Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Αποχαιρετισμός στον πατέρα μου

         

   Αγαπημένε μου πατέρα, 
  Δεν σου άρεσαν ποτέ τα πολλά λόγια. Ο λόγος σου υπήρξε πάντα λιτός, περιεκτικός και συνετός. Γι’ αυτό κι εγώ θα σε αποχαιρετήσω με λίγα λόγια. 
   Κατ’ αρχάς θέλω να σου πω, για μια φορά ακόμα, πόσο πολύ σ’ αγαπώ. Και να σε ευχαριστήσω. Να σε ευχαριστήσω όχι μόνο γιατί, ως πατέρας, χάρισες σε μένα και στις αδελφές μου το ζην, αλλά και γιατί μας δίδαξες και το ευ ζην. Μας δίδαξες, με τη στάση ζωής σου, να μη δίνουμε τόση αξία στα υλικά αγαθά, όσο στην εντιμότητα και στην πνευματική καλλιέργεια που βρίσκεται πάνω και από περιουσίες και από χρήματα. Άλλωστε οι περιουσίες χάθηκαν εκείνο το καλοκαίρι του 1974. Και μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχανες σιγά σιγά την πνευματική σου διαύγεια, αλλά μέσα σ’ εκείνα τα καλοσυνάτα μάτια σου, εξακολούθησα να διακρίνω μέχρι το τέλος το γλυκό και τρυφερό πατέρα μου.
   Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου πατέρα. Και, όπως μου έγραψε σε μήνυμα ο εγγονός σου όταν έμαθε ότι έσβησες, κάθε άνθρωπος φεύγοντας αφήνει πίσω το στίγμα του. Και το δικό σου στίγμα είναι το ήθος με κεφαλαία γράμματα.

26 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Μερόπη μου,
συλλυπητήρια...

Λιτός και ουσιαστικός ο αποχαιρετισμός σου...
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο τρυφερό στίγμα από το ήθος...

Ανώνυμος είπε...

Να ζήσετε να θυμάστε τον Άνθρωπο που είχατε για πατέρα. Συλληπητήρια Μερόπη...

Α. Παπαγιάννης είπε...

Καλόν Παράδεισο να έχει, καλή δύναμη ευχόμαστε!

the Idiot Mouflon είπε...

Καλή δύναμη.

αθεόφοβος είπε...

Ο θάνατος των γονιών μπορεί να μας προκαλεί πόνο αλλά είναι κάτι αναπόφευκτο καθώς μεγαλώνουμε.
Πάρ΄όλα όμως στο μυαλό μας παραμένουν ζωντανοί όσο ζούμε.
Μερόπη μου τα συλλυπητήρια μου και από τα χρόνια που σε παρακολουθώ μπορώ να καταλάβω ότι άτομα σαν και σένα είναι σαφές ότι προέρχονται από γονείς που δεν μπορεί παρά να ήσαν αξιόλογοι.

TzinaVarotsi είπε...

Tα συλλυπητήριά μου!
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.

VAD είπε...

Υποθέτω ότι εφυγε πλήρης ημερων,
ας αναπαυθεί εν ειρήνη...

Meropi είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι
-@Λεμέσια
-@ Invictus
-@Α. Παπαγιάννη
-@ Hlithio Agrino
-@Αθεόφοβε
-@Τζίνα
-@VAD
ευχαριστώ πολύ για τα συλληπητήρια και τα καλά σας λόγια

santa maura είπε...

τα συλλυπητηρια μου Μερόπη , άπό αύτά πού γράφεις ό πατέρας σου πρέπει νά ηταν γλυκός και τρυφερος άνθρωπος .
γώργος.

ruth_less είπε...

Να αναπαυθεί ειρηνικά. Θα ζει πάντα όσο τον θυμάστε.
Συλληπητήρια...

Ανώνυμος είπε...

Συλλυπητήρια για την απώλεια. Καλή δύναμη σε όλους που έμειναν.

vasiliki είπε...

ριδΘερμά συλλυπητήρια να είστε γεροί να τον θαυμάστε. Αυτού του είδους οι αποχωρισμοί είναι πάρα πολύ δύσκολοι, ο χρόνος όμως είναι γιατρός.
φιλί γλυκό

harrysmatic είπε...

Αμαν...

Καθε θανατος πριν τα 100 ειναι αδικος...
Ο φουκαρας ο Νακος πεθανε μολις στα 63...

Η επιστημη ειναι πολυ πισω,

Να πεισεις τα παιδια σου
ν' ακολουθησουν Ιατρικη.

Την υγεια μας να χουμε...

Swell είπε...

Μερόπη να ζήσεις και να θυμάσαι πάντοτε τον πατέρα σου έτσι όμορφα. Και μην ξεχάσεις ποτέ ότι "κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν πεθαίνει την ώρα του θανάτου του, όσο μένουν πίσω άλλοι άνθρωποι που το κρατούν ζωντανό με την αγάπη τους.

Meropi είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι
-@santa maura
-@ruth_less
-@Στροβολιώτη
-@Βασιλική
-@ harrysmatical και
-@Swell
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

ifigeneia for you... είπε...

Συλλυπητήρια και καλή δύναμη σε σας και στις αδερφές σας.

vassper είπε...

Μερόπη
συλλυπητήρια από έναν δικτυακό σου φίλο. Ο κάθε κύκλος κλείνει δύσκολα.
Φεύγει η στέγη (γονείς), ευτυχώς που έχουμε πάτωμα (παιδιά). Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε οι κολώνες.

dyosmaraki είπε...

Τον Ιανουάριο έχασα κι εγώ τον πατέρα μου και σε νοιώθω Μερόπη μου. Είναι δύσκολες ώρες αλλά να σκέφτεσαι ότι ο πατέρας σου θα εξακολουθεί να ζει όσο τον κουβαλάς στη μνήμη σου και στη καρδιά σου.

harrysmatic είπε...

Ο θανατος ειναι αβασταχτος καυμος...
Δεν ξεπερνιεται με τιποτα..
.Μονο οι θρησκειες μπορουν να απαλυνουν τον πονο ,με την ελπιδα μιας αλλης ζωης...
Οσοι δεν μπορουν να παρηγορηθουν θρησκευτικα & αναζητουν λογικες εξηγησεις,υποφερουν χωρις λυτρωση...

Μακαριοι οι πιστοι...

mortal είπε...

Συλλυπητήρια! Να είσαι καλά, να τον θυμάσαι έτσι ωραίο όπως τον περιγράφεις!

Meropi είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι
-@Ιφιγένεια,
-@ vassper
-@ Dyosmaraki
-@ mortal
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας.
-----------------
-@ harrysmatical
με απασχολεί κι εμένα αυτό που λες και συμφωνώ ότι σ' αυτή την περίπτωση κάπως καλύτερα νιώθουν εκείνοι που πιστεύουν σε μια άλλη ζωή. Οι υπόλοιποι υποφέρουμε στη σκέψη του τελειωτικού τέλους.

apachezone είπε...

όσο λιτά νιώθεις...τόσο λιτά εκφράζεσαι...και όσο λιτά βιώνεις...έτσι μαθαίνεις να ζείς...
συλληπητήρια...εύχομαι Ζωή σε εσένα και σε όσους αγαπάς...και "το πιο μην καρτερείς, ζήσε το χωρίς, η ουσία πιο οσία κι εσύ χωρίς γιατί πιο έτσι"...ο πατέρας σου θα ζεί πάντα στην καρδιά σου...

Κωνσταντίνος Φ. Σισκάκης είπε...

-
Έκλαψα πολύ. Δεν γνώριζα τον δικό σου πατέρα, αλλά θα ήθελα πολύ να είχα πει αυτά τα λόγια στον δικό μου. Όσο ζούσε...
Πάντα θα υπάρχει το ΣΤΙΓΜΑ από τον καθένα που φιλοξενήθηκε σ' αυτή τη γή.
Καλόν Παράδεισο!

Meropi είπε...

-@ioanni apache
-@Κ. Σισκάκη,
ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια

Odysseas είπε...

Μερόπη,
θυμάμαι που είχες ξαναγράψει για τον πατέρα σου, φαινόταν πόσο τον αγαπούσες. Λυπάμαι πολύ, αλλά είμαι σίγουρος πως θα υπάρχει πάντα μέσα σας.

rvagos είπε...

Μερόπη, πότε δεν είναι αργά να σου πω, να ζήσετε και να τον θυμάστε πάντα.