Απολύσεις, απολύσεις, απολύσεις.....

Διάβασα μια είδηση στα ψιλά μιας εφημερίδας και κυριολεκτικά αναστατώθηκα. Ποια είναι η είδηση? Αυτή:
«Άνεργος Ιάπωνας βρέθηκε νεκρός από την πείνα στο σπίτι του στην Οζάκα. Ο 49χρονος άντρας ήταν άνεργος εδώ και ένα χρόνο, οπότε είχε λήξει η σύμβαση ορισμένου χρόνου με την Τράπεζα στην οποία εργαζόταν. Όταν η Αστυνομία άνοιξε το διαμέρισμα του και τον βρήκε νεκρό, δεν υπήρχε τίποτα απολύτως στο ψυγείο του. Η νεκροψία έδειξε ότι, κατά τη στιγμή του θανάτου του, το στομάχι του ήταν εντελώς άδειο. Από τα τέλη του 2008, η Ιαπωνία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, βιώνει έντονα τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης, με τους τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας και των ηλεκτρονικών να πλήττονται ιδιαίτερα. Η ιαπωνική κυβέρνηση εκτιμά ότι, μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο, τουλάχιστον 85.000 εποχικοί εργαζόμενοι έχασαν ή πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους, σημαντικό ποσοστό των οποίων θα καταλήξουν άστεγοι, καθώς ο εργοδότης ήταν εκείνος που τους παρείχε και κατάλυμα…..» (βλ. περισσότερα εδώ).
Φαντάζομαι καταλαβαίνετε γιατί αναστατώθηκα. Αν η οικονομική κρίση κτύπησε την ισχυρή οικονομία της Ιαπωνίας με τέτοια αποτελέσματα, φανταστείτε τι γίνεται και τι έχει να γίνει ακόμα εδώ που είμαστε μια χώρα, ας τη χαρακτηρίσω επιεικώς, όχι και τόσο αξιόπιστη. Έχω δυο παιδιά που τελείωσαν τις σπουδές τους (πτυχίο και μεταπτυχιακά) εδώ και αρκετούς μήνες και μάταια (μέχρι στιγμής) ψάχνουν μια αξιοπρεπή δουλειά. Πού να βρουν όμως δουλειά, όταν στον τύπο, όπου πέσει το μάτι σου διαβάζεις για απολύσεις; Ενδεικτικά τις τελευταίες μέρες διάβασα τις εξής ειδήσεις που αφορούν απολύσεις (στην Ελλάδα):

• Το 77% των μηχανικών δηλώνουν ότι γίνονται απολύσεις στον κατασκευαστικό κλάδο.
• Η Ασφαλιστική Εταιρεία ING δήλωσε: Θα απολύσω 100 άτομα.
• Προς μαζικές απολύσεις στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» (θα απολυθούν άμεσα 100 από τα 250 άτομα που εργάζονται εκεί).
• Απολύσεις σχεδιάζει 1 στις 3 επιχειρήσεις.
• 650 συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού πληροφορήθηκαν τηλεφωνικά, παραμονές Πρωτοχρονιάς, ότι χάνουν τη δουλειά τους και μένουν στο δρόμο.

Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν μπορώ να αραδιάσω θεωρίες, γιατί γίνεται αυτό. Με το φτωχό μου όμως το μυαλό αναρωτιέμαι: Μήπως υπερτιμήσαμε τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς? Μήπως ήλθε η ώρα για ένα εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα που πρέπει να εξασφαλίσει το κράτος σε κάθε πολίτη του, για να μη θρηνήσουμε νεκρούς από την πείνα (όσο και αν ακούγεται αυτό μελοδραματικό)??? Ή, καλύτερα, όπως λέει και ο @φίλος μου ο Φλούφλης, μήπως ήλθε, επιτέλους, η ώρα να εφαρμοστεί το άρθρο 22 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο το Κράτος πρέπει να μεριμνά για την εξασφάλιση σταθερής δουλειάς σε όλους τους πολίτες του, ανάλογα με τα προσόντα τους και να μη κοιτά να εξασφαλίσει κάθε φορά (ανάλογα) τα "γαλάζια" ή "πράσινα" παιδιά???
-------------------
Προσθήκη: Σήμερα (18-1-2008), μετά την ανάρτηση αυτού του ποστ, διάβασα στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" μια συνέντευξη του Robert Pollin, καθηγητή Οικονομικών και διευθυντή του Ινστιτούτου Έρευνας Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. Σύμφωνα λοιπόν με τον εν λόγω καθηγητή, τα κράτη πρέπει να βρουν τρόπο να χαλιναγωγήσουν τον καπιταλισμό με τέτοιον τρόπο, ώστε να προωθεί την πλήρη απασχόληση, τη σταθερότητα των χρηματοοικονομικών αγορών και το τέλος της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα.