Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες. Ο μόνος άντρας ήταν ο πατέρας μου. Και ήταν περιτριγυρισμένος από τέσσερις γυναίκες. Τη μητέρα μου, εμένα και τις δύο αδελφές μου. Αν και γεννήθηκα κάπου στη δεκαετία του 50, δεν ένιωσα καταπιεσμένη, επειδή γεννήθηκα γυναίκα. Ούτε υποδεέστερη από τον άντρα. Από μικρή ήμουν σίγουρη ότι μπορώ να μορφωθώ, να ακολουθήσω όποιο επάγγελμα θελήσω, να φτάσω όπου θέλω, φτάνει να προσπαθήσω. Οι γονείς μου φρόντισαν γι’ αυτό και ιδιαίτερα ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν (και είναι ακόμα) ένας προοδευτικός άνθρωπος. Αλλά και η μητέρα μου συνέβαλε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν εμφύσησε σε μένα και τις αδελφές μου την επιθυμία να κάνουμε ένα καλό γάμο, αλλά να μορφωθούμε, να κάνουμε ένα αξιοπρεπές επάγγελμα. Και πάνω απ’ όλα μας προέτρεπε να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητες, να μην εξαρτιόμαστε ποτέ από τα χρήματα του συντρόφου μας. Πόσο τους ευχαριστώ γι’ αυτό! Δεν ήταν εύκολο τις δεκαετίες του 50 και του 60 να μεγαλώσεις μ’ αυτό τον τρόπο. Ακόμα και ο γιατρός -μαιευτήρας που βοήθησε να γεννηθεί η μικρή μου αδελφή, όταν είδε ότι ήταν κορίτσι κι αυτή, βγήκε έξω με σκυθρωπό ύφος και αντί να συγχαρεί τον πατέρα μου, απέφυγε να του μιλήσει κατευθυνόμενος προς το γραφείο του. Ο πατέρας μου τον ακολούθησε και ανήσυχος τον ρώτησε τι συμβαίνει. Και τότε ο γιατρός του απάντησε «τι να σου πω, είσαι άτυχος, κορίτσι έκανες πάλι…»!!
Την ισότητα που γνώρισα στο πατρικό μου σπίτι, βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι τη βίωσα ανέφελα και στην κοινωνία αργότερα. Υπήρξαν φορές που χρειάστηκε να παλέψω με προκαταλήψεις, για να μπορώ να έχω την ανεξαρτησία μου ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας. Θυμάμαι ακόμα με πικρό χαμόγελο τον πρώτο καιρό που άρχισα να οδηγώ αυτοκίνητο (πριν 35 χρόνια). Πόσα «πήγαινε, κυρά μου, να πλύνεις τις κατσαρόλες σου» άκουσα την εποχή εκείνη, δεν λέγεται! Ακόμα βέβαια το ακούω, αλλά πολύ αραιά πια. Επίσης τα πρώτα χρόνια που άσκησα δικηγορία καταλάβαινα ότι δεν ήταν εύκολο πράγμα να εμπιστευθούν οι άνθρωποι γυναίκα δικηγόρο (ίσως και να μην είναι ακόμα). Έπρεπε, νομίζω, να καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια από ένα άντρα συνάδελφο μου για να αποδείξω ότι αξίζω να με εμπιστευθούν.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά σήμερα, 8 Μαρτίου, που είναι η ημέρα της γυναίκας. Πόσες αλήθεια γυναίκες είχαν τη τύχη τη δική μου και των αδελφών μου να μεγαλώσουν σ’ ένα περιβάλλον που τις σεβόταν και τις δίδαξε ότι, αν προσπαθήσουν αρκετά, μπορούν να κάνουν οτιδήποτε θελήσουν, ισότιμα με τον άντρα? Όχι πολλές. Οι γυναίκες αποτελούν ακόμα ευπαθή ομάδα του πληθυσμού, ευάλωτη στην οικονομική εκμετάλλευση, στη σεξουαλική εκμετάλλευση, αλλά και στη βία. Είναι αλήθεια ότι από τις 8 Μαρτίου του 1857 που οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα, έκαναν απεργία, στη Νέα Υόρκη, με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Αλλά έχουμε ακόμη και άλλο τόσο να διανύσουμε.
31 σχόλια:
Πολύ όμορφη ανάρτηση για τη μέρα αυτή Μερόπη μου! Ήσουν πράγματι τυχερή κι εύχομαι κι η υπόλοιπη ζωή σου έτσι να συνεχιστεί! Χρόνια μας πολλά, φιλώ σε!
Τι γλυκειά ανάρτηση πάλι είναι αυτή??
Υπέροχη οικογένεια Μερόπη μου και όντως είσαι από τις τυχερές γυναίκες που βίωσες την ισότητα στην οικογένειά σου.
Και εμένα οι γονείς μου, παρότι αμόρφωτοι ποτέ δεν θέλησαν να μου εμφυσήσουν τη νοοτροπία ενός καλού γάμου, αντίθετα στόχος του ήταν να με προτρέπουν με κάθε τρόπο να μορφωθώ και να αποκτήσω ανεξαρτησία οικονομική. Και εγώ τους ευγνωμονώ γι' αυτό. Τη μόνη ανισότητα που βίωσα μέσα στην οικογένειά μου ήταν η αντιμετώπιση της μητέρας μου ως προς τις δουλειές του σπιτιού που είχε απαίτηση από εμένα να βοηθώ και όχι από τον αδελφό μου...
χαχαχαχαχα!!!
Άσε που του είχε και μια ...αδυναμία μεγαλύτερη... ξέρεις εσύ... :)))
Και για να γελάσουμε θα σου πω κι αυτό: Όταν τέλειωσα το σχολείο, πριν τις Πανελλήνιες ένας αδελφός του πατέρα μου, μου έφερε προξενιό έναν μεγαλοχασάπη πλούσιο! Και ακούω μετ' εκπλήξεως τον πατέρα μου να του λέει: Δεν την παντρεύω, θα σπουδάσει πρώτα και μετά θα πάρει όποιον θέλει αυτή!!!
Και από τότε γελάμε ακόμη με τον αδελφό μου που μου λέει: "...πες αλεύρι... ο χασάπης σε γυρεύει..."!
Αυτά!
Καλό μεσημέρι...
:)))
Μερόπη μου, μπράβο σε σένα αλλά και στους γονείς σου!
Ακόμη και σήμερα οι γυναίκες παλεύουν να αποδείξουν το δεδομένο....πως όσο να ναι έφτασαν τον άντρα και λίιιιγο τον έχουν ξεπεράσει.
Είσαι τυχερή που μεγάλωσες σε μια τόσο προοδευτική οικογένεια.
Ούτε μία, ούτε δύο... Άγαλμα να του κάνεις του μπαμπά που σας ανέχτηκε 4 γυναίκες! χαχαχα
Άντε, και του χρόνου
Μερόπη μου τα ίδια κι εδώ.
Αλλά μία γυναίκα λιγότερη :-)
Ο μπαμπάς μου και 3 γυναίκες.
Ποτέ το φύλο δεν υπήρξε αναφοράς.....
Δεν ξέρω αλλά όσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα, άλλο τόσο όμορφο είναι!
Καλή εβδομάδα
:-)
polu wraio meroph
aisan8hka thn eugnwmosunh
Καημένε πατέρα, πώς τα κατάφερες μόνος με 4 γυναίκες; Τί ισότητα είχες ανάμεσά τους; :-)
Χρόνια σας πολλά
Προσωπικά έχοντας μεγαλώσει με δυο εργαζόμενους γονείς επιστήμονες θεωρούσα αυτονόητο το ότι άνδρες και γυναίκες είναι ισότιμοι και βέβαια μου ήταν αδιανόητο από παιδί ότι μπορεί κανείς να παντρευτεί μια γυναίκα που θα κάθεται στο σπίτι και δεν θα εργάζεται.
Παρεμπιπτόντως δε η δικηγόρος μου είναι σαϊνι και πολύ πιο ικανή από μερικούς άνδρες συναδέλφους της!
Προς το Blog σας
Ένα νέο blog γεννήθηκε με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες
Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..
www.ksipnistere.blogspot.com
www.ksipnistere.gr
Βάλτε και εμάς στη λίστα με τα ιστολόγια σας... ότι θέλετε μπορείτε να το στείλετε στο e-mail μας και από κάτω το link σας και δημοσιεύετε ακέραιο.
Σπάνια περίπτωση, να είχαν δεύτερη επιλογή, πέρα από το γάμο, τα κορίτσια τότε. Μεγάλη εξαίρεση η ιστορία σου, Μερόπη μου, αλλά και όμορφη, πολύ...
:)
Όντως ήσουν τυχερή Μερόπη! Είναι σπάνιο για γυναίκες συνομήλικές σου να έχουν μεγαλώσει έτσι πιστεύω.
Πόσο τυχερή είσαι επίσης που έχεις αδελφές! Εγώ μεγάλωσα σε σπίτι με πλειοψηφία ανδρών καθώς έχω δύο μεγαλύτερους αδελφούς και το απωθημένο και παράπονό μου είναι που δεν είχα μια αδελφή να κάνω παρέα. :)
Ειλικρινά είναι ΤΟ καλύτερο άρθρο που διάβασα σήμερα!Μου έφτιαξε τη μέρα!
p.s.χαίρομαι πολύ που συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν κι άλλα κορίτσια ,τα οποία μεγάλωσαν όπως εγώ!
Όμορφο κείμενο.
Xαρά στο κουράγιο του ...πατέρα. :))
Μάλλον ο πιό τυχερός πρέπει να ήταν ο πατέρας σου!!!
Κλέβεις λίγο μπόι με το τελάρο.
Κατά τα άλλα μέλι γάλα!!!!!
Να γιορτάσεις πολλές τέτοιες επετείους.
Γεια σου συνομήλικη φίλη, τυχερή που είσαι, όχι γιατί είσαι αυτή που είσαι αλλά γιατί είσαι απαλλαγμένη από τη σύγχρονη νεοελληνική μιζέρια...
Όλα τα καλά σου εύχομαι!
-@Μαρία μου γλυκιά, σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου. Φιλώ σε κι εγώ!
-@Μαριάνα μου,
εγώ επειδή δεν έχω αδελφό, τις δουλειές τις κάναμε όλες ισότιμα. Ακόμα και ο μπαμπάς μου έκανε καμιά φορά.
-@Swell μου, ευχαριστώ πολύ.
-@Coula μου,
κατ' αρχάς σε καλωσορίζω από τη γειτονιά μου. Και ναι νιώθω τυχερή για τον τρόπο που μεγάλωσα.
-@JamanFou μου,
μάλλον τυχερός ήταν ο μπαμπάς με 4 γυναίκες!!!!
-@Βάσσια μου,
δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να είσαι γυναίκα, όταν το περιβάλλον είναι προοδευτικό.
-@Ρίτσα μου,
χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση μου.
-@Φλούφλη μου,
δεν είναι καημένος ο πατέρας, είναι πολύ τυχερός σε πληροφορώ.
-@Αθεόφοβε μου,
οι γυναίκες όταν είναι εργατικές και επιμελείς, νομίζω συχνά τους ξεπερνούν τους άντρες. Κι ας έχουν να ασχοληθούν με περισσότερα πράγματα (δουλειά + σπίτι + παιδιά).
-@ksipnistere
ευχαριστώ αλλά μου αρκεί, προς το παρόν, αυτό το βήμα που έχω (το blog μου).
-@Λεμέσια μου,
χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
-@DaNaH μου,
εγώ πάλι θα ήθελα να είχα και ένα αδελφό. Λόγω αυτής της έλλειψης, μεγαλώνοντας ήμουν πολύ ντροπαλή με τα αγόρια.
-@not a girl not yet a woman!
καλώς μου ήρθες και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Μου έφτιαξαν το βράδυ εμένα. Απ' ότι είδα από το προφίλ σου είσαι πολύ νέα. Σου περνώ κάμποσα χρονάκια. Συνειδητοποιώ λοιπόν άλλη μια φορά πόσο προοδευτικοί ήταν οι γονείς μου.
-@Vam33 μου,
σ' ευχαριστώ πολύ.
-@Φοράδα μου,
ο πατέρας ήταν μια χαρά, όπως λέει και πιο κάτω ο kanivallos!!! Χα χα χα!
-@kanivallε μου,
καλώς μου ήρθες από τα μέρη μου. Ναι κι εγώ νομίζω ότι ήταν πολύ τυχερός ο μπαμπάς μου!
-@rvagos μου,
το πρόσεξες ε????? Ναι στο τελάρο πατούσα! Χα χα χα!
-@Τσότσο μου,
συνομήλικος κι εσύ???? Σ' ευχαριστώ πολύ που με θεωρείς απαλλαγμένη από τη μιζέρια.
Πάντα ήσουν τυχερή Μερόπη μου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο!
Πολύ ωραίο post. Και ο μπαμπάς σου ήρωας. Με τέσσερις γυναίκες ταυτόχρονα τα κατάφερε; ότι και να πω είναι λίγο. Συγχαρητήρια στον άνθρωπο. Καλησπέρες.
Kαλησπέρα κ.Μερόπη!
Από τις πολύ τυχερές γυναίκες,πράγματι!
Πολύ τυχερός και ο πατέρας σας!
Παράδειγμα προς μίμηση η οικογένειά σας!
:)
Μεροπη, δεν μπορεις να φανταστεις ποσα κοινα εχουμε. Ειλικρινα ευχομαι μια μερα να σε συναντησω να τα πουμε. Και να εισαι τυχερη ΠΑΝΤΑ!
Μερόπη μου,
λίγο είναι να΄χεις τόσο όμορφες αναμνήσεις;
Όσο γι΄αυτή την αυτονόητη ισοτιμία,τι να πει κανείς!Μπήκαμε στην τρίτη χιλιετία κι ακόμα τη διεκδικούμε...
-@Φοίβο μου,
-@hackaday μου,
-@Ειρήνη μου,
-@Δέσποινα μου και
-@Εύα μου,
σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα λόγια σας.
Δημοσίευση σχολίου