Θιβέτ. Άσκηση της πολιτικής εξουσίας από το Θρησκευτικό Ηγέτη;;

Με την ανάρτηση αυτή θέλω να εκφράσω ένα προβληματισμό μου σχετικά με το Θιβέτ. Αναμφίβολα είμαι υπέρ του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων όχι μόνο στο Θιβέτ, αλλά σε ολόκληρη την Κίνα. Και όσο και αν εγώ η ίδια δεν είμαι θρησκευόμενη, πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι να πιστεύουν σε όποια θρησκεία θέλουν και να ασκούν, χωρίς κανένα εμπόδιο, τα θρησκευτικά τους δικαιώματα. Όμως να, αυτό που δεν μου πάει καθόλου είναι να ασκούν οι θρησκευτικοί (πνευματικοί) ηγέτες κοσμική εξουσία, με την αιτιολογία ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων μιας χώρας ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο θρήσκευμα. Με προβληματίζει λοιπόν πολύ το αίτημα περί πλήρους ανεξαρτησίας του Θιβέτ και ανάκτησης και της πολιτικής εξουσίας από το θρησκευτικό ηγέτη Δαλάι Λάμα.

Κάνοντας μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας του Θιβέτ, βλέπουμε ότι η περιοχή αυτή, τουλάχιστον μέχρι το 1904 που εισέβαλαν εκεί οι Βρετανοί, απολάμβανε μιας εκτεταμένης αυτονομίας με πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη το Δαλάι Λάμα. Ο Δαλάι Λάμα και οι Αντιβασιλείς του (όσο χρόνο ο πρώτος ήταν ανήλικος) ασκούσαν από το 1751, κατά παραχώρηση από την Κυβέρνηση της Κίνας (και συγκεκριμένα της Μαντζουρίας) διευρυμένη πολιτική εξουσία και είχαν τον πρώτο λόγο για τα θρησκευτικά και τα διοικητικά θέματα. Πλήρη ανεξαρτησία όμως δεν είχαν. Μετά την εισβολή στην περιοχή της Βρετανίας, η τελευταία αυτή χώρα και το Θιβέτ υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία, πράγμα που έκανε μερικούς Θιβετιανούς ιστορικούς να θεωρούν, μέσω αυτού του εγγράφου, ότι το απομονωμένο αυτό μέρος είχε ανεξάρτητη κρατική οντότητα, γεγονός που αμφισβητείται έντονα από την Κίνα. Το έτος 1911 οι Θιβετιανοί κήρυξαν την ανεξαρτησία τους απέναντι στην Κίνα. Στράφηκαν μάλιστα προς τους Βρετανούς για υποστήριξη. Οι τελευταίοι, μη θεωρώντας το Θιβέτ έτοιμο για πλήρη ανεξαρτησία, έπεισαν τους Κινέζους να συμμετάσχουν σε τριμερή διάσκεψη, με σκοπό μια ρύθμιση που θα εγγυόταν την αυτονομία του Θιβέτ, υπό Κινέζικη όμως επικυριαρχία. Η Κίνα όμως αποχώρησε από τη Διάσκεψη πριν υπογραφεί η τελική Συμφωνία, την οποία τελικά υπέγραψαν μόνο η Βρετανία και το Θιβέτ. Τις συνέπειες από τη Συνθήκη αυτή, το καθένα από τα τρία μέρη ερμηνεύει με το δικό του τρόπο. Η μεν Κίνα εξακολουθούσε να θεωρεί το Θιβέτ δικό της έδαφος, το δε Θιβέτ ενεργούσε ως ανεξάρτητο κράτος.

Το 1949-1950, έπειτα από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, ο Μάο Τσε Τουνγκ διέταξε την απελευθέρωση του Θιβέτ από τον Απελευθερωτικό Στρατό του Λαού. Το 1950 τα Κινέζικα στρατεύματα εισέβαλαν στο Θιβέτ. Το 1951 μια Θιβετιανή αντιπροσωπεία που κλήθηκε στην Κίνα υποχρεώθηκε να υπογράψει μια Συνθήκη που υπαγορεύθηκε από τους Κινέζους. Πολλοί Θιβετιανοί εργάτες και άλλοι συνεργάστηκαν με την κινεζική κυβέρνηση. Ωστόσο ξέσπασαν συγκρούσεις αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις στη γη και το βουδιστικό θρήσκευμα. Το 1959 ο Δαλάι Λάμα έφυγε στην Ινδία. Από τότε οι Κινέζοι εμποδίζουν τη ροή πληροφοριών προς τον υπόλοιπο κόσμο. Από τις λίγες όμως πληροφορίες που μπόρεσαν να διαρρεύσουν είναι ότι οι Κινέζοι έχουν εξαφανίσει όλα τα χαρακτηριστικά της Θιβετιανής θρησκείας και εμποδίζουν την άσκηση της. Το Μάρτιο του 2008 με αφορμή την επέτειο από την εισβολή της Κίνας στο Θιβέτ και την προσάρτηση της ως αυτόνομη επαρχία, έλαβαν χώρα εκτεταμένες διαδηλώσεις, που καταπνίγηκαν αιματηρά με απολογισμό 80 και πλέον νεκρούς.

Ο ίδιος ο Δαλάι Λάμα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μιλά για πλήρη ανεξαρτησία του Θιβέτ και επιζητεί γνήσια αυτονομία και σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Θιβέτ. Σ’ αυτό με βρίσκει σύμφωνη και μάλιστα επεκτείνοντας το αίτημα λέω σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη την Κίνα. Πολλοί όμως εξόριστοι Θιβετιανοί δεν αρκούνται σ’ αυτό και μιλούν για πλήρη ανεξαρτησία του Θιβέτ και μάλιστα είναι υπέρ της άσκησης όχι μόνο της θρησκευτικής, αλλά και της πολιτικής εξουσίας από το Θρησκευτικό Ηγέτη, το Δαλάι Λάμα, τον οποίο, ας σημειωθεί, όπως αναφέρω και πιο πάνω, όταν είναι ανήλικος εκπροσωπούν οι Αντιβασιλείς, οι οποίοι είναι διάφοροι Βουδδιστές Μοναχοί. Αυτό όμως το τελευταίο, εμένα τουλάχιστον, με χαλάει. Θεωρώ ότι η άσκηση πολιτικής εξουσίας από Θρησκευτικό Ηγέτη όχι μόνο δεν προάγει τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αποτελεί οπισθοδρόμηση.

Εσείς τι λέτε;;

--------------------------------

Υ.Γ. Η σημαία του Θιβέτ (βλ. πάνω αριστερά) καθιερώθηκε το 1912 από το 13ο Δαλάι Λάμα.

Σημείωση: Τα ιστορικά στοιχεία για το Θιβέτ λήφθηκαν από τις εγκυκλοπαίδειες «Wikipedia» και «Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάννικα»