Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Έμαθα τι είναι ο "κράκερ"!




Άντε, το μάθαμε κι αυτό. Άλλο «χάκερ», λέει, και άλλο «κράκερ». Το «χάκερ» το ψιλογνώριζα. Ήξερα, δηλαδή, ότι χάκερ (δικτυοπειρατής, κατά τον Μπαμπινιώτη) είναι το μη εξουσιοδοτημένο άτομο, συνήθως ερασιτέχνης και μάλιστα ταλαντούχος, που «παίζει στα δάχτυλα» τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και προσπαθεί (και συχνά το πετυχαίνει) να αποκτήσει παράνομα πρόσβαση στο περιεχόμενο των αρχείων υπολογιστή, σπάζοντας τους κωδικούς ασφαλείας. Προέρχεται από την αγγλική λέξη hack που σημαίνει τεμαχίζω. Τον «κράκερ», ομολογώ, δεν τον ήξερα. Το μόνο «κράκερ» που ήξερα είναι το αλμυρό μπισκότο που το τρώμε σαν σνακ (το οποίο, ας σημειωθεί, τιμώ δεόντως). Τώρα με την υπόθεση του 18χρονου (κατ' άλλους 19χρονου) μαθητή Λυκείου που, µε το ψευδώνυµο «nsplitter», φέρεται ότι έχει σπάσει κωδικούς και «επιτέθηκε», μεταξύ άλλων, και στις ιστοσελίδες της Ιντερπόλ, του FBI, του Αμερικάνικου Πενταγώνου κλπ, έμαθα και τι αλλιώς σημαίνει «κράκερ». «Κράκερ» (cracker), λοιπόν, είναι μη εξουσιοδοτημένο άτομο, επίσης γνώστης των υπολογιστών, που παραβιάζει την ασφάλεια υπολογιστικού συστήματος με κακή όμως πρόθεση. Αντίθετα με το «χάκερ», που συνήθως δεν έχει κακόβουλους στόχους, αλλά διεισδύει σε υπολογιστικά συστήματα με μοναδικό σκοπό να τα κατανοήσει πλήρως και να ανακαλύψει τα «κενά» τους, επιδεικνύοντας παράλληλα και μια «μαγκιά» (του στυλ "κοιτάξτε, μπόρεσα και έσπασα τους κωδικούς ασφαλείας σας"), ο «κράκερ» διεισδύει στο σύστημα, με στόχο να το βλάψει με οποιοδήποτε τρόπο. Συγκεκριμένα, καταστρέφει σημαντικά δεδομένα, αποτρέπει την εξυπηρέτηση των νόμιμων χρηστών ή προξενεί σοβαρά προβλήματα στα θύματά του ή ακόμα κλέβει.

Δεν ξέρω αν ο 18χρονος μαθητής είναι «χάκερ» ή «κράκερ» (τείνω μάλλον προς το «χάκερ», λόγω και του τεκμηρίου αθωότητας, αλλά δεν είμαι σίγουρη). Αυτό που κατάλαβα είναι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει αποσπάσει τη συμπάθεια τόσο της κοινής γνώμης, όσο και των προανακριτικών και ανακριτικών αρχών. Κάπου μάλιστα διάβασα ότι ενδιαφέρθηκε γι’ αυτόν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός (λέτε να του ζητήσει να βρει τρόπο, μ’ ένα κλικ, να μειώσει το χρέος?). Δεν ξέρω, βέβαια, αν η συμπάθεια αυτή θα συνεχιστεί, αν αργότερα αποδειχτεί ότι αποσπούσε παράνομα χρήματα από τραπεζικούς λογαριασμούς ανυποψίαστων ανθρώπων ή ότι κατέστρεφε ηλεκτρονικά συστήματα. Απ’ ότι διάβασα, η δικογραφία έχει χωριστεί ως προς το τελευταίο σκέλος της, για το οποίο η Αστυνομία δεν έχει ακόμη τελειώσει την έρευνα της (δηλ. την προανάκριση). 



Κάπου πήρε το μάτι μου ότι ο νεαρός μας «χάκερ» (ή "κράκερ") έχει κάποια προβλήματα με το σχολείο, το οποίο μάλιστα φέρεται να έχει εγκαταλείψει τώρα τελευταία. Όλη αυτή η ιστορία μου θύμισε τον Μπιλ Γκέϊτς (Bill Gates), τον ιδρυτή της «Microsoft», ο οποίος επίσης είχε προβλήματα με το σχολείο, λόγω της ενασχόλησης του με τους υπολογιστές. Αυτός, σε ηλικία 13 ετών, ήρθε, για πρώτη φορά, σε επαφή με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στο ιδιωτικό σχολείο, όπου φοιτούσε, μετείχε, μαζί με το φίλο του Πωλ Άλεν (Paul Allen), συνιδρυτή αργότερα της «Microsoft», σ’ ένα πειραματικό πρόγραμμα με ένα υπολογιστή που ανήκε στην εταιρεία Computer Center Corporation. Από την εταιρεία αυτή το σχολείο είχε «ενοικιάσει» ένα πακέτο ωρών χρήσης. Η ενασχόληση όμως των δύο φίλων με τον υπολογιστή, τους δημιούργησε διάφορα προβλήματα στο σχολείο, αφού είτε καθυστερούσαν στα μαθήματα, είτε πήγαιναν αδιάβαστοι, είτε «μαγείρευαν» τις ώρες, ώστε να βρίσκονται όσο το δυνατόν περισσότερο στην αίθουσα των υπολογιστών, καταναλώνοντας μάλιστα μέσα σε λίγες εβδομάδες όλο το ετήσιο πακέτο διαθέσιμων ωρών του σχολείου. Έτσι, το φθινόπωρο του 1968, το σχολείο έρχεται σε συμφωνία με μια άλλη, νέα εταιρεία ηλεκτρονικών υπολογιστών για τους μαθητές. Η αχώριστη παρέα του Μπιλ Γκέιτς και του Πωλ Άλεν, όμως, δεν άργησε να προκαλέσει ένα σωρό προβλήματα στο λογισμικό του υπολογιστή, το οποίο κατάφεραν να το υπερκεράσουν. Δημιούργησαν διάφορα μπλακ – άουτ και μπήκαν στο σύστημα ασφαλείας, όπου άλλαξαν τα στοιχεία και τις ώρες χρήσης του υπολογιστή. Συγκεκριμένα έσβησαν όλα τα αρχεία μαζί με τις ώρες χρήσης και επανέφεραν όλο το πακέτο ωρών στο μηδέν. Όταν τελικά έγιναν αντιληπτοί, πλήρωσαν το ατόπημα τους με μια αποβολή και με μερικές εβδομάδες αποκλεισμού από το σύστημα. Στα τέλη του 1968 ο Γκέϊτς, ο Άλλεν και άλλοι δύο από το γκρουπ των συμμαθητών, οι Ρικ Ουέιλαντ και Κεντ Ίβανς (Ric Weiland και Kent Evans) ιδρύουν μια ομάδα (group) την οποία ονόμασαν "Lakeside Programmers Group". Η ίδια εταιρεία που τους είχε εκδιώξει από το σύστημά της τους προσλαμβάνει στη συνέχεια με αμοιβή, για να εντοπίσουν τις αδυναμίες του λογισμικού της. Ήταν η αρχή μιας φιλόδοξης επιχειρηματικής δραστηριότητας, που έφτασε στο απόγειο της το 1975 με την ίδρυση της εταιρείας Microsoft. Στη δραστηριότητα αυτή τα όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας ήταν συχνά δυσδιάκριτα. 



Ο Μπιλ Γκέιτς τη δεκαετία του 1970, όταν είχε "μπλεξίματα" με τη Δικαιοσύνη (θαυμάστε χαμόγελο)

15 σχόλια:

gerasimos είπε...

Νόστιμο σαν... κρακεράκι το ποστ σου Μερόπη! Κι εγώ πρώτη φορά άκουσα μ' αυτή την υπόθεση τη λέξη 'κράκερ' για άνθρωπο (και όχι σνακ). Αν μη τι άλλο δείχνει ότι η Ελλάς διαθέτει διεθνούς κλάσης χάκερς (ή κράκερς) και μάλιστα μικρής ηλικίας. Κάτι είναι κι αυτό! :)

IonnKorr είπε...

Είναι φοβερό πόσο παραπληροφορημένοι είναι οι άνθρωποι.

Κάποτε οι hackers ήταν νεαρά άτομα που κοπιάζοντας και μαθαίνοντας απ'έξω κι ανακατωτά την Πληροφορική έσπαζαν τους κωδικούς με την αξία και την γνώση τους.

Σήμερα όλα αυτά έχουν ανατραπεί.

Οι σημερινοί crackers είναι άτομα που ξημεροβραδιάζονται σε sites (πάμπολλα στο ιντερνετ) που προσφέρουν δωρεάν παράνομο υλικό διείσδυσης σε υπολογιστικά συστήματα.

Ας δούμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Πολλά κράτη και εταιρείες στον Πλανήτη έχουν περίπλοκα συστήματα ασφαλείας για το υπολογιστικό τους δίκτυο.

Όμως πολλά από τα στελέχη τους, δυσαρεστημένα από μία μετάθεσή τους, μη-προαγωγή τους, απόλυσή τους και άλλα πολλά, αποφασίζουν να δώσουν πρωτόκολλα και κλειδιά στα sites αυτά με σκοπό την εκδίκηση.

Εκεί παραμονεύουν οι crackers και, εάν είναι τυχεροί και προλάβουν πριν οι κωδικοί αλλαχτούν ή τα συστήματα αναβαθμιστούν, μπαίνουν μέσα και καταστρέφουν ότι βρούν ή κλέβουν στοιχεία που τους επιτρέπουν να κερδίσουν λεφτά.

(Δεν χρειάζεται να ξέρουν σχεδόν καθόλου Πληροφορική, απλά να έχουν υπομονή και να είναι τυχεροί να πάρουν πρώτοι τους αναρτημένους κωδικούς)
Ο συγκεκριμένος "Hacker" που "αγιοποιήθηκε" από τα ΜΜΕ μόνο και μόνο επειδή εισέβαλε μερικές φορές σε Αμερικανικές Υπηρεσίες ανήκει στην ίδια κατηγορία.

Ένας απλός "παράνομος" που είχε ετοιμάσει μάλιστα σειρά πιστωτικών καρτών για να οικειοποιηθεί λογαρισμούς απλών ανθρώπων.

Εκατοντάδες χιλιάδες αντίστοιχοι υπάρχουν σε όλο τον Πλανήτη ειδικά σε φτωχές χώρες, Ινδία, Κίνα, Ινδονησία, Μπάγκλαντες.

Παντού αλλού, τους αντιμετωπίζουν σαν κοινούς εγκληματίες (όπως αυτούς που φτιάχνουν τα τσιπάκια και κλέβουν βενζίνη στα βενζινάδικα).

Εδώ, στην χώρα της βλακείας, τους αντιμετωπίζουν σαν Einstein.

phlou...flis είπε...

Απόρρητο και άκρως εμπιστευτικό.
Άκου να ...δεις. Επειδή έχω πληροφόρηση από μέσα, ναι, ο συγκεκριμένος θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση μας έτσι ώστε να διεισδύσει στα αρχεία ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ με σκοπό να "αλλοιώσει" τους οικονομικούς δείκτες της Ελλάδας και αυτόματα να ξεχρεωθούμε. Αυτό το μυστικό, μην το πεις πουθενά.
Διατελώ μετά τιμής
ΥΓ. Ευτό μου το μήνυμα, να καταστραφεί άμα τη αναγνώσει του

Meropi είπε...

-@Γεράσιμε μου,
χαίρομαι που βρήκες νόστιμο το ποστ μου! Τώρα, να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν θα του βγει σε καλό ή κακό δραστηριότητα του 18χρονου. Πάντως είναι παράνομη και το "θαύμα" του Μπιλ Γκέιτς δύσκολο να επαναληφθεί.

-@IonnKorr μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες που μου δίνεις. Για το θέμα, ομολογώ, είμαι όχι ημιμαθής, αλλά σχεδόν αμαθής.
Υ.γ. Καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου

Meropi είπε...

-@Φλούφλη μου,
μείνε ήσυχος! Δεν θα μάθει κανείς για το σχόλιο σου...

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Οπως γράφεις υπάρχει μία τεράστια ποιοτική διαφορά ανάμεσα στους κράκερς, οι κακοί αν ήταν έργο, και στους χάκερς, αντίστοιχα οι καλοί :)

VAD είπε...

Θα δωσω μια ωραια ιδέα σ'όποιον @φίλο τα καταφέρνει με τους...χακερισμούς:-Μπαινουμε στα συστήματα οπαιασδήποτε τράπεζας,σηκώνουμε τις υποδιαστολές από καθε λογαριασμό(0,1-0,9€) και την κάνουμε κανονικά με μερικά εκατομμύρια ευρώ στην τσεπη μας:)
-Φυσικά θέλω τα ποσοστά μου;:))
-Βρε Μερόπη,λόγω του σχολίου μου λες να διωχθώ για προτροπή προς διάπραξιν ηλεκτρονικού εγκλήματος;:))
Καλημέρα εξ Ελλάδος:)

Bananistanos είπε...

Τούτος ο λαός δεν σώζεται, μετά από τόσα που έπαθε ακόμα συμπαθεί τους κλέφτες

(Σημ. μια ακόμα διόρθωση που πρέπει να γίνει στα βιβλία της ιστορίας για το 21, η λέξη "κλεφτες" να αντικατασταθεί με το "αντάρτες")

DaNaH είπε...

Ούτε εγώ είχα ακουστά τον όρο "κράκερ". Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου Μερόπη! Σε συγχαίρω που ασχολείσαι με πολλά διαφορετικά πράγματα και γράφεις πάντοτε ενδιαφέρουσες αναρτήσεις!

Πάντως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκίνησαν ως χάκερ και κατέληξαν υπεύθυνοι ασφαλείας σε μεγάλες εταιρείες! Πάρε για παράδειγμα τον Kevin Mitnick. Είχα πάρει στον άντρα μου το βιβλίο The Art Of Deception όπου περιγράφει την ιστορία του Μίτνικ και πραγματικά έχει πολύ ενδιαφέρον. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έμπαινε σε τράπεζες παριστάνοντας κάποιον άλλο και είχε καταφέρει να ξεγελάσει πολύ κόσμο! Αν σε ενδιαφέρουν τέτοιες περιπτώσεις, αξίζει να το διαβάσεις! :)

Meropi είπε...

-@Γιάννη μου,
ακριβώς έτσι, όπως το λες. Οι καλοί και οι κακοί.

-@VAD μου,
καλώς ήρθες στην πατρίδα. Όσο για την προτροπή, μη φοβάσαι. Δεν τιμωρούνται οι αστεϊσμοί. Αυτό μας έλειπε.

-@Bananistano μου,
νομίζω ότι δεν συμπαθούν τόσο τους κλέφτες, όσο αυτούς που την "μπαίνουν" στους Αμερικάνους. Τους φαίνεται μαγκιά η διείσδυση στα συστήματα του FBI, Πενταγώνου κλπ.

Meropi είπε...

-@Δανάη μου,
όχι δεν την ήξερα την ιστορία του Kevin Mitnick, αλλά ανέτρεξα στο λινκ που παραθέτεις και πήρα μια ιδέα. Είναι αλήθεια ότι πολλοί χάκερ βρήκαν δουλειά σε εταιρείες υπολογιστών, αλλά ας μη γίνει αυτό παράδειγμα για τους νέους χάκερ. Δεν είχε για όλους αίσιο τέλος το χάκινγκ. Αν δε έχουν εκτραπεί και σε κράκινγκ, δεν αποκλείεται να καταλήξουν πίσω από τα σίδερα της φυλακής.

DaNaH είπε...

Μερόπη, έχεις δίκιο. Σίγουρα ιστορίες όπως του Μίτνικ ή του Γκέιτς αναφέρονται και σε άλλες εποχές, άλλες δεκαετίες, όπου οι υπολογιστές ήταν σχετικά σε πρώιμη φάση και τους δόθηκε η ευκαιρία να αναπτυχθούν τελικά σε κάτι καλό.

Πιστεύω ότι σήμερα είναι σχετικά δύσκολο από χάκερ να βρεθείς υπεύθυνος σε εταιρεία, κυρίως γιατί τα συστήματα ασφαλείας έχουν αναπτυχθεί πολύ και οι εκάστοτε εταιρείες ξοδεύουν πολλά προκειμένου να διασφαλίσουν τη μέγιστη ασφάλεια των συστημάτων τους. Το πιθανότερα είναι όπως είπες να καταλήξεις στη φυλακή...

Όπως και να'χει θεωρώ ότι είναι άξιοι θαυμασμού αυτοί που έχουν τόσες γνώσεις πληροφορικής που καταφέρνουν να διεισδύσουν σε διάφορα συστήματα! Όχι ότι το εγκρίνω, απλά είναι λογικό να αναρωτιέσαι πώς τα καταφέρνουν!! :)

mortal είπε...

"...λέτε να του ζητήσει να βρει τρόπο, μ’ ένα κλικ, να μειώσει το χρέος?..."
Μωρέ, ας κάνει και δέκα κλικ, αν είναι να το μειώσει. 'Ετσι κι αλλιώς τα μνημόνια θα είναι περισσότερα χωρίς προοπτική να το μειώσουν...

gpointofview είπε...

Xaxaxa

Meropi είπε...

-@mortal μου,
αχχχχχχ, μακάρι να μπορούσαμε να μειώσουμε το χρέος με κλικ.

-@gpoint
προς τι ο γέλως?????