Η Κύπρος των αντιθέσεων

Να μαι κι εμένα πίσω στην Αθήνα. Γύρισα χθες αργά το βράδυ. Κατά τα μεσάνυχτα, επιτέλους, μετά από ένα μάλλον κουραστικό αεροπορικό ταξίδι με πολλές αναταράξεις, λόγω του καιρού, κούρνιασα να ξεκουραστώ στο ζεστό μου κρεβάτι. Σήμερα δεν πήγα στη δουλειά. Θα πάω αύριο ορεξάτη (λέμε τώρα). Είπα λοιπόν να γράψω κατιτίς από τις εντυπώσεις μου στην Κύπρο, έτσι για να επικοινωνήσω μαζί σας.
Η Κύπρος δεν παύει, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, να με εκπλήσσει, συνήθως ευχάριστα. Καμιά φορά όμως και δυσάρεστα. Σήμερα θα γράψω ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, αλλά κι ένα δυσάρεστο.
Αρχίζω με το ευχάριστο. Καθώς περπατούσα στη Φθινοπωρινή Λευκωσία, βλέπω ένα Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών. Και σκέφτηκα. Δεν πάω μέσα να ρωτήσω τι διατυπώσεις χρειάζεται να βγάλω καινούργια κυπριακή ταυτότητα? Βλέπετε επειδή έχω διπλή υπηκοότητα (Ελληνική και Κυπριακή), συνήθως εξυπηρετούμαι με την ελληνική ταυτότητα και διαβατήριο κι έτσι δεν χρειάστηκε ποτέ να ανανεώσω μια παμπάλαιη κυπριακή ταυτότητα, την οποία, να φανταστείτε, την έβγαλα όταν ήμουν ακόμα στην Κερύνεια (δηλ. πριν το 1974)!! Μπαίνω λοιπόν μέσα να πάρω πληροφορίες. Τους έδειξα την παλιά μου ταυτότητα κι ένα επίσης παλιό κυπριακό διαβατήριο που είχε λήξει από χρόνια. Εκεί δε που περίμενα να μου πούν χρειάζεσαι και αυτό και εκείνο και το δείνα πιστοποιητικό, παράβολο κλπ για να βγάλεις νέα ταυτότητα, ακούω την πολύ ευγενική, αλήθεια, κοπέλα του ΚΕΠ να μου λέει «καθίστε κα Μερόπη να σας εκδώσουμε τη νέα σας ταυτότητα». Της λέω δισταχτικά, μη όντας ακόμη σίγουρη γι’ αυτό που άκουσα, «ξέρετε, δεν έχω φωτογραφία…». Κι έρχεται η απάντηση «Μην ανησυχείτε, θα σας βγάλουμε εμείς φωτογραφία». Και πράγματι μέσα σε επτά (7) ακριβώς λεπτά, το ξέρω γιατί χρονομέτρησα τη διαδικασία, έφευγα από το ΚΕΠ, με την ολοκαίνουργη πλαστικοποιημένη κυπριακή ταυτότητα μου στο πορτοφόλι μου. Α ξέχασα να σας πω, πλήρωσα επί τόπου και οκτώ ευρώ.
Συνεχίζω τώρα με τη δυσάρεστη έκπληξη (ίσως μερικοί να τη θεωρήσουν κι αυτήν ευχάριστη). Οι γονείς μου τους τελευταίους μήνες, λόγω ηλικίας και υγείας, αναγκάστηκαν να προσλάβουν μια οικιακή βοηθό για να τους βοηθά στην καθημερινότητα τους. Αυτή λοιπόν η βοηθός κατάγεται από τη Σρι Λάνκα και είναι μια γελαστή κοπέλα 35 περίπου ετών. Ρώτησα τη μαμά μου τι μισθό της δίνουν. Μου λέει «ξέρεις ο μισθός των οικιακών βοηθών που δεν προέρχονται από χώρες της Ε.Ε. είναι καθορισμένος από το κράτος και μάλιστα είμαστε υποχρεωμένοι να της ανοίξουμε λογαριασμό σε Κυπριακή Τράπεζα στο όνομα της και να βάζουμε εκεί το μισθό για να ελέγχεται αν της δίνουμε το νόμιμο». «Ε, και πόσος είναι αυτός ο νόμιμος μισθός?» ξαναρωτάω εγώ, περιμένοντας να ακούσω ένα σεβαστό ποσό (τουλάχιστον 500 ευρώ + κοινωνική ασφάλεια), ξέροντας ότι το μέσο οικονομικό επίπεδο των Κυπρίων είναι αρκετά καλό, καλύτερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων. Κι έρχεται η απάντηση «είναι 282 ευρώ + 80 περίπου ευρώ οι κοινωνικές ασφαλίσεις». Τι να σας πω? Μου φάνηκε πολύ μικρός ο μισθός. Παρέχουν βέβαια στέγη και τροφή στην οικιακή βοηθό, αλλά και πάλι μικρός είναι…. Το είπα στη μαμά μου και αυτή φάνηκε να ενοχλήθηκε από την παρατήρηση μου. «Ξέρεις, εγώ κάθε Κυριακή που βγαίνει το ρεπό της, της δίνω και 15 ευρώ χαρτζηλίκι» μου απάντησε. Δεν θέλησα να της αντιμιλήσω ότι και πάλι είναι λίγα τα λεφτά που παίρνει η καημένη η Σρι Λανκέζα. Στο κάτω κάτω δεν είναι δικό της το φταίξιμο. Είναι εκείνων που ορίζουν το νόμιμο μισθό. Φεύγοντας έδωσα κι εγώ ένα μικρό χαρτζηλίκι στη Μάλα (έτσι λέγεται η κοπέλα). Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά της!!! Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που χαίρονται με τόσα λίγα λεφτά, σκέφτηκα…..