Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Το παράπονο του βιβλίου


Απόψε έκανα μια βόλτα στα διάφορα ιστολόγια που συνηθίζω να επισκέπτομαι και πέρασα και από το ιστολόγιο της γλυκιάς μου @@φίλης Ιουστίνης που τυχαίνει να είναι και καταξιωμένη λογοτέχνης. Εκεί λοιπόν διάβασα ένα πολύ όμορφο, συγκινητικό κείμενο που και η ίδια, όπως αναφέρει, το αντέγραψε από το ιστολόγιο του απόδημου συγγραφέα Ντένη (Διονύση) Κονταρίνη που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Το κείμενο αυτό είναι ένα παραπονιάρικο γράμμα ενός βιβλίου. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει, δεν αφορά κάποιο δικό του βιβλίο. Είναι το παράπονο όλων των βιβλίων που έχουν γράψει όλοι οι Απόδημοι και μάλιστα με βουρκωμένα μάτια. Τα βιβλία αυτά, ελλείψει ελληνικού βιβλιοπωλείου, φιλοξενούνται στα μπακάλικα της Νέας Υόρκης (και όχι μόνο), αφού οι ομογενειακοί φορείς ποτέ δεν καταδέχτηκαν να σκύψουν πάνω στο έργο των ομογενών συγγραφέων, ποτέ δεν θέλησαν να τους πλησιάσουν και να τους γνωρίσουν, ποτέ δεν θέλησαν να δουν ποιοι είναι και τι γράφουν. Όσο για την Ελληνική Πολιτεία, που ενώ τους ονομάζει αδέλφια της, δεν γύρισε ποτέ να τους κοιτάξει.

Ας αφήσω όμως το γράμμα του βιβλίου να μιλήσει μόνο του.


«Φίλοι μου γεια σας,

Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενιτιάς. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος δικός μας, Έλληνας μετανάστης. Απόδημος, όπως αρέσει να τους ονομάζουν. Κάποιοι λένε ότι είμαι ένα καλό βιβλίο αλλά δεν με αγοράζουν. Άλλοι λένε ότι δεν αξίζω τίποτα και ούτε αυτοί με αγοράζουν. Πάντως εγώ είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενιτιάς.

Έχω ένα όμορφο εξώφυλλο με μια έγχρωμη φωτογραφία από κάποιο τοπίο. Ο τίτλος του βιβλίου είναι γραμμένος με μεγάλα γράμματα. Στο οπισθόφυλλό μου είναι η βιογραφία αυτού του φουκαρά που με έγραψε. Εκεί, σ’ αυτό το οπισθόφυλλο, αναφέρει τις σπουδές του, τους τίτλους του, τους αγώνες του, τι έχει γράψει και τι άλλο θα γράψει - αν τα καταφέρει - και έχει και μια φωτογραφία του. Είναι συμπαθητικός παρ’ όλη την καράφλα του, την σκοροφαγωμένη γενειάδα του και την κάπως κακοφτιαγμένη μύτη του. Κατά τα άλλα είναι καλός. Πολύ καλός. Σαν άνθρωπος εννοώ. Σαν συγγραφέας, εγώ τι να πω; Αν κάποιος αποφασίσει να με διαβάσει ίσως να πει μια γνώμη.

Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενιτιάς λοιπόν σαν όλα τα άλλα. Έχω κι εγώ τις σελίδες μου με τα νούμερά τους, έχω όμορφα γράμματα και μερικές φωτογραφίες. Κατοικώ σ’ ένα ελληνικό παντοπωλείο της Νέας Υόρκης. Δεν έχει σημασία αν είναι στην Αστόρια, στο Μπρούκλυν, στο Φλάσινγκ. Σημασία έχει ότι είναι ένα ελληνικό παντοπωλείο που με φιλοξενεί - καλοσύνη του - με την ελπίδα να με πουλήσει να πάρει κάποια δολάρια και να πάρει και άλλα λίγα αυτός ο φουκαράς που στραβώθηκε να με γράψει.

Βέβαια θα μπορούσα να κατοικώ στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου παρέα με άλλα βιβλία και όχι με τις εληές και τις σαρδέλες. Βλέπετε όμως κανείς δεν φρόντισε να υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο για μας. Για τα ελληνικά βιβλία της ξενιτιάς. Ποιος να φροντίσει;

Εδώ, στο παντοπωλείο που βρίσκομαι έχω τη τιμή να συγκατοικώ με τις εληές και τις σαρδέλες. Μη γελάτε!! Τι συντροφιά περιμένατε να έχω σε ένα παντοπωλείο; Και δεν είναι μόνο αυτές. Λίγο πιό πέρα διακρίνω κάτι τυριά, σε κάποια ράφια είναι τα όσπρια κι ακόμη υπάρχουν ταραμοσαλάτες, τυροκαφτερές, διάφορα τουρσιά, λακέρδες, χταποδάκι ξυδάτο φύλλο για μπακλαβά και κανταΐφι και πολλά άλλα. Όλοι μαζί πιστέψτε με είμαστε μια πάρα πολύ όμορφη παρέα. Η αλήθεια είναι πως σαν πρωτόρθα εδώ όλοι αυτοί με κοίταξαν με κάποια απορία. Ένα βιβλίο ανάμεσά μας, αναρωτήθηκαν. Τι ζητάει εδώ μέσα. Βέβαια εγώ δεν τους έδωσα σημασία. Προσπάθησα να κρατηθώ στο ύψος μου. Να κρατήσω τη θέση μου. Είμαι ένα βιβλίο, έλεγα στον εαυτό μου. Ένα ελληνικό βιβλίο της ξενιτιάς. Δεν θα γίνω το ίδιο με τις εληές και τις σαρδέλες!! Με τον καιρό όμως συνήθισα. Άρχισα να τους συμπαθώ όλους εκεί μέσα. Κι΄ ακόμη άρχισε να μην με ενοχλεί η μυρουδιά του μπακάλικου.

Παρακολουθώ τους πελάτες που έρχονται για να ψωνίσουν. Αγοράζουν από όλα τα είδη. Κανείς τους όμως δεν ρίχνει μια ματιά και σε μένα. Βλέπω τις εληές και τις σαρδέλες να φεύγουν, να έρχονται άλλες, να φεύγουν κι αυτές κι εγώ μένω εκεί. Κανείς δεν με κοιτάζει. Καμιά φορά κάποιος μου δίνει και μια σπρωξιά γιατί τον εμποδίζω να δει καλύτερα τις εληές και τις σαρδέλες. Ένας άλλος πάλι με πήρε και με πέταξε πάνω σ’ ένα τσουβάλι με φασόλια γίγαντες. Ένοιωσα άσχημα παρ’ όλη τη συμπάθεια που έχω για τα φασόλια γίγαντες.

Κάπου-κάπου περνάει αυτός ο ταλαίπωρος που με έγραψε, ο συγγραφέας που λένε, ρίχνει μια ματιά, βλέπει πως είμαι εκεί και φεύγει απελπισμένος. Τον λυπάμαι τον κακομοίρη. Αλλά τι να του κάνω κι εγώ. Ήρθε στην ξενιτιά για να προκόψει κι αντί να πάει να πουλάει εληές και σαρδέλες πήρε να γράφει βιβλία. Ποιός του φταίει;

Μια μέρα που μπήκε στο μπακάλικο το αφεντικό του έβαλε τις φωνές.

− Φίλε. Πάρε τη σαβούρα σου από δω να μου αδειάσεις το χώρο. Τον χρειάζομαι για να βάλω άλλα πράματα να βγάλω κάνα δολάριο.

− Εντάξει άνθρωπέ μου, του λέει ο δικός μου, ο συγγραφέας. Θάρθω αύριο να τα πάρω. Θα πάνε όλα για τη χωματερή.

Τώρα βέβαια εγώ δεν ξέρω τι είναι η χωματερή αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι χειρότερο από το μπακάλικο γιατί τον είδα, τον δικό μου, σε μια στιγμή να δακρύζει. Έσκυψε, με πήρε στα χέρια του, με κοίταζε καλά-καλά και είδα το δάκρυ που κυλούσε από το μάτι του. Τον λυπήθηκα τον φουκαρά. Γι’ αυτό σας λέω φίλοι μου. Κάντε κάτι.

Προωθήστε αυτό το γράμμα μου όπου μπορείτε. Στείλτε το σε όλους όσους νομίζετε ότι μπορούν να με αγαπήσουν. Δείξτε το στους δικούς σας, στους συγγενείς σας, στους, φίλους σας. Μα πιο πολύ δείξτε το στα παιδιά σας. Μην αρχίσουν κι αυτά να γράφουν ελληνικά βιβλία της ξενιτιάς γιατί τα βλέπω να καταντάνε σαν τον δικό μου, τον συγγραφέα. Φίλοι μου. Βοηθείστε με. Δεν θέλω να πάω στη χωματερή. Στείλτε το γράμμα μου όπου μπορείτε. Προς Θεού όμως. Σας παρακαλώ μην ενοχλήστε την ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, το ΣΑΕ, την Αρχιεπισκοπή. Οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να ασχοληθούν με μένα. Έχουν άλλα σοβαρότερα να κάμουν. Αφήστε τους αυτούς. Μην τους δημιουργήσετε πρόβλημα. Αμφιβάλλω αν γνωρίζουν τι είναι το ελληνικό βιβλίο της ξενιτιάς.

Γεια σας φίλοι μου. Φεύγω για τη χωματερή».

----------------------------------------

Υ.Γ. (δικό μου) Εδώ κοντεύουν να στείλουν τους ανθρώπους στη χωματερή, τα βιβλία θα λυπηθούν???

Υ.Γ.2 Αλήθεια πώς σας φάνηκε ο πολυδιαφημισμένος ανασχηματισμός? Εγώ ενθουσιάστηκα να σας πω την αλήθεια. Με τόσους Σωτήρες στην Κυβέρνηση, δεν μπορεί παρά να σωθεί η Ελλάδα. Χα χα χα!!!!!!

Υ.Γ.3 Ξέρει κανείς τι εστί Νίκος Δένδιας (ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης)???? Τον ξέρει η μάνα του???

18 σχόλια:

Justine's Blog είπε...

Σε ευχαριστώ για την αναφορά Μερόπη μου,
Ελπίζω να βάλουμε ένα λιθαράκι στην αναγνώριση των λογοτεχνών της Διασποράς.
Φιλιά στην Κύπρο των καλλικαντζαραίων και στον πατερούλη σου

VAD είπε...

Βιβλία στο μπακάλικο;Το αγνοούσα εντελώς,γνωρίζω όμως το ...ενδιαφέρον των φορέων για τη λογοτεχνία της Διαποράς!
Σιγά, η πατρίδα κοιμάται....

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Μερόπη μου, καλά έκανες και το αναδημοσίευσες, όσο περισσότεροι το διαβάσουν, τόσο καλύτερα! Φιλάκια πολλά, να περνάς καλά!

Meropi είπε...

@Ιουστίνη μου,
ό,τι έχει σχέση με βιβλίο με συγκινεί. Θεώρησα υποχρέωση μου να αναδημοσιεύσω το κείμενο. Σ' ευχαριστώ για τα φιλιά.

@Vad μου,
εσύ φαντάζομαι από πρώτο χέρι γνωρίζεις το ...αμέριστο αυτό ενδιαφέρον για τη Λογοτεχνία είτε είναι της Διασποράς, είτε όχι.

@Μαρία μου,
εσύ ως συγγραφέας έχεις μια παραπάνω ευαισθησία γι' αυτό το θέμα είμαι σίγουρη.

stalamatia είπε...

Κρίμα .
Ισως πρέπει να γράφει ιστορίες στο διαδύκτιο για να τον γνωρίσουν καλύτερα.

marianaonice είπε...

Μερόπη μου,
αυτή είναι η μοίρα των συγγραφέων και των βιβλίων τους φοβάμαι όχι μόνο της διασποράς...
Συγκλονιστικό πάντως!!
Λέει τόσα πολλά για την παχυδερμία και αδιαφορία των κρατικών φορέων πολιτισμού! Είχαμε και έναν "ογκόλιθο" εκεί Γ. Γραμματέα! Μη το ξεχνάμε!!
το Ζαχόπουλο ντε!!!

Τώρα για τον ανασχηματισμό τι να πω;;
Μας πλάκωσαν κι οι Κερκυραίοι τώρα... για να δούμε τι θα ...δούμε!!!
Έχεις δίκιο από "φωστήρες" και "σωτήρες" μου φαίνεται έχουν μεγάλη καβάντζα εκεί στη Ν.Δ.!! Τους βγάζουν έναν έναν στη σκηνή για να πάρουν το ...ρόλο τους στο θέατρο του παραλόγου!!!
Χαχαχαχα!!!!

NdN είπε...

Γεια σου Μερόπη,

Αρχικά να σου ευχηθώ καλή χρονιά με υγεία και χαρές.

Καλά έκανες και αναδημοσίευσες το κείμενο. Ηταν πραγματικά πολύ ωραίο και θίγει ένα πρόβλημα που δεν είχα ιδεά και πιστεύω οι περισσότεροι εξ' ημών.

Οσο για τιν ανασχηματισμό, τι να πω; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι;

SOLON είπε...

Όμορφο το κείμενο αλλα ισως αφήνει λιγουλάκι λανθασμένη εντύπωση. Εδώ στη Νέα Υόρκη υπάρχει το βιβλιοπωλείο Seaburn που φιλοξενεί εκατοντάδες Ελληνικά βιβλία. Επίσης το Greece in print στη Νέα Υερσέη και το διαδίκτυο έχει τεράστια ποικιλία Ελληνικών βιβλίων συμπεριλαμβανομένου και του "Άγκυρες" του κυρίου Κονταρίνη. Το GMV που μέχρι πρόσφατα πουλούσε μουσική έχει τώρα και τμήμα βιβλίων. Η ομογενειακή εφημερίδα Εθνικός κήρυξ έχει και αυτή μεγάλο τμήμα διάθεσης Ελληνικών βιβλίων. Το γραφείο τύπου της Ελλάδας διαθέτει πολλές φορές την μεγάλη του αίθουσα για παρουσίαση βιβλίων. Επίσης βιβλιοθήκες διαθέτουν πολλές κοινότητες και σχολεία. Πριν μερικά χρόνια το κοινοτικό σχολείο της περιοχής μας (roslyn)ξεκίνησε βιβλιοθήκη και μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώσανε πανω απο 200 τόμους. Το ξέρω απο πρώτο χέρι γιατί ήταν πρόεδρος η συζυγός μου. Το Ελληνικό κοινωφελές ραδιόφωνο COSMOS FM στο οποίο εργάζομαι εθελοντικά σαν παραγωγός προβάλλει πολυ συχνά βιβλία ομογενών λογοτεχνών. Έχουμε φιλοξενίσει και την κυρία Φραγκούλη με "την μοναξιά του ασυμβίβαστου". Το Ελληνικό βιβλίο στη Νέα Υόρκη ζεί πέρα και απο τις σαρδέλες και τη φέτα. Αυτά έτσι για μια σφαιρική ενημέρωση και φυσικά όχι σαν αντιπαράθεση στο πολύ όμορφο κείμενο του κυρίου Κονταρίνη.

Meropi είπε...

-@ Σταλαματιά μου
το παράπονο του συγγραφέα, αν κατάλαβα καλά, είναι ότι η Ομογένεια και η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τον βοηθούν.

-@ Μαριάνα μου,
για να δούμε τι θα μας βγει ο Κερκυραίος!

-@ Ndn μου,
απ' ότι κατάλαβα τα κεφάλια μέσα??? Εγώ θα το έχω έξω για λίγες μέρες ακόμα. Από Δευτέρα μέσα κι εγώ. Όσο για τον ανασχηματισμό και φυσικά δεν περιμένω τίποτε...

Meropi είπε...

-@ Σόλων μου,
έκανες πολύ καλά και μας ενημέρωσες σχετικά με τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ σχετικά με το ελληνικό βιβλίο. Απ' ότι κατάλαβα δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Εγώ το συγγραφέα Κονταρίνη, να πω την αλήθεια, δεν τον γνωρίζω. Γνωρίζω όμως την Ιουστίνη μέσα από το διαδίκτυο και μέσα από τα βιβλία της.
Χαιρετίσματα στη Ν.Υ. από την Κύπρο όπου βρίσκομαι για λίγες μέρες.

VAD είπε...

Με προκαλείς να ξαναρθω,ανασχηματισμός;Για να γίνει υπουργός ο ...Γκιουλέκας

Ανώνυμος είπε...

Συγκινητικό το κείμενο με το παράπονο του βιβλίου αλλά έχω μια ένσταση Μερόπη μου.
Το καλό βιβλίο όπου κι αν βρεθεί, αν είναι καλό θα πουληθεί.
Και γιατί είναι κακό που βρίσκεται ανάμεσα σε σαρδέλες και τυριά;
Εγώ τα περισσότερα βιβλία τα αγοράζω από το ¨μπακάλικο¨ του ΚΑΡΦΟΥΡ.
Το θέμα είναι πως εκείνος που πάει στο μπακάλικο για να αγοράσει σαρδέλες δεν πατάει στο βιβλιοπωλείο-αλλιώς δεν θα πέταγε το βιβλίο πάνω στο τσουβάλι με τα φασόλια!
Αυτό όμως –το διάβασμα γενικά- είναι μια μεγάλη κουβέντα που δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα στις λίγες αράδες ενός σχολίου…
Για τον Δένδια και το ερώτημα που βάζεις αν τον ξέρει η μάνα του, νομίζω πως το πρόβλημα δεν είναι αυτό αλλά αν και κείνοι που τους ξέρει η μάνα τους είναι διατεθειμένοι να ασχοληθούν με το αντικείμενο του υπουργείου που διευθύνουν και κύρια, αν η κεντρική πολιτική ηγεσία τους επιτρέψει να δώσουν λύσεις σε όσα σωστά έχουν –ενδεχόμενα- να προτείνουν.

Justine's Blog είπε...

Άγαπημένη Μερόπη,
Θα μου επιτρέψεις να απαντήσω στο σχόλιο του Σόλωνος. Είναι αλήθεια πως γίνεται μια προσπάθεια απο το Greece in Print, η οποία όμως κινείται σε διαδικτυακό επίπεδο και δεν φτάνει τη μάζα των Ελλήνων.
Επίσης, το βιβλιοπωλείο του Αφρικανού Τσέκουας είναι επικίνδυνη υπόθεση, καθώς όπως έγραψα και στο δικό μου πόστ, ο άνρθωπος χρωστάει στους εκδότες και βιβλιοπώλες της Ελλάδας, ενώ εμείς κατασχέσαμε 200 χαλκευμένα (φωτοτυπημένα δηλαδή και κλεμμένα) αντίτυπα της Μοναξιάς Ενός Ασυμβίβαστου. Πρόκειται για κοινό απατεώνα, που εκκρεμούν διάφορες καταγγελίες εναντίον του.
Το γεγονός πως υπάρχει μια βιβλιοθήκη κάπου μακριά στο Ρόσλιν, δεν αποδεικνύει πως υπάρχει τόπος για τα ελληνικά βιβλία.
Τέλος, η εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας είναι ίσως ο μόνος κήρυκας του ελληνικού βιβλίου στη Νέα Υόρκη.
Αυτά που έγραψε ο κ. Κονταρίνης είναι απολύτως αληθή, ιδιίως όσον αφορά στα βιβλία που γράφονται απο μετανάστες και εκδίδονται στην ξένη.
Πολλά χαιρετίσματα απο τα χιόνια μας

Meropi είπε...

-@Vad μου,
λες να μας σώσεις ο Γκουλέκας???? Χα χα χα!!!

-@Syneas μου,
το καλό βιβλίο για να αγοραστεί πρέπει να γίνει ένα είδος παρουσίασης, αλλιώς πώς θα ξέρει ο κόσμος ότι είναι καλό??? Το CARREFOUR είναι πολυκατάστημα, με τμήμα βιβλιοπωλείου, δεν είναι μπακάλικο.
Όσον αφορά τον ανασχηματισμό τώρα. Από ότι θα κατάλαβες το ερώτημα αν το Δένδια τον ξέρει η μάνα του, είναι ρητορικό. Απλώς επειδή εγώ δεν έχω καμιά πληροφόρηση γι' αυτόν, αναρωτιέμαι αν τον ξέρει κανένας. Δεν περιμένω απολύτως τίποτε από τον ανασχηματισμό.

Meropi είπε...

-@ Ιουστίνη μου,
έκανες πολύ καλά και απάντησες στο Σόλωνα, γιατί εγώ δεν γνωρίζω τι γίνεται στην αλλοδαπή.
Φιλιά από την Κύπρο που δεν έχει χιόνια. Έχει μάλιστα πρόβλημα νερού και παρακαλάμε να βρέξει.

leondokardos είπε...

Πολύ όμορφο και ενδιαφέρον το ποστ σου. Απόλυτα δίκαια η διαμαρτυρία του αμοιρου βιβλίου.Θλιβερό το τέλος του.

phlou...flis είπε...

Είναι γνωστό πως ως έλληνες (ιθαγενείς, ομογενεςί ή διασποράς) σπάνια διαβάζουμε βιβλία και.ή αν διαβάζουμε, το κάνουμε για νας μας πάρει ο ύπνος. Ας τα χρησιμοποιήσουμε κάπου αλλού. Ας πούμε, να στήριγμα στο σπασμένο ντουλάπι, σκαλί για να φτ΄λασουμε κάπου ψηλά, προσάναμμα για το τζάκι, αεριωθούμενο-βλήμα κατά αντιπάλου μας, σετ για την καινούρια βιβλιοθήκη κ.ά. ων ουκ έστιν αριθμός.
Για τον ανασχηματισμό ένα σχόλιο: μέσω αυτού, Αμείφθηκαν με κυβερνητικά οφίτσια οι «κουκουλώσαντες», οι δε «αποπεμφθέντες-κουκουλωθέντες» κατοχύρωσαν την ατιμωρησία τους.
Τη ρήση του υπουργού σου: «Το Υπουργείο Δικαιοσύνης διοικεί στη δικαιοσύνη”, πώς τη βλέπεις;

Meropi είπε...

-@ Λεοντόκαρδε μου,
θλιβερό το τέλος των βιβλίων που δεν διαβάζονται!!1

-@ Φλούφλη μου,
με ρωτάς πώς μου φάνηκε η δήλωση του νέου μας Υπουργού και σου απαντώ: Ακαταλαβίστικη. Ο δικός σας νέος Υπουργός πώς σου φάνηκε???