Η τσάντα πάντα ερμητικά κλειστή!

Αχ ρε παιδιά τι έπαθα σήμερα η ταλαίπωρη γυναίκα! Μου κλέψαν το πορτοφόλι μέσα σ’ ένα κατάστημα στη Λευκωσία.

Τι ταραχή ήταν αυτή που ένιωσα, όταν έφτασα στο Ταμείο και πήγα να πληρώσω και το πορτοφόλι πάπαλα! Λέω, δεν μπορεί, κάπου εκεί θα είναι, στην τσάντα μέσα και δεν το βρίσκω. Δεν μπορεί να μου συμβαίνει εμένα αυτό και μάλιστα εδώ στην Κύπρο! Κι όμως σ’ εμένα συνέβη και ναι στην Κύπρο…. Όταν συνήλθα από το πρώτο σοκ, συνειδητοποίησα τι είχε γίνει. Την τσάντα την είχα στον ώμο μου και λίγο προς τα πίσω. Κάποια στιγμή μέσα στο κατάστημα, με πλησίασε μια κοπέλα (πελάτης) φορτωμένη με ρούχα που τάχα πήγαινε να τα δοκιμάσει στο δοκιμαστήριο. Περνώντας από δίπλα μου κάπως με έσπρωξε. Γύρισα και την είδα με τα πολλά ρούχα στα χέρια και σκέφτηκα «τι θέλει και πήρε τόσα ρούχα? Δεν τα κουμαντάρει και σπρώχνει τον κόσμο». Πού να ξέρω, ότι ήταν τέχνασμα αυτό, για να καμουφλάρει τα χέρια της. Τη σκηνή αυτή την είδαμε και από την κάμερα ασφαλείας του καταστήματος μετά. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που με πλησίασε μέσα στο κατάστημα. Το πρόσωπο της δεν φαινόταν καθαρά στην κάμερα, αλλά ούτε κι εγώ πρόσεξα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά να σας πω την αλήθεια. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ήταν πολύ μελαχρινή. Δεν στενοχωρήθηκα τόσο για τα χρήματα, όσο για τις πιστωτικές κάρτες (δύο είχα τρομάρα μου), για τις ταυτότητες (μια ελληνική και μια κυπριακή) και για την άδεια οδήγησης. Καταλαβαίνετε μετά τι ταλαιπωρία τράβηξα. Έτρεχα για καταγγελία στην Αστυνομία, για ακύρωση των καρτών κλπ κλπ. Και η ταλαιπωρία δεν τέλειωσε. Όταν φτάσω πίσω στην Αθήνα, θα τρέχω για νέα ταυτότητα, άδεια οδήγησης κλπ κλπ. Ουφ, μόνο που το σκέφτομαι βαριέμαι…

Από αυτή την ιστορία πήρα και μερικά διδάγματα:

Α) Να μην είμαι χαλαρή στην Κύπρο πιστεύοντας ότι η εγκληματικότητα είναι μικρή. Ενώ στην Αθήνα είμαι πάντα σε εγρήγορση, προσέχοντας το πορτοφόλι μου και την τσάντα μου σε σημείο εμμονής, εδώ ένιωθα ότι δεν κινδυνεύω και δεν φρόντισα να κλείσω καλά την τσάντα μου. Πόσο άδικο είχα τελικά. Παρεμπιπτόντως να σας πω ότι στην Κύπρο έχω παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό πολλά άσχημα. Έχει αυξηθεί η ζητιανιά, η λαθρομετανάστευση (κυρίως μέσω των κατεχομένων από την Τουρκία εδαφών) και η χρήση ναρκωτικών.

Β) Να μην κουβαλώ μαζί μου στο πορτοφόλι τις πιστωτικές μου κάρτες. Λέω να περιοριστώ σε μία μόνο και να τη χρησιμοποιώ σπανίως και ποτέ στο εξωτερικό. Έχασα λίγη ώρα μέχρι να βρω τα κατάλληλα τηλέφωνα της Ελλάδας, για να ακυρώσω τις κάρτες. Δεν ξέρω τι έγινε στο μεταξύ διάστημα. Θα το μάθω σε λίγες μέρες. Ελπίζω να μην είναι άσχημα τα νέα.

Γ) Να φροντίζω πάντα να κλείνω την τσάντα μου ερμητικά, δεν πάει να είμαι στον Παράδεισο. Και να μην αγοράζω ποτέ τσάντα χωρίς φερμουάρ.

Δ) Να μη κρατώ ποτέ μαζί και τις δύο ταυτότητες (Κυπριακή και Ελληνική), με κίνδυνο να τις χάσω και τις δύο, όπως και έγινε. Ευτυχώς που δεν είχα μαζί και το διαβατήριο.

Ε) Να υποψιάζομαι όσους με σπρώχνουν και να μην αρκούμαι στο στραβοκοίταγμα. Να ψάχνω αμέσως για το πορτοφόλι μου.

Άντε και μη χειρότερα να λέμε. Αύριο γυρνώ πίσω στην Ελλάδα. Στο σπίτι μου.