Έβλεπα χθες βράδυ την τηλεοπτική εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη «Οι πρωταγωνιστές». Θέμα της το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων στον Αυλώνα. Έπηξε το μάτι μου από κάγκελα και συρματοπλέγματα. Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για Σωφρονιστικό Κατάστημα, όπου κρατούνται ανήλικοι και νεαρά άτομα μετεφηβικής ηλικίας. Άκουσα το Λάμπρο, ένα νεαρό Αλβανό, να λέει «δεν έπρεπε να υπάρχουν φυλακές ανηλίκων μ’ αυτό το σύστημα. Κάτι άλλο έπρεπε να υπάρχει.….». Δεν είχα παρά να συμφωνήσω και να αναρωτηθώ κι εγώ μαζί του: Οι ανήλικοι και οι νέοι παραβάτες (της μετεφηβικής ηλικίας) που κρατούνται εκεί, στον Αυλώνα, πόσες ελπίδες έχουν να ξεφύγουν από το περιβάλλον του περιθωρίου και του αποκλεισμού που ανακυκλώνεται και να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους απέναντι στην κοινωνία? Λίγες νομίζω. Και οι λίγες αυτές ελπίδες στηρίζονται κυρίως στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργεί μέσα στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα (βλ. εδώ την ιστοσελίδα το σχολείου αυτού).
Η μια σκέψη έφερε την άλλη και κατέληξα πάλι να σκέφτομαι το χωριό μου, στην Κερύνεια της Κύπρου. Ο λόγος ο εξής: Ανάμεσα στις κωμοπόλεις Καραβά (χωριό μου) και Λάπηθο λειτουργούσε μέχρι το 1974 η «Σχολή Λάμπουσας» (Λάμπουσα είναι η αρχαία ονομασία της περιοχής). Τι ήταν αυτή η Σχολή? Μα, Σωφρονιστικό Ίδρυμα Ανηλίκων, όπου "κρατούνταν" άτομα μέχρι 17 ετών (όχι μεγαλύτερα). Τίποτε δε από το περιβάλλον εκείνο δεν θύμιζε φυλακές. Ούτε κάγκελα, ούτε συρματοπλέγματα υπήρχαν. Η "Σχολή" αυτή άρχισε να λειτουργεί από το έτος 1943 (επί Αγγλοκρατίας). Η στέγαση της έγινε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο. Ο περιβάλλων χώρος, έκτασης 100 στρεμμάτων, μετατράπηκε σιγά σιγά σ’ ένα κηπευτικό παράδεισο με πολλά δέντρα (οπωροφόρα, καλλωπιστικά και δασικά) και ένα ωραίο οικοδομικό συγκρότημα με σπίτια για τους τρόφιμους, αλλά και σπίτια για το προσωπκό που αποτελείτο κυρίως από πολλούς δασκάλους και λιγότερους φύλακες. Το κύριο μέλημα ήταν η εκπαίδευση των τροφίμων και όχι απλώς ο εγκλεισμός τους. Οι εγκαταστάσεις διέθεταν, εκτός από σχολικές αίθουσες, αίθουσες αναψυχής, εργαστήρια, αίθουσα γυμναστικής, γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλλεϋ, μικρό νοσοκομείο, κ.α. Διευθυντής της Σχολής ήταν για πολλά χρόνια οικογενειακός μας φίλος, ο οποίος ζούσε μέσα στις εγκαταστάσεις εκείνες μαζί με την οικογένεια του. Ο ίδιος είχε σπουδάσει δάσκαλος και είχε μετεκπαιδευτεί στην Αγγλία. Με τις κόρες του είμασταν παιδικές φίλες (η μία είναι σήμερα βουλευτίνα της Κυπριακής Βουλής). Συχνά κάναμε επισκέψεις στο σπίτι τους μέσα στη «Σχολή». Όπως προαναφέρω δεν υπήρχαν ούτε συρματοπλέγματα, ούτε κάγκελα, παρά μόνο μια συνηθισμένη περίφραξη. Απλώς περνάγαμε την πύλη της "Σχολής" και βρισκόμασταν σ' ένα όμορφο μικρό οικισμό με δρόμους, όμορφα σπιτάκια, δέντρα κλπ. Οι ανήλικοι τρόφιμοι έβρισκαν εκεί ένα περιβάλλον φροντίδας και αγάπης (όσο το δυνατόν), από το οποίο σπάνια δραπέτευαν. Και όταν το έκαναν, ήταν για λίγο (είχε τη μορφή εφηβικής "κοπάνας"). Επέστρεφαν δε μόνοι τους. Διαβάστε αν θέλετε εδώ για τη Σχολή Λάμπουσας.
 |
| Το κυρίως κτίριο της "Σχολής Λάμπουσας", όπου παλαιότερα στεγαζόταν παραθαλάσσιο ξενοδοχείο (τα πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν προς τη θάλασσα). Πίσω από το κτίριο αυτό αναπτύχθηκε η έκταση των 100 στρεμμάτων με δέντρα και διάφορα σπίτια για το προσωπικό και τους ανήλικους τροφίμους |
-------------------------------
Σημείωση: Κάντε κλικ πάνω στην α΄ εικόνα και θα σας οδηγήσει σ' ένα πολύ ενδιαφέρον σάϊτ για τις φυλακές ανηλίκων στην Ελλάδα.
-------------------------------
11 σχόλια:
Υπάρχουν δύο ζητήματα εδώ.
Το ένα είναι ΑΣΦΑΛΩΣ το θέμα αυτού του παραπήγματος που λέγεται ελληνικό κράτος και το άλλο είναι η ευθύνη του κάθε ανεγκέφαλου παρακατιανού που πάει και γίνεται γονιός χωρίς να έχει την θέληση να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά του.
Συγχήστικα μεσημεριάτικα.
Πόσο ωραία τα λες. Μου κάνει τεράστια εντύπωση το πόσο υπερανεπτυγμένη ήταν η Κύπρος της δεκαετίας του 60 και πόσο υπανανάπτυκτοι είμαστε μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Το σωφρονιστικό σύστηνα μόνο αγάπη και παιδεία πρέπει να παρέχει για τους ανήλικους. Οσο μεγαλύτερο το περιθώριο, τόσο περισσότερα τα απωθημένα. Και τότε αλίμονο σε όλους μας!
Δεν ήταν μόνο αυτό το ίδρυμα. Υπήρχαν και άλλα όπως το Σανατόριο της Κυπερούντας και της Κερύνειας για όσους έπασχαν με τους πνεύμονες, η Σχολή για άτομα με πνευματική καθυστέρηση και κωφάλαλα άτομα στο Γερόλακκο (το χωριό μου).
Από αυτά μόνο της Κυπερούντας υπάρχει σήμερα. Τα άλλα καταλήφθηκαν από τους εισβολείς.
-@Αθηνά μου,
ναι είναι αλήθεια ότι οι νέοι με παραβατικότητα έχουν, σε μεγάλο ποσοστό, προβληματικούς γονείς και έχουν βιώσει την κακοποίηση ή την εγκατάλειψη ή ακόμα τη μεγάλη φτώχια. Βέβαια, δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις.
-@miss little sunshine μου,
σ' αυτά τα ζητήματα ήταν ανεπτυγμένη πράγματι η Κύπρος.
-@Μιχάλη μου,
πράγματι υπήρχαν και άλλα ιδρύματα στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Αυτό το συγκεκριμένο το έζησα από κοντά και ήταν πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του.
Μπράβο πολύ ενδιαφέρον κείμενο. (και εγώ από Κερύνεια κατάγομαι , από το Καρακουμι)
Μεροπη επειδή τυχαία ανεβασα άρθρο για το ίδιο θέμα,έμεινα άφωνος..και όλα αυτά το 1974
δεν το ήξερα
δεν θα πρέπει να υπήρχαν φυλακές ανηλίκων,και στα νέα παιδιά θα έπρεπε να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία,με άλλες μορφές σωφρονισμού
δυστυχώς στην Ελλάδα του 2011 και του ΔΝΤ,κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία,και ανοίγουν φυλακές
το περιβόητο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για αποφυλακίσεις,και εναλλακτικές ποινές,πέρασε και δεν ακούμπησε
έχουν έτοιμες κορδέλες για να ανοίξουν καινούργια γκέτο μεταναστών,και φυλακές
μερικές καινούργιες ανοίγουν στην βόρεια Ελλάδα,όπως στην Νιγρίτα Σερρών
άλλο ενα ανησυχητικό φαινόμενο,που βέβαια εχει την λογική,όλοι οι φτωχοδιαβολοι φυλακή,τα λαμογια ελεύθερα
-@Πατίνιε μου,
ώστε είσαι από το Καράκουμι!! Εκεί γεννήθηκες ή απλώς κατάγονται οι γονείς σου από εκεί? Όπως και να χει είμαστε χωρκανοί (με την έννοια του Κερυνειώτη).
-@Άνεμε μου,
και όλα αυτά όχι μόνο το 1974, αλλά ήδη από το 1943!!
Είναι αδιανόητο σήμερα να υπάρχουν φυλακές ανηλίκων σ' αυτή την κατάσταση που είδα στην τηλεοπτική εκπομπή
Ο πατέρας μου είναι από το Καρακουμι , ο παππούς μου είχε καφενέ δίπλα από το γυμνάσιο Κερύνειας και αν ρωτήσεις τους Κερυνειοτες όλοι γνώριζαν τον «καφενέ του Πατίνιου» γιατί ήταν μαθητικό στέκι ο καφενές. (εγώ μεγάλωσα Λευκωσία) Νασαι καλά χωριανοί
Οι Κύπριοι πάντα μας έβαζαν τα γυαλιά...
-@Πατίνιε μου να σαι κι εσύ καλά!
-@mortal μου,
καλώς τον! είχες καιρό να φανείς. Σε μερικά πράγματα, ναι, οι Κύπριοι είναι προχωρημένοι
Δημοσίευση σχολίου