Μ' αρέσει - Δεν μ' αρέσει

Βλέπω να παίζεται πολύ στα διάφορα blog το παίγνιο «Μ’ αρέσει – δεν μ’ αρέσει». Δεν με κάλεσε κανείς να το παίξω αυτή τη φορά (είχα κάνει κάτι πεισματάκια παλαιότερα και πότε έπαιζα και πότε όχι). Παίρνω λοιπόν από μόνη μου την πρωτοβουλία και αρχίζω το παιχνίδι :

• M’ αρέσει που τέλειωσε επιτέλους το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
• Δεν μ’ αρέσει που το Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε την κατεδάφιση δύο διατηρητέων κτιρίων στην οδό Δ. Αρεοπαγίτου για να έχουν λέει από την καφετέρια του Μουσείου θέα προς την Ακρόπολη (ευτυχώς που το ΣτΕ ανέστειλε την κατεδάφιση).

• Μ’ αρέσει που ο Γκαργκάνας είπε επιτέλους τα πράγματα με το όνομα τους. Ότι δηλαδή για την ακρίβεια στην Ελλάδα φταίνε κυρίως οι επιχειρήσεις χονδρικού και λιανικού εμπορίου (τροφίμων κλπ) που έχουν υπερβολικά περιθώρια κέρδους.
• Δεν μ’ αρέσει που περίμενε να το πει τώρα που φεύγει, στην τελευταία του συνέντευξη ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Τόσο καιρό μας έλεγε ότι φταίμε κυρίως οι εργαζόμενοι που ζητάμε αυξήσεις και καταναλώνουμε πολλά.

• Μ’ αρέσει που τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα με την σχετικά εύκολη παροχή από τις Τράπεζες στεγαστικών δανείων, μπόρεσαν και οι μικρομεσαίοι να αποκτήσουν ιδιόκτητη στέγη.
• Δεν μ’ αρέσει που αυξήθηκαν παράλληλα υπερβολικά και τα καταναλωτικά δάνεια, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν πολλά νοικοκυριά σε πτώχευση. Και βρήκαμε το μπελά μας από τις Τράπεζες που χρησιμοποιώντας τα προσωπικά μας δεδομένα, όποτε τους καπνίσει (κυρίως ακατάλληλες ώρες) παίρνουν τηλέφωνο να μας ενημερώσουν για τα «νέα τους προϊόντα» (δηλ. πιστωτικές κάρτες). Έλεος πια, όχι άλλη ενημέρωση..

• Μ’ αρέσει που βλέπω όλο και περισσότερους οδηγούς να φοράνε ζώνη ασφαλείας και κράνος.
• Δεν μ’ αρέσει που επίσης βλέπω όλο και περισσότερους οδηγούς να μιλάνε στο κινητό όταν οδηγούν, ακόμα και να στέλλουν μηνύματα (!).

• Μ’ αρέσει που φεύγουν οι ψηφοφόροι από τα δύο μεγάλα κόμματα και πηγαίνουν προς τα αριστερά.
• Δεν μ’ αρέσει που τα αριστερά κόμματα δεν αποδοκιμάζουν πολιτικές δικτατόρων τύπου Στάλιν και Μάο. Επίσης που δεν αποδοκιμάζουν απερίφραστα τακτικές του τύπου κάνω κατάληψη όποτε μου γουστάρει και καταστρέφω ό,τι μου καπνίσει στα Πανεπιστήμια και στους δρόμους.

• Μ’ αρέσει μου όσο περνούν τα χρόνια αποκτώ μεγαλύτερη ανεκτικότητα και κατανόηση στις ανθρώπινες αδυναμίες (η απολυτότητα και αδιαλλαξία των νεανικών μου χρόνων με εγκαταλείπει σιγά σιγά).
• Δεν μ’ αρέσει που μαζί με την ανεκτικότητα αποκτώ όλο και περισσότερα άσπρα μαλλιά και ρυτίδες (των άσπρων μαλλιών δεν τους περνά τα βάφω, χα χα χα).

• Μ’ αρέσει που μεγάλωσαν πια τα παιδιά μου, καθόσον γλύτωσα πια τα ξενύχτια, τα ουά ουά, το βράσιμο των μπιμπερό, το πήγαινε έλα στα φροντιστήρια, το άγχος των Πανελλήνιων Εξετάσεων κλπ.
• Δεν μ’ αρέσει που συνειδητοποιώ ότι η ανεύρεση εργασίας (και μάλιστα με αμοιβή το πολύ 700€) για τους νέους και συνεπώς και για τα παιδιά μου έχει εξελιχθεί σε σύγχρονη Οδύσσεια….Κουράγιο παιδιά.

• Μ’ αρέσει που οι νέες κοπέλες διεκδικούν ίσα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στο γάμο και μ’ αρέσει που όλο και πιο πολλά νέα παλικάρια αναλαμβάνουν (σχεδόν) ίσες ευθύνες στο νοικοκυριό, στο μεγάλωμα των παιδιών κλπ.
• Δεν μ’ αρέσει που βλέπω όλο και πιο πολλές νέες κοπέλες να υιοθετούν αρνητικά αντρικά πρότυπα (επιθετική συμπεριφορά στην οδήγηση και αλλού, κάπνισμα, πολυγαμία).

• Μ' αρέσουν οι πραγματικά σεμνοί και ταπεινοί άνθρωποι.
• Δεν μ' αρέσουν αυτοί που διαλαλούν ότι είναι σεμνοί και ταπεινοί.
  

• Μ’ αρέσει που μερικοί θα πείτε ότι καλά τα λέω.
• Δεν μ’ αρέσει που άλλοι θα πείτε «Μερόπη, είχαμε μια σκασίλα τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει»

Όποιος θέλει ας πάρει τη σκυτάλη και ας το παίξει το παιχνίδι. Είναι ενδιαφέρον νομίζω να δούμε τι μας ενοχλεί και τι όχι.