Παρέα με το ολόγιομο φεγγάρι έγραφα χθες, αλλά τελικά έκανα παρέα με τη μισή Αθήνα!
Στο χθεσινό μου ποστ σας προέτρεπα να σπεύσετε στην Ακρόπολη για τη θερινή πανσέληνο και είδα ότι σχεδόν όσοι μείνατε στην Αθήνα πράγματι σπεύσατε εκεί (δεν ήξερα ότι έχω τόσους πολλούς αναγνώστες। Χα χα χα!)। Αποτέλεσμα? Γινόταν μέγας συνωστισμός! Νέοι, γέροι, μεσήλικες, παιδιά, Έλληνες, μετανάστες και αλλοδαποί ανεβήκαμε ιδρωμένοι, λόγω της ζέστης και της ανηφόρας, στο Ιερό Μνημείο. Ευτυχώς που είχα την κόρη μου μαζί μου. Το χιούμορ της και η καλή της διάθεση με συντρόφευαν στην ανηφόρα κι έτσι τα κατάφερα να μη χάσω τελείως τον ενθουσιασμό μου για το εγχείρημα μου.
Κι επιτέλους να τη χάρη μας στον Ιερό Βράχο. Δεν φωτιζόταν για να απολαύσουμε, υποτίθεται, την πανσέληνο. Η πολυκοσμία όμως από τη μια και το γλιστερό των βράχων που πατούσαμε από την άλλη, σε συνδυασμό όλα αυτά με τη ζέστη και τον ιδρώτα, δεν με άφησαν να νιώσω τη μαγεία που περίμενα. Σε λίγο πήραμε την κατηφόρα, προσέχοντας να μη γλιστρήσουμε στους βράχους. Πολλοί δεν τα κατάφεραν και πάρτους κάτω. Είχαμε και μια από τους πολυπληθείς είναι η αλήθεια υπαλλήλους του ΥΠΠΟ που κρατούσαν την τάξη, να φωνάζει συνέχεια "βιαστείτε", "μην αφήνετε κενά", "harry up, harry up" και ήρθε η «μαγεία» και έδεσε….
Συμπέρασμα: Κακώς δεν άκουσα τη Νιόβη να απολαύσω την πανσέληνο από τη βεράντα της ή έστω από τη δική μου βεράντα… Την Ακρόπολη μπορούσα να την απολαύσω μια άλλη βραδιά του Αυγούστου. Βλέποντας μάλιστα τον Ιερό Βράχο από κάτω, ωραία φωτισμένο, χωρίς να ιδρώνω και να ξεφυσάω.....
31 σχόλια:
Λυπάμαι, Μερόπη μου,
για την απογοήτευσή σου.
Εγώ έκανα μια βόλτα μέχρι την παραλία. Είδα το ηλιοβασίλεμα, δυστυχώς το φεγγάρι ανέτειλε πάνω από βουνό και δεν απόλαυσα τη μαγεία του ασημένιου δρόμου.
Όσο για την έκλειψη... ανέβηκα στην ταράτσα της πολυκατοικίας μου κι έμεινα μέχρι πολύ αργά.
Φιλιά!
Μερόπη μου, μαγεία το φεγγάρι. Το είδα να γεννιέται στα νερά του Τορωναίου, στη Χαλκιδική, ψαρεύοντας με τον πατέρα μου. Κι εκεί στο δρόμο του πάνω στα νερά, τσιμπούσαν και τα ζαλισμένα ψάρια :)
-@ Φωτεινή μου,
δεν πειράζει για την απογοήτευση μου. Μου έφυγε ένα απωθημένο...
-@ Dora μου,
τουλάχιστον εσύ την απόλαυσες τη μαγεία...
Τι έγινε γύρισες από το Ιόνιο????
Μερόπη,ηθικόν δίδαγμα:το φεγγάρι είναι για μοναχικές στιγμές και μακριά απ'τα φώτα!Δεν ξέρω αν την ιδια ώρα είδε κανείς τα πεφταστέρια,έγώ πάντως όχι!
Καλό σου απόγεμα...
-@Vad μου,
δεν πειράζει η ταλαιπωρία. Απομυθοποίησα ένα ακόμα απωθημένο μου.
Καλέ τι πεφταστέρια μου λες!! Τους πεφτανθρώπους είδα. Πέφτανε από τη γλίστρα των βράχων... Χα χα χα!!
Μερόπη, επιστροφή για τα καλά. Εκτός αν τα καταφέρω να το ξανασκάσω κι αυτή την εβδομάδα και πάω Πήλιο. Χορταστικό το Ιόνιο για φέτος, αλλά μου έλειψαν οι Κυκλάδες :)
Mερόπη μου
Εγώ είδα την πανσέληνο από εδώ στην Αγιάσο να ξεπροβάλλει μέσα από τις στέγες των σπιτιών και από τους σκούρους όγκους των πράσινων βουνοκορφών! Πραγματική μαγεία που ήρθε και έδεσε μετά τις 11.15 το βράδυ που άρχισε και η έκλειψη της σελήνης... Το κάτι άλλο!!
Αλλά και από τις φωτογραφίες σου που είδα και στην Ακρόπολη πρέπει να ήταν υπέροχο το φαινόμενο, απλά έπρεπε να κοιτάς και να σκέπτεσαι τον ουρανό και όχι εκεί που πατούσες!! Χαχαχα!!!
Η μαγεία στη ζωή μας έρχεται χωρίς καν να την κυνηγήσουμε! Και από τη βεράντα σου έχεις δίκιο, θα ήταν πραγματική μαγεία!!
Φιλιά Μεροπίτσα μου και την άλλη φορά βεράντα και πάλι βεράντα!
Άλλη φορά να την ακούς τη Νιόβη...
Όπου μαζεύεται πολύς κόσμος..φεύγει η μαγεία, δεν το ξέρεις; ;)
Δεν πειράζει...δες το σαν εμπειρία για μελλοντική αποφυγή.
Φιλάκια πολλά!
Γλυκιά μου είμαστε εμείς για την πολλή συνάφεια;
Τον συρφετό....
Άσε δε λέει....
Εμείς ...τώρα γίναμε της πιο εκπλεπτυσμένης αναζήτησης...
(τι ΄λέω η γυναίκα απομεσήμερο Κυριακής Τι λέω!)
-@Dora μου,
το Πήλιο καλό μου ακούγεται...
-@Μαριάνα μου,
είμαι σίγουρη ότι στην Αγιάσο απόλαυσες πιο πολύ την πανσέληνο και την έκλειψη απ΄ότι εγώ χθες. Ευτυχώς που είχα και την κόρη μου μαζί και μου ανέβαζε τη διάθεση.
-@meril μου,
πράγματι συρφετός και μάλιστα πάνω σε γλιστερούς βράχους.
Δηλαδή Μεροπη μου συνωστισμός ακόμα και για να δεις το φεγγάρι;;;
Εγώ το δα απο το ρετιρέ μου...
Ταξίδευα και πόλη μέρα και ήταν η καλύτερή μου στην βεραντάδα
Bρε Μεροπάκη τέτοια μυστικά δεν βάζουν φάτσα κάρτα στα μπλογκ, κράτα και κανένα μυστικό...!xx
-@ Κέρμιτ μου,
κι εγώ μη νομίζεις τώρα που την έπαθα (τρόπος του λέγειν) από τη βεράντα μου θα βλέπω πια την πανσέληνο.
-@ Πηνελοπίτσα μου,
είδες δεν μπόρεσα να κρατήσω το μυστικό μου και γέμισε η Ακρόπολη κόσμο....
Εγώ την είχα "πατήσει" πρόπερσι που ταλαιπωρήθηκα πολύ να παρκάρω στου Μακρυγιάννη και μετά κάναμε μια ώρα ν' ανέβουμε τα σκαλάκια της Ακρόπολης...
Ευτυχώς, φέτος βρέθηκα στις Άνω Αρχάνες Ηρακλείου!
Καλή μέρα και καλή βδομάδα...
μ αρεσω. με παω με τρελα.
τοσην ωρα εγραφες Ακροπολη, Λυκαβηττο σχηματιζα στον υπερεγκεφαλο μου...
Απορω γιατι δε με εχουν παρει στη nasa ακομη? για ufo εχω τρελα φοντα...
-@ Ασκαρδαμυκτί μου,
εγώ τουλάχιστον στο θέμα πάρκιγκ δεν την έπαθα. Πήγα με το μετρό....
-@ exofthalmi μου,
καλωσόρισες στο ιστολόγιο μου. Ο Λυκαβηττός είναι ανοικτός 365 νύχτες το χρόνο. Η Ακρόπολη είναι που ανοίγει νυχτιάτικά μια φορά το χρόνο και ...γίνεται χαμός!!!
Μεροπάκι μου,
ξέρεις τι λένε στο χωριό μου;
Στερνή μου γνώση να σε χέσ...
Καλώς σε βρήκα γυρίζοντας απ΄ τις διακοπές.
Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά για καλό χειμώνα. (άντε φθινόπωρο).
Είχε πάρα πολύ κόσμο έμαθα (και είδα στην τηλεόραση).
Πως μπορείς όμως να αφουγκραστείς τη μαγεία της φύσης μέσα σε ένα τόσο μεγάλο πλήθος;
Την ωραιότερη πανσέληνο την είδα στο Άγιο Όρος σε πλήρη ησυχία όπως και στον στρατό σε πλήρη αφασία...
doc
-@ zanzibar μου,
καλώς όρισες από τις διακοπές σου. Άντε τα κεφάλια μέσα τώρα? Εγώ θα φύγω ακόμα ένα δεκαήμερο αρχές Σεπτεμβρίου για Κύπρο.
-@doctor μου,
τώρα που έμαθα, δεν πρόκειται να την ξαναπάθω. Στη βεράντα μου την επόμενη πανσέληνο...
Εγώ πάντως απόλαυσα το ολόγιομο φεγγάρι και την έκλειψη του από την ταράτσα ενός σπτιού στην ορεινή Κυπερούντα.
Και βλέπαμε την έκλειψη λεπτό προς λεπτό, ακούγοντας, λίγο πιο πέρα, στο κοινοτικό στάδιο τον Πετρέλη να... τραγουδά.
Ήταν ωραίος συνδυασμός!
Μεροπη μου δεν το ΄ξερες οτι η πανσεληνος χανει την ομορφια της με το συνοστισμο? αχ..
Διακοπες τελος?
Ελπιζω πως θαρ8ουν κι αλλες! εστω ολιγοημερες!
Καλο βραδακι με φιλια νοτισμενα ακομα απο διακοπες
Δεν πειράζει, είναι κι αυτό μια εμπειρία. Να είσαι καλά να πας και του χρόνου, και με καλύτερες συνθήκες!
Αστα αυτά τώρα, ξέρω γιαί τα γράφεις! Για να είσαι του χρόνου μόνη σου στην Ακρόπολη!! Με τέτοια που λες θα το θυμούνται όλοι και δεν θα ξαναπάει κανένας!! Χαχα!
Αλλη φορά από την βεράντα!!
-@ Μιχάλη μου,
είμαι σίγουρη ότι εσείς στην Κυπερούντα περάσατε πολύ πιο ωραίο βράδυ από μένα στην Ακρόπολη.
Η χάρη του Πετρέλη έφτασε μέχρι εκεί?
-@ Χειμωνιάτικη λιακάδα μου,
να πω καλό χειμώνα? Εγώ έχω ακόμα ένα δεκαήμερο διακοπές που θα πάω στην Κύπρο (αρχές Σεπτεμβρίου).
-@Σοφία μου,
του χρόνου, αν είμαστε καλά, θα απολαύσω τη θερινή πανσέληνο από τη βεράντα μου ή από μια ερημική ακρογιαλιά. Δεν την ξαναπαθαίνω. Χα χα χα!
-@ Νdn μου,
με κατάλαβες βλέπω. Προσπαθώ να σας πείσω ότι πέρασα χάλια να μην πάτε του χρόνου. Χα χα χα
@ Μερόπη,
Εδώ και 4 χρόνια έχω την ευκαιρία να το σκάζω λίγο προς Κυπερούντα μεριά.
Είναι πολύ ωραίο το κλίμα αλλά και γενικά η περιοχή και πάντα περνώ ωραία.
Όμως να σου πω την αλήθεια, ζηλεύω όσους έχουν την ευχαίρια να ανεβαίνουν στην Ακρόπολη όποτε γουστάρουν...
Όσο για τον Πετρέλη, ναι, έφτασε η χάρη του μέχρι την Κυπερούντα.
Αν και δεν δηλώνω θαυμαστής του, θέλοντας και μη τον άκουγα αφού το κοινοτικό στάδιο απέχει μερικά μέτρα από το σπίτι. :-)
Ου εν το πολλώ το ευ!
Τέτοιες στιγμές καλά είναι να ζεις μόνος (άντε και με καλή παρέα). Στη πολυκοσμία χάνεται η μαγεία.
-@ Μιχάλη μου,
την ξέρω την Κυπερούντα. Νομίζω ότι παλιά είχε και σανατόριο λόγω του καλού της κλίματος. Δεν ξέρω αν ακόμα υπάρχει το σανατόριο.
-@ Κούκο μου,
καλωσόρισες. Είχες καιρό να μου έρθεις. Κι εγώ είχα καιρό να σου έρθω. Θα σου έρθω τώρα.
Όσο για την πανσέληνο έχεις δίκιο. Όσο πιο λίγοι είμαστε τόσο το καλύτερο
oxi! oxi καλο Χειμωνα .. Το Καλοκαιρι ειναι μεγαλο! Ακομα.. δεν φθινοπωριασε! Ηρθα και θα ξαναφυγω..αλλα και παλι κοντα σας θαμαι ! ( με τη σκεψη)
@ Μερόπη
Υπάρχει ακόμα το σανατόριο.
Τώρα ονομάζεται νοσοκομείο Κυπερούντας.
Απ' ότι έμαθα, θα επαναρχίσει να φιλοξενεί παιδιά με πνευμονικά προβλήματα. Αναμένεται μια αποστολή περίπου 100 παιδιών από τη Γερμανία.
To απόλαυσα απο κάπου στην επαρχία.
Την προηγούμενη πανσέληνο όμως δεν μπορώ καν να περιγράψω πόσο μα πόσο μαγική ηταν.
Βγήκε κόκκινο το φεγγάρι στην αρχή, σιγά σιγά απο την θάλασσα και μετά ανέβηκε πάνω κι έσκαψε ασημένιο δρόμο στο νερό !
Δεν εχω ξαναδεί τέτοια μαγεία.
Δημοσίευση σχολίου