Και φτάσαμε αισίως στο γ΄ και τελευταίο μέρος της ιστορικής διαδρομής της Κύπρου. Είναι αλήθεια ότι ήταν λίγο «βαρύ» το θέμα καλοκαιριάτικα, αλλά βλέπω ότι είχε ανταπόκριση.
Το διαίρει και βασίλευε των Άγγλων:
Κατά τη διάρκεια του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ η Αγγλία, όπως το συνήθιζε, είχε έντονη μυστική διπλωματία με την Τουρκία, την οποία διαβεβαίωνε ότι δεν θα έδινε λύση στο νησί, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της, αλλά ακόμα και την ενεργό συμμετοχή της. Τότε προβάλλει ως εναλλακτική λύση του Κυπριακού η διχοτόμηση. Και ενώ στην Αθήνα υπήρχαν μαζικές διαδηλώσεις του λαού υπέρ της Ένωσης, στην Τουρκία υπήρχαν αντίστοιχες διαδηλώσεις υπέρ της διχοτόμησης ή ακόμα και υπέρ της ανάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία. Γνωστά είναι και τα γεγονότα τότε το Σεπτέμβριο του 1955 στην Κωνσταντινούπολη που είχαν ως αποτέλεσμα το διωγμό των Ελλήνων. Τον Απρίλιο του 1956 ο σερ Τζων Χάρντιγκ εισηγήθηκε στην αγγλική κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τους Τούρκους για να τρομοκρατήσει τους Έλληνες «με τη χωρίς ηθικές αναστολές χρήση της διπλωματίας (ruthless use of diplomacy), με σκοπό να δεχθούν αναστολή 15 χρόνων στην εφαρμογή της αυτοδιάθεσης». Πράγματι η κυπριακή Αστυνομία «ενισχύεται» με επικουρικό σώμα που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από Τουρκοκύπριους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται εναντίον των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, ακόμα και για βασανισμούς. Το ρήγμα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ήταν πια γεγονός. Το 1957 ιδρύεται και η εξτρεμιστική οργάνωση των Τουρκοκυπρίων ΤΜΤ που προβαίνει σε προκλήσεις (ακόμα και φόνους) και διακηρύττει ότι η μόνη αποδεκτή λύση είναι η διχοτόμηση. Ξεσπούν αιματηρές ταραχές μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Οι Ελληνοκύπριοι συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο. Ο απελευθερωτικός, όπως νόμιζαν αγώνας, μεταμορφώθηκε σ’ ένα δισεπίλυτο ελληνοτουρκικοαγγλικό πρόβλημα. Να γιατί στο προηγούμενο ποστ εξέφρασα την άποψη ότι η ένοπλη αυτή εξέγερση και μάλιστα με αίτημα την «Ένωση και μόνο την Ένωση», ήταν ένα λάθος. Ακόμα και η επίσημη Ελλάδα, πιεσμένη από τους «συμμάχους» της, δεν ήταν πρόθυμη να υποστηρίξει αυτό το αίτημα. Ενώ οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ έδιναν τη ζωή τους (άδικα επαναλαμβάνω) γι’ αυτό το σκοπό, ο Αβέρωφ (υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας στη κυβέρνηση Καραμανλή) συζητούσε με την Αγγλία και Τουρκία λύσεις που κάθε άλλο παρά την Ένωση προέβλεπαν. Ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, μερικά από τα σχέδια προέβλεπαν την Ένωση μέρους του νησιού, μετά από τη διχοτόμηση του.
Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου:
Το 1958 η προσφυγή της Ελλάδας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με αίτημα την αυτοδιάθεση, καταποντίζεται, εξαιτίας των χειρισμών της Τουρκίας και της υποστήριξης που είχε από την Αγγλία, τις ΗΠΑ και τις ισλαμικές χώρες. Ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ φθίνει. Ο Γρίβας, με την προτροπή και της Αθήνας, εξαναγκάζεται σε κατάπαυση του πυρός. Οι Άγγλοι πραγματοποιούν εξονυχιστικές έρευνες σε όλο το νησί με στόχο την πλήρη εξάρθρωση της ΕΟΚΑ. Η επίσημη ελληνική κυβέρνηση υπό τον Κ. Καραμανλή, πιέζεται να λύσει το Κυπριακό. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου του 1959 έγιναν στη Ζυρίχη συνομιλίες μεταξύ των Πρωθυπουργών και Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας που κατέληξαν στη Συμφωνία της Ζυρίχης. Οι συνομιλίες επαναλήφθηκαν στο Λονδίνο λίγες μέρες αργότερα με τη πενταμερή συμμετοχή αυτή τη φορά (Ελλάδα, Τουρκία, Αγγλία, Μακαρίου ως εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων και Κουτσούκ ως εκπροσώπου των Τουρκοκυπρίων) και κατέληξαν στη Συμφωνία ίδρυσης της ανεξάρτητης (?) Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Συμφωνίες αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα σκληρής ανάγκης και τρόπον τινα εκβιασμού των Άγγλων, οι οποίοι έθεσαν το δίλημμα ή οι Συμφωνίες ή το σχέδιο Μακμίλλαν (το οποίο ας σημειωθεί προέβλεπε τριμερή διχοτόμηση της Κύπρου μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Αγγλίας). Οι Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου που έδιναν στρατιωτικές Βάσεις, κατά κυριαρχία, στους Άγγλους, έθεταν και το σπόρο για μελλοντικές διαφωνίες και διχασμό μεταξύ των δύο κοινοτήτων γιατί, μεταξύ άλλων προέβλεπαν α) «εγγυήτριες δυνάμεις» (Αγγλία, Ελλάδα και Τουρκία), οι οποίες μάλιστα είχαν δικαίωμα ακόμα και μονομερούς επέμβασης στην Κύπρο, β) δυσανάλογη με την πληθυσμιακή σύνθεση συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στα νομοθετικά σώματα και την κρατική μηχανή (ενώ οι τελευταίοι ήταν μόνο 18% του πληθυσμού είχαν συμμετοχή 30%), γ) δικαίωμα αρνησικυρίας (VETO) στους Τουρκοκυπρίους σε σημαντικά νομοθετήματα, δ) χωριστούς δήμους στις μεγάλες πόλεις, ε) παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων από Ελλάδα (ΕΛΔΥΚ) και Τουρκία (ΤΟΥΡΔΥΚ), στ) αδυναμία τροποποίησης του Συντάγματος από την Κυπριακή Βουλή κ.α. Η Τουρκία που είχε αποχωρήσει από την Κύπρο και είχε παραιτηθεί το 1923 από κάθε δικαίωμα στο νησί, επανήλθε θριαμβευτικά.
Εδώ μπαίνει και μια προσωπική μνήμη. Το 1960 που ήρθαν στην Κύπρο η ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ πήγαμε με την οικογένεια μου στη Λευκωσία, στην επίσημη υποδοχή. Ήταν κάτι σαν πανηγύρι για μας τα παιδιά. Εγώ, 8 χρονών κοριτσάκι τότε, φόραγα ένα κόκκινο φορεματάκι. Δεν ξέρω αν με πέρασαν για Τουρκοκύπρια, λόγω του χρώματος τους φουστανιού, αλλά μου έκαναν πολλές χαρούλες οι Τούρκοι στρατιώτες της ΤΟΥΡΔΥΚ, κάτι που πυροδότησε πολλά πειράγματα από την οικογένεια. Χα χα χα!
Περίοδος ανεξαρτησίας (1960 έως σήμερα)
Με εκλογές που διεξήχθηκαν χωριστά για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους, στις 13 Δεκεμβρίου 1959, Πρόεδρος της Κύπρου εκλέχτηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄ και Αντιπρόεδρος ο Τουρκοκύπριος Φαζίλ Κουτσούκ. Αντίπαλος του Μακαρίου ήταν ο Ιωάννης Κληρίδης (πατέρας του Γλαύκου Κληρίδη), τον οποίο υποστήριξε το ΑΚΕΛ. Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα πω ότι ίσως ήταν λάθος η ανάμιξη του θρησκευτικού ηγέτη Μακαρίου στην πολιτική για τόσο πολύ χρόνο. Σε κάθε περίπτωση και αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι η ανάμιξη του την πρώτη φορά ήταν αναπόφευκτη, έπρεπε, μετά την πρώτη θητεία του ή έστω τη δεύτερη, να αφήσει πια την πολιτική στα χέρια των πολιτικών που θα είχαν περισσότερες δυνατότητες ελιγμών και διπλωματίας και κυρίως μεγαλύτερη δυνατότητα προσέγγισης των Τουρκοκυπρίων.
Τα μεσάνυχτα της 15ης προς τη 16η Αυγούστου 1960 ο μέχρι τότε Κυβερνήτης της Κύπρου Σερ Χιου Φουτ ανάγνωσε προκήρυξη της Βασίλισσας της Αγγλίας (ναι ήταν από τότε η Ελισάβετ), με την οποία η Μ. Βρετανία εγκατέλειπε την κυριαρχία της στο νησί, πλην των περιοχών των βρετανικών βάσεων (Δεκέλειας και Επισκοπής). Στις 16 Αυγούστου 1960 εγκαθιδρύθηκε και επίσημα η Κυπριακή Δημοκρατία.
Και άρχισαν νέες περιπέτειες για τους ταλαίπωρους Κύπριους (Έλληνες και Τούρκους) που οι Άγγλοι είχαν φροντίσει να τους χωρίσουν. Καμιά πλευρά, δυστυχώς, δεν ήταν αποφασισμένη να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να συμβιώσει ειρηνικά με την άλλη. Τα κυριότερα γεγονότα – σταθμοί που οδήγησαν στην τραγωδία του 1974 και ακολούθως στη σημερινή κατάσταση ήταν τα πιο κάτω:
- 13 Νοεμβρίου 1963. Ο Μακάριος προτείνει στους Τουρκοκύπριους να τροποποιηθούν 13 σημεία του Συντάγματος, για να μπορέσει να λειτουργήσει η Δημοκρατία καλύτερα. Μέχρι τότε υπήρξε αδυναμία ψηφίσεως σημαντικών νομοθετημάτων (κυρίως φορολογικών), λόγω του VETO της τουρκοκυπριακής πλευράς. Παράλληλα υπήρξε άρνηση του Μακαρίου για τη δημιουργία χωριστών Δήμων, όπως προβλεπόταν από τις Συμφωνίες. Μεταξύ των σημείων που προτείνονται προς τροποποίηση ήταν να παραιτηθούν οι Τουρκοκύπριοι από το δικαίωμα αρνησικυρίας (VETO), να περιοριστεί η συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση, να καταργηθούν οι χωριστοί δήμοι κλπ. Όπως ήταν φυσικό αρνείται η Τουρκία, πριν ακόμα οι Τουρκοκύπριοι προλάβουν να απαντήσουν.
- Δεκέμβριος 1963. Με αφορμή ένα επεισόδιο μεταξύ Ελληνοκυπρίων αστυνομικών και δύο τουρκοκυπρίων που συνόδευαν μια συμπατριώτισσα τους πόρνη που κατέληξε σε ανταλλαγή πυροβολισμών με αποτέλεσμα να σκοτωθεί η κοπέλα και ένας από τους συνοδούς της, άρχισε διακοινοτική αιματηρή σύρραξη. Εξαπλώθηκε η σύρραξη σε όλη την Κύπρο με εκατέρωθεν νεκρούς. Οι άντρες του Σαμψών (μετέπειτα πραξικοπηματικού «Προέδρου») εισβάλλουν στο προάστιο της Λευκωσίας Ομορφίτα και ακολουθούν εκκαθαρίσεις. Υπάρχουν θύματα μεταξύ των αμάχων Τουρκοκυπρίων, κάτι που εξαγριώνει τους τελευταίους. Η Τουρκική Αεροπορία βομβαρδίζει στόχους στο νησί, μεταξύ των οποίων και νοσοκομείο. Οι Βρετανοί προτείνουν το διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων, κάτι που αποδέχεται ο Μακάριος (για τα γεγονότα αυτά βλ. δημοσιεύματα της Ελευθεροτυπίας).
- 30 Δεκεμβρίου 1963. Ο βρετανός στρατηγός Γιανγκ χαράζει την «πράσινη γραμμή» στη Λευκωσία. Ο διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων ήταν γεγονός. Οι Τουρκοκύπριοι αποσύρονται σταδιακά σε έξι μεγάλους τουρκικούς θυλάκους, όπου οργάνωσαν δική τους διοίκηση. Δεν θα ξεχάσω το 1964 που είδα ένα καραβάνι ανθρώπων πεζών και με οχήματα να περνούν από το χωριό μου φορτωμένοι με την οικοσκευή τους. Ήταν οι Τουρκοκύπριοι από ένα μικτό γειτονικό χωριό που έφευγαν από αυτό και πορευόντουσαν προς τον τουρκοκυπριακό θύλακα που δημιουργήθηκε μεταξύ της Κερύνειας και της Λευκωσίας. Το χωριό μου (ο Καραβάς) ήταν αμιγώς ελληνοκυπριακό και δεν είχα έλθει μέχρι τότε σε μεγάλη επαφή με τους τουρκοκύπριους, τους οποίους κάπως φοβόμουν. Όμως η θέα αυτών των ταλαίπωρων ανθρώπων που περπατούσαν αποκαμωμένοι στους δρόμους του χωριού μου, δεν μου δημιουργούσε κανένα φόβο, μόνο θλίψη.
- Φεβρουάριος του 1964. Αποφασίζεται από το Μακάριο η δημιουργία της Εθνικής Φρουράς που θα αποτελείτο αμιγώς από Ελληνοκύπριους, πράγμα που απαγορευόταν από τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Καλείται ο Γ. Γρίβας στην Κύπρο και αναλαμβάνει τη διοίκηση του στρατού. Ένα ακόμα μέγα λάθος. Την 1η Ιουνίου 1964 γίνεται υποχρεωτική η στρατολογία. Με μυστική συμφωνία μεταξύ Γ. Παπανδρέου και Μακαρίου μεταφέρεται μυστικά στρατός και από την Ελλάδα. Οι Έλληνες που μεταφέρονται με τον τρόπο αυτό στην Κύπρο φέρουν ψευδώνυμα. Θυμάμαι ένα οικογενειακό φίλο (έλληνα αξιωματικό) που τον γνωρίσαμε στον Καραβά με το όνομα Δ. Σιδέρης. Χρόνια αργότερα τον συνάντησα στην Αθήνα και μου συστήθηκε ως Δ. Μάζης (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα).
- 21 Απριλίου 1967. Δικτατορία στην Ελλάδα, η οποία έμελλε να δώσει το τελειωτικό κτύπημα στο νησί.
- Νοέμβριος 1967. Ο Γρίβας καταλαμβάνει το τουρκοκυπριακό χωριό Κοφίνου, όταν μερικοί Τουρκοκύπριοι επιχείρησαν να «κόψουν» το δρόμο Λευκωσίας – Λεμεσού. Λέγεται ότι εκεί διαπράχθηκαν ωμότητες υπό την ανοχή ή ακόμα και την καθοδήγηση του Γρίβα. Κατόπιν απαιτήσεως του Μακαρίου ο Γρίβας ανακαλείται στην Αθήνα.
- Δεκέμβριος 1967. Ο ελληνικός στρατός που είχε μεταφερθεί με μυστικότητα στην Κύπρο επί Γ. Παπανδρέου, αποσύρεται από την ελληνική Χούντα. Μένουν μόνο οι αξιωματικοί, γιατί δεν υπήρχαν ακόμα Κύπριοι αξιωματικοί.
- 8 Μαρτίου 1970 η Χούντα αποπειράται να δολοφονήσει το Μακάριο.
- 1971 Ο Γρίβας επιστρέφει κρυφά στην Κύπρο και με το πρόσχημα ότι ο Μακάριος δεν επιδιώκει πια την Ένωση δημιουργεί την ΕΟΚΑ Β΄, η οποία αναλαμβάνει ανατρεπτική δράση εναντίον του Μακαρίου και της νόμιμης κυπριακής κυβέρνησης.
- 27 Ιανουαρίου 1974 πεθαίνει ο Γ. Γρίβας στην Κύπρο από καρδιακή προσβολή. Τον έλεγχο της ΕΟΚΑ Β΄ αναλαμβάνει πια ο δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης.
- 2 Ιουλίου 1974 ο Μακάριος στέλνει επιστολή στους δικτάτορες των Αθηνών καλώντας τους να ανακαλέσουν στην Αθήνα τους Ελλαδίτες αξιωματικούς που βρίσκονταν ακόμα στην Κύπρο (ως αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς) και καθοδηγούσαν την ΕΟΚΑ Β.
- 15 Ιουλίου 1974 Οι δικτάτορες απάντησαν στην επιστολή με το πραξικόπημα. Εξαπέλυσαν εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου, της Αρχιεπισκοπής και άλλων στόχων στρατιωτική δύναμη που διοικείτο από χουντικούς Ελλαδίτες αξιωματικούς. Πυρπόλησαν το Προεδρικό Μέγαρο. Ο Μακάριος κατόρθωσε να διαφύγει από δευτερεύουσα έξοδο την οποία δεν είχαν προλάβει να καταλάβουν οι πραξικοπηματίες. Πρόεδρος ορίζεται ο αιματοβαμμένος Νικόλαος Σαμψών.
- 19 Ιουλίου 1974. Ο Μακάριος που είχε διαφύγει μέσω Μάλτας, έφτασε στο Λονδίνο και από κει στη Νέα Υόρκη, όπου κατήγγειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών. Έκανε όμως και ένα λάθος, κατά τη γνώμη μου. Κάλεσε τις άλλες δύο «εγγυήτριες δυνάμεις» (Αγγλία, Τουρκία) να επέμβουν. Όχι ότι οι Τούρκοι περίμεναν την έκκληση του Μακαρίου να επέμβουν, ήταν έτοιμοι από καιρό προς τούτο και πάντως σίγουρα ήταν έτοιμοι και αποφασισμένοι από 15 Ιουλίου που εκδηλώθηκε το προδοτικό πραξικόπημα. Άλλωστε ο τουρκικός στόλος και τα στρατεύματα είχαν ήδη ξεκινήσει κατευθυνόμενοι προς Κύπρο, την ώρα που ο Μακάριος μιλούσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αργότερα όμως η Τουρκία , που έψαχνε δικαιολογίες, χρησιμοποίησε και αυτή την έκκληση του Μακαρίου ως δικαιολογία.
- 20 Ιουλίου 1974. Οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εισβάλλουν στην Κύπρο. Μεταξύ άλλων τα τουρκικά αεροπλάνα έριχναν προκηρύξεις σε κακογραμμένα ελληνικά ότι τάχα έρχονταν ειρηνικά να προστατεύσουν τους Τουρκοκύπριους και παράλληλα να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη. Τι τραγική ειρωνεία… Στην Κύπρο οι πραξικοπηματίες είχαν διαλύσει τη Διοίκηση και μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις από τη βόρεια ακτή στη Λευκωσία, για να πνίξουν την αντίσταση. Ο Αττίλας με 40.000 στρατό, 200 άρματα μάχης και διαρκή υποστήριξη από την αεροπορία, γρήγορα εξαπλώθηκε βρίσκοντας ασθενή αντίσταση, λόγω του προηγηθέντος πραξικοπήματος. Την προσωπική μου εμπειρία από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι την έχω διηγηθεί σε παλαιότερο ποστ. Βέβαια τα τουρκικά στρατεύματα, δυστυχώς, δεν ήρθαν ειρηνικά. Σκότωσαν, βίασαν, βομβάρδισαν, ξερίζωσαν πληθυσμούς, λεηλάτησαν, βεβήλωσαν.... Και ήρθαν για να μείνουν και όχι για να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη. Ακόμα εκεί είναι…
- 13 Φεβρουαρίου 1975 οι Τουρκοκύπριοι ανακηρύσσουν μονομερώς τα κατεχόμενα από τον τουρκικό στρατό μέρη της Κύπρου στο λεγόμενο «Ομόσπονδο Τουρκοκυπριακό Κράτος».
- 13 Αυγούστου 1977 πεθαίνει ο Μακάριος από καρδιακή προσβολή. Η σωρός του τίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Θυμάμαι ότι ήμουν στην Κύπρο τότε και είχα πάει κι εγώ να τον «αποχαιρετήσω». Η ζέστη ήταν αποπνικτική, είχε ήδη μείνει η σωρός πολλές μέρες και είχε αρχίζει να μυρίζει. Ενώ περίμενα υπομονετικά στην ουρά, γίνεται μια αναταραχή, ένας χαμός. Καταφτάνει ο Κωνσταντίνος (ο τέως βασιλιάς καλέ). Είχε έλθει από Λονδίνο να «προσκυνήσει» κι αυτός. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που είδα τον Κωνσταντίνο (Κοκό) από κοντά.
- Ακολουθούν οι Πρόεδροι, προερχόμενοι πια από τους πολιτικούς (επιτέλους) ο Σπύρος Κυπριανού (1977-1988), ο Γιώργος Βασιλείου (1988-1993), ο Γλαύκος Κληρίδης (1993-2003), ο Τάσσος Παπαδόπουλος (2003-2008) και ο Δημήτρης Χριστόφιας (2008).
- 24 Απριλίου 2004. Διεξάγεται το Δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Το ΟΧΙ ήταν προαποφασισμένο (κατά τη γνώμη μου) από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, από την ημέρα που εκλέχτηκε Πρόεδρος. Γι’ αυτό δεν έκανε ό,τι μπορούσε να βελτιωθεί το σχέδιο υπέρ των θέσεων μας. Π.χ. δεν έθεσε κόκκινες γραμμές δηλ. το έσχατο σημείο κάτω από το οποίο δεν θα υποχωρούσε η Ελληνοκυπριακή πλευρά, όπως έκαναν οι Τουρκοκύπριοι. Ακόμα ήλπιζε ότι θα αποχωρήσει η τουρκική πλευρά από τις συνομιλίες, όπως έκανε μέχρι τότε. Όταν όμως είδε ότι η Τουρκοκυπριακή πλευρά παραμέρισε τον Ντεκτάς και παρέμεινε στις συνομιλίες, προέτρεπε μυστικά την τουρκική πλευρά να αποχωρήσουν μαζί (βλ. το ωραίο ντοκυμεντέρ «το δηλητήριο» που γυρίστηκε με την επιμέλεια του Κύπριου δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη). Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθεί ένα σχέδιο που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των Ελληνοκυπρίων και να απορριφθεί με ένα ηχηρό ΟΧΙ από την πλευρά τους, ενώ οι Τουρκοκύπριοι το αποδέχτηκαν.
- 1 Μαΐου 2004 η Κύπρος εντάσσεται και επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το θεωρώ ένα μεγάλο επίτευγμα κυρίως του Κώστα Σημίτη, ο οποίος θα έχει πάντα τη συμπάθεια μου, παρά τα όποια λάθη του.
Αντί επιλόγου:
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2008 αρχίζουν απευθείας συνομιλίες μεταξύ του Προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια και του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Μεχμετ Αλί Ταλάτ. Ελπίζω να κοιτάξουν και οι δύο το κοινό μας μέλλον ως Κυπρίων που πρέπει να ζήσουν ειρηνικά στην κοινή πατρίδα. Έγιναν λάθη και από τις δύο πλευρές. Ας φροντίσουν να μην τα επαναλάβουν. Σε μας τα λάθη στοίχισαν βέβαια περισσότερο, αλλά και οι Τουρκοκύπριοι υπέφεραν και υποφέρουν ακόμα, κάτω από την πίεση του τουρκικού στρατού και των εποίκων. Αν με ρωτήσετε πώς αυτοπροσδιορίζω τον εαυτό μου, μετά από όσα πέρασε η Κύπρος, αλλά και εγώ προσωπικά, θα σας απαντήσω το εξής: Επειδή πιστεύω πολύ στη δύναμη του αυτοπροσδιορισμού (ανεξαρτήτως γονιδίων, επιμειξιών κλπ) νιώθω Ελληνίδα αλλά συγχρόνως και Κύπρια. Ζω στην Ελλάδα πάνω από τριάντα χρόνια, έχω παντρευτεί με Ελλαδίτη, έχω κάνει παιδιά που έχουν διπλή υπηκοότητα (ελληνική και κυπριακή). Δεν ξεχνώ τις κυπριακές μου ρίζες. Τώρα πια θεωρώ συμπατριώτες μου και τους Τουρκοκύπριους που έχουν κι αυτοί δικαίωμα να ζουν ειρηνικά στην κοινή πραγματικά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ πατρίδα. Το ανεξάρτητη το τονίζω, γιατί υπήρχε εποχή (στα μαθητικά και πρώτα νεανικά μου χρόνια) που ήμουν κι εγώ υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Προερχόμενη από οικογένεια εκπαιδευτικών (πατέρας, παππούς κλπ) γαλουχήθηκα με το όραμα (ή μήπως ψευδαίσθηση) ότι ανήκουμε στη μητέρα πατρίδα. Τώρα πια ωριμάζοντας και συγχρόνως διαβάζοντας και μελετώντας την ιστορία βλέπω ότι ήταν λάθος αυτή η τακτική. Δώσαμε στους Άγγλους και κατ’ επέκταση και στην Τουρκία όπλα να διχοτομήσουν το νησί μας και να σπείρουν το διχασμό στους κατοίκους της….
Με τα τελευταία ποστ έκανα μια κατάθεση ψυχής. Με συγχωρείτε αν σας ζάλισα και σας κούρασα.
 |
| Αυτή την εικόνα του Πενταδάκτυλου αντικρίζω από τη βεράντα του σπιτιού των γονιών μου που τώρα πια είναι στη Λευκωσία. Θλίψη...... |
-----------------------
Υ.Γ. Μερικοί από τους σχολιαστές μου και ειδικά ο Μιχ. Μιχαήλ που είναι Κύπριος δημοσιογράφος και έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα, αμφισβητεί ότι ο Μακάριος κάλεσε από το βήμα του ΟΗΕ τις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν και να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη στην Κύπρο. Ίσως να έχει δίκιο. Εγώ αυτή την πληροφορία την πήρα από διάφορα ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων και την εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά "οι φάκελλοι" στο ΣΚΑΪ (βλ. κι εδώ). Ίσως όμως πράγματι να μην έκανε ακριβώς έκκληση και να παρεξηγήθηκαν τα λόγια του. Πάντως ακόμα και αν έκανε την έκκληση αυτή, επαναλαμβάνω ότι δεν είχε έννομη επιρροή (όπως λέμει κι εμείς οι νομικοί) στην εισβολή των Τούρκων. Η εισβολή είχε ήδη αποφασιστεί τουλάχιστον από 15 Ιουλίου 1974 που έγινε το προδοτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Όπως αναφέρω δε και παραπάνω, όταν εκφωνείτο ο λόγος του Μακαρίου στο Συμβούλιο Ασφαλείας, τα τουρκικά πολεμικά πλοία πλησίαζαν ήδη προς την Κύπρο.
57 σχόλια:
Μεροπη, πολυ καλο και το γ' μερος του αφιερωματος στη μαρτυρικη Κυπρο.
Θα ηθελα σε μερικα πραγματακια ακομη να μας πεις τη γνωμη σου.
1) Τι πιστευεις εσυ που δεν ζεις εκει, οτι θελουν οι κατοικοι του νησιου; Εννοω και απο τις δυο κοινοτητες. Αν και τα τελευταια χρονια απο οσο ξερω εχουν ερθει και πολλοι Τουρκοι, οποτε μαλλον αλλοιωνεται κατα καποιο τροπο η θεληση των Τουρκοκυπριων.
2)Την αποψη σου για το Μακαριο την εγραψες, αν και ακροθιγως. Για τους επομενους προεδρους απο το 1977 μεχρι σημερα θα με ενδιεφερε να διαβασω την γνωμη σου στο κατα ποσο βοηθησαν την πατριδα τους και τη λυση του Κυπριακου.
3)Και μια ερωτηση ολιγον συνομωτικη θα ελεγα αλλά εγω την εχω αυτη την απορια. Ο θανατος του Γιαννου Κρανιδιωτη πιστευεις οτι ηταν ατυχημα;
Και δυο ακομα σχολιακια στο θεμα. Προσωπικα δεν θεωρω κανενα θεμα βαρυ, αλλά εχω την εντυπωση οτι θα ηταν καλυτερο να μπει αργοτερα και οχι εν μεσω καλοκαιριου.
Και κατι τελευταιο. Εγω που δεν εχω επισκεφθει ακομα το νησι (ειναι κατι που θα κανω σιγουρα στο μελλον) θλιβομαι με τη φωτογραφια απο τον Πενταδακτυλο. Πολυ ομως.
Να σε ευχαριστησω για τις πολυ χρησιμες αναρτησεις σου. Θεωρω οτι δεν θα ειχες καποιο προβλημα να τις κρατησω στο "αρχειο" μου, ετσι δεν ειναι;
Καλησπέρα,Μερόπη!
Όταν βρέθηκα στην Κύπρο έμεινα έκπληκτος,γιατί ακουσα πλήθος Κυπρίων,όλων των κομμάτων, να καταφέρονται με βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον του Καραμανλή-θείου και του Αβέρωφ για τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης!Σημειώνω ο Καραμανλής-θείος είναι ο μόνος Ελληνας πολιτικός που δεν επισκέφθηκε την Κύπρο,ούτε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας,προφανώς ήξερε τι τον περίμενε!
Λογικό νάχετε παράπονα και απ'το Μακάριο,από ένα σημείο και μετά έκανε και κείνος προσωπικό παιγνίδι,αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι στην έξαρση του εθνικισμου η πολιτικη του΄΄εφικτού΄΄,την οποία προώθησε αξιοποιώντας και το κύρος του στις αδέσμευτες χώρες,κράτησε όρθια την Κύπρο.
Η προδοσία στην Κύπρο αρχισε με την απόφαση της χούντας να αποσύρει τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις!Αν αυτες οι δυνάμεις παρέμεναν στην Κύπρο οι Τούρκοι ούτε που θα διανοούνταν απόβαση!
Κεφάλαιο Τάσσος:Εδώ κατά τη γνώμη μου το ΑΚΕΛ την πάτησε!Πιστεύω ότι ο Χριστόφιας θάθελε να διαπραγματευθεί το σχέδιο Ανάν,αλλά έκανε πίσω εγκλωβισμένος ανάμεσα στη στήριξη της κυβέρνησης του Τασσου και στις οποιες παγίδες του σχεδιου Ανάν.
Δεν προδικάζω το αποτέλεσμα των επαφών του με τον Ταλάτ,ίσως κάτι καλό προκύψει,καθώς τώρα ο Χριστόφιας έχει πιο λυμένα τα χέρια του.
Η δράση του Σαμψών είναι λίγο πολύ γνωστή , θάθελα τα σχόλια σου για το Γιωρκάτζη και τον, ομολογούμενο ή μη,σκοτεινό ρόλο του.
Σε παρακαλώ,διόρθωσέ με,αν κάπου έκανα λάθος.
Συγνώμη,τόσα που έγραψα μου βγήκε ολόκληρη ανάρτηση!
Καλό απόγευμα...
-@ Αντώνη μου,
είναι λίγο δύσκολο να πω τι ακριβώς περιμένουν ή τι επιθυμούν οι Κύπριοι σήμερα. Ένα ποσοστό (κυρίως οι οπαδοί του τέως Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου) επιθυμούν το status quo το σημερινό. Με τις δύο κοινότητες χωριστά. Ίσως θεωρούν ότι η επανένωση θα αποβεί σε βάρος των Ελληνοκυπρίων, λόγω και της ύπαρξης των Εποίκων στο νησί. Άλλοι (οι περισσότεροι ίσως) θέλουν την επανένωση με τη δημιουργία διζωνικής ομοσπονδίας. Αυτό νομίζω ότι θα επιδιώξει ο Χριστόφιας, ο οποίος θεωρώ ότι εγκλωβίστηκε την προηγούμενη περίοδο από την πολιτική του Τ. Παπαδόπουλου. Οι Τουρκοκύπριοι νομίζω ότι δεν είναι ελεύθεροι να δράσουν. Πιέζονται από την παρουσία του τουρκικού στρατού. ΔΕν ξέρω αν θα μπορέσούν να υπερβούν αυτή την πίεση. Θα δούμε.
Οι επόμενοι Πρόεδροι, μετά το Μακάριο, νομίζω ότι έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά δεν τους βοήθησαν οι διεθνείς συγκυρίες. Κατά κακή μας τύχη, κατά τον κρίσιμο χρόνο, Πρόεδρος ήταν ο Τάσσος. Ξέρω ότι μερικοί το θεωρούν καλή τύχη, αλλά όχι εγώ.
Για τον Κρανιδιώτη τι να σου πώ? Όλα δείχνουν ότι ήταν ατύχημα. Δεν έχω ενδείξεις για το αντίθετο.
-@ VaD μου,
ναι έχεις δίκιο ο Κ. Καραμανλής, ο Αβέρωφ και ο Μητσοτάκης είναι πολύ αντιπαθείς στην Κύπρο. Για τους δύο πρώτους θεωρούν ότι πίεσαν το Μακάριο να υπογράψει τις Συμφωνίες. Το Μητσοτάκη τον αντιπαθούν, γιατί θεωρούν ότι έριξε την Ένωση Κέντρου που ίσως κάτι θα έκανε για την Κύπρο. Ο Μακάριος από ένα σημείο και πέρα πράγματι προώθησε το εφικτό, αλλά έπρεπε να το κάνει πολύ νωρίτερα και να μην αφήσει τα πράγματα να διαμορφωθούν από το Γ. Γρίβα και τους συνεργάτες του. Μεταξύ των τελευταίων και ο Πολ. Γιωρκάτζης, ο οποίος υπήρξε πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Λέγεται ότι ακολουθούσε μεθόδους "μαφίας". Ας σημειωθεί κάπως έτσι έχασε και ο ίδιος τη ζωή του, δολοφονήθηκε. Τη χήρα του παντρεύτηκε αργότερα ο κουμπάρος του Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ναι πιστεύω και εγώ ότι ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ δεν είχαν ελευθερία κινήσεων επί Παπαδόπουλου. Τώρα έχουν. Για να δούμε αν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι....
Έχω την εντύπωση πως τώρα που πολλοί Ελληνοκύπριοι επιχειρηματίες άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι τη μερίδα του λέοντος από τις επενδύσεις στο βόρειο τμήμα καρπούνται πλέον οι δυτικοευρωπάιοι κι όχι οι ίδιοι, αρχίζουν να μετανιώνουν για τον αγώνα υπέρ του "ΟΧΙ" που έδωσαν το 2004...
Πάντως είναι πολύ αντιερωτικό το θέαμα με την ημισέληνο στο νησί της Αφροδίτης...
Μερόπη μου όπως τα γράφεις είναι ,τώρα αν υπάρχουν και λεπτομέρειες που δεν γνωρίζουμε(που θα υπάρχουν) αυτό είναι άλλη υπόθεση.Η δική μας γενιά τουλάχιστον αυτά τα έχει ζήση λίγο πολύ.Το 74 το ζήσαμε σίγουρα πολύ πολύ γιατί είμασταν πιο μεγάλες παρόλο που θυμάμαι και τα γεγονότα του 63 64 και ας ήμουν μόνο 6-7 χρονών θυμάμαι τα αεροπλάνα από το 63.Πολλά τα λάθη των Κυπρίων ΄Λυπάμε που θα το πω αυτό αλλά δεν πιστεύω κανέναν για καμιά λύση δεν μπόρεσαν να το λύσουν εν καιρώ ειρήνης και θα το λύσουν τώρα με την απειλή όπλων?ΔΕΝ ΞΕΡΩ ,ΜΑΚΑΡΙ
-@ Ασκαρδαμυκτί μου,
τώρα που μίλησε ο Χριστόφιας και οι υπόλοιποι του ΑΚΕΛ και είπαν τι ακριβώς έγινε στις Συνομιλίες, συνειδητοποίησαν οι Κύπριοι ότι ο Τάσσος τους δεν πολέμησε, δεν αγωνίστηκε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που μας δόθηκε.
Όσο για την εικόνα του Πενταδάκτυλου, όχι μόνο αντιερωτική, θλίψη είναι. Τώρα τελευταία απέναντι από το σπίτι μας στη Λευκωσία κτίστηκαν νέες οικοδομές που έκρυψαν εν μέρει τη θέα προς τον Πενταδακτυλο. Οι γονείς μου, αντί να στενοχωρηθούν που τους έκρυψαν τη θέα, χάρηκαν...
-@ stalamatia μου,
κι εγώ είμαι λίγο έως πολύ επιφυλακτική για τη δυνατότητα λύσης, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Αγαπητή Μερώπη, είμαι κι εγώ εγκατεστειμένος στην Ελλάδα μόνιμα από το 1974, αλλά ουσιαστικά είμαι περισσότερα χρόνια, διότι σπούδασα εδώ, και στη Κύπρο πήγαινα μόνο τα καλοκαίρια. Σωστά όλα όσα γράφεις. Διαφωνώ μόνο σε ένα. Η πραγματική ανεξαρτησία, στη θέση που είμαστε σήμερα, θα ήταν η καλύτερη λύση, ναι. Αλλά όταν οι Ελληνες της Κύπρου ήταν το 82% και οι Τούρκοι μόνο το 18% δεν θά ήταν δικαιότερο να είχαμε αυτοδιάθεση? δεν θα ήταν δικαιότερο να είχε γίνει η πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ αφού ήταν η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας? Το ότι οι Άγγλοι με τη πολιτική του "Διαίρει και βασίλευε" μοίρασαν τη Κύπρο στα 2 και (το χειρότερο) έβαλαν μέσα στη Κύπρο (μόνιμα καθώς φαίνεται) τη Τουρκία, δεν σημαίνει πως πρέπει να λέμε πως ήταν λάθος ο ΠΟΘΟΣ μας για την Ένωση με την Ελλάδα. Συμφωνώ πως ήταν λάθος ο τρόπος.. ήταν λάθος η ανάληψη του αγώνα χωρίς να ληφθούν υπόψη οι Τουρκοκύπριοι και οι αριστεροί. Δεν ήταν όμως λάθος να αγωνιστούμε με ειρηνικά έστω μέσα, για την Ένωση. Εμείς που μεγαλώσαμε με αυτό το όνειρο, θα πεθάνουμε με μια πίκρα και πόνο ψυχής. Πόνο γιατί πέθαναν άδικα τόσοι πολλοί, πόνο γιατί χάθηκε κάθε πιθανότητα για την Ένωση. Και την ταφόπετρα της Ένωσης την έβαλε το πραξικόπημα
όσα λάθη κι αν είχαν γίνει μέχτι τότε.
-Ανώνυμε μου,
αυτό που θέλω να πω είναι ότι ήταν λάθος ο ένοπλος αγώνας, έτσι όπως έγινε και ήταν λάθος να μη ληφθούν υπόψη οι συνθήκες της εποχής (η επίσημη Ελλάδα που μας απέρριπτε, η ύπαρξη των Τουρκοκυπρίων κλπ). Ο πόθος ήταν πόθος, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λάθος ή σωστός.
Δεν θα έβλαπτε μια ανεξαρτησία πλήρης και ανόθευτη. Δεν θα χάναμε την ελληνικότητα μας. Αντίθετα θα καλλιεργείτο με τις ιδιαιτερότητες και της Κύπρου και αφού αγκάλιαζε και τους Τουρκοκύπριους.
Αχ ο κακός δαίμονας της Κύπρου ήταν οι Άγγλοι, δεν ξέρω κατά πόσο σήμερα οι Κύπριοι το αντιλαμβάνονται...
Ruthless use of diplomacy is bad politics. Some UK bastards never learn.
Ε, θα εκτυπώσω και τα τρία μέρη και θα τα διαβάσω με την ησυχία μου και μετά θα...τοποθετηθώ! (Σου θυμίζει κάτι;;;;;) λολ
doc
Συγνώμη Ανώνυμε αλλά αυτός είναι ο πόνος μας?που δεν έγινε ένωση?ή που φορτωθήκαμε τους τούρκους μες τα σπίτια μας γιατί θέλαμε να κάνουμε/νε ένωση? Βέβαια δικαίωμα σου να πιστεύεις αυτό το πράγμα απλά απορώ για την προτεραιότητα που θέτεις.
-@ Mariana μου,
ναι πιστεύω ότι η εξωτερική πολιτική της Βρετανίας ήταν και ίσως ακόμα είναι ruthless.
-@Δόκτωρ μου,
ναι τύπωσε τα (χα χα χα) και περιμένω την κριτική σου. Ακόμα και τη σκληρή (κριτική)
-@ Σταλαματιά μου,
δεν χρειάζεται να θυμώνεις. Καλοπροαίρετα είπε ό,τι είπε ο Ανώνυμος. Δίκιο όμως έχεις να οργίζεσαι κατά της Χούντας...
Μερόπη μου δεν θυμώνω απλά μου έκανε εντύπωση ο τρόπος σκέψης ο οποίος και είναι σεβαστός.
Μάλλον με παρεξηγήσατε (ο ανώνυμος είμαι, δεν μου δεχόταν τον κωδικό, δεν ξέρω τί λάθος έκανα). Θα ρωτήσω κάτι, και απαντήστε μου ειλικρινά. Αν το 1950 με το γνωστό δημοψήφισμα κατορθώναμε την Ένωση, θα ήταν κακό? ή αν το 1959 αντί της "ανεξαρτησίας" επιτυγχάναμε την ΄Ενωση, θα ήταν κακό? Τα τραγικά λάθη που έγιναν και στη Κύπρο και (κυρίως) στην Ελλάδα (Εθνικό Μέτωπο, ΕΟΚΑ Β΄, Πραξικόπημα) ειχαν σαν αποτέλεσμα την σημερινή ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Δεν είπα πως δεν προτιμώ την ανεξαρτησία (πραγματική όμως, και όχι Ανανική....)
Θα ήθελα να προσθέσω, πως τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις για τη σημερινή κατάσταση τις έθεσαν οι συμφωνίες της Ζυρίχης με τα απαράδεκτα υπερβολικά άδικα δικαιώματα που προέβλεπαν για τους Τουρκοκυπρίους, αλλά και με το δικαίωμα ακόμη και μονομερούς επέμβασης από μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις....
19 Ιουλίου 1974. Ο Μακάριος που είχε διαφύγει μέσω Μάλτας, έφτασε στο Λονδίνο και από κει στη Νέα Υόρκη, όπου κατήγγειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών. Έκανε όμως και ένα λάθος, κατά τη γνώμη μου. Κάλεσε τις άλλες δύο «εγγυήτριες δυνάμεις» (Αγγλία, Τουρκία) να επέμβουν.
Αφού μιλήσαμε για τον Μακάριο πριν. Νομίζω δεν αξίζει καν τον κόπο να πιστώνουμε τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας, ότι τάχα ο Μακάριος φταίει για την εισβολή επειδή κάλεσε τους Τούρκους (νομίζω υπάρχει και βιβλίο με αυτό τον τίτλο) έστω και με μια στιγμιαία αναφορά. Είναι φαιδρό να πιστεύει κανείς ότι η Τουρκία που ήθελε να εισβάλει από το 1964 (ακόμα και το 1958 είχαν πει στους Βρετανούς αν δεν μπορείτε εσείς στέλουμε το δικό μας το στρατό και καθαρίζουμε) περίμενε μια ανακοίνωση του Μακάριου στον ΟΗΕ. Ο Μακάριος την Βρετανία εννοούσε, η οποία είχε και σχέδιο επέμβασης για να σταματήσει την εισβολή (υπαρχει στους φάκελους του Foreign Office) αλλά επειδή οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να βοηθήσουν ο Κάλλαχαν τα μάζεψε και πήγε σπίτι του.
Εν πάση περιπτώσει στις δικαιολογίες δεν φτάνει κανείς την Τουρκία. Όταν διαβάσουμε την τουρκική προπαγάνδα της εποχής για την Κύπρο ανακαλύπτουμε πράγματα και θαύματα. Π.χ. Αναφέρατε σε προηγούμενο ποστ τα Σεπτεμβριανά του 1955 όταν οι Έλληνες της Πόλης πέρασαν νύκτα Αγίου Βαρθολομαίου. Πριν να γίνουν οι επιθέσεις όλη η Τουρκία βούιζε με την φήμη ότι τάχα οι Ε/Κ θα έσφαζαν όλους τους Τ/Κς στην Κύπρο. Μετά το σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονική δέχεται βομβιστική επίθεση (προβοκάτσια φυσικά) και ξαφνικά οι Έλληνες της Πόλης βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και μετά έλα να βρεις το δίκαιο σου. Φωνάζει ο κλέφτης να φοβάται ο νοικοκύρης με άλλα λόγια...
Εδώ για περισσότερες πληροφορίες για τα Σεπτεμβριανά
Αν δεν ήταν η δήλωση του Μακαρίου θα ήταν οι ποταμοί αίματος που θα έτρεχαν όταν ο Σαμψών θα σκότωνε όλους τους Τ/Κ. Άσχετο που δεν θα τολμούσε να τους πειράξει, μόνο όταν έγινε η εισβολή έγινα αγριότητες σε βάρος των Τ/Κ.
Mike
Δεν μπορώ να ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα αν η ένωση γινόταν το 1950 ή λίγο αργότερα .Αν ήταν εφικτό να γίνει θα είχε γίνει όμως δεν δικαιολογεί το πραξηκόπημα το 1974 γιατί και οι πέτρες ξέρανε τι θα ακολουθήσει.Άλλο είναι να επιθυμούμε κάτι και άλλο είναι να το αποκτήσουμε .Χαίρομαι που έβαλες και όνομα πήγα στο μπλογκ σου.
-Mike μου,
η Ένωση ως πόθος δεν ήταν κακός. Αντίθετα θα έλεγα. Όμως μετά και τη μη αποδοχή ακόμα και από την ίδια την Ελλάδα του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος ήταν πια φανερό ότι την εποχή εκείνη τουλάχιστον δεν ήταν δυνατή. Έπρεπε να αγωνιστούμε για ανεξαρτησία, ανόθευτη, χωρίς εγγυητές κλπ. Έτσι δεν θα έβαζαν και οι Εγγλέζοι τους Τούρκους στο παιχνίδι. Να μου πεις αυτά τα λέμε εκ των υστέρων. Ναι συμφωνώ, αλλά μόνο όταν αναλογιζόματε τα λάθη μας μαθαίνουμε απ'αυτά.
-@ Sceptic Anonymous μου,
ναι το ξέρω ότι οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι από καιρό για την εισβολή, δεν περίμεναν την έκκληση του Μακαρίου, ούτε βέβαια ήταν αυτή η αιτία της επέμβασης τους. Άλλωστε ίσως να είχαν ήδη ξεκινήσει τα πολεμικά τους πλοία, όταν ο Μακάριος έκανε την έκκληση στις εγγυήτριες δυνάμεις, αλλά δεν παύει, κατά τη γνώμη μου, να ήταν λάθος. Ένας συνετός πολιτικός έπρεπε να το σκεφθεί.
Κατά τα άλλα συμφωνούμε.
-@ Σταλαματιά μου,
και οι πέτρες το ήξεραν, μόνο οι πραξικοπηματίες παριστάνουν ακόμα και σήμερα ότι δεν το ήξεραν...
Αχ Μερόπη μου, σήμερα άρχισα να διαβάζω σιγά-σιγά το πρώτο μέρος από αυτό το υπέροχο πόνημά σου!
Θα το κρατήσω και εγώ στο αρχείο μου για να το δω με την ησυχία μου σε πιο χαλαρούς καιρούς!
Φιλιά!
Έχω και κάποια άλλα σχόλια να κάνω αλλά προς το παρόν θα σχολιάσω το «μέγα» ζήτημα του καλέσματος από τον Μακάριο της Τουρκίας να επέμβει.
Αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι τίποτε άλλο ένα ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΕΜΑ.
Ο Μακάριος ΔΕΝ κάλεσε την Τουρκία να παρέμβει.
Κάλεσε τα Ηνωμένα Έθνη να δράσουν για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.
Κι αυτό το έπραξε ενσυνείδητα διότι γνώριζε τις πρόνοιες των συνθηκών εγγύησης και τον κίνδυνο μονομερούς επέμβασης της Τουρκίας.
Όσοι διαβάσουν την ομιλία του Μακαρίου δεν θα βρουν καμία αναφορά που να καλεί την Τουρκία, ούτε καν τις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν.
Και ας σημειωθεί παρακαλώ ότι την ώρα που μιλούσε ο Μακάριος στα Η.Ε. τα τουρκικά αποβατικά πλοία βρίσκονταν στα παράλια της Κερύνειας.
Αυτά για αποκατάσταση της ιστορική αλήθειας χωρίς επηρεασμούς και προκαταλήψεις.
-@ Μιχάλη μου,
καλά κάνεις και το επισημαίνεις. Εγώ πάντως διάβασα ότι κάλεσε τις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν. Και μάλιστα το διάβασα σε πολλές πηγές. Το ότι βέβαια η Τουρκία ήταν έτοιμη από καιρό να επέμβει και το έναυσμα το έδωσε το πραξικόπημα είναι ηλίου φαεινότερο. Και δεν αμφιβάλλω ότι τα τουρκικά πολεμικά πλοία είχαν ήδη ξεκινήσει όταν μιλούσε ο Μακάριος στον ΟΗΕ. Όμως παρόλα αυτά αν έγινε αυτή η έκκληση προς τις εγγυήτριες δυνάμεις (λέω αν) είναι λάθος. Πάντως έχω την εντύπωση ότι κάποτε είχα ακούσει και ηχητικό ντοκουμέντο με την έκκληση αυτή. Δεν είμαι όμως 100% σίγουρη.
Μιχάλη μου θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι δεν έχω καμιά προκατάληψη εναντίον του Μακαρίου. Όπως είδες αναφέρω ήδη στο ποστ ότι η έκκληση αυτή δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην εισβολή του Αττίλα, η οποία είχε προαποφασιστεί.
-@ Μαριάνα μου,
διάβασε τα ποστ με την ησυχία σου και περιμένω σχόλια.
Αγαπητή μου Meropi
Με τις αναφορές μου σε καμιά περίπτωση δεν σου αποδίδω προθέσεις.
Όσον αφορά την ομιλία του Μακαρίου, δυστυχώς έχουμε το φαινόμενο να γράφει κάποιος μια ανακρίβεια και να την ανακυκλώνουν οι υπόλοιποι.
Έτσι για την ιστορία παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα από την ομιλία του Μακαρίου:
«ΚΑΛΩ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. ΚΑΛΩ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».
Και πιο κάτω:
«Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο. Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙ το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς, που υπηρετούν στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος στην εισβολή τους στην Κύπρο».
Πιστεύω ότι αυτή η παράθεση διαλύει κάθε μύθο που πλάστηκε γι αυτή την υπόθεση που στόχο έχει να μειώσει τις όποιες ευθύνες εκείνων που άνοιξαν την πόρτα στον Αττίλα.
Κανένας μας δεν πρέπει να έχει προκαταλήψεις έναντι οποιουδήποτε.
Και πιστεύω ότι είμαστε σωστοί μόνο αν μπορούμε να δούμε τα πράγματα, όπως ήδη είπα, χωρίς προκαταλήψεις και παραμορφωτικούς φακούς.
Να δούμε την ιστορία κατάφατσα…
Μερώπη... Σταλαματία, δεν ήμουν ίσως αρκετά σαφής. Συμφωνώ με όλα όσα λέτε. Δεν είπα νομίζω κάτι διαφορετικό από σας. Να προσθέσω ήθελα, σε όσα είχατε πει. Όσο για το πραξικόπημα, δεν ήταν απλά ένα λάθος. Ήταν ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Για μένα ήταν η μεγαλύτερη προδοσία στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Έζησα από κοντά πολλές καταστάσεις γιατί υπηρετούσα όταν έγινε το πραξικόπημα και η εισβολή.
Όμως αισθάνομαι πρώτα ότι είμαι Έλληνας και ύστερα Κύπριος, δεν υπάρχει Έθνος Κυπριακό...
Σταλαματία, μπήκα κι εγώ στο blog, σου, πολύ καλό. Αλλά στα ... ιστομαγειρέματα σου ... μου έτρεχαν τα σάλια!!!
Μερόπη μου με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα και τα τρία μέρη και ιδιαίτερα το τελευταίο. Ηταν πολύ κατατοπιστικά και είναι θετικό να διαβάζουμε τη γνώμη κάποιου που ζει το πρόβλημα εκ των έσω.
Να καταθέσω και τη δική μου γνώμη που έχει διαμορφωθεί όχι από προσωπικές εμπειρίες, αλλά επειδή εδώ στο Λονδίνο συναναστρέφομαι με πολλού Κυπρίους και ειδικά μία πρώην συγκάτοικος είναι και πολύ καλή φίλη μου (τώρα έχει φύγει πίσω στην Κύπρο και εργάζεται εκει).
Θα επικεντρώσω τα σχόλια μου στο τρίτο μέρος που έχει και την μεγαλύτερη βαρύτητα. Αυτά που έχω διαβάσει για τον Μακάριο συμφωνούν απόλυτα με όσα έγραψες. Επίσης για την συνεισφρά των Αγγλων στην σημερινή κατάσταση του νησιού νομίζω συμφωνούν οι περισσότεροι Κύπριοι.
Για το σήμερα τώρα. Αρχικά να σου πω ότι το δείγμα τω φίλων Κυπρίων δεν είναι αντιπροσωπευτικό γιατί αν διεξάγωνταν εκλογές στους γνωστούς μου ο Χριστόφιας θα έβγαινε με 90%!! Πάντως οι περισσότεροι έχουν πολλές ελπίδες από αυτόν. Νομίζω ο Τάσσος ήταν κακός πρόεδρος στην εξωτερική πολιτική και αυτό θα φανεί περισσότερο σε βάθος χρόνου.
Πραγματικά πολύ καλό το αφιέρωμα στην Κύπρο!
Με τέτοιον επίλογο τι να συμπληρώσει κανείς.
Τα είπες όλα Μερόπη και κυρίως νηφάλια, αντικειμενικά και έξω από τα δόντια.
Επί του θέματος: οι βρετανοί κοιτούσαν το συμφέρον τους και δεν είχαν υποχρέωση να ενεργούν ως υπάλληλοι των ελληνικών επιδιώξεων.
Το ζήτημα βρίσκεται στο αν οι έλληνες και (ή) οι Κύπριοι ήταν σε θέση να δούνε ρεαλιστικά κάποια πράγματα, όπως γράφει πολύ σωστά η Μερόπη.
Το να τα ρίχνουμε όλα στους άγγλους ή στους τούρκους είναι η εύκολη λύση.
Έτσι, τα λάθη μας παραμένουν, εξωραϊζονται, εξομαλύνονται, δικαιολογούνται και παραμένουμε στον μακάριο ύπνο μας δαιμονοποιώντας τους πάντες και προσκομίζοντας αρχαίους τίτλους ιδιοκτησίας, λες και τα κράτη είναι χωράφια και εμείς καταγγέλουμε σε κάποια αρμόδια πολεοδομία τις παρανομίες του γείτονα...
doctor
doctor
-@ Μιχάλη μου,
κατάφερες αν όχι να με πείσεις, τουλάχιστον να μου δημιουργήσεις αμφιβολίες για το συγκεκριμένο περιστατικό με το Μακάριο στον ΟΗΕ. Ήδη έβαλα υστερόγραφο στο κείμενο μου, όπου το αναφέρω.
-@ mike μου
κοίταξε, απ' ότι θυμάμαι στο α' έτος στη Νομική μελετώντας για την έννοια του έθνους, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κριτήρια του έθνους δεν είναι τόσο η γλώσσα και η θρησκεία (φαντάσου το Βέλγιο, τις Ινδίες όπου μιλιούνται πολλές γλώσσες και υπάρχουν πολλές θρησκείες, αλλά η αίσθηση περί κοινού παρελθόντος και κοινού μέλλοντος. Κακώς λοιπόν τόσο εμείς όσο και οι Τουρκοκύπριοι και οι άλλοι κάτοικοι της Κύπρου (Μαρωνίτες, Αρμένιοι) δεν προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε τέτοιο αίσθημα περί κοινού παρελθόντος και κυρίως κοινού μέλλοντος. Θα είχαμε γλυτώσει από πολλές κακοτοπιές.
-Ndn μου,
βλέπω ότι γύρισες από Ιταλία μπράβο!!
Λοιπόν η πλειοψηφία των Κυπρίων, αλλά και πολλοί Ελλαδίτες (μη εξαιρουμένου και του ακροδεξιού Καρατζαφέρη) προσέδωσαν τότε το 2004 στον Τ. Παπαδόπουλο διαστάσεις ήρωα. Εγώ θεωρώ ότι ήταν απλώς μια από τις πολλές ατυχίες της Κύπρου να είναι αυτός Πρόεδρος τότε. Θα μου πεις σου άρεσε το σχέδιο Ανάν όπως διαμορφώθηκε? Θα σου απαντήσω ΟΧΙ δεν μου άρεσε, αλλά θεωρώ ότι φταίει κυρίως αυτός που δεν φρόντισε να το βελτιώσει και κυρίως να δώσει στο μεσολαβητή του ΟΗΕ κόκκινες γραμμές, κάτω από τις οποίες δεν είμασταν διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε (οι τουρκοκύπριοι ας σημειωθεί έδωσαν τέτοιες κόκκινες γραμμές). Αν απορείς τι είναι οι κόκκινες γραμμές είναι το έσχατο σημείο υποχώρησης μας σε διάφορα θέματα.
-@ δόκτωρ μου,
μη νομίζεις κι εγώ για πολλά χρόνια (στα νιάτα μου) δεν έβλεπα τα γεγονότα και την ιστορία κατάματα, χωρίς προκαταλήψεις. Σιγά σιγά ωριμάζοντας και παράλληλα διαβάζοντας διάφορα κείμενα έφτασα στη σημερινή μου θέση. Ποια είναι αυτή? Ότι αφού είδαμε ότι με τη μετεμφυλιακή Ελλάδα και τις εξαρτήσεις της (δικαιολογημένες ή όχι) δεν επρόκειτο να βρούμε άκρη, να μας υποστηρίξει, έπρεπε να στραφούμε στην Ανεξαρτησία και μόνο στην Ανεξαρτησία, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις και βλακείες.
Μερώπη μου, για να διαμορφωνόταν μια κοινή αίσθηση "Έθνους" Κυπριακού, θα έπρεπε για πολλά-πολλά χρόνια να υπήρχε κοινή διδασκαλία στα σχολεία όλων των κατοίκων της Κύπρου, έτσι ώστε σιγά-σιγά να έχει οικοδομηθεί αυτή η κοινή καταγωγή κλπ. Έτσι νομίζω. Διότι δεν είναι εύκολο να ξεριζώσεις όλα όσα για αιώνες έχουν εσταλαχθεί στις ψυχές των ανθρώπων και μεταδίδονται από γενεά σε γενεά. Και δεν νομίζω να μπορούσε κανείς να το επιβάλει.
Χαιρομαι που μας τα θυμίζεις. Ξέρεις, ολοι μας βυθιζόμαστε στην καθημερινότητα και αδιαφορούμε για την ιστορία. Κακώς, γιατί η ιστορία κάνει επιδεικτικά κυκλους και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξεκινησει ο καινούργιος
σε φιλω
-@mike μου,
συμφωνώ μαζί σου. Έπρεπε πάνω απ' όλα να υπάρχει κοινή παιδεία. Να μη ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους. Γιατί αυτό κάναμε δυστυχώς...
-@ Ρίτσα μου,
σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πράγματι για να ξέρουμε να ερμηνεύουμε τα γεγονότα, χρειάζεται πού και πού να θυμόμαστε την ιστορία μας. Με την αναδρομή που έκανα, θυμήθηκα κι εγώ μερικά πράγματα που τα είχα ξεχάσει.
Διάβασα και τις τρείς αναρτήσεις απνευστί... ήταν πάρα πολλά αυτά που δεν ήξερα για τους Αγγλους ... πάντως τελείως συναισθηματικά θα ήθελα να είμασταν ένα κράτος. Συγχαρητήρια για τις αναρτήσεις αλλά και για τον τρόπο σου προσπαθώντας να μείνεις πιο πολύ στα γεγονότα προκειμένου να διαμορφώσει ο αναγνώστης την γνώμη του ξέροντας παράλληλα την δική σου. Χαιρετώ.
-@ Νατάσσα μου,
χαίρομαι που σου άρεσαν οι αναρτήσεις μου για την Κύπρο. Ξέρεις, είναι πολλοί Ελλαδίτες που δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα για την Κύπρο, γι' αυτό αποφάσισα να ανεβάσω αυτές τις αναρτήσεις. Π.χ. πολλοί Ελλαδίτες μου αναφέρουν συχνά με διάθεση κριτικής ότι περισσότεροι Κύπριοι δεν θέλουν την Ένωση με την Ελλάδα, μη γνωρίζοντας τι ακριβώς έχει προηγηθεί και έχει μεταστραφεί η κοινή γνώμη στην Κύπρο.
Την καλημέρα μου
Καλημέρα. Ήθελα να πω κι εγώ ότι είναι πολύ χρήσιμα (και καλά γραμμένα)όσα γράφεις στις 3 αναρτήσεις. Οι περισσότεροι Ελλαδίτες δεν γνωρίζουν πράγματι πολλά για τη Κύπρο, τους αγώνες της και τα προβλήματα της. Σχετικά με τον αγώνα του '55-59, θα ήθελα να προσθέσω κάτι που κανένας δεν αναφέρει στις επαιτίους ή στις διάφορες δημοσιεύσεις. Πως, εκτός από την ΕΟΚΑ, υπήρχαν άλλες 2 οργανώσεις, η ΠΕΚΑ και η ΑΝΕ, από τις οποίες τη πρώτη στελέχωναν τα πολιτικά πρόσωπα του αγώνα, ενώ τη δεύτερη τα .... πιτσιρίκια που είχαν αποστολή να ρίχνουν φυλλάδια (προκυρήξεις), να μεταφέρουν σημειώματα κλπ. Και η συμμετοχή συνολικά στις 3 οργανώσεις ήταν πάρα πολύ μεγάλη (παρά τη μη συμμετοχή της επίσημης αριστεράς).
@ Mike
Σωστή η επισήμανση σου για τις άλλες οργανώσεις που δεν ήταν, ωστόσο, παρά παρακλάδια της ίδιας της ΕΟΚΑ και ελέγχονταν πλήρως από αυτήν.
Όσον αφορά την αριστερά, θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι:
Α) Από τη μια η αριστερά δεν ευνοούσε την ένοπλη δράση οπονθενδήποτε και αν προερχόταν.
Β) Οι οργανωτές της ΕΟΚΑ προγραμματισμένα άφησαν έξω την αριστερά.
Γ) Παρά το ότι το ΑΚΕΛ διαφωνούσε με την ένοπλη μορφή αγώνα, πρωτοστατούσε στις ενέργειες πολιτικού χαρακτήρα.
Πρωτοστατούσε στις διαδηλώσεις, στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις εκδηλώσεις απελευθέρωσης και μη εκτέλεσης των καταδίκων και άλλα παρόμοια.
Επίσης βοηθούσαν στη μεταφορά φυλλαδίων και κάποτε οπλισμού.
Επομένως η αριστερά θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν συμμετείχε στο ένοπλο σκέλος.
αγαπητή Μερόπη καλημέρα ¨:)
πραγματικά δεν ξέρουμε πολλά πράγματα, αλλά εγώ τουλάχιστον γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσο επιθυμούσαν την ένωση με την Ελλάδα οι Κυπριοι, (και επαναλαμβάνω την γνώμη μου πάντα ήθελα και θέλω την ένωση, αλλά πλέον πρωταρχικό είναι να ενωθεί το νησί ) όμως πραγματικά δεν ήξερα τη έκταση του βρωμερού παιχνιδιού των Αγγλων, νόμιζα ότι ο Μακάριος έφερε περισσότερη ευθύνη και οι Αγγλοι μικρότερη.
Δυστυχώς για μας η γνώση της Ιστορίας μας αλλά και η ενημέρωση μας ήταν και είναι πάντα κατευθυνόμενη. Χθες βράδυ με αφορμή τα όσα δι9άβασα έιχα μετά μια κουβέντα με φίλους, οι οποίοι ισχυρίζονταν (αφού μου είπαν ότι ως μεγαλύτεροι θυμοταν πιο καλά από εμένα ) οτι δεν κάλεσε πίσω η Χούντα τον στρατό αλλά τους έδιωξε ο Μακάριος. Τέλος πάντων δεν επέμενα διότι δεν είχα όρεξη να τσακωθώ, αλλά τουλάχιστον είναι από τα λίγα που γνωρίζω...θυμάμαι παλιότερα τους γονείς μου να λένε ότι μ αυτά που έχουμε κάνει στους Κυπριους δεν θα έπρεπε ούτε να μας μιλάνε..."
Anyway οι ιστορίας μας έχει στιγμές τόσο ένδοξες αλλά και τόσο μαύρες ...
Καλό μεσημέρι.
Μεροπη μου, η ιστορική σου αναδρομή ηταν παρα πολυ χρήσιμη και διαφωτιστική για μένα .Συντομη , περιεκτική και πανω απο όλα ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΗ .
Τα προσωπικά σου δε βιώματα της έδωσαν μια άλλου είδους ζεστασιά και ζωντάνια.. Μίλησες στην καρδιά μου. Σε ευχαριστώ.
Περισσότερα οταν γυρίσω. Σου γράφω απο ιντερνετ καφέ εν μέσω απίστευτων πυροβολισμών .
Μα είναι τοσο τραγικά αδιανόητο να παίζουν πόλεμο με τέτοια μανία, οι πιτσιρίκοι σήμερα.
Ίσως όμως αν γνώριζαν την πραγματική φρίκη του πολέμου-όπως εσύ- , να καταλάβαιναν τι κάνουν .
Δεν τους το εύχομαι βέβαια.
Σε αφήνω τώρα,δεν αντέχω άλλο, οι βόμβες πέφτουν γύρω μου βροχή!
-@ mike μου,
τώρα δα μου θύμισες ένα σύνθημα που λέγαμε όταν είμασταν μικρά. "ΕΟΚΑ - ΠΕΚΑ - ΑΝΕ". Και επίσης ένα άλλο που το λέω καμιά φορά στα παιδιά μου και γελάνε με το παιδαριώδες του συνθήματος "1, 2, 3 κάτω η Αγγλία, 4, 5, 6 κάτω οι Εγγλέζοι". Χα χα χα!
-@ Μιχάλη μου,
ναι η αριστερά δεν συμμετείχε στον ένοπλο αγώνα, αλλά ούτε και ο Γρίβας την ήθελε να συμμετάσχει. Μάλιστα προς το τέλος του αγώνα ο Γρίβας έκανε και κάτι προβοκάτσιες με τους αριστερούς. Μερικούς τους "βάφτιζε" προδότες και τους εκτελούσε με συνοπτικές διαδικασίες. Στο χωριό μου είχαν εκτελέσει ένα καημένο αριστερό ταξιτζή (η κόρη του ήταν συμμαθήτρια μου στο δημοτικό). Του απέδιδαν ότι καμιά φορά έπαιρνε στο ταξί του Άγγλους.
-@ Νατάσσα μου,
και βέβαια η Χούντα απέσυρε το Δεκέμβριο του 1967 τη Μεραρχία που είχε πάει επί Γ. Παπανδρέου στην Κύπρο. Κατόπιν πιέσεως των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας. Μάλιστα τότε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος έκανε δήθεν συνομιλίες με τους Τούρκους στον Έβρο.
-@ Νίκο μου,
όταν πας σπιτάκι σου τύπωσε τις αναρτήσεις και διάβασες τις με την ησυχία σου, γιατί φαντάζομαι τα πιτσιρίκια με τον "πόλεμο" δεν θα σε άφησαν να ηρεμήσεις στο ιντερνετ καφέ. Χα χα χα!
Μερώπη, δεν έγραψες ολόκληρο το σύνθημα, φαντάζομαι πως δεν το ξέχασες:" ΕΟΚΑ, ΠΕΚ(Α),ΑΝΕ..ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΥΤΣΙΟΥΚΚΙ ΤΖΑΙ ΒΑΛΤΕ ΤΟΝ ΧΑΜΑΙ"! Το θυμάσαι?
Μερόπη μου είσαι απαράδεκτη!
Βρίσκομαι σε διακοπές και με αναγκάζεις με αυτά τα συναρπαστικά σου ποστ αντί να κόβω βόλτες στο νησί να παρασύρομαι και να τα διαβάζω όλα.
Έχοντας ζήσει σαν και εσένα τα γεγονότα από την Ελλάδα και έχοντας διαβάσει αρκετά σχετικά με το Κυπριακό, βλέπω ότι οι διαπιστώσεις σου είναι ακριβώς οι ίδιες με τις δικές μου και αισθάνομαι ότι τα ποστ αυτά είναι σαν να τα έχω γράψει ο ίδιος.
Το μόνο που θα είχα να προσθέσω για τον Τάσσσο είναι η αποψη μου ότι η θητεία του ήταν καταστροφή για την Κύπρο γιατί ήταν ανίκανος ή δεν επιθυμούσε την επιλυση του τότε που υπήρχαν οι πιό μεγάλες πιθανότητες να δωθεί μια λύση.
Μετά δε από τόσα χρόνια το ερώτημα που έχω και δεν γνωρίζω την απάντηση είναι: Θέλουν σήμερα οι Ελληνοκύπριοι να συμβιώσουν με τους Τουρκοκύπριους ή ζούν ακόμα με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα γυρίσουν τα πράγματα στο 1960;
-@ Αθεόφοβε μου,
χάρηκα που σου άρεσαν τα ποστ μου για την Κύπρο. Αφορμή στάθηκαν πολλές ερωτήσεις που μου κάνουν συχνά Ελλαδίτες φίλοι μου σχετικά με το Κυπριακό. Πολλοί ξέρεις αγνοούν την ιστορική διαδρομή της Κύπρου και αρκετοί είναι επικριτικοί απέναντι στους Κύπριους που δεν θέλουν την Ένωση λέει. Τα έγραψα λοιπόν για να καταδείξω ότι, κατά τη γνώμη μου, οι Κύπριοι άργησαν να το πάρουν απόφαση ότι η Ένωση δεν ήταν και δεν είναι εφικτή και ότι έπρεπε να αγωνιστούν για την Ανεξαρτησία.
Τώρα για τη συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους. Δυστυχώς είναι πολλοί πια που πιστεύουν ότι καλύτερα να ζούμε χώρια, ακόμα και σε δύο χωριστά κράτη, για να μην έχουμε την Τουρκία στα πόδια μας. Εγώ δεν είμαι μια απ' αυτούς. Κι εγώ δεν θέλω την Τουρκία στα πόδια μου βέβαια, αλλά πιστεύω ότι η ομοσπονδία ίσως είναι η καλύτερη λύση. Τώρα πόσο ποσοστό πιστεύει στη μια ή άλλη λύση πραγματικά δεν ξέρω... Υποθέτω ότι το ποσοστό είναι 50 - 50%
Σ' ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια
Αγαπητή Μερόπη,
Υπάρχουν ακόμα, δυστυχώς, ελληνοκύπριοι (όπως και ελλαδίτες) που δεν το κατάλαβαν ότι η ένωση πέθανε την 1η Απριλίου 1955 και τάφηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1959.
Και όσο δεν το καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να δουν οποιαδήποτε άλλη προοπτική για την Κύπρο μας.
-@ Μιχάλη μου,
έχεις μεγάλο δίκιο σ' αυτό που λες. Ότι η Ένωση τάφηκε το 1959. Και δυστυχώς Μακάριος - Γρίβας δεν είχαν τη σύνεση να το καταλάβουν. Ξέρεις τι σκέφτομαι καμιά φορά? Μήπως η τύχη της Κύπρου ήταν διαφορετική (προς το καλύτερο εννοώ) αν πρώτος πρόεδρος της Κύπρου έβγαινε ο Ιωάννης Κληρίδης που τότε υποστηριζόταν από το ΑΚΕΛ. Ίσως να προσέγγιζε καλύτερα τους Τουρκοκύπριους και ίσως να μην άφηνε το Γρίβα να αλωνίζει. Μην εθελοτυφλούμε τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια ο Μακάριος τον άφηνε να αλωνίζει. Και το Γιωρκάτζη επίσης. Ακόμη παρέπαιε μεταξύ Ένωσης και Ανεξαρτησίας, με το Γρίβα κάθε φορά να του θυμίζει τον «όρκο της Φανερωμένης».
Ξέρω ότι μάλλον δεν συμμερίζεσαι τη γνώμη μου περί πρώτου Προέδρου και επίσης ξέρω ότι όλα αυτά είναι υποθετικά, αλλά δεν παύω να το σκέφτομαι. Και να εκνευρίζομαι όταν ακόμα και σήμερα βλέπω τους Παπάδες (τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο) να θέλουν να αναμιγνύονται στην πολιτική και να εχουν γνώμη επί παντός επιστητού. Δεν θα ξεχάσω δε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου που το 2004 στο Δημοψήφισμα απειλούσε τους πιστούς με την κόλαση.
Αγαπητή μου Meropi
Δεν ξέρω κατά πόσον αν πρώτος πρόεδρος της Κύπρου ήταν ο Ιωάννης Κληρίδης, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Όπως φαντάζομαι ξέρεις, στην ιστορία δεν υπάρχει αν.
Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε κάποιες εκτιμήσεις.
Και ίσως, με δεδομένη την επιρροή του ΑΚΕΛ προς τον Ι. Κληρίδη τα πράγματα να εξελίσσονταν περίπου έτσι όπως τα περιγράφεις.
Δυστυχώς όμως δεν εξελίχθηκαν έτσι.
Εκείνο που συνήθως σημειώνω είναι ότι μας έφαγαν τα συνθήματα και η μονοπώληση του πατριωτισμού.
Και δυστυχώς βλέπω ότι στις μέρες μας άρχισαν να αναβιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.
Τους πιστούς δεν τους απειλούσε ο αρχιεπίσκοπος αλλά ο άλλος (επέτρεψε μου να τον χαρακτηρίσω γραφικό) ο μητροπολίτης Κερύνειας.
Ο (σημερινός) αρχιεπίσκοπος (τότε μητροπολίτης Πάφου) υποσχέθηκε στους πρόσφυγες ότι αν ψήφιζαν Όχι θα τους έδινε αυτός τις αποζημιώσεις από την απώλεια των περιουσιών τους!!!
Τόση υποκρισία, τόση αναισχυντία, τόση εκμετάλλευση του πόνου των ανθρώπων από τους ταγούς της θρησκείας της αγάπης…
-@ Μιχάλη μου,
διαβάζω στις χθεσινές ειδήσεις ότι υπήρξε αντιπαράθεση (φραστική) του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, ο οποίος επιμένει να ανακατεύεται στην πολιτική και του Χριστόφια με θέμα τους χειρισμούς της Κυπριακής κυβέρνησης στο Κυπριακό. Ως πότε θα αφήνουμε τους Παπάδες να ανακατεύονται????
Αγαπητή Μερόπη καλημέρα, σε διαβάζω από καιρού εις καιρόν και έχω πολύ καλή εντύπωση και για το blog σου και τις απόψεις που διατυπώνεις.
Διάβασα σήμερα και την ιστορική αναδρομή σου, ιδιαίτερα επίκαιρη ενόψει της 3ης του Σεπτέμβρη...
Δεν θα σχολιάσω "ανακρίβιες" και παραλείψεις που πολλές τις θεωρώ αυτονόητες (παραλείψεις) λόγω της έκτασης του κειμένου, θα συμφωνήσω όμως με το Μιχάλη ότι ο Μακάριος δεν προσκάλεσε τις εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά είναι πλέον παρελθόν...
Αυτό που με απασχολεί και γι αυτό μπήκα στον κόπο να σου αφήσω το σχόλιο είναι τι θα γίνει στο μέλλον μετά τις απευθείας διαπραγματεύσεις.
Προσωπικά δεν έχω έννομο συμφέρον -που λέτε κι εσείς οι νομικοί- και για αυτό θα περιμένω τη δική σου θέση για τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων που για μένα αν δεν οδηγηθούν σε αδιέξοδο θα είναι καταστροφικές για την Κύπρο καθώς πιστεύω ότι ξεκινούν από λάθος βάση με ευθύνη του σημερινού Προέδρου Χριστόφια.
Ανεξάρτητα από το αν πρέπει να έχουν γνώμη και βαρύνουσα άποψη οι παπάδες που καλά θα κάνουν να ασχολούνται με τα του οίκου τους, νομίζω ότι ο Μητροπολίτης Πάφου (αν δεν κάνω λάθος) έχει δίκιο.
το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής ο Χριστόφιας το υποβάθμισε σε πρόβλημα ενδοκοινοτικών διαφορών την επίλυση των οποίων μάλιστα θα συζητήσει με τον πλέον αναρμόδιο τον τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ όταν ο Ερντογάν πολύ πρόσφατα ξεκαθάρισε με τον πλέον επίσημο τρόπο ποιος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα κατεχόμενα.
Περιμένω να σε διαβάσω και ειλικρινά εύχομαι να επαληθευτούν οι προσδοκίες σου και να διαψευστούν οι δικές μου εκτιμήσεις.
-@ Μοναχικέ μου λύκε,
σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Δεν είμαι πιστός οπαδός του Χριστόφια. Απλώς έχω μια μικρή ελπίδα ότι αυτός, απαλλαγμένος από εθνικισμούς και θρησκοληψίες, ίσως (το τονίζω το ίσως) μπορέσει να κάνει κάτι για το κυπριακό που οι άλλοι Πρόεδροι δεν μπόρεσαν να κάνουν.
Επί 34 χρόνια Λύκε μου φωνάζουμε ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και κανείς δεν μας άκουσε. Είχε προηγηθεί και αυτό το προδοτικό πραξικόπημα, υπήρχαν κι αυτές οι Συνθήκες Εγγύησης που ανακάτευαν την Τουρκία ως δήθεν εγγυήτρια δύναμη και το πράγμα δεν ήταν και δεν είναι τόσο απλό. Γιατί λοιπόν να εμμείνουμε σε μια πολιτική που επί τόσα χρόνια δεν απέδωσε καρπούς?? Μια διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος, μια καλύτερη προσέγγιση προς τους Τουρκοκύπριους, νομίζω ότι τη θέση μας δεν πρόκειται να την κάνει χειρότερη. Το πολύ πολύ ίσως να την κάνει κάπως καλύτερη. Αυτό ελπίζω. Δεν είμαι σίγουρη όμως....
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που παρουσιάζετε με αγάπη για την Κύπρο, ανεξάρτητα εάν ορισμένα θέματα που θίγονται πολλές φορές δεν είναι ακριβώς και η πραγματικότητα.
Τελικά ο νικητής ήταν το σχέδιο Μακμίλλαν μιας και στο νησί υπάρχουν 3 κυβερνήσεις: η Ελληνοκυπριακή, η Τουρκοκυπριακή και οι Βρετανικές βάσεις...
Αρα η "απλή" διχοτόμηση θα ήταν καλύτερη λύση...
Την άποψη μου για τον Τάσσο Παπαδόπουλο στην έγραψα στο προηγούμενο σου ποστ. Αν δεν λαϊκιζε ίσως οι Ελληνοκύπριοι να είχαte δεχτεί το σχέδιο Ανάν και το νησί θα ήταν λιγότερο χωρισμένο.
Πολλοί πίστευαν ότι με την είσοδο της Κύπορυ στην Ε.Ε. θα λυνότανε το Κυπριακό αλλά έσφαλαν μιας και οι διμερείς διαφωνίες δεν είναι δουλειά της Ε.Ε.. Αλλωστε δεν έχει δώσει λύση ούτε Στο πρόβλημα με την χώρα των Βάσκων αλλά ούτε και στο Ιρλανδικό.
Η άποψη μου είναι ότι το μέλλον του νησιού πρέπει να το καθαρίσετε πρώτα από όλα εσείς οι Κύπριοι και μετά εμείς οι Ελλαδίτες ή οι Τούρκοι της Τουρκίας.
Το ντοκυμεντέρ θα το δω μία άλλη φορά.
Δημοσίευση σχολίου