Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Να μαι και πάλι εδώ!


Πώς πέρασαν πέντε χρόνια από την τελευταία μου ανάρτηση! Και να μαι τώρα, ξανά blogger.  Προτιμώ, προς το παρόν, να ξεδίνω στο blog, παρά να δημιουργήσω facebook κλπ. Πείτε με παλιομοδίτισσα. Βέβαια, ποτέ δεν λέω ποτέ.
Λοιπόν τι λέγαμε; Α, ναι, ότι πέρασαν πέντε χρόνια. Και τι δεν συνέβη μέσα σ' αυτό το διάστημα. Από μνημόνιο σε μνημόνιο πήγαμε, από μείωση σε μείωση (μισθών και συντάξεων, όχι τιμών), από φόρο σε φόρο κλπ. Οι αντιμνημονιακοί γίνανε οι πιο συνεπείς μνημονιακοί και οι μνημονιακοί ...μείνανε μνημονιακοί. Τώρα πια οι μόνοι που δεν πείστηκαν ότι τα μνημόνια ήταν αναγκαία για να ξεφύγουμε από τη χρεοκοπία είναι η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Α, ναι ξέχασα τον Λαφαζάνη, τη Ζωή και τον...Βαρουφάκη. 
Ας έρθουμε τώρα σε μένα, στις εξελίξεις τις δικές μου.  
Στα προσωπικά: Έγινα γιαγιά! Η γιαγιά Μερόπη. Τι ωραίος τίτλος! 
Στα επαγγελματικά: Είμαι συνταξιούχος εδώ και έξι μήνες.  Συνταξιούχος Δικαστής. Τώρα θα τα λέμε από εδώ, πιο συχνά, πιο ελεύθερα. Ελπίζω να συναντήσω και πάλι εδώ παλιούς μου "φίλους". 
Αυτά για σήμερα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα. 
Υ.Γ. Όχι, δεν έχω γίνει ακόμη σαν την κυρία της φωτογραφίας. Κρατιέμαι. 



10 σχόλια:

Aceras Anthropophorum είπε...

Καλώς όρισες αλλά οι κάμαρες των μπλόγκς είναι μάλλον όφκαιρες. Ο μόνος τρόπος να θωρούν οι άλλοι ότι υπάρχεις είναι να έχεις έναν φέιζπουκ που σου κάμνει διαφήμηση ότι έκαμες ανάρτηση. Να φανταστείς ότι μέχρι και εγώ έκαμα σελίδα φέιζπουκ. Γράφω τες αναρτήσεις εδώ, τζιαι ότι είναι κουτσομπολιό, λάικ, τζιαι ποτούτα τα κοινωνικά λαμβάνουν μέρος εκεί που πάει ο "λαός". Έβαλα τα κυπριακά μπόγκς εδώ thecyprusblogs.blogspot.com τζιαι έβαλα σε τζιαι σένα. Απο κεί είδα ότι αναστήθηκες :)

VAD είπε...

Μερόπη,Κι εγω συμπληρωνω 4 χρόνια μακριά απ'το μπλογκ,αποχωρησα επειδή θεώρησα οτι είπα αυτα που ειχα να πω,ταυτόχρονα αποχωρησαν και παρα πολύ παλοί μπλογκεραίοι,γέμισαν τα μπλόγκια,"ποιήτριες", επίδοξα νομπελ λογοτεχνίας,"δημιουργές"(...και κάλτσες πλέκω!και ποτήρια ζωγραφίζω,και σκουλαρίκια κατασκευάζω!),μαγέρισσες και δε συμμαζευεται,ε,αυτό δεν ειναι μπλόγκινγκ... αραιωσε πολύ το τοπίο,δυστυχώς πέρασε η εποχή του καλού μπλογκινγκ,όλοι το ρίξαμε στο ευκολο φεϊσμπούκι....Δεν γραφω πια,αλλά θα σε διαβαζω οπωσδήποτε...

Meropi είπε...


Πόσο χαίρομαι, Aceras Anthropophorum και VAD, που σας ξαναβρίσκω! Θα τα λέμε από εδώ, προς το παρόν. Θα το ξανασκεφτώ το θέμα του facebook. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή.

Marina είπε...

Γειά σου Μερόπη, καλώς ήρθες ξανά. Ωραία που έγινες γιαγιά και που είσαι συνταξιούχος, τώρα θα αναλάβεις το εγγονάκι full time ή θα απολαύσεις την ελευθερία σου?. Στα 5 αυτά χρόνια σταμάτησα να γράφω στα μπλόγκ γιατί είχα μείνει κούκκος, όλοι είχαν πάει facebook, μπήκα και εγώ και τώρα βαρέθηκα το φβ και δεν πατάω καν.. Βγήκα και εγώ στη σύνταξη πρίν 3 χρόνια και ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τον εθελοντισμό.. φούλ δουλειά λέμε αλλά περνάω θαύμα.

Meropi είπε...

Γεια σου Μαρίνα μου. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ. Ναι, κατάλαβα κι εγώ ότι τώρα σχεδόν όλοι ασχολούνται με το facebook. Δεν ξέρω ακόμα αν θα το κάνω κι εγώ.
Πολύ καλά κάνεις και ασχολείσαι με τον εθελοντισμό. Ίσως το κάνω κι εγώ. Προς το παρόν χαίρομαι την ελευθερία μου και κάνω baby sitting.

mashane είπε...

πιστευω να μην περασουν αλλα πεντε χρονια για την επομενη αναρτηση

marianaonice είπε...

Καλή συνέχεια Μερόπη μου...

apachezone είπε...

Κρατιέστε και να κρατηθείτε για πολύ ακόμη, γιατί τέτοια άτομα σαν και εσάς, εκτός, εντός ή από κοντά στη δικαιοσύνη, τα έχουμε απόλυτη ανάγκη, για να πιστεύουμε σε αυτήν.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Συγχαρητήρια που έγινες γιαγιά, αν δεν κάνω λάθος είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο και πρόλαβες να βγεις στη σύνταξη :

Είμαι και εγώ εξαρτημένος με το facebook αν και ο σχολιασμός είναι σχετικά κουραστικός και φυσικά υπάρχει πολύ πόλωση...

Ελπίζω να διαψεύσεις τον mashane και να μην κάνει 5 χρόνια να ποστάρεις αν και τα blogs πλέον δεν είναι τόσο δημοφιλή όσο παλαιότερα...

Meropi είπε...

Αγαπητοί φίλοι,
είναι αλήθεια ότι τα blogs έχουν ξεθυμάνει τελείως και έτσι έχουμε χάσει κι εμείς τον ενθουσιασμό του πρώτου καιρού. Προς το παρόν χαίρομαι την ελευθερία μου και κάνω τα ταξιδάκια μου. Είναι αλήθεια ότι η δικαστική καριέρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα (δεν μετάνιωσα που έγινα δικαστής), αλλά συνεπάγεται περιορισμούς (κυρίως αυτοπεριορισμούς) και μεγάλες ευθύνες. Τώρα λοιπόν που απελευθερώθηκα χαίρομαι και ταξιδεύω. Ίσως στο μέλλον γράψω μερικές ιστοριούλες από τα Δικαστήρια (σεβόμενη βέβαια πάντα τα προσωπικά δεδομένα).