Οι παραδοξότητες της Μερόπης και ένα ποίημα...

Ο καλός διαδικτυακός μου φίλος Τζονάκος πριν από αρκετές μέρες με κάλεσε να γράψω τρεις παραδοξότητες του χαρακτήρα μου. Συνήθως δεν μου αρέσει να ανταποκρίνομαι σε τέτοιου είδους προσκλήσεις και να συμμετέχω σε διάφορα «μπλογκοπαίγνια», αλλά δεν ξέρω γιατί αυτή τη φορά το σκέφτηκα και αλλιώς. Άρχισα να αναρωτιέμαι και από μόνη μου αν είμαι παράδοξη. Ευκαιρία λέω να κάνω την αυτοκριτική μου. Είναι η Μερόπη παράδοξη ή είναι καθόλα «νορμάλ»;; Αλήθεια υπάρχει «νορμάλ» άνθρωπος;;;

Μετά από μέρες και νύχτες (;) αυτοκριτικής κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Μπορεί να είμαι έξυπνη, χαριτωμένη, γοητευτική, αξιαγάπητη, καλλιεργημένη, ταλαντούχα και πάνω απ΄ όλα μετριόφρων και σεμνή (Αθεόφοβε σε ξεπέρασα σε χαρίσματα), όμως έχω και μερικά παράδοξα να επιδείξω. Ποια είναι αυτά;;; Έχουμε και λέμε:

• · Πρώτο παράδοξο: Αν και μου αρέσει το καλό βιβλίο, ο κινηματογράφος και το θέατρο (και όταν λέω θέατρο δεν εννοώ βέβαια τις παραστάσεις του Σεφερλή), εντούτοις από καιρού εις καιρό μπορεί να κάθομαι στην τηλεόραση και να παρακολουθώ χαζομάρες και να θεωρώ ότι αυτό με ξεκουράζει. Θα αναρωτηθεί κανείς τι χαζομάρες παρακολουθεί η Μερόπη;; Ε λοιπόν σας πληροφορώ ότι κατά καιρούς έχω παρακολουθήσει τις εξής χαζομάρες: Το σίριαλ «Παρά πέντε», το «Βέρα στο Δεξί» (μη γελάτε) και κρατηθείτε….. και τη Μεξικάνικη σαπουνόπερα «Η άσχημη που έγινε όμορφη» (τώρα είναι που ξεσπάσατε σε γέλια). Είναι αλήθεια ότι εδώ και μερικούς μήνες τις λίγες ελεύθερες ώρες που έχω ασχολούμαι με το blogging και έκοψα τις σαπουνόπερες. Αλλά αναρωτήθηκα κι εγώ γιατί τις παρακολουθούσα ή και ποιος ξέρει (;) γιατί θα τις παρακολουθήσω στο μέλλον;; Και να που κατέληξα. Τα νομικά βιβλία, τα οποία κυρίως διαβάζω, οι νομικές υποθέσεις που αντιμετωπίζω καθημερινά, μου σκοτεινιάζουν (ας το πούμε έτσι) το μυαλό. Αναζητώ λοιπόν και λίγο ανάλαφρο παραμύθι στη ζωή μου που να μη με προβληματίζει ιδιαίτερα.
• · Δεύτερο παράδοξο: Η ηλικία, το επάγγελμα και το παρουσιαστικό μου παραπέμπει σε συντηρητικό άτομο. Εντούτοις “surprise”! δεν είμαι καθόλου συντηρητική (έτσι τουλάχιστον νομίζω). Να φανταστείτε ότι το παρουσιαστικό μου τόσο πολύ παραπλανεί,που μερικοί για να με εντυπωσιάσουν μου λένε π.χ. ότι είναι ιδιαίτερα θρησκευόμενοι, αρχίζουν εθνικοπατριωτικά κηρύγματα κλπ και όταν καταλάβουν ότι ξενέρωσα εντελώς μένουν εμβρόντητοι. Να σας πω ένα παράδειγμα. Τις προάλλες πήγα με την κόρη μου να επισκεφθούμε τη νονά της. Εκεί λοιπόν κουβέντα στη κουβέντα η κόρη μου ξεφούρνισε ότι όταν αποφασίσει να δεσμευτεί και να κάνει παιδιά θα κάνει «Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης» και τίποτε άλλο. Η νονά έμεινε εμβρόντητη και της είπε δεν πρέπει να στενοχωρείς τους γονείς σου. Επενέβηκα εγώ και είπα «δεν με στενοχωρεί καθόλου, αντίθετα θεωρώ ότι καλά θα κάνει και στο κάτω κάτω θα γλυτώσω και τα έξοδα του γάμου που έχουν καταντήσει δυσανάλογα και μάταια». Η κουμπάρα (που είναι συνομήλικη μου) έμεινε εμβρόντητη με τις προχωρημένες ιδέες μου.
• · Τρίτο παράδοξο: Αν και θέλω να πιστεύω ότι είμαι ένα ευαίσθητο άτομο που δεν πληγώνει (ηθελημένα) τους άλλους, καμιά φορά μου βγαίνει ένας κυνικός εαυτός. Παράδειγμα θέλετε;; Η κόρη μου όταν ήταν μικρή πήγαινε στο μπαλέτο. Λοιπόν μετά από τρία χρόνια περίπου, κάνανε μια παράσταση στη Σχολή της σε κάποιο θέατρο. Μετά το τέλος της παράστασης το κοριτσάκι μου με ρώτησε «μαμά πώς σου φάνηκα;». Τι της είπα η κακούργα μάνα! «Εντάξει καλή ήσουνα, αλλά μη φανταστείς ότι ήσουνα και η Μαργκότ Φοντέιν»!! Η μικρή έμεινε εμβρόντητη. Ακόμα το θυμάται. Σήμερα βέβαια το αντιμετωπίζει με χιούμορ και μου λέει ότι ήταν ευκαιρία να μάθει και ποια ήταν η Μαργκότ Φοντέϊν! Αυτή η κυνική διάθεση προβληματίζει και μερικούς φίλους, οι οποίοι, όπως μου λένε, καμιά φορά φοβούνται να μου εκμυστηρευτούν κάτι μην τους «ταπώσω».

Τελειώνοντας και θέλοντας να παινέψω τον εαυτό μου και να μου ανεβάσω λίγο την αυτοπεποίθηση (χα χα χα!) παραθέτω ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, το Επιτύμβιο. Θεωρώ λοιπόν ότι το ποίημα αυτό ΕΥΤΥΧΩΣ δεν με αντιπροσωπεύει. Όταν με το καλό αποδημήσω εις Κύριον πιστεύω ότι δεν θα πει κανείς

Ενθάδε κείται κάποιος,
που, ο φόβος "οι άλλοι τι θα πουν"
κι η επιθυμία ν' αρέσει
τόσο πολύ του κλέψανε
ό,τι είχε πιο δικό του
ώστε δεν μένει εδώ κανείς.
-------------------------------

Υ.Γ. Με την εικόνα που έβαλα πάνω της μπαλαρίνας (Μαργκότ Φοντέϊν) σας παραπλάνησα! Θα νομίσατε ότι εκτός από τα άλλα χαρίσματα μου είμαι και δεινή χορεύτρια. Ε λοιπόν, καμιά σχέση. Μια άγαρμπη αγύμναστη είμαι που μόνο στο όνειρο μου χορεύω ανάλαφρα. Χα χα χα!