Μια φίλη με χρειάζεται...

Ένα βράδυ η αγαπημένη μου φίλη Ελπίδα (ας την ονομάσω έτσι) με πήρε τηλέφωνο. Ήθελε να μιλήσει με τον άντρα μου. Του παραπονέθηκε για δυσπεψία και για δυνατούς πόνους στο στομάχι. Ο άντρας μου, αφού την άκουσε προσεκτικά, τη συμβούλεψε να επισκεφθεί ένα εφημερεύον νοσοκομείο. Και έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας της «Και παρακάλεσε τους να σου βγάλουν και μια ακτινογραφία θώρακα». Αυτή ήταν η μέρα που άλλαξε τη ζωή της φίλης μου για πάντα. Και επηρέασε και τη δική μου ζωή. Η διάγνωση για τους πόνους στο στομάχι δεν ήταν ανησυχητική. Η ακτινογραφία όμως στο θώρακα αποκάλυψε μια ασθένεια που ήχησε στα αυτιά όλων μας δραματικά «καρκίνος στον πνεύμονα»…. Ευτυχώς είναι χωρίς μεταστάσεις. Και παλεύεται.
Μετά την πρώτη αναστάτωση, ταραχή, αλλά και αμηχανία που ένοιωσα, ανέκυψε το επιτακτικό ερώτημα. Πώς θα βοηθήσω τη φίλη μου? Ψάχνοντας και ρωτώντας βρήκα την ιστοσελίδα της Κυπριακής Οργάνωσης «Europa Donna Κύπρου». Είναι μια Οργάνωση που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τις γυναίκες με καρκίνο στο στήθος. Στις σελίδες της όμως βρήκα συμβουλές που βοηθούν τους συγγενείς και φίλους όλων των πασχόντων από καρκίνο. Τις διάβασα προσεκτικά. Και μπορώ να πω ότι με βοήθησαν και με βοηθούν, για να μπορέσω κι εγώ να συμπαρασταθώ στη φίλη μου. Νίκησα την πρώτη μου αμηχανία. Διόρθωσα και μερικά λάθη που έκανα στην αρχή (π.χ. όταν μου διηγόταν τις μαύρες σκέψεις της, τη διέκοπτα λέγοντας της "σκέψου θετικά", πράγμα που όπως θα διαβάσετε παρακάτω, δεν βοηθά και πολύ). Σας μεταφέρω εδώ τις, κατά τη γνώμη μου, πιο σημαντικές συμβουλές.

"Αντιμετώπισε πρώτα, πρώτα τα δικά σου συναισθήματα, αφού σίγουρα η είδηση ότι η φίλη σου έχει καρκίνο σε έχει αναστατώσει. Πριν σκεφθείς πώς θα την βοηθήσεις θα ήταν καλό να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου να αποδεχτεί αυτή την πληροφορία και να δεις τι σημαίνει αυτό για σένα. Μπορεί ακόμα να χρειαστεί ανταλλάξεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου με ένα δικό σου άνθρωπο, μία στενή σου φίλη ή ένα μέλος της οικογένειας σου. Αυτό έχει σημασία αφού σε αυτή την φάση η φίλη σου με διάγνωση καρκίνου δεν χρειάζεται να της μεταφέρεις τους δικούς σου φόβους και προβληματισμούς.

Τι μπορείτε να κάνετε:
• Πληροφόρησε την ότι μπορεί να σου τηλεφωνά ελεύθερα, ακόμη και το βράδυ, ότι θα είσαι κοντά της όποτε σε χρειάζεται.
• Κλάψε μαζί της, γέλα μαζί της, άκουσε την. Συχνά δεν χρειάζονται λόγια – τα μάτια και τα χέρια μπορούν να πουν πολλά.
• Άφησε την να σου μιλήσει για ο,τιδήποτε.
• Μην φοβάσαι ότι δεν θα ξέρεις τι θα πεις. Να είσαι ο εαυτός σου.
• Να σεβαστείς το γεγονός ότι θα υπάρξει κάποιος χρόνος που δεν θα θέλει να μιλά και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για τον εαυτό της. Να θυμάσαι ότι κάποιες φίλες με αυτή την εμπειρία χρειάζονται περισσότερο χρόνο με τον εαυτό τους.
• Να της τηλεφωνάς, αλλά να ξέρεις ότι κάποτε ακόμη και η συνομιλία μπορεί να την κουράσει.
• Πριν από κάθε επίσκεψη, τηλεφώνησε για να σιγουρευτείς ότι το θέλει και δεν θα την κουράσει. Μην την επισκέπτεσαι μαζί με άρρωστα ή θορυβώδη παιδιά ή αν είσαι εσύ άρρωστη.
• Βοήθησε την να χαλαρώσει. Στην αρχή και για πολλούς μήνες η φίλη σου μπορεί να αισθάνεται ότι ο κόσμος της περιστρέφεται μόνο γύρω από τον καρκίνο. Θα καλωσορίσει μία ευκαιρία για να ξεφύγει, πάρε την και πηγαίνετε για ένα γεύμα, μια εκδρομή ένα περίπατο, σινεμά, ή παρακολουθείστε ένα video μαζί.
• Πρόσφερε της μικρά δωράκια δεν θα πρέπει να στοιχίζουν πολλά, απλά να είναι με αγάπη.

Ποια πράγματα ΔΕΝ θα βοηθήσουν:
• Μην της μιλάτε για περιπτώσεις άλλων ασθενών με καρκίνο.
• Μην τα παρατάτε. Μην σταματήσετε να τηλεφωνάτε ή να την επισκέπτεστε. Να είστε εκεί στις εύκολες, αλλά και δύσκολες στιγμές.
• Μην την συμβουλεύετε να αλλάξει τρόπο ζωής ή να κάνει δίαιτα.
• Δεν βοηθούν κάποια σχόλια όπως «Πρέπει να υπάρχει λόγος για αυτό που συνέβη».
• Μην την παροτρύνετε λέγοντας «Να σκέφτεσαι θετικά». Αυτό ίσως να την δυσκολεύει να σας μιλήσει για το πώς πραγματικά νοιώθει.
• Μην κάνετε ακατάλληλες ερωτήσεις όπως «Ήσουν καπνίστρια;» ή «Έχετε περιστατικά καρκίνου στην οικογένεια σας;»

Η δική μου φίλη έχει μια ωραία και δεμένη οικογένεια που της συμπαραστέκεται όπως μπορεί και τη βοηθά πρακτικά (συνοδεία στο νοσοκομείο, στις ιατρικές εξετάσεις κλπ). Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν έχουν οικογένεια να τους βοηθά. Σ’ αυτή την περίπτωση μπορείς να βοηθήσεις πρακτικά, όπως πιο κάτω:

• Προσφερθείτε να τη μεταφέρετε με το αυτοκίνητο σας στα ιατρικά ραντεβού της και εάν επιθυμεί μείνετε μαζί της κατά την διάρκεια της επίσκεψής της στο γιατρό ή για τις θεραπείες της
• Εάν έχει (μικρά) παιδιά θα μπορούσατε να τα μεταφέρετε ή να τα παραλάβετε από το σχολείο ή από άλλες προσωπικές ή αθλητικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις. Φροντίστε τα παιδιά ένα απόγευμα ή μια μέρα για αυτήν ή ακόμα φιλοξενήστε τα για ένα βράδυ.
• Προσφερθείτε να την συνοδεύσετε για να αγοράσει περούκα ή πρόσθεση εάν χρειάζεται.
• Προσφέρετε την βοήθεια σας για τις δουλειές του σπιτιού και του κήπου. Για αρκετές εβδομάδες μετά την επέμβαση, δουλειές όπως το άπλωμα της μπουγάδας, σκούπισμα χαλιών και σιδέρωμα πιθανό να είναι σωματικά δύσκολες εργασίες για αυτήν.
• Συνοδεύσετε την στα ψώνια και μεταφέρετε τις σακούλες ή πάρτε τη λίστα ψωνίσματος και κάντε την για αυτήν.
• Εάν ζει μόνη ή έχει πολύ μικρή άλλη στήριξη, πιθανό να εκτιμήσει τη βοήθεια σας σε ξεδιάλυμα ιατρικών, οικιακών ή άλλων λογαριασμών.
• Ρωτήστε την τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε για αυτή και αφουγκραστείτε πιθανές ανάγκες της.
• Βοηθήστε μόλις είναι έτοιμη να μπει στην κοινωνική ζωή – μην την πιέσετε όμως".

Τέλος ας μη ξεχνάμε όλοι μας ότι σήμερα ο καρκίνος δεν είναι ο «Μπαμπούλας» που ήταν πριν μερικά χρόνια. Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών επιβιώνει και έχει καλό επίπεδο ζωής.
--------------------------------
Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται. Όχι η φίλη μου δεν ξέρει ότι έχω blog. Ούτε ασχολείται με ίντερνετ, υπολογιστές κλπ. Άρα αποκλείεται να διαβάσει την ανάρτηση μου αυτή. Δεν θα το ήθελα άλλωστε να τη φέρω σε δύσκολη θέση. Αυτό που θέλω είναι να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία και μερικές συμβουλές που με βοήθησαν κι εμένα, ειδικά το πρώτο δύσκολο διάστημα της επέμβασης, της χημειοθεραπείας κλπ .