Έτσι, για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα από την αντιπαράθεση που είχαμε (με μερικούς @φίλους) για το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης μου, παραθέτω ένα ανέκδοτο.
Στο 10ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για την ισότητα των δύο φύλων ανακοινώθηκε ότι, κατόπιν έρευνας, διαπιστώθηκε ότι οι χώρες που ήταν ακόμα χαμηλά στην επίτευξη της ισότητας άνδρα – γυναίκας όσον αφορά τις οικιακές εργασίες ήταν η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Κατόπιν αυτού κλήθηκαν οι αντιπρόσωποι από τις τρεις αυτές χώρες να προσπαθήσουν για τον επόμενο χρόνο να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των συζύγων τους στις οικιακές εργασίες και στην ανατροφή των παιδιών και τον επόμενο χρόνο να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της προσπάθειας τους.
Στο 10ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για την ισότητα των δύο φύλων ανακοινώθηκε ότι, κατόπιν έρευνας, διαπιστώθηκε ότι οι χώρες που ήταν ακόμα χαμηλά στην επίτευξη της ισότητας άνδρα – γυναίκας όσον αφορά τις οικιακές εργασίες ήταν η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Κατόπιν αυτού κλήθηκαν οι αντιπρόσωποι από τις τρεις αυτές χώρες να προσπαθήσουν για τον επόμενο χρόνο να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των συζύγων τους στις οικιακές εργασίες και στην ανατροφή των παιδιών και τον επόμενο χρόνο να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της προσπάθειας τους.
Πράγματι την επόμενη χρονιά, στο 11ο Συνέδριο, οι τρεις αντιπρόσωποι ανέβηκαν στο βήμα να μιλήσουν για τα αποτελέσματα της προσπάθειας τους. Πρώτη ανέβηκε και μίλησε η Ισπανίδα.
-Όταν γύρισα στην πατρίδα είπα στον Χουάν ότι έπρεπε σιγά – σιγά να αρχίσει με βοηθά στο σπίτι με τις δουλειές και με τα παιδιά. Την πρώτη εβδομάδα δεν είδα κανένα αποτέλεσμα, τη δεύτερη όμως άρχισε πότε – πότε να πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο, την τρίτη εβδομάδα να μαγειρεύει και να βάζει πλυντήριο, μέχρι δε σήμερα μπορώ να πω ότι με βοηθά πολύ.
Μετά από θερμό χειροκρότημα όλων των συνέδρων, ανέβηκε και μίλησε η Ιταλίδα.
-Όταν γύρισα στην Ιταλία έκατσα μια μέρα και μίλησα στον Τζουσέπε και του εξήγησα ότι αφού εργαζόμαστε και οι δυο πρέπει να μοιραζόμαστε και τις δουλειές του σπιτιού. Την πρώτη εβδομάδα δεν είδα τίποτε. Τη δεύτερη τίποτε πάλι, από την τρίτη όμως εβδομάδα άρχισε δειλά – δειλά να με βοηθά. Μαγείρευε, έβγαζε τα παιδιά βόλτα κλπ. Μέχρι δε σήμερα μπορώ να πω ότι σχεδόν μοιραζόμαστε τις δουλειές.
Μπράβο, μπράβο, φώναζαν όλες οι σύνεδροι μαζί.
Τελευταία ανέβηκε να μιλήσει η Ελληνίδα.
-Όταν γύρισα στην Ελλάδα κάθησα και μίλησα στο Γιάννη. Γιάννη μου, του λέω, επειδή δουλεύω σκληρά στο σπίτι και στη δουλειά, τι θα έλεγες να με βοηθάς και συ λίγο;; Δηλαδή σαν τι να κάνω;; μου απαντά. Να, θα μπορούσες κι εσύ να πλένεις πού και πού τα πιάτα, να σκουπίζεις, να σφουγγαρίζεις…
Λοιπόν και τι έγινε;;; Ρωτά γεμάτη περιέργεια η Πρόεδρος.
-Να, την πρώτη εβδομάδα δεν έβλεπα τίποτε. Τη δεύτερη άρχισα σιγά – σιγά να βλέπω από το ένα μάτι. Την τρίτη άρχισα να βλέπω και από το άλλο. Μέχρι σήμερα μπορώ να πω ότι επανήλθε πλήρως η όραση μου.
-Όταν γύρισα στην πατρίδα είπα στον Χουάν ότι έπρεπε σιγά – σιγά να αρχίσει με βοηθά στο σπίτι με τις δουλειές και με τα παιδιά. Την πρώτη εβδομάδα δεν είδα κανένα αποτέλεσμα, τη δεύτερη όμως άρχισε πότε – πότε να πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο, την τρίτη εβδομάδα να μαγειρεύει και να βάζει πλυντήριο, μέχρι δε σήμερα μπορώ να πω ότι με βοηθά πολύ.
Μετά από θερμό χειροκρότημα όλων των συνέδρων, ανέβηκε και μίλησε η Ιταλίδα.
-Όταν γύρισα στην Ιταλία έκατσα μια μέρα και μίλησα στον Τζουσέπε και του εξήγησα ότι αφού εργαζόμαστε και οι δυο πρέπει να μοιραζόμαστε και τις δουλειές του σπιτιού. Την πρώτη εβδομάδα δεν είδα τίποτε. Τη δεύτερη τίποτε πάλι, από την τρίτη όμως εβδομάδα άρχισε δειλά – δειλά να με βοηθά. Μαγείρευε, έβγαζε τα παιδιά βόλτα κλπ. Μέχρι δε σήμερα μπορώ να πω ότι σχεδόν μοιραζόμαστε τις δουλειές.
Μπράβο, μπράβο, φώναζαν όλες οι σύνεδροι μαζί.
Τελευταία ανέβηκε να μιλήσει η Ελληνίδα.
-Όταν γύρισα στην Ελλάδα κάθησα και μίλησα στο Γιάννη. Γιάννη μου, του λέω, επειδή δουλεύω σκληρά στο σπίτι και στη δουλειά, τι θα έλεγες να με βοηθάς και συ λίγο;; Δηλαδή σαν τι να κάνω;; μου απαντά. Να, θα μπορούσες κι εσύ να πλένεις πού και πού τα πιάτα, να σκουπίζεις, να σφουγγαρίζεις…
Λοιπόν και τι έγινε;;; Ρωτά γεμάτη περιέργεια η Πρόεδρος.
-Να, την πρώτη εβδομάδα δεν έβλεπα τίποτε. Τη δεύτερη άρχισα σιγά – σιγά να βλέπω από το ένα μάτι. Την τρίτη άρχισα να βλέπω και από το άλλο. Μέχρι σήμερα μπορώ να πω ότι επανήλθε πλήρως η όραση μου.
Υ.Γ. Εμένα ο σύζυγος έχει βρει ένα τέχνασμα (κόλπο) να μη του ζητώ συχνά να συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού. Όχι, δεν μου μαυρίζει το μάτι. Χα χα χα! Απλώς τις κάνει τόσο άγαρμπα (τις δουλειές), που διστάζω κάθε φορά να του το ζητήσω!!
43 σχόλια:
Χα χα χα... ε όχι κι έτσι βρε Μερόπη μου. Να σου πω εγώ τι κάνω: πλένω τα φλυτζάνια και τα πιάτα (μου), απλώνω ρούχα ενίοτε, βάζω ηλεκτρική... (εδώ ξύνομαι να θυμηθώ άλλα)... κάνω μαστοροδουλειές, βάζω πλυντήριο πιάτων... το μόνο που δεν κάνω, να βάλω πλυντήριο ρούχων: πόσες φορές μου εξήγησε η σύζυξ τι κάνω, ποια συρταράκια γεμίζω, με τι και πόσο, αλλά όλο τα ξεχνάω...:-P
Γεράσιμε, μπράβο κάτι κάνεις. Εμένα ο άντρας μου βρήκε ωραίο τρόπο να μη του ζητώ να κάνει δουλειές. Τις κάνει τόσο άγαρμπα, που διστάζω να του ξαναζητήσω. Χα χα χα!
Καταπληκτικό ανέκδοτο, το είχα ακούσει παλιότερα και μου φάνηκε πολύ πετυχημένο! Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι πια για τα νέα ζευγάρια, έχουν αλλάξει κατά πολύ. Βέβαια, αυτό έχει και τα κακά του, γιατί μια σύγχυση ρόλων την έχουμε πάθει, αλλα είναι στη φάση της προσαρμογής, θα στρώσουν, πού θα πάει; Φιλάκια Μερόπη μου!
Τι να πω κι εγώ που τα κάνω όλα μόνος μου...
Αλλά μιας και η μέρα τραβάει ανέκδοτο θα σου πω ένα που δείχνει πόσο έχουν προοδεύσει οι σχέσεις των 2 φύλων μέσα στην οικογένεια.
Πριν από τον πόλεμο ένας ξένος περιηγητής στα ελληνικά χωριά πρόσεξε πως το ζευγάρι επέστρεφε από τα χωράφια ο άντρας μπροστά καβάλα στο μουλάρι και η γυναίκα πίσω φορτωμένη με κλαδιά για το τζάκι.
Μετά τον πόλεμο που ξαναπέρασε από τα ίδια χωριά πρόσεξε πως η κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά...
Μπροστά βάδιζε η γυναίκα φορτωμένη με τα κλαδια για το τζάκι κι ακολουθούσε ο σύζυγος καβάλα στο μουλάρι.
Μπράβο πατριώτη, βλέπω κάνατε πρόοδο, δίνετε προτεραιότητα στη γυναίκα είπε ο περιηγητής απευθυνόμενος στο σύζυγο.
Αλήθεια είναι είπε αυτός.
Βάζουμε μπροστά τη γυναίκα γιατί δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα την περιοχή από τις ...νάρκες.
καλημέρα και καλό Σ/Κ
-@ Μαρία μου,
θα στρώσουν, αλλά αργούν ακόμα νομίζω. Εγώ προσπάθησα να μάθω και το γιο και την κόρη να κάνουν δουλειές. Η κόρη τις κάνει μια χαρά και με ξεκουράζει, ενώ ο γιος, ενώ δείχνει εκ πρώτης όψεως πρόθυμος, εντούτοις μιμείται το τέχνασμα του πατέρα του. Χα χα χα!!!!
-@ Μοναχικέ μου Λύκε,
χα χα χα!!!! Γέλασα με το ανέκδοτο σου. Εσύ, όταν λες ότι κάνεις μόνος σου τις δουλειές, εννοείς ότι τις κάνει καλά??? Ή τσάτρα - πάτρα?
Όταν λέω όλα εννοώ σχεδόν όλα...
Φτιάχνω, ψωμί, μαγειρεύω, ψήνω, φτιάχνω γλυκά... κι έχουν να λένε όσοι τυχεροί κι ευνοούμενοι δοκιμάζουν.
Πλένω και τα κατσαρολικά μετά...
Μόνο το σφουγκάρισμα εμπιστεύομαι σε ξένα, αλβανικά χέρια γιατί δεν με εμπνέει... η σφουγκαρίστρα.
Δηλαδή εγώ που βάζω το πλυντήριο των πιάτων και ψωνίζω όλα τα οπωροκηπευτικά αποτελώ υπόδειγμα!
Θα μου πείς ότι είχα μαθει από τον πατέρα μου που έλεγε στην μάνα μου:εγώ είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά!
Να σου πω μεροπη μου όταν κάνει κάτι που αφορά οικιακά δημιουργεί τέτοιο κακό χαμό γύρω του που τ'αποφεύγω αλλά δεν το λέω...Μα μου βγάζει δέκα δουλειές επιπλέον, άσε που αρχίζει "που είναι τονα που είναι τ'άλλο" Αστο καλύτερα, το κάνω εγώ! Αλλά δεν το λέμε (χιχιχιχιχιχι)
Μερόπη πέθανα στα γέλια,ου στραβάρα μου δουλειά!!!!!!!!.Εμένα άμα τον ακούσεις θα πει ότι ξέρει τις δουλειές όλες μπορεί να πιστέψεις ότι τις κάνει κιόλας.Αλλά εγώ τα κάνω όλα χα χα χα γελάω για όλα .
Νομίζω Μερόπη μου ότι τα νέα ζευγάρια πια δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα γιατί οι σημερινές κοπέλες έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σαν άνδρες στο σπίτι!! χαχαχα!! Έχουν τσακωθεί οριστικά με το νοικοκυριό! Οπότε οι σύζυγοι για να επιβιώσουν σε ένα σπίτι "χύμα" θέλουν δεν θέλουν θα μάθουν να αυτοεξυπηρετούνται και να εξυπηρετούν και τη σύζυγο! Αλοιώς κλάφτα!!
Τώρα για τις δικές μας γενιές, οφείλω να πω ότι ο δικός μου άνδρας τα πρώτα χρόνια ήταν "λαμπάδα αναμμένη" σ' ό,τι του ζητούσα!! Δεν προλάβαινα να το πω είχε γίνει κιόλας!!! Από εξωτερικές δουλειές, ψώνια, συγύρισμα, βοήθεια στο μαγείρεμα και μετά στο ανάθρεμμα του μωρού ειδικά όταν εμένα επαγγελματικοί λόγοι με ανάγκαζαν να βρίσκομαι αρκετές μέρες εκτός Αθηνών!
Τελευταία όμως μου κάνει "νερά" χαχαχα!!! Όταν του πω ότι έχουμε δουλειές πχ αύριο, φροντίζει πάντα να μου ξεφουρνίζει κάποια εξωτερική δουλειά ή δουλειά του γραφείου που πρέπει να γίνει ...Σάββατο, σαν σήμερα καλή ώρα!!
Χαχαχαχα!!!
Ωραία ανάρτηση, γέλασα!!! Νάσαι καλά!!!
:)))
@Mοναχικέ Λύκε,
Περιμένουμε τραπέζι από τα χεράκια σου και θα βάλουμε όλοι ένα χεράκι να συγυρίσουμε μετά!!
Χαχαχαχα!!!!
Εμένα πάλι γιατί δεν μου φαίνεται αστείο το ανέκδοτο;
Πάντως για να απαντήσω στην ερώτηση, και το έτερον ήμισυ κάνει δουλειές, και ο πατέρας μου και ο αδερφός μου. Ο πατέρας μου είναι 70 χρονών και το μόνο πράγμα που δεν τον έχω δει να κάνει είναι να ράβει και να σιδερώνει. Κατά τ' άλλα μαγειρεύει, πλένει πιάτα, σκουπίζει, απλώνει ρούχα, σηκώνει χαλιά, μαστορεύει και γενικώς κάνει ό,τι χρειαστεί στο σπίτι. Μου φαίνεται περίεργο άντρες που έχουν τα μισά του χρόνια να μην κάνουν το ίδιο.
-@ Μοναχικέ μου Λύκε,
όπως λέει και η Μαριάνα, θα ρθουμε να μας κάνεις το Τραπέζι. Χα χα χα! Εσύ με πέρασες κι εμένα. Γιατί εγώ τα γλυκά τα σταμάτησα εδώ και χρόνια. Παίρνω από το ζαχαροπλαστείο!!
-@Αθεόφοβε μου,
κάτι ψώνια κάνει και ο δικός μου, δεν μπορώ να πω. Κι ας ξεχνά τα μισά απ' αυτά που το λέω!! Χα χα χα!
-@Βροχούλα μου,
μια απ' τα ίδια. Χα χα χα!!! Μετά το μαγείρεμα του (όποτε γίνει αυτό) η κουζίνα θυμίζει τη βομβαρδισμένη Γάζα!
-@Σταλαματιά μου,
κι εμένα παριστάνει ότι ξέρει δουλειές!!!!
Εγω τωρα αν πω το τι κανω, θα με παρουν με τις ντοματες οι αντρες που δεν κανουν τιποτα. Θα πουν οτι χαλαω την πιατσα και τετοια.
Οποτε ας μην πω καλυτερα.
Μεροπη, για γλυκα ενα ειναι το ζαχαροπλαστειο: "Σεραφινο".
Καλησπερα.
χεχε, αυτο το κανω κι εγω, αλλα οχι επιτηδες...!
χαιρετουρες απο Φινλανδίαις,
Ιάκωβος
Ωραιο το ανεκδοτο Μεροπη.
Οπως και του μοναχικου λυκου.
-@ Μαριάνα μου,
η κόρη μου έμαθε τα βασικά του νοικοκυριού, ξέρει να καθαρίζει το σπίτι, να μαγειρεύει, να κάνει γλυκά (σ' αυτό με περνά) κλπ κλπ. Μακάρι να μπορεί και ο σύντροφος της να κάνει άλλα τόσα και να τα μοιράζονται.
-@Σοφία μου,
και ο πατέρας μου μπορώ να πω ότι συμμετείχε αρκετά στις δουλειές του σπιτιού. Με τον άντρα μου είχα μια παλινδρόμηση. Χα χα χα!!!
-@ Αντώνη μου,
όχι να λες τι κάνεις. Για να παίρνουν παράδειγμα και οι άλλοι.
Αλήθεια είναι καλά τα γλυκά του Σεραφίνο???? Το βλέπω, εκεί στη Λ. Λαυρίου, αλλά δεν τα έχω δοκιμάσει ποτέ. Συνήθως παίρνω από το φούρνο "Απολλώνειο".
-@Ιάκωβε μου,
τι κάνεις βρε ψυχή????? Σε πήρε από κάτω το διάβασμα και χάθηκες??? Δεν φαντάζομαι οι δουλειές (να σε πήραν από κάτω).
Απο δουλειες του σπιτιου, βαζω πλυντηριο πιατων, βοηθαω καμια φορα στο πλυσιμο των ρουχων ή στο απλωμα και απο καθαριοτητα κανω το σφουγγαρισμα συνηθως. Και το μαζεμα και πεταμα των σκουπιδιων.
Και ολα τα ψωνια για το σπιτι (s/m, μαναβη και χασαπη εννοω).
Οσο για τα γλυκα, του Σεραφινο ειναι πιο φρεσκα απο το Απολλωνειο. Ειδικα τα Παρασκευοσαββατοκυριακα ειναι ολοφρεσκα.
Και αφου ειπαμε για τα μαγαζια της γειτονιας, ανοιξε ενα νεο μαναβικο στη Λαυριου. Εχει πολυ καλυτερες τιμες απο το αλλο που ειναι διπλα στη Eurobank.
-@Αντώνη μου,
θα τα δοκιμάσω τα γλυκά του Σεραφίνο. Και το νέο μανάβικο (δεν έχω πάει ακόμα). Συνήθως πάω σ' αυτό δίπλα στη Eurobank, γιατί είναι ανοικτό καθημερινά και Κυριακή μέχρι τις 10 μ.μ. και με βολεύει. Αλλά αφού λες ότι το άλλο είναι πιο φτηνό, θα το δοκιμάσω.
@marianaonice & meropi:
Μετά χαράς, μόλις ξανοίξει ο καιρός να σας κάνω το τραπέζι στη βεράντα μου γιατί η φωλιά είναι στενή και θα στριμωχτούμε χειμωνιάτικα.
Από εσάς το μόνο που θέλω είναι να επιλέξετε το μενού...
Τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω μου...
Σοβαρά τα λέω έτσι, χωρίς χαχαχα!
@Μοναχικέ Λύκε εγώ την πήρα στα σοβαρά την πρότασή σου! έτσι;;;
Όσο για το μενού, επειδή είμαι παμφάγο, το αφήνω σε σένα να μας κάνεις το σπεσιαλιτέ σου!!
χαχαχαχα!!!
Όταν φτιάξει ο καιρός λοιπόν, περιμένουμε το σύνθημααα!!!
:)))
@marianaonice:
Ξέρεις πως πάντα σοβαρά μιλάω και πραγματικά θα χαρώ να τα πούμε από κοντά, θα φωνάξουμε και το χαζομπαμπά τον Αντώνη γείτονας είναι...
Εγω θα φερω το κρασι, αν ξερω το μενου πρωτα.
:)
-@@@ Μοναχικέ Λύκε, Μαριάνα, Αντώνη
ας περιμένουμε λοιπόν να ανοίξει ο καιρός, για να χαρούμε τη βεράντα του Μοναχικού Λύκου. Χωρίς χα χα χα!!
Κι επειδή εγώ το τάξιμο το κρατώ, (παιδί βλέπεις έχω μείνει ακόμη...χαχαχα) θα σας το θυμήσω όταν το ξεχάσετε!!
:)))
@marianaonice:
Δεν έχει προχωρήσει τόσο πολύ το Αλτσχάιμερ, κάτι θυμάμαι ακόμα...
Χαχαχα.
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
'Αργησα να διαβάσω την ανάρτησή σου γιατί από το πρωί κάνω δουλειές σπίτι και μόλις πριν από λίγο τελείωσα με το άπλωμα ρούχων του 2ου πλυντηρίου. Βλέπει η φλούφλαινα έλειπε 2 βδομάδες Αθήνα και μου έφερε πολλά. Τί λέγατε λοιπόν; Α, ναι, αν βοηθάω. 'Οταν μου το ζητά, ξέρεις τι της απαντώ: "σιγά μωρή χαμούρα που θα μου πεις εσύ πώς να απλώσω τα ρούχα και από πού να αρχίσω το σφουγγάρισμα". Κι έτσι μ' αφήνει ήσυχο!
-@ Φλούφλη μου,
εδώ ταιριάζει πολύ το χαχαχαχαχα!!!!
Πρόσεξε μην πάθεις υπερκόπωση από τις δουλειές!!!
Mερόπη, σήμερα οι άντρες βοηθούν σε όλες σχεδόν τις δουλειές, αλλά ακόμα... δεν το ομολογούν συχνά. Όσο για το κόλπο του άντρα σου, μάλλον είναι κόλπο όλων των αντρών.... ή οι γυναίκες τα θέλετε τόσο καλά που οι άντρες δεν τα καταφέρνουν...
Μερόπη, δεν τον έλεγαν Γιάννη, ΜΗΤΣΟ τον έλεγαν...
Αντε,βρε,που θέλετε να με βάλετε και στην κουζίνα!
Θα δανειστω τη σοφή ρήση ενός μπάρμπα:
-Οι γ'ναικις εινι για του σπίτ',
οι άντρις για του καφινείου!
Ν'αγιάσει το στόμα σου ρε μπάρμπα,
στην κουζίνα γρήγορα κυρίες μου!
-Τον παλιο καλό καιρό έκανα το κατιτίς μου και όχι λίγο,τόσο που μου αγόρασα και πλυντήριο πιάτων,για να ησυχάσουν από μένα τα καημένα τα πιάτα δηλαδή!Ομολογω ότι το νοικοκυριο ήταν και ειναι πέρα από τις ενασχολήσεις μου,τά παιδιά μεγάλωσαν πια,δε δικαιούται πια ο vadπασάς να αράξει και λίγο;
Αρκετά πιάτα επλυνε,αρκετά χαλιά τίναξε,δε μαγείρεψε ποτέ,ξέρει μόνο να τρώει,αλλά στα κέφια του φκιάχνει κάτι βραστά...αυγά μούρλια:)))
-@Mike μου,
καλημέρα. Εσύ δεν μας είπες τι κάνεις. Ασχολείσαι με το νοικοκυριό???
-@Μortal μου,
είτε Μήτσος, είτε Γιάννης τα μαύρισε τα μάτια.
-@Vad μου,
μόνο αυγά βραστά φτιάχνεις??? Τα μελάτα δεν είναι της ειδικότητας σου??? Χα χα χα!
Τι λέτε κυρία μου,τι μου φτανε τα καημένα τ'αυγουλάκια,γιατί να τα τα...σπάσω;:)))
Eίδες πώς μπερδύτηκα;Τα τηγανητά θέλουν σπάσιμο,τα μελάτα χρονόμετρο:)
Πού να κάθεσαι τώρα με το ρολόι στο χέρι!:))
Αγαπητή Meropi,
Χαίρε και καλή Κυριακή να έχεις!
Εγώ θα αναφερθώ μόνο στις δουλειές (μόνο 3-4 είναι αυτές) που ΔΕΝ κάνω σπίτι απ’ αυτές που έχει καθιερωθεί να λέγονται “γυναικείες”. Αν ξεκινήσω να λεω ΤΙ ΚΑΝΩ (από δουλειές) αυτές ΔΕΝ θα ‘χουν τελειωμό.
Οι 3-4 δουλειές που ΔΕΝ κάνω (και δεν ξέρω γιατί έτυχε και δεν τις κάνω κι αυτές – ίσως γιατί πάτησα πόδι) είναι:
1. Δεν ράβω δεν μπαλώνω (ας πούμε ένα κουμπί που έπεσε από το πουκάμισο – ίσως γιατί δυσκολεύομαι να βρω την ... τρύπα [του βελονιού εννοείται] και να περάσω την κλωστή!
2. Δεν πλένω τα αποχωρητήρια και το μπάνιο. [Εδώ έχουμε τις αιώνιες διαμάχες – με την σύζυγο- για τα πιτσικλιάσματα από τα ‘ρσενικά της οικογένειας του πατώματος της τουαλέτας και του καθίσματος του αποχωρητήριου – λόγου της ορθίας στάσης κατά το κατούρημα).
3. Δεν ξεσκονίζω τα έπιπλα στο χωλ και στην σαλοτραπεζαρία – ίσως γιατί δεν με καλοβλέπω μ’ ένα ξεσκονόρουχο στο χέρι. (Με ποδιά δεν με ενοχλεί).
4. Δεν καθαρίζω (σαρίζω) τα πεζοδρομία μπροστά από το σπίτι. (Αυτό μου το απαγορεύει η ίδια η σύζυγος – για να μην με βλέπουν οι γειτόνισσες!).
Όλα τα άλλα τα κάνω (συν ακόμα κάποιες δουλειές τις οποίες παραδοσιακά κάνω μόνο ο εγώ – όπως να βγάλω τα σκουπίδια έξω για να τα πάρει το σκυβαλοφόρο, το καθημερινό αλλά και το σαββατιάτικο ψώνισμα, το καθάρισμα της αυλής, το φαγητό της Κυριακής. Σήμερα έχω ετοιμάσει βοδινό κοκκινιστό σύμφωνα με μια συνταγή της Stalamatiaς από το blog “Ιστομαγειρεματα”).
Meropi, τα τεχνάσματα που κάνει ο σύζυγος σου (δηλ. να “…κάνει τόσο άγαρμπα (τις δουλειές) ...”, είναι παλιά κόλπα. Ένας φίλος (από τα φοιτητικά χρόνια) έσπαζε μέσα μέσα και κανένα ποτήρι ή και κανένα πιάτο.
Πάντως και η δικιά μου σύντροφος (και συντρόφισσα) μουρμουρά για πολλά και διάφορα, αλλά η ουσία είναι να γίνονται οι δουλειές. Π.χ. δεν τις αρέσει πως απλώνω τα ρούχα στα σχοινάκια στην αυλή (άσε που κάποτε πριν δώσει οδηγίες για το άπλωμα κοιτάζει μήπως και με βλέπει και η γειτόνισσα, ειδικά όταν είναι να απλώσω εσώρουχα), ή μου κάνει παρατηρήσεις για το στρώσιμο του κρεβατιού ή για την αλλαγή των σεντονιών ή ότι δεν ξέπλυνα καλά τα πιάτα πριν τα βάλω στο πλυντήριο (αν είναι έτσι να τα πλένω απ’ ευθείας στο νεροχύτη), ή ότι πρέπει να γυρίζω τις κάλτσες από την ίσια πριν τες βάλω στο πλυντήριο κι ένα σωρό αλλά τέτοια.
Το να μοιράζεται ο άντρας τις δουλειές του σπιτιού με την σύζυγο (εγώ κάνω περίπου τα τρία τέταρτα) του είναι και θέμα παιδείας και κουλτούρας που αναπτύχθηκε από το πατρικό του σπίτι. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια (όντας κι ο μεγαλύτερος από τα παιδιά πολυμελούς οικογένειας) με την μάνα να είναι συνεχώς (με τον πατέρα) στα χωράφια και στη μάντρα (και μη έχοντας μεγάλη αδελφή που παραδοσιακά θα έκανε κάποιες δουλειές) το βάρος έπεφτε πάνω μου – να βάλω πλυντήριο, να σκουπίσω, να συγυρίσω. Έτσι με βρήκε και η σύζυγος μου έμπειρο και μαθημένο! (Ή ήβρεν με μιτσή τζιαι γελά μου;).
Anef_Oriwn
Κυριακή 22/2/2009 – 2:36 μ.μ.
@Vad μου,
βγάζω το καπέλο στη μαγειρική σου δεινότητα!!
-@ Άνευ Ορίων μου,
Εσύ είσαι μεγάλος νοικοκύρης!!!!!
Γέλασα πολύ που η γυναίκα σου από τη μια θέλει να τη βοηθάς και από την άλλη σε κρύβει από τις γειτόνισσες. Χα χα χα!!!
Χα χα ! Απο τα καλύτερα Μερόπη μου ανέκδοτα. Ο Ελληνας σύζυγος και πατέρας είναι όντως ανέκδοτο όσον αφορά τα οικοκυρικά. Ο δικός μου ήταν πάντα πολύ τακτικός, δεν καθάριζε το σπίτι, αλλά ήξερε να φτιάχνει ωραία φασουλάδα. Δεν του έλεγα ποτέ να κάνει λάντζα γιατί έσπαγε τα πιάτα ή τα ποτήρια απο αγαρμποσύνη, τον στέλνω όμως λαϊκή και σουπερμάρκετ που πάει μετά χαράς και επειδη πιάνει το χέρι του κάνει όλα τα μαστορέματα των παιδιών και της πολυκατοικίας. Δεν είναι λίγα, τι λές;
Θεία Λένα μου,
ναι δεν είναι και λίγα αυτά που κάνει ο δικός σου. Και ο δικός μου πάντως καμιά φορά πάει για ψώνια, αλλά σχεδόν ποτέ δεν τα φέρνει όλα τα ψώνια. Πότε το ένα ξεχνά, πότε το άλλο. Χα χα χα χα!
Απορω πως εχασα τετοια συζήτηση!!
Ευτυχώς που δεν την έχασε ο vad!
Αν και για να ειμαι ειλικρινης με στονοχωρισε λίγο λέγοντας πως κάποτε έκανε δουλειές.
Επίσης συμφωνω και με την πρακτική του αντρα σου παροτι απέχει απο την δική μου που λέει
¨ Βασει της υπ.αρ.1 διαταξης του συμφωνιτικου γαμου μεταξυ μας, κυρία μου, απογορευεται ρητα και κατηγορηματικά η οποιαδήποτε τέλεση εκ μερους μου οικιακής εργασίας
Να ενημερώσω οτι η τελευταία διάταξη ελεγε να μου πλένει και τα πόδια , αλλά επειδη είμαι καλη ψυχή δεν την εφάρμοσα ποτέ!
Meropi,
Νοικοκυρός είμαι!
Anef_Oriwn
Κυριακή 22/2/2009 – 9:42 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου