Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Μια φίλη με χρειάζεται...


Ένα βράδυ η αγαπημένη μου φίλη Ελπίδα (ας την ονομάσω έτσι) με πήρε τηλέφωνο. Ήθελε να μιλήσει με τον άντρα μου. Του παραπονέθηκε για δυσπεψία και για δυνατούς πόνους στο στομάχι. Ο άντρας μου, αφού την άκουσε προσεκτικά, τη συμβούλεψε να επισκεφθεί ένα εφημερεύον νοσοκομείο. Και έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας της «Και παρακάλεσε τους να σου βγάλουν και μια ακτινογραφία θώρακα». Αυτή ήταν η μέρα που άλλαξε τη ζωή της φίλης μου για πάντα. Και επηρέασε και τη δική μου ζωή. Η διάγνωση για τους πόνους στο στομάχι δεν ήταν ανησυχητική. Η ακτινογραφία όμως στο θώρακα αποκάλυψε μια ασθένεια που ήχησε στα αυτιά όλων μας δραματικά «καρκίνος στον πνεύμονα»…. Ευτυχώς είναι χωρίς μεταστάσεις. Και παλεύεται.
Μετά την πρώτη αναστάτωση, ταραχή, αλλά και αμηχανία που ένοιωσα, ανέκυψε το επιτακτικό ερώτημα. Πώς θα βοηθήσω τη φίλη μου? Ψάχνοντας και ρωτώντας βρήκα την ιστοσελίδα της Κυπριακής Οργάνωσης «Europa Donna Κύπρου». Είναι μια Οργάνωση που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τις γυναίκες με καρκίνο στο στήθος. Στις σελίδες της όμως βρήκα συμβουλές που βοηθούν τους συγγενείς και φίλους όλων των πασχόντων από καρκίνο. Τις διάβασα προσεκτικά. Και μπορώ να πω ότι με βοήθησαν και με βοηθούν, για να μπορέσω κι εγώ να συμπαρασταθώ στη φίλη μου. Νίκησα την πρώτη μου αμηχανία. Διόρθωσα και μερικά λάθη που έκανα στην αρχή (π.χ. όταν μου διηγόταν τις μαύρες σκέψεις της, τη διέκοπτα λέγοντας της "σκέψου θετικά", πράγμα που όπως θα διαβάσετε παρακάτω, δεν βοηθά και πολύ). Σας μεταφέρω εδώ τις, κατά τη γνώμη μου, πιο σημαντικές συμβουλές.

"Αντιμετώπισε πρώτα, πρώτα τα δικά σου συναισθήματα, αφού σίγουρα η είδηση ότι η φίλη σου έχει καρκίνο σε έχει αναστατώσει. Πριν σκεφθείς πώς θα την βοηθήσεις θα ήταν καλό να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου να αποδεχτεί αυτή την πληροφορία και να δεις τι σημαίνει αυτό για σένα. Μπορεί ακόμα να χρειαστεί ανταλλάξεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου με ένα δικό σου άνθρωπο, μία στενή σου φίλη ή ένα μέλος της οικογένειας σου. Αυτό έχει σημασία αφού σε αυτή την φάση η φίλη σου με διάγνωση καρκίνου δεν χρειάζεται να της μεταφέρεις τους δικούς σου φόβους και προβληματισμούς.

Τι μπορείτε να κάνετε:
• Πληροφόρησε την ότι μπορεί να σου τηλεφωνά ελεύθερα, ακόμη και το βράδυ, ότι θα είσαι κοντά της όποτε σε χρειάζεται.
• Κλάψε μαζί της, γέλα μαζί της, άκουσε την. Συχνά δεν χρειάζονται λόγια – τα μάτια και τα χέρια μπορούν να πουν πολλά.
• Άφησε την να σου μιλήσει για ο,τιδήποτε.
• Μην φοβάσαι ότι δεν θα ξέρεις τι θα πεις. Να είσαι ο εαυτός σου.
• Να σεβαστείς το γεγονός ότι θα υπάρξει κάποιος χρόνος που δεν θα θέλει να μιλά και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για τον εαυτό της. Να θυμάσαι ότι κάποιες φίλες με αυτή την εμπειρία χρειάζονται περισσότερο χρόνο με τον εαυτό τους.
• Να της τηλεφωνάς, αλλά να ξέρεις ότι κάποτε ακόμη και η συνομιλία μπορεί να την κουράσει.
• Πριν από κάθε επίσκεψη, τηλεφώνησε για να σιγουρευτείς ότι το θέλει και δεν θα την κουράσει. Μην την επισκέπτεσαι μαζί με άρρωστα ή θορυβώδη παιδιά ή αν είσαι εσύ άρρωστη.
• Βοήθησε την να χαλαρώσει. Στην αρχή και για πολλούς μήνες η φίλη σου μπορεί να αισθάνεται ότι ο κόσμος της περιστρέφεται μόνο γύρω από τον καρκίνο. Θα καλωσορίσει μία ευκαιρία για να ξεφύγει, πάρε την και πηγαίνετε για ένα γεύμα, μια εκδρομή ένα περίπατο, σινεμά, ή παρακολουθείστε ένα video μαζί.
• Πρόσφερε της μικρά δωράκια δεν θα πρέπει να στοιχίζουν πολλά, απλά να είναι με αγάπη.

Ποια πράγματα ΔΕΝ θα βοηθήσουν:
• Μην της μιλάτε για περιπτώσεις άλλων ασθενών με καρκίνο.
• Μην τα παρατάτε. Μην σταματήσετε να τηλεφωνάτε ή να την επισκέπτεστε. Να είστε εκεί στις εύκολες, αλλά και δύσκολες στιγμές.
• Μην την συμβουλεύετε να αλλάξει τρόπο ζωής ή να κάνει δίαιτα.
• Δεν βοηθούν κάποια σχόλια όπως «Πρέπει να υπάρχει λόγος για αυτό που συνέβη».
• Μην την παροτρύνετε λέγοντας «Να σκέφτεσαι θετικά». Αυτό ίσως να την δυσκολεύει να σας μιλήσει για το πώς πραγματικά νοιώθει.
• Μην κάνετε ακατάλληλες ερωτήσεις όπως «Ήσουν καπνίστρια;» ή «Έχετε περιστατικά καρκίνου στην οικογένεια σας;»

Η δική μου φίλη έχει μια ωραία και δεμένη οικογένεια που της συμπαραστέκεται όπως μπορεί και τη βοηθά πρακτικά (συνοδεία στο νοσοκομείο, στις ιατρικές εξετάσεις κλπ). Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν έχουν οικογένεια να τους βοηθά. Σ’ αυτή την περίπτωση μπορείς να βοηθήσεις πρακτικά, όπως πιο κάτω:

• Προσφερθείτε να τη μεταφέρετε με το αυτοκίνητο σας στα ιατρικά ραντεβού της και εάν επιθυμεί μείνετε μαζί της κατά την διάρκεια της επίσκεψής της στο γιατρό ή για τις θεραπείες της
• Εάν έχει (μικρά) παιδιά θα μπορούσατε να τα μεταφέρετε ή να τα παραλάβετε από το σχολείο ή από άλλες προσωπικές ή αθλητικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις. Φροντίστε τα παιδιά ένα απόγευμα ή μια μέρα για αυτήν ή ακόμα φιλοξενήστε τα για ένα βράδυ.
• Προσφερθείτε να την συνοδεύσετε για να αγοράσει περούκα ή πρόσθεση εάν χρειάζεται.
• Προσφέρετε την βοήθεια σας για τις δουλειές του σπιτιού και του κήπου. Για αρκετές εβδομάδες μετά την επέμβαση, δουλειές όπως το άπλωμα της μπουγάδας, σκούπισμα χαλιών και σιδέρωμα πιθανό να είναι σωματικά δύσκολες εργασίες για αυτήν.
• Συνοδεύσετε την στα ψώνια και μεταφέρετε τις σακούλες ή πάρτε τη λίστα ψωνίσματος και κάντε την για αυτήν.
• Εάν ζει μόνη ή έχει πολύ μικρή άλλη στήριξη, πιθανό να εκτιμήσει τη βοήθεια σας σε ξεδιάλυμα ιατρικών, οικιακών ή άλλων λογαριασμών.
• Ρωτήστε την τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε για αυτή και αφουγκραστείτε πιθανές ανάγκες της.
• Βοηθήστε μόλις είναι έτοιμη να μπει στην κοινωνική ζωή – μην την πιέσετε όμως".

Τέλος ας μη ξεχνάμε όλοι μας ότι σήμερα ο καρκίνος δεν είναι ο «Μπαμπούλας» που ήταν πριν μερικά χρόνια. Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών επιβιώνει και έχει καλό επίπεδο ζωής.
--------------------------------
Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται. Όχι η φίλη μου δεν ξέρει ότι έχω blog. Ούτε ασχολείται με ίντερνετ, υπολογιστές κλπ. Άρα αποκλείεται να διαβάσει την ανάρτηση μου αυτή. Δεν θα το ήθελα άλλωστε να τη φέρω σε δύσκολη θέση. Αυτό που θέλω είναι να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία και μερικές συμβουλές που με βοήθησαν κι εμένα, ειδικά το πρώτο δύσκολο διάστημα της επέμβασης, της χημειοθεραπείας κλπ .

34 σχόλια:

jf είπε...

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές δε ξέρεις πώς να ενεργήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Και είτε προκαλείς αμηχανία με τη συμπεριφορά σου είτε προτιμάς να σιωπάς.... αν και η σιωπή πολλές φορές εκλαμβάνεται ως αδιαφορία.
Βρίσκω, λοιπόν, πολύ κατατοπιστικές τις συμβουλές της συγκεκριμένης ιστοσελίδας.
Εύχομαι ό, τι καλύτερο για τη φίλη σου και κουράγιο σε σένα να την αντιμετωπίζεις.

Ευάγγελος είπε...

'Ενας συγγενής είχε διαπιστώσει όπως η φίλη σου αναπάντεχα, πριν 25 χρόνια,ότι είχε καρκίνο στον πνεύμονά. Ευτυχώς ήταν στο αρχικό στάδιο και με μια επέμβαση στο Λονδίνο το αντιμετώπισε κι από τότε ζει και βασιλεύει, μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει χαλαρώσει αρκετά ως προς το θέμα της διατροφής κι έχει πάρει και τα κιλάκια του!... Κουράγιο και καλή δύναμη για τη φίλη σου, ελπίζω και εύχομαι να εξελιχθούν όλα καλά!

Meropi είπε...

-@JamanFou μου,
όταν ήμουν φοιτήτρια, ένας φίλος μου αρρώστησε με καρκίνο. Σοκαρίστηκα τόσο πολύ που τον πρώτο καιρό, όπως λες κι εσύ, σιώπησα. Δεν είχα το κουράγιο να πάω να τον δω. Αυτή η σιωπή που έδειξα τότε, με βαραίνει ακόμα. Ορκίστηκα να μη το ξανακάνω.

-@Ευάγγελε μου,
καλό σου απόγευμα. Και καλώς μου ήρθες από τη γειτονιά μου. Ελπίζω και εύχομαι η φίλη μου να έχει την πορεία του συγγενή σου. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη σου.

stalamatia είπε...

Καλά έκανες και έγραψες αυτές τις συμβουλές Μερόπη μου.Ευχομαι η φίλη σου να μπορέσει να ξεπεράσει το δύσκολο πρόβλημα της με τη βοήθεις όλων όσων αγαπά.

Maria Tzirita είπε...

Μερόπη μου, καταπληκτική αυτή η ανάρτησή σου, ανάσα ζωής, πραγματικά. Αυτό που έχω να σου πω, πέρα από ένα ευχαριστώ για όσα μας έμαθες εδώ, είναι πως η φίλη σου είναι πολύ τυχερή που έχει μια φίλη σαν εσένα... Φιλιά πολλά!

αθεόφοβος είπε...

Πολύ σωστές οι συμβουλές αυτές αλλά πάνω από όλα κάποτε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ότι ο καρκίνος είναι και αυτός μια νόσος σαν όλες τις άλλες η οποία ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ.
Σήμερα πάνω από το 40% ΟΛΩΝ των καρκίνων θεραπεύονται ΠΛΗΡΩΣ.
Ανάλογα δε με την εντόπιση τους, υπάρχουν καρκίνοι που αν διαγνωστούν έγκαιρα το ποσοστό θεραπείας φτάνει πάνω από το 80-90%.Γι΄αυτό και είναι σημαντικό μαζί με τις σωστές αυτές συμβουλές να μην αντιμετωπίζεται από φίλους και συγγενείς ο καρκινοπαθής σαν υποψήφιος μελλοθάνατος γεγονός που το αντιλαμβάνεται αμέσως.

Μιχάλης είπε...

Άλλη μια ανθρώπινη ιστορία...

Το ευχάριστο Μερόπη είναι ότι η κατάσταση (όπως έχει αναφέρει) είναι αντιμετωπίσημη.

Ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο. Τα ξέρω από πρώτο χέριο αφού πρόσφατα πέρασε μια παρόμοια περιπέτεια η μητέρα μου.
Αφαίρεσαι τον ένα μαστό αλλά έχει και η ίδια αρκετό κουράγιο.

Η συμπαράσταση και η βοήθεια στο καθετί, όπως οι συμβουλές που καταγράφεις είναι σημαντικές.

Nikos Lioliopoulos είπε...

Τυχερη μέσα στην ατυχία της η φίλη σου που έχει μια φίλη όπως είσαι εσυ. Εύχομαι οτι καλύτερο.
Το ποστ ειναι οντως εξειρετικο και πολυ χρήσιμο. Ισως να μην πολυσυμφωνω σε μια -δυοα πο τις συμβουλες(λόγω και προσωπικής εμπειρίας) αλλά είναι πολύ κατατοπιστικό.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Εύχομαι το καλύτερο Μερόπη μου...

Ειλικρινά και απ' τα βάθη της καρδιάς μου....

Αντώνης Λιόλιος

Eva Neocleous είπε...

Πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σου, Μερόπη μου, για ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο.
Ένα χρόνο πριν, τέτοιο καιρό δοκιμαζόταν μια φίλη μου συνάδελφος, είμαστε μαζί στο ίδιο γραφείο.Δεν τα κατάφερε δυστυχώς.Όμως έφυγε με αξιοπρέπεια και έχοντας γύρω της ανθρώπους που την αγαπούσαν.Όλοι, λίγο πολύ, έχουμε δοκιμαστεί, έχουμε χάσει πολύ δικούς μας ανθρώπους κι έχουμε χαρεί με άλλους που κατάφεραν να νικήσουν την αρρώστια.Ας ελπίσουμε να προχωρήσει η Επιστήμη περισσότερο.Ήδη έχουν γίνει άλματα και πολλές είναι οι μορφές καρκίνου που αντιμετωπίζονται.
Κουράγιο και δύναμη για να μπορείς να στηρίζεις τη φίλη σου που σίγουρα θα γίνει καλά!

Phivos Nicolaides είπε...

Αξιοπρόσεκτες σκέψεις για προβληματισμό και δράση στο μέλλον...

monahikoslikos είπε...

Πόσο λίγα ξέρουμε για μια ασθένια που τόσες δεκαετίες θερίζει εκατομμύρια ψυχές.
Αυτό που θα πρεπε να διδάσκεται στα σχολεία για να είμαστε όλοι έτοιμοι σε τέτοιες περιπτώσεις το έκανες εσύ μ΄αυτή την ανάρτησή σου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ Μερόπη μου για τις πληροφορίες και περαστικά στη φίλη σου.

Meropi είπε...

-@Σταλαματιά μου
τις έγραψα τις συμβουλές αυτές γιατί με βοήθησαν εμένα και σκέφτηκα ότι μπορεί να βοηθήσουν και άλλους.

-@Μαρία μου γλυκιά,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Φιλιά και σε σένα

Meropi είπε...

-@Αθεόφοβε μου,
πολύτιμες οι πληροφορίες σου. Είναι αλήθεια ότι σήμερα ο καρκίνος πολεμιέται και, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, σε πολλές περιπτώσεις θεραπεύεται. Όταν μάθεις όμως ότι ένας δικός σου άνθρωπος πάσχει από αυτόν, η πρώτη σου σκέψη είναι απαισιόδοξη και όπως λες δεν αποκλείεται να το δείξεις κιόλας. Κακώς βέβαια.
Αυτό που μου τη δίνει εντελώς είναι να ονομάζουν τον καρκίνο επάρατη νόσο. Πόσο φόβο κρύβει μέσα της αυτή η λέξη! Και έλλειψη ενημέρωσης επίσης.

Meropi είπε...

-@Μιχάλη μου,
εύχομαι και η μητέρα σου να είναι μια χαρά. Είναι βέβαια αλήθεια ότι ο καρκίνος του μαστού σήμερα έχει μεγάλη προοπτική πλήρους θεραπείας. Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι κάπως πιο σοβαρός, αλλά σήμερα παλεύεται κι αυτός. Εξάλλου ποιος ξέρει τι θα γίνει σε μερικά χρόνια??? Πολλές ελπίδες υπάρχουν για πλήρη ίαση.

-@Νίκο μου,
μπορείς άνετα να γράψεις τις αντιρρήσεις σου για όσες συμβουλές δεν συμφωνείς. Άλλωστε καμιά συμβουλή δεν είναι πανάκεια.

Meropi είπε...

-@ Αντώνη (Λιόλιο) μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την επίσκεψη σου.

-@Εύα μου,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές. Ακόμα και αν δεν τα κατάφερε η φίλη σου, σημασία έχει, όπως λες, ότι έζησε μέσα σε αγάπη και αξιοπρέπεια.

Meropi είπε...

-@ Φοίβο μου,
κι εγώ μπήκα στον κόπο να κάνω αυτή την ανάρτηση, γιατί βρήκα αξιοπρόσεκτες αυτές τις συμβουλές. Χαιρετισμούς στην Κύπρο.

-@Μοναχικέ μου Λύκε,
Εγώ σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και τα καλά σου λόγια.
Όχι μόνο δεν διδάσκεται τίποτε στα σχολεία, αλλά και τα ΜΜΕ ονομάζουν αυτή την ασθένεια επάρατη, εντείνοντας το φόβο και την ανασφάλεια στους πολίτες.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πολύ καλά έκανες και μας τα μετέφερες όλ' αυτά!
Κι εσύ αποδεικνύεσαι μια πολύ καλή φίλη...
καλό σ/κ

bunnysuicides είπε...

καλό κουράγιο σε όλους σας

Λεμέσια είπε...

Μερόπη μου,
κοίτα λίγο εδώ ένα πολύ δυνατό κορίτσι πως δίνει τη μεγάλη μάχη ενάντια στη νόσο...

http://mariatweety.blogspot.com/

Εύχομαι καλή ανάρρωση στη φίλη σου και δύναμη σε σένα που είσαι πλάι της...

Meropi είπε...

-@Ασκάρ μου,
Καλή Κυριακή και σε σένα. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

-@Κούνελε μου,
σ' ευχαριστώ πολύ

-@Λεμέσια μου,
θα πάω να δω και το ιστολόγιο που μου προτείνεις. Ευχαριστώ πολύ

Independent είπε...

Πέρασα αντίστοιχη διαδικασία με φίλη πριν μερικούς μήνες. Μπορώ να σε νιώσω. Ήμουν ο πρώτος που είχα την πληροφορία: "έχω καρκίνο". Άν και δουλεύω στο χώρο της ψυχικής υγείας, δεν ήταν εύκολο.
Ουτε και για κείνη ήταν, μια και εργάζεται στον ίδιο χώρο...
Ζήτησε υποστήριξη από εξειδικευμένους στον καρκίνο, συναδέλφους της ψυχικής υγείας.

Σήμερα είναι καλά. Πολύ δυνατή. Δεν ξέρω άν στη θέση της θα μουν τόσο δυνατός. Λέει άνετα "ανήκω στην ομάδα των καρκινοπαθών". Πριν μήνες δεν μπορούσε ούτε να το συζητήσει. Η ζωή της έχει ποιότητα. Ασχολείται μόνο με αυτούς που έχουν νόημα γι αυτήν.

Καλημέρα Μερόπη μου. Με συγκίνησες πολυ

Justine's Blog είπε...

Πόσο κοντά τα πέρασα και πόσες λίγες συμβουλές υπάρχουν γι αυτή την ταρυματική νόσο!
Μόνο αγάπη και κουράγιο χρειάζονται, αυτά τα αρχέτυπα και βασικά της ζωής.
Καλή Μ. Εβδομάδα και Καλό σας Πάσχα αγαπημένη

Λουλούδι είπε...

Mεροπη μου,μπραβο σε σενα για τις χρησιμες συμβουλες που μοιραζεσαι μαζι μας και περαστικα στην αγαπημενη φιλη σου.Νασαι καλα,Καλο Πασχα.

Meropi είπε...

-@Independent μου,
κι εγώ να σου πω την αλήθεια όταν έμαθα ότι η φίλη μου έχει καρκίνο, έμεινα να στέκομαι αμήχανη και συγχυσμένη. Δεν ήξερα τι να πω, πώς να φερθώ. Ευτυχώς γρήγορα συνήλθα.
Καλό Πάσχα σου εύχομαι.

-@Ιουστίνη μου,
ξέρω ότι πέρασες κι εσύ μια ανάλογη εμπειρία. Νομίζω ότι έχεις ανεβάσει και σχετική ανάρτηση, μετά το θάνατο της φίλης σου.
Καλό Πάσχα σου εύχομαι κι εσένα καλή μου.

-@Λουλούδι μου,
ευχαριστώ για τις ευχές σου. Και σε σένα εύχομαι Καλό Πάσχα.

leondokardos είπε...

Δυστυχώς έχω πολύ μεγάλη εμπειρία απο πρόμοιες καταστάσεις. Υπάρχουν ΄ατομα που καταλαβαίνουν τι έχουν και άλλα που πιθανόν προσποιούνται οτι δε το ξέρουν, προκειμένου να το παλέψουν μόνοι τους δίχως να στεναχωρίσουν συγκενείς. Ο,τι και να πεί κανείς, η κατάσταση είναι πάντα οδυνηρή.

marianaonice είπε...

Μερόπη μου,
ξέρω πόσο σε πονά το θέμα αυτό, και για τη φίλη αυτή, που εγώ δεν την έχω γνωρίσει προσωπικά, όμως γνωρίζω την οικογένειά της, μέσα μου πονώ κι εγώ!
Πάντα θετικά και στωϊκά αντιμετωπίζεις και τις πιο δύσκολες καταστάσεις! Δεν με εκπλήσεις! Και σε συγχαίρω!
Εύχομαι ολόψυχα περαστικά στη φίλη σου!

Meropi είπε...

-@Λεοντόκαρδε μου,
πραγματικά ο κάθε άρρωστος έχει το δικό του τρόπο αντιμετώπισης. Πριν δύο χρόνια χάσαμε ένα φίλο μας γιατρό, ο οποίος είπε στον άντρα μου ότι δεν θέλει να ξέρει την πορεία της νόσου.

-@Μαριάνα μου
σ' ευχαριστώ για την ευχή σου. Τι έγινε γύρισες από την επιμόρφωση? Θα σε πάρω τηλέφωνο.

phlou...flis είπε...

Τελικά αυτό που θέλουν οι πονεμένοι άνθρωποι είναι λίγες κουβέντες από δικούς τους ανθρώπους. Και είναι πολλοί, γύρω μας
Με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφθώ την ιστοσελίδα.
Καλό Πάσχα, Καλήν Λαμπρή

patsiouri είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με Αθεόφοβο, Independent και-κυρίως- Λεοντόκαρδο.

Εχω χάσει την κολλητή μου από (καλπάζοντα) καρκίνο στο κεφάλι.
Είμασταν πολύ μικρές, στα 23.
Γι'αυτό και έγιναν όλα τόσο γρήγορα.
Πλέον, υπάρχουν στο περιβάλλον μου αρκετοί άνθρωποι με καρκίνο που σε καμία περίπτωση δεν είναι "επάρατη νόσος".
Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ήδη στο τέλος της πενταετίας "κινδύνου".
Ένας άλλος, δεν ξέρει καν ότι έχει καρκίνο.
Μη με ρωτήσετε πώς και τι.
Του έχουν πει πως έχει κάτι άλλο και απλώς κάνει κάπια εμβόλια στον Αγιο Σάββα.
Η κακομοίρα η γυναίκα του έχει βγάλει κάλους στα πόδια πλαστογραφώντας τα πιστοποιητικά που του παρουσιάζει.
Ο άνθρωπος αυτός έχει ιστορικό κατάθλιψης, γι'αυτό δεν του είπαν κάτι.

ΥΓ: Το ΧΙΟΥΜΟΡ σε τέτοιες καταστάσεις ΣΩΖΕΙ!
Οταν περίμενα τη δική μου βιοψία, έβγαινα κάθε βράδυ με τους καρκινοπαθείς φίλους που προανέφερα.
Ομολογώ πως τέτοιο γέλο δεν είχα ξαναριξει στη ζωή μου αν καιμ τότε δε γνώριζα πως το αποτέλεσμα θα ήταν καλό!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Μπήκα στο "μαγαζί" σου ελπίζωντας να διαβάσω κάτι θετικό αλλά ατύχησα :(

Πριν από λίγες ημέρες διαγνώθηκε ένας θείος μου με καρκίνο. Θα τυπώσω το site που παραθέτεις και θα το δώσω στον πατέρα μου να το διαβάσει.

Σε κάθε περίπτωση, περαστικά στη φίλη σου.

Roadartist είπε...

Μερόπη μου καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση να έχεις εσύ και η οικογένεια σου.. Πολλά φιλάκια!!

Meropi είπε...

-@Φλούφλη μου,
είναι ενδιαφέρουσα η ιστοσελίδα, να την επισκεφθείς.
Εύχομαι Καλό Πάσχα και σε σένα και στην οικογένεια σου.

-@Πατσιούρι μου,
πράγματι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας με καρκίνο που τον αντιμετωπίζουν και προχωρούν.
Σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

-@Γιάννη μου,
λυπάμαι που δεν βρήκες χαρούμενο ποστ. Θα προσπαθήσω να είναι χαρούμενο το επόμενο.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σου εύχομαι.

-@Roadartist μου,
εύχομαι και σε σένα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, να περάσεις καλά.

NdN είπε...

Σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε. Κάποιες φορές μας λέει κάποιος το πόνο του και εμείς στεκόμαστε πιο αμήχανα από αυτόν. Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε ο εαυτός μας όπως λένε και οι "συμβουλές" που ανέβασες.

Ευχομαι να εξελιχθούν όλα καλά για την φίλη σου.