Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Καλό σου ταξίδι, Ελπίδα μου γλυκιά


Σήμερα θέλω να σας ξαναμιλήσω για τη φίλη μου την «Ελπίδα». Τη θυμάστε? Της αφιέρωσα ανάρτηση πριν από δύο περίπου χρόνια. Τότε που διαγνώστηκε για πρώτη φορά ότι πάσχει από καρκίνο. Έφυγε από κοντά μας χθες τα ξημερώματα. Όπως ακριβώς το επιθυμούσε, έφυγε πρώτη από την οικογένεια της και άφησε πίσω της όλους εκείνους που αγαπούσε. Το σύντροφο της ζωής της και τα παιδιά της. Η αγάπη που την ένωνε με το σύντροφο της ήταν κάτι σπάνιο. Πολύ πριν αρρωστήσει, μου εκμυστηρεύθηκε ότι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της ήταν να φύγει ο σύντροφος της και τα παιδιά της πριν από αυτήν. Της απάντησα ότι για τα παιδιά της το καταλαβαίνω και το συμμερίζομαι, αλλά ο άντρας της είναι φυσιολογικό να φύγει πρώτος, αφού είναι μεγαλύτερος στην ηλικία. Με κοίταξε σχεδόν έντρομη και μου είπε ότι είναι αδύνατο να αντέξει κάτι τέτοιο. Τελικά έγινε όπως το ήθελε. Έφυγε πρώτη. Και είναι αλήθεια ότι έφυγε νωρίς. Πίστευα ότι με το πείσμα της και τη δύναμη του χαρακτήρα της (ήταν πολύ δυναμική) θα κατόρθωνε να τιθασσεύσει την αρρώστια για περισσότερο χρόνο. Έπεσα έξω.
Τις τελευταίες μέρες την έβλεπα να φεύγει, σιγά σιγά, από κοντά μας, ήρεμη, ανάμεσα στα δύο παιδιά της και το σύντροφο της που της κρατούσαν το χέρι και τη φιλούσαν συνέχεια και μου ρθε στη θύμηση μια παρόμοια περίπτωση που έζησα πριν μερικά χρόνια. Στην ίδια θέση βρέθηκε ένας άλλος αγαπημένος φίλος. Δύο χρόνια έζησε κι αυτός από τη στιγμή της διάγνωσης του καρκίνου. Όταν  όμως έφυγε, η σύντροφος του μου εκμυστηρεύθηκε ότι βλέποντας τα πράγματα εκ των υστέρων, θα προτιμούσε να είχε φύγει αμέσως μετά τη διάγνωση. Να μην είχε υποστεί όλες τις ταλαιπωρίες της αρρώστιας. Τις χημειοθεραπείες, τις ακτινοβολίες, τα ξεσπάσματα οργής και τελικά την κατάθλιψη. Τότε είχα προβληματιστεί πολύ. Όμως τώρα με την «Ελπίδα» που έζησα την κατάσταση από ακόμα πιο κοντά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι άξιζαν τον κόπο όλες οι ταλαιπωρίες. Έζησε δύο χρόνια ακόμα με το σύντροφο της που τον αγαπούσε τόσο πολύ. Ναι, είναι αλήθεια, υπήρχαν στιγμές πόνου σ' αυτά τα χρόνια, αλλά υπήρχαν και ωραίες στιγμές. Ακόμα και ταξιδάκια έκαναν μαζί, στα διαλείμματα της χημειοθεραπείας, αλλά και μετά απ' αυτή. Χάρηκε, ακόμα δυο χρόνια, τα παιδιά της. Γνώρισε και το μικρό της εγγονάκι που γεννήθηκε τώρα τελευταία. Και το κυριότερο? Δόθηκε ο χρόνος στους ανθρώπους που την αγαπούν να προσαρμοστούν και να συμφιλιωθούν με την ιδέα του θανάτου και του αποχωρισμού. Το ίδιο και στην ίδια.
Καλό σου ταξίδι καλή μου φιλενάδα. Μπορεί να έφυγες νωρίς, αλλά είχες μια καλή ζωή, γεμάτη από αγάπη που θα τη ζήλευαν πολλοί.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτές τις στιγμές δε χωρούν πολλά λόγια..
Κουράγιο στην οικογένειά της και καλό της ταξίδι...

Anef_Oriwn είπε...

Meropi,

Τα είπες ΌΛΑ! Προσωπικά ΔΕΝ έχω τι να προσθέσω! Κι αν πω και κάτι ίσως να ‘ναι παραπάνω [και περιττό] ... Ο [σχεδόν] καθένας μας έχει ζήσει [δυστυχώς] περιστατικά καρκίνου στο δικό του περίγυρο [οικογενειακό και φιλικό] ... Συνήθως ο θάνατος είναι βάλσαμο! Και για τον παθόντα που υποφέρει αλλά και για τους δικούς ... [Και ΔΕΝ θεωρητικολογώ ή είναι απ’ έξω του χορού!] Αλλά κι το συμπέρασμα σου [«...ότι αξίζουν τον κόπο όλες οι ταλαιπωρίες ...»] δεν είναι λάθος!

monahikoslikos είπε...

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκέπασε...
Κάποιοι -και δυστυχώς οι περισσότεροι- δεν τα καταφέρνουν εγώ ελπίζω να πάω λίγο μακρύτερα...

TzinaVarotsi είπε...

O Θεός να την αναπαύσει! :(

Vam33 είπε...

:(

roadartist είπε...

Καλή της ανάπαυση..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το θέμα είναι να τη θυμάσαι στις ευτυχισμένες στιγμές της, στις καλές της ώρες.

Ανώνυμος είπε...

Καλό Ταξίδι και καλό Παραδεισο να έχει...

όποιον Παραδεισο επιθυμουσε!

jf είπε...

Καλό της ταξίδι. Σίγουρα θα έφυγε 'ευτυχισμένη'...

Ανώνυμος είπε...

Καλό ταξίδι στη φίλη σου.

Έχασα τη μάνα μου μέσα από παρόμοια διαδικασία, και σχεδόν είχα ανακουφισθεί όταν έφυγε. Ο πατέρας μου κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε – δεν σταμάτησα να κλαίω.

Τώρα ποιο είναι το καλύτερο και για ποιον;

Καλή χρονιά Μερόπη.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Δεν χωράνε πολλά..
Καλό ταξίδι..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

.............
Να ζήσεις να τη θυμάσαι

Φιλί και γλαρένιες αγκαλιές

Meropi είπε...

-@Lilium μου,
ευχαριστώ για την επίσκεψη.

-@Άνευ Ορίων μου,
όπως λέω και στο ποστ, σ' αυτά τα δύο χρόνια υπήρχαν στιγμές πόνου, αλλά δεν ήταν συνέχεια έτσι. Υπήρχαν και ωραίες στιγμές που χαιρόταν τη συντροφιά της οικογένειας της και των φίλων της. Γι' αυτό λέω ότι άξιζε η ταλαιπωρία.

Meropi είπε...

-@Λύκε μου,
είμαι σίγουρη ότι εσύ θα πας μακρύτερα. Σου εύχομαι Καλή Χρονιά!

-@Βαμ μου,
-@Τζίνα μου,
-@Roadartist μου,
να είστε καλά πάντα με υγεία και χαρά.

Meropi είπε...

-@Δείμε μου,
όπως συνήθως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, στην αρχή θυμόμαστε τις τελευταίες στιγμές αυτού που φεύγει. Σιγά σιγά όμως έρχονται και οι καλές στιγμές της ζωής του.

-@Κούλα μου,
-@Jaman Fou μου,
να είστε καλά!

Meropi είπε...

-@Στροβολιώτη μου,
καταλαβαίνω τι θες να πεις. Ότι αυτός που φεύγει στον ύπνο του έχει τον καλύτερο θάνατο. Δεν διαφωνώ. Είναι όμως μεγάλο σοκ για τους δικούς του.
Καλή Χρονιά σου εύχομαι.

-@Αντιγόνη μου,
-@Γλαρένια μου,
ευχαριστώ για την επίσκεψη. Να είστε καλά.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι σίγουρος πως η αγάπη που έπαιρνε (όπως μας περιγράψατε) από το περιβάλλον της
ήταν το καλύτερο παυσίπονο για της δύσκολες μέρες που πέρασε.
Καλό ταξίδι Ελπίδα…

Θανασης Ξ. είπε...

..σε κάποια ερωτήματα δεν υπάρχουν απαντήσεις. Ή οι απαντήσεις είναι κάπου αλλού...

Παρήγορο είναι πως η επιστήμη, στις μέρες μας μπορεί τουλάχιστον να αντιμετωπίσει το ζήτημα του σωματικού πόνου..

rvagos είπε...

Μερόπη , υπάρχει ιδέα του θανάτου.Τρόμος υπάρχει Μερόπη μου.
Ας είναι αλαφρύ το χώμα.

DaNaH είπε...

Λυπάμαι πολύ! Θα ήταν ακόμα δυσκολότερο για την οικογένειά της το ότι τέτοιες γιορτινές μέρες συνέβη το πιο δυσάρεστο γεγονός για εκείνους! Εύχομαι δύναμη στην οικογένειά και τους φίλους της και να τη θυμούνται γερή και ευτυχισμένη! Τα συλλυπητήριά μου!

Βάσσια είπε...

Φιλία Μερόπη!

Καλό της ταξίδι και πάντα να την θυμόσαστε.

Meropi είπε...

-@Πατίνιε μου,
ναι η Ελπίδα είχε εισπράξει πολλή αγάπη, αλλά είχε δώσει και πολλή αγάπη.

-@Θανάση μου,
πράγματι η επιστήμη ανακουφίζει αρκετά το σωματικό πόνο και ειδικά αυτό του καρκίνου. Η Ελπίδα φαινόταν ήρεμη τις τελευταίες της στιγμές.

Meropi είπε...

-@rvago μου,
της Ελπίδας της χορηγούνταν φάρμακα τις τελευταίες ώρες που νομίζω ότι της εξασφάλισαν μια ηρεμία και γαλήνη. Ελπίζω να μην είχε τον τρόμο που λες.

-@Δανάη μου,
ναι πράγματι για την οικογένεια θα ήταν, φαντάζομαι, οι χειρότερες γιορτές.

-@Βάσσια μου,
ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.