί. Ζήτω ο (νέος) λαϊκισμός. Ή μήπως δεν είναι και τόσο νέος?
----------------------------------------------------------

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Κίνημα της "φτηνής πατάτας". Χμμμμμμμ....




Κάτι δεν μ’ αρέσει σ’ αυτή την υπόθεση «της φτηνής πατάτας». Ναι, καλή η πάταξη των μεσαζόντων, ναι άριστη η πρόθεση να προμηθεύονται οι καταναλωτές φτηνά αγροτικά προϊόντα, αλλά να, δεν μ’ αρέσει:
  • Να βλέπω να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια όλων μας ένα είδος παραεμπορίου. Έβλεπα χθες στην τηλεόραση να κάνει ο κόσμος ουρές στο δρόμο, κάτω από ένα φορτηγό αυτοκίνητο, να παίρνει ένα σακκί πατάτες ή δύο ή δέκα, να πληρώνει μετρητά χρήματα, να τα φορτώνει στον ώμο και να φεύγει. Ούτε απόδειξη, ούτε ΦΠΑ, ούτε φορολόγηση, ούτε τίποτε. Μα, δεν είναι αυτό φοροδιαφυγή??? Κάτι παρόμοιο γίνεται με το παραεμπόριο του δρόμου με τους πλανόδιους μικροπωλητές (κινέζους, μαύρους, άσπρους κλπ). Εκείνους όμως τους κυνηγά η αστυνομία.
  • Να βλέπω τους υπαλλήλους ενός Δήμου (αν δεν κάνω λάθος ήταν του Δήμου Παλλήνης) να κάθονται στη σειρά και να παίρνουν παραγγελίες από τους πολίτες για …πατάτες. Χμμμμμμμμ, είναι αυτή δουλειά των δημοτικών υπαλλήλων? Εδώ δεν φτάνουν για να εξυπηρετήσουν τους δημότες και ασχολούνται με αλλότρια, κατά τη γνώμη μου, θέματα. Αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως. Πήγε η κόρη μου τις προάλλες σε Δήμο της περιφέρειας της ανατολικής Αττικής να κανονίσει τα του πολιτικού της γάμου και είδε κι έπαθε να εξυπηρετηθεί.
  • Να προβληματίζομαι αν τα αρνιά ή τα κατσίκια που σχεδιάζουν να πουλήσουν με τον ίδιο τρόπο θα είναι επαρκώς ελεγμένα από τις υπηρεσίες του Κράτους ή αν θα μεταφερθούν με κατάλληλα μεταφορικά μέσα, χωρίς να αλλοιωθούν κλπ. Άσε που είδα στην τηλεόραση κι ένα συνοικιακό κρεοπώλη στο μαγαζάκι του το καθαρό με τα ψυγεία του να αναρωτιέται τι θα απογίνει αυτός και οι όμοιοι του επαγγελματίες, αν όλοι σπεύσουν να εφοδιαστούν αμνοερίφια για το Πάσχα από το δρόμο. Να σας πω την αλήθεια τον λυπήθηκα. Βέβαια θα μου πεις, ο κόσμος θα κοιτάξει τη φτώχια του και δεν έχει περιθώρια να λυπάται τον κρεοπώλη. Ναι, συμφωνώ, αλλά η φτώχια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρούνται και οι κανόνες υγιεινής.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μήπως έχει δίκιο το ΚΚΕ για τις επιφυλάξεις του για το κίνημα της πατάτας? Βέβαια το κόμμα αυτό κινείται με άλλα κίνητρα (έχει τις συνήθεις εμμονές του περί μονοπωλίων, αποδεσμεύσεως από την Ε.Ε. κλπ κλπ), αλλά μήπως κατ’ αποτέλεσμα έχει δίκιο?

Εσείς τι λέτε?
--------------------------------------------

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Νέοι πολιτικοί σχηματισμοί ναι, άλλα παχιά λόγια όχι




Ναι, η χώρα έχει ανάγκη νέων πολιτικών σχηματισμών. Σχηματισμών με οραματιστές, αλλά συγχρόνως έντιμους και ειλικρινείς πολιτικούς με συγκεκριμένο πρόγραμμα, φιλόδοξο μεν, αλλά πραγματοποιήσιμο, που να μην ψαρεύει απλώς ψήφους στα θολά νερά της μεγαλοστομίας και των παχιών λόγων. Από αυτά χορτάσαμε και πάθαμε. Κι όμως, δυστυχώς, τέτοιοι σχηματισμοί (μεγαλοστομίας και παχιών λόγων) ξεφυτρώνουν συνέχεια. Το μόνο πρόγραμμα τους? Μα, η …αντιμνημονιακή πολιτική (έτσι γενικά και αόριστα). Στα πλαίσια αυτής της μεγαλοστομίας και της αοριστολογίας, πλην των λίγο παλαιότερα ιδρυθέντων πολιτικών "αντιμνημονιακών" σχηματισμών («Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών» του Γ. Δημαρά, «Ελεύθεροι Πολίτες» του Β. Οικονόμου, "Ε.ΠΑ.Μ." του Δ. Καζάκη κλπ κλπ) ανακοινώθηκε τώρα τελευταία η ίδρυση και δύο νέων πολιτικών σχηματισμών.
  • Την ίδρυση του κόμματος «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ανακοίνωσε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter) ο ανεξάρτητος βουλευτής Πάνος Καμμένος. Καλή η τεχνολογία, αλλά χωρίς τη βοήθεια της …Παναγιάς δεν πάει το κόμμα μπροστά. Γι’ αυτό και η ευχή του Καμμένου «η Παναγία να είναι βοηθός» στο νέο κόμμα!!! Έλα Χριστέ και Παναγιά λέω εγώ.
  • Τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού μετώπου με την ονομασία «Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση» ανακοίνωσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο ίδιος δε περιέγραψε τους άξονες του μετώπου ως «ελευθερία και ανεξαρτησία» και «αλληλεγγύη και αντίσταση» (καθόλου παχιά λόγια). Αλήθεια, τι απέγινε η «Σπίθα»? Κάηκε?  Ή μάλλον, έσβησε?

Χμμμμμμμμμμμ, θα μου επιτρέψουν οι πιο πάνω συμπαθείς κατά τα άλλα, Ιδρυτές των "αντιμνημονιακών" κομμάτων, να τους πω ότι δεν είναι οι αοριστολογίες και οι μεγαλοστομίες που μας χρειάζονται σήμερα, για να πάμε μπροστά. Καλή η αντίθεση προς τα μνημόνια (κι εγώ μαζί τους), αλλά χρειάζονται και συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις και όχι αοριστολογίες που χαϊδεύουν αυτιά και στοχεύουν απλώς το θυμικό. Άλλωστε με μεγαλόστομα συνθήματα και εξαγγελίες του τύπου "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", "ο λαός δεν ξεχνά, οργανώνεται, νικά", "Τσοβόλα δώστα όλα" (ΠΑΣΟΚ) και "υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε", "σεμνά και ταπεινά" "επανίδρυση του κράτους" (Ν.Δ.) κλπ κλπ πειστήκαμε να ψηφίσουμε (όσοι ψηφίσαμε) τα κόμματα εξουσίας και φτάσαμε στην υπερχρέωση και στη χρεοκοπία.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Οι συνδικαλιστές, ο διαγωνισμός και η φοροδιαφυγή...


Διαβάζω την πιο κάτω είδηση στον ηλεκτρονικό τύπο:

«Ένταση επικράτησε έξω από τη σχολή Δημόσιας Διοίκησης στην οδό Πειραιώς, όταν δεκάδες εφοριακοί προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο συναδέλφων τους στο κτίριο, έτσι ώστε να ματαιωθεί ο διαγωνισμός για την πρόσληψη 1.000 εφοριακών που θα στελεχώσουν το σώμα των φοροελεγκτών και θα ασχοληθούν αποκλειστικά με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, καθώς και την είσπραξη των δημοσίων εσόδων. Οι συνδικαλιστές εφοριακοί είχαν αποκλείσει την είσοδο του κτιρίου με αποτέλεσμα να χρειαστεί η επέμβαση της αστυνομίας για να καταφέρουν περίπου 150 από τους συνολικά 900 υποψήφιους να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό….»
Και μένω για άλλη μια φορά άναυδη. Και αναρωτιέμαι. Αλήθεια, τι είναι αυτό που ενόχλησε τους συνδικαλιστές? Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ή η επιλογή υπαλλήλων μέσω διαγωνισμού? Πολύ φοβάμαι και τα δύο.
Δεν είναι καιρός πια να εγκαταλείψουμε όλοι (συνδικαλιστές και μη) τις παλιές μας «καλές» συνήθειες? Δεν είναι καιρός να καταπολεμηθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η φοροδιαφυγή, ώστε να μην πληρώνουν τους φόρους πάντα τα ίδια θύματα (μισθωτοί και συνταξιούχοι)? Και, επίσης, δεν είναι καιρός οι επιλογές των υπαλλήλων να γίνονται με διαγωνισμό και όχι με άλλα  κριτήρια (π.χ. τις γνωριμίες ή το ρουσφέτι)?

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Υπερβολές.... (ανανεωμένο)




Διαβάζω στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «το Βήμα» την πιο κάτω είδηση:
Έγινε επεισόδιο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με αφορμή την είσοδο ειδικού φρουρού στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, ο οποίος συνελήφθη και θα οδηγηθεί στο αυτόφωρο με την κατηγορία της διατάραξης της ειρήνης στο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για εκπαιδευόμενο ειδικό φρουρό που φορούσε το πολιτικό του μπουφάν και από μέσα την στολή του και «επισκέφθηκε» το πανεπιστήμιο για να δει μία φίλη του. Οι φοιτητές αντιλήφθηκαν από το παντελόνι και τα άρβυλα ότι επρόκειτο για άνδρα της ΕΛ.ΑΣ, δημιούργησαν επεισόδιο και ζήτησαν την απομάκρυνσή του. Ο πρύτανης του ανωτέρω Πανεπιστημίου κ. Γρ. Τσάλτας δήλωσε στην εφημερίδα «το Βήμα» ότι «οι φοιτητές έδειξαν παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση» και ότι «λειτούργησε για μια ακόμη φορά η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα των εκπροσώπων του Ιδρύματος».
Έλα Χριστέ και Παναγία τι υπερβολές είναι αυτές! Απ’ ότι κατάλαβα (εκτός αν κάτι μου διαφεύγει), σύρθηκε ένας άνθρωπος στο αυτόφωρο και τέθηκε σε διαθεσιμότητα (ναι έγινε κι αυτό), μόνο και μόνο επειδή πήγε να συναντήσει τη φίλη του στο Πανεπιστήμιο φορώντας, κάτω από το μπουφάν του, τη στολή του ως ειδικού φρουρού! Και πού βρίσκεται το αδίκημα σ’ αυτό? Και από πάνω δήλωσε και ο Πρύτανης ότι οι φοιτητές «έδειξαν παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση»!! Δηλαδή κανονικά, χωρίς την παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση, τι έπρεπε να κάνουν οι φοιτητές? Να τον εκτελέσουν δια λιθοβολισμού???? 
--------------------------- 
Προσθήκη:
Απ' ότι πληροφορήθηκα από τον ηλεκτρονικό τύπο, ο εκπαιδευόμενος ειδικός φρουρός αθωώθηκε πανηγυρικά στο Δικαστήριο. Επιτέλους, πρυτάνευσε η λογική. 

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Διχασμένη προσωπικότητα?


Από τη μια θυμώνω με τα σκληρά οικονομικά μέτρα που μας πιέζουν οι Δανειστές μας να πάρουμε, για να εγκριθεί η νέα Δανειστική Σύμβαση και από την άλλη τρέμω μήπως δεν πάρουμε μέτρα, το παίξουμε "Τσε Γκεβάρα" και επακολουθήσει άτακτη χρεοκοπία, βίαιη επάνοδος στη δραχμή και ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Είμαι καλά γιατρέ μου????
Μάλλον όχι.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Φρικάρω...


Τον τελευταίο καιρό «φρικάρω» όλο και συχνότερα, όλο και περισσότερο. Μα τι λέξεις αργκό χρησιμοποιώ κι εγώ? Άκου φρικάρω… Να σας πω την αλήθεια, αρχικά έψαξα να βρω μια πιο καθωσπρεπει λέξη που να εκφράζει αυτό που νιώθω, αλλά δυσκολεύτηκα. Τελοσπάντων. Πριν προχωρήσω πιο κάτω, ας δούμε λίγο την ετυμολογία της λέξης φρικάρω. Προέρχεται από το αγγλικό «freak» = τέρας, ασυνήθιστο φαινόμενο ή πρόσωπο. Έχει όμως και παρετυμολογική επίδραση από την ελληνική λέξη «φρίκη» που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ουσιαστικό (η) φριξ, (γεν.) φρικός = ελαφρύς κυματισμός, ρίγος, ανατρίχιασμα. Όλα αυτά τα ετυμολογικά τα διάβασα στο «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» του Γ. Μπαμπινιώτη, β΄ έκδοση, σελ. 1903.
Ας επανέλθουμε τώρα στο κυρίως θέμα μας. Όπως έλεγα, λοιπόν, τον τελευταίο καιρό είμαι συνεχώς φρικαρισμένη. Να μερικά πράγματα που με φρίκαραν:
• Έχω φρικάρει με την «Τρόικα» που επιμένει για περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και απολύσεις, απολύσεις, απολύσεις…. Μα είναι εύκολο να μείνει ο άνθρωπος από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο? Εγώ ένα στεγαστικό δάνειο έχω να αποπληρώσω και ζορίζομαι πάρα πολύ, γιατί το συμφώνησα σε καιρούς εύκολους και τώρα ήρθαν καιροί δύσκολοι. Φαντάσου να κινδύνευα να μείνω εντελώς χωρίς δουλειά. Ούτε να το σκεφτώ δεν μπορώ.
• Έχω φρικάρει (πιο πολύ) με την προοπτική πλήρους χρεοκοπίας και επανόδου στη δραχμή, καθώς και με την προσπάθεια, από μερικούς (επιπόλαιους), να παρουσιάσουν αυτή την καταστροφική εξέλιξη ως «περήφανα αξιοπρεπή» και «πατριωτική».
• Έχω φρικάρει με τα φαινόμενα ακραίου λαϊκισμού σε πολιτικού και πολίτες, που όλο και πληθαίνουν τώρα τελευταία (ένα απ' αυτά είναι και το κάψιμο της γερμανικής σημαίας). Η κρίση μερικούς συνέτισε και άλλους αποτρέλανε.
• Έχω φρικάρει με το λογαριασμό «κοινοχρήστων» που μου ήρθε τον τελευταίο μήνα (320€). Και μη βιαστείτε να σκεφτείτε ότι «κλέβει» ο διαχειριστής, γιατί δεν κλέβει. Διαχειριστής είμαι εγώ! Απλώς έχει ακριβύνει τόσο το πετρέλαιο κι έχω άντρα τόσο κρυουλιάρη. Απορώ τι θα κάνει ο "κρυουλιάρης" μου αν επιστρέψουμε στη «δραχμούλα» μας. Άντε να βρεις τότε πετρέλαιο και αν το βρεις τι τιμή θα έχει. Τότε Good bye θέρμανση.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, το αρχαίο ρητό και οι τιμητικές διακρίσεις που (δεν) δέχεται...



Διαβάζω τη δήλωση που έκανε ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, όταν πληροφορήθηκε ότι του απονεμήθηκε, από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, για το σύνολο του έργου του: «Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία, ούτε τα λεφτά τους». Παρέπεμψε δε σε παλαιότερο κείμενο του με τον τίτλο «Εναντίον», που αρχίζει ως εξής: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "υπείροχον έμμεναι άλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου ...». Είναι η αλήθεια ότι, κατά κάποιο τρόπο, εντυπωσιάστηκα από τη δήλωση αυτή. Το ξερα ότι είναι αντισυμβατικός ποιητής ο Χριστιανόπουλος («στριμμένο» χαρακτηρίζει ο ίδιος τον εαυτό του). Την παντελή όμως έλλειψη ματαιοδοξίας δεν τη συναντάς συχνά. Αντίθετα, τη συναντάς σπανιότατα. Σχεδόν ποτέ, θα έλεγα, εξ ού και το απόφθεγμα: «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξαν ουδείς». Να, λοιπόν, σκέφτηκα εγώ τώρα, που υπάρχουν άνθρωποι που εμίσησαν και τη δόξα και το χρήμα. Αποφάσισα να γράψω μια ανάρτηση για το θέμα αυτό και άρχισα να ψάχνω φωτογραφίες του στο google. Πέφτω πάνω στη φωτο με την τήβεννο (πάνω). Χμμμμμμμμμ, περίεργο μου φάνηκε. Διαβάζω στο κείμενο ότι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, τον Ιούνιο του 2011, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και φυσικά ήταν εκεί και δέχτηκε, μια χαρά και δυο τρομάρες, την τιμητική διάκριση. Συγκινήθηκε μάλιστα. Απορώ και καταλήγω: Τελικά δεν είναι εναντίον κάθε τιμητικής διάκρισης, όπως, ποιητική αδεία, ισχυρίζεται. Απλώς κάνει επιλογή ποια διάκριση θα δεχτεί και ποια όχι (αυτό το "απ' όπου και αν προέρχεται" τελικά δεν ισχύει). Είναι πράγματι εκκεντρικός (όχι, δεν θα έλεγα στριμμένος). Και καλά κάνει. Οι ιδιαίτεροι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα εκκεντρικοί. Και με τις δηλώσεις τους (ειλικρινείς ή όχι) μας δίνουν, συχνά, τροφή για προβληματισμό.
---------------------------------
Το απαίσιο, κατά το Χριστιανόπουλο, ρητό που μας άφησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έχει ως εξής: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ομήρου Ιλιάδα Ζ'208). Πάει δε να πει «Να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων σου». Είναι αλήθεια ότι αυτό το συνεχές κυνήγι της πρωτιάς είναι πολύ καταπιεστικό και αγχωτικό. Δεν συμφωνείτε?

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

"Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" σουρρεαλισμός στο θέατρο


Δεν έχω δει την ταινία του Αλμοδοβάρ «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Απ’ ότι έχω διαβάσει και με πληροφόρησε σχετικά και η κόρη μου που την έχει δει, πρόκειται για μια ταινία πολύχρωμη, σπιρτόζικη και σουρρεαλιστική. Αυτή τη πολυχρωμία, τη σπιρτάδα και το σουρρεαλισμό προσπάθησε, προφανώς, να μεταφέρει ο Γιάννης Κακλέας στη θεατρική σκηνή. Τα κατάφερε????? Χμμμμμμμμμμμμμμμ, δεν αποφάσισα ακόμα. Ίσως μέχρι το τέλος της ανάρτησης να αποφασίσω και να σας πω.
Χθες βράδυ, λοιπόν, παρακολούθησα τη θεατρική παράσταση του έργου αυτού στο «Μικρό Παλλάς». Όπως αναφέρω και πιο πάνω, τη σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας. Πρωταγωνιστούν δε η Σμαράγδα Καρύδη, η Βίκυ Σταυροπούλου, η Αριέττα Μυτούση, ο Αντώνης Φραγκάκης, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, η Νεφέλη Ορφανού κ.ά. Η υπόθεση, που διαδραματίζεται στη Μαδρίτη, τη δεκαετία του 80, έχει περίπου ως εξής: Ο Ιβάν (Αντώνης Φραγκάκης) εγκαταλείπει την Πέπα (Σμαράγδα Καρύδη), ηθοποιό β΄ διαλογής, αφήνοντας, απλώς, ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή της. Αυτή δε, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, τον ψάχνει απεγνωσμένα, για να της εξηγήσει την αιτία της εγκατάλειψης της. Ταυτόχρονα ψάχνει να τον βρει και η σύζυγός του (Αριέττα Μουτούση). Αυτή δεν βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, αλλά έχει διαβεί προ πολλού τη θύρα της τρέλλας. Κοινώς έχει σαλτάρει. Εν τω μεταξύ, στο σπίτι της Πέπα, καταφτάνει η στενή της φίλη Καντέλα (Βίκυ Σταυροπούλου), που κάνει το μοντέλο για παχουλές (στα πρόθυρα κρίσης κι αυτή), καθώς και ο ντροπαλός γιος του Ιβάν με την (επίσης στα πρόθυρα κρίσης) αρραβωνιαστικιά του. Η Καντέλα είναι ταραγμένη και συγχυσμένη, γιατί υποψιάζεται ότι ο νέος εραστής της είναι τρομοκράτης. Εκεί, στο σπίτι της Πέπα, γίνεται ένα μικρό μπάχαλο, λεπτομέρειες του οποίου, ας μην αποκαλύψω, για όσους θελήσουν τελικά να δουν την παράσταση. Να μην τα πολυλογώ, κόσμος και αυτοκίνητο (ναι έχει και τέτοιο) πάει κι έρχεται στη σκηνή με γοργούς ρυθμούς, στριμώχνεται, τρέχει, χοροπηδά, πέφτει στα πατώματα, κλαίει, γελά, προσεύχεται, τηλεφωνεί, πυροβολεί κλπ κλπ, σε μια προσπάθεια του σκηνοθέτη να μεταφέρει, στο θεατρικό σανίδι, σουρρεαλιστική κινηματογραφική ματιά. Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε ήταν «τι είναι αυτή η πελλάρα?». Για όσους δεν είναι Κύπριοι, «πελλάρα» σημαίνει «τρέλλα», «ανοησία». Ήταν κι αυτό το στριμωξίδι στα καθίσματα του θεάτρου….
Α, ξέχασα να σας πω. Τα καθίσματα ήταν κάτι τεράστιοι καναπέδες (βλέπε φωτο κάτω), στους οποίους, όμως, έπρεπε να στριμωχτούμε αρκετά άτομα. Αν, δε, τύχαινε μερικά απ’ αυτά να είναι παχουλά, το στριμωξίδι ήταν πολύ ενοχλητικό. Λοιπόν, μέχρι το διάλειμμα, στη σκέψη μου κυριαρχούσε η εντύπωση ότι ήρθα να δω μια «πελλάρα», στριμωγμένη σ’ ένα καναπέ που χωρούσε λιγότερους. Μετά το διάλειμμα, όμως, η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά. Κατ’ αρχάς, δύο κυριούληδες, από τον καναπέ μας, πήγαν έξω να καπνίσουν. Γύρισαν δε όταν η παράσταση είχε ήδη αρχίσει και τα φώτα είχαν χαμηλώσει, με αποτέλεσμα ο ταξιθέτης να τους ζητήσει να καθήσουν σε άλλη θέση, ακριβώς δίπλα από την είσοδο. Έτσι γλυτώσαμε, γλυτώσαν κι αυτοί το στριμωξίδι. Καθήσαμε άνετα, επιτέλους!! Ήταν και το ότι η υπόθεση του έργου άρχισε πια να ξεκαθαρίζει (στην αρχή, με τα πολλά πήγαινε - έλα, ήταν λίγο μπερδεμένη). Και άρχισα, σιγά σιγά, να το απολαμβάνω λιγάκι. Τελικά δεν ήταν και τόσο ανοησία, όπως θεώρησα στην αρχή. Όχι όμως και κανένα αριστούργημα. Πέρασα, απλώς, ευχάριστα ...μετά το διάλειμμα. Φαντάζομαι ή μάλλον είμαι σίγουρη ότι η ταινία είναι πολύ καλύτερη. Το σουρρεάλ πάει πιο πολύ στον κινηματογράφο.
Το εισιτήριο? Ακριβούτσικο για τις μέρες που διανύουμε. 25 ευρώ. Α, και μια συμβουλή. Προτιμήστε τις πλαϊνές θέσεις (από τη δεύτερη και πάνω). Έχουν εξίσου καλή ορατότητα με τις κεντρικές και δεν παρατηρείται τόσο στριμωξίδι. 

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Η Κύπρος σε αριθμούς


Μόλις γύρισα από την Κύπρο. Και, ως συνήθως, όταν γυρίσω από τη μικρή μου πατρίδα, θέλω να ασχολούμαι με κυπριακό θέμα. Σήμερα, λοιπόν, θα ασχοληθώ με την απογραφή που, στην ελεύθερη περιοχή που ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία, ολοκληρώθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2011, ενώ στην κατεχόμενη Κύπρο πραγματοποιήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2011.
Στην ελεύθερη περιοχή ο πληθυσμός έσπασε το φράγμα των 800.000 κατοίκων. Ανήλθε σε 838.897 άτομα. Κατά την προηγούμενη απογραφή του 2001 οι κάτοικοι ήταν 689.565. Είχαμε, λοιπόν, αύξηση 21,7% τα τελευταία 10 χρόνια. Από αυτό τον αριθμό το 51,3% (430.354) είναι γυναίκες και το 48,7% άνδρες (408.453), ενώ το 21,4% του πληθυσμού (179.547) είναι ξένοι υπήκοοι, σε σύγκριση με ποσοστό 9,4% το 2001. Από τους ξένους υπηκόους το 62,6% (112.424) προέρχεται από χώρες μέλη της Ε.Ε. και οι υπόλοιποι από τρίτες χώρες (67.123). Από τους κοινοτικούς, το μεγαλύτερο μερίδιο (31.044) προέρχεται από την Ελλάδα, 26.659 από τη Μ. Βρετανία, 24.376 από Ρουμανία και 19.197 από Βουλγαρία. Από τις τρίτες χώρες (εκτός Ε.Ε.) ο μεγαλύτερος αριθμός ξένων υπηκόων προέρχεται κυρίως από Φιλιππίνες (9.744), Ρωσία (8.663), Σρι Λάνκα (7.350) και Βιετνάμ (7.102). Ας σημειωθεί ότι από τις τελευταίες ασιατικές χώρες προέρχονται κυρίως οι οικιακοί βοηθοί, η παρουσία των οποίων είναι πολύτιμη για τα κυπριακά νοικοκυριά. Για το θέμα αυτό ασχολήθηκα σε παλαιότερη ανάρτηση μου.
Αύξηση σημείωσε και ο πληθυσμός στην κατεχόμενη Κύπρο. Τα τελευταία 5 χρόνια, δηλαδή από τον Απρίλιο του 2006 που έγινε εκεί η τελευταία απογραφή, καταγράφηκε αύξηση 11,2%, με τον αριθμό να φθάνει τις 294.906 από 265.100 που ήταν τότε. Δεν έγινε γνωστό πόσοι από αυτούς είναι Τουρκοκύπριοι και πόσοι έποικοι από την Τουρκία. Φοβάμαι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι έποικοι.
Αφού σημειωθεί ότι το 1960, που είναι το πρώτο έτος που λειτούργησε η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, οι επίσημες στατιστικές ανέβαζαν τον αριθμό των Ελληνοκυπρίων σε 450.000 (81,5%), ενώ των Τουρκοκυπρίων σε 102.000 (18,5%), βλέπουμε ότι σήμερα ο πληθυσμός της Κύπρου αφενός μεν έχει περίπου διπλασιαστεί και αφετέρου έχει αλλοιωθεί σε βάρος των Ελληνοκυπρίων.
Οι πιο πάνω αριθμοί και ειδικά η αύξηση των ξένων μεταναστών, η οποία, είναι αλήθεια ότι είναι και μια από τις αιτίες για την αύξηση της εγκληματικότητας στο νησί (όχι ότι οι Κύπριοι είναι άγιοι), δίνουν και μια απάντηση γιατί στην Κύπρο, τα τελευταία χρόνια, έχει, δυστυχώς, παρατηρηθεί ένα κύμα ξενοφοβίας. Δεν λείπουν, όμως, ευτυχώς και οι θετικές εκτιμήσεις για την παρουσία ξένων μεταναστών στην Κύπρο. Εκτός από την εξασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών (κυρίως στον τομέα της οικιακής οικονομίας και του τουρισμού), μια άλλη θετική παράμετρος είναι και η ανανέωση του γενετικού υλικού στη νήσο, στην οποία, ας σημειωθεί, μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε τάση για ενδογαμία. Λόγω αυτής, παρατηρούνται αυξημένα ποσοστά μερικών ασθενειών, στις οποίες παίζει ρόλο η κληρονομική προδιάθεση, όπως π.χ. η μεσογειακή αναιμία, η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.
Τελειώνοντας θα αναφερθώ και πάλι σ’ ένα θέμα που έχω επισημάνει και στο παρελθόν. Στην Κύπρο υπάρχουν αρκετοί τηλεοπτικοί σταθμοί (ΡΙΚ1, ΡΙΚ2, SIGMA, MEGA Κύπρου, Αντένα Κύπρου, PLUS, EXTRA, CAPITAL κλπ). Παρακολούθησα δελτία ειδήσεων σχεδόν απ’ όλους τους σταθμούς αυτούς. Δεν υπήρξε δελτίο ειδήσεων που να μην είδα τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου να σχολιάζει, πρώτος και καλύτερος, πολιτικές ειδήσεις. Αμέσως μετά ή και πριν από τον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης Νίκο Αναστασιάδη, τσουπ, ο καλός μας ο Ιεράρχης να σχολιάζει επί παντός επιστητού ως πολιτικός παλιάς συντηρητικής παράταξης (μου θυμίζει λίγο, ως νοοτροπία, τον Καρατζαφέρη). Έλεος πια! 
------------------- 
Η εικόνα πάνω είναι ένας πίνακας του Κύπριου λαϊκού ζωγράφου Μιχάλη Κάσιαλου (1885-1974), που κτυπήθηκε θανάσιμα, το 1974, από Τούρκους στρατιώτες, όταν κατέλαβαν το χωριό του, την Άσσια, στην επαρχία Αμμοχώστου.