Ιστορία πρώτη: Η γιαγιά μου, όπως σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της εποχής της, είχε βάλει ένα μικρό χρηματικό ποσό στην άκρη για τα «γεράματα», όπως έλεγε και ξανάλεγε. Μόνο που τα «γεράματα» αργούσαν να ρθουν. Είχε φτάσει 87 χρονών η γιαγιά και ακόμα φύλαγε τα χρήματα των γεραμάτων ως κόρη οφθαλμού. Δεν τα ακουμπούσε, παρόλο που είχε προ πολλού αρχίσει να τα χρειάζεται, για λόγους υγείας. Μέχρι που έπεσε και έσπασε τη λεκάνη της. Καταλαβαίνετε τώρα έξοδα. Νοσοκομείο, χειρουργείο και πάλι χειρουργείο, αποκλειστικές νοσοκόμες κλπ κλπ. Η γιαγιά όμως εκεί. Αταλάντευτη. Τα λεφτά, έλεγε, που έχω στην Τράπεζα, δεν θα τα ακουμπήσει κανείς. Είναι για τα «γεράματα». Τώρα, ποια άλλα γεράματα περίμενε η γιαγιά, παρέμενε μυστήριο. Βέβαια η μαμά μου, το όνομα της οποίας υπήρχε στον κοινό λογαριασμό, έχοντας την κοινή λογική, κατάλαβε ότι είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να φανούν χρήσιμα στη γιαγιά τα χρήματα των «γεραμάτων». Από κει πλήρωνε γιατρούς, αποκλειστικές νοσοκόμες, αγόρασε αναπηρική καρέκλα που ήταν απαραίτητη κλπ κλπ. Αυτά τα χρήματα χρησίμευσαν τελικά για να γίνουν οι τελευταίες μέρες της γιαγιάς υποφερτές, χωρίς όμως αυτή να έχει καταλάβει ότι όλα αυτά που την ανακούφιζαν προέρχονταν από τα χρήματα που είχε για τα γεράματα. Η γιαγιούλα μου περίμενε να ρθουν κι άλλα «γεράματα», για να ακουμπήσει τα λεφτά.
Ιστορία δεύτερη: Η κυρία Διευθύντρια μιας από τις μεγάλες Τράπεζες της Ελλάδας, πάντα καυχιόταν για τα ακίνητα (αγροτεμάχια) που της άφησε ο πατέρας της σ’ ένα από τα τουριστικά νησιά του Αιγαίου, όπου ήταν και ο τόπος καταγωγής της. Παρόλο που, κατά καιρούς, είχε οικονομικές δυσκολίες (σπουδές παιδιών κλπ) δεν αποφάσιζε να πουλήσει κανένα απ’ αυτά. Μέχρι που αρρώστησε ο άντρας της με σοβαρή καρδιοπάθεια και χρειαζόταν να πάει στο εξωτερικό για χειρουργική επέμβαση. Όλοι περίμεναν ότι επιτέλους θα πουλούσε ένα από τα αγροτεμάχια της Πάρου. Αμ, δε. Προτίμησε να «βάλει χέρι» στο Ταμείο της Τράπεζας. 200.000 ευρώ ήταν η λεία της υπεξαίρεσης. Αποτέλεσμα? Μόλις γύρισε από το εξωτερικό, όπου είχε συνοδεύσει τον άντρα της για την εγχείρηση, βρέθηκε πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Κάθειρξη 7 ετών ήταν η ποινή της. Τότε και μόνο τότε, αποφάσισε να πουλήσει μερικά ακίνητα στο νησί της, για να αποζημιώσει την Τράπεζα, ώστε να μπορέσει να μειωθεί η ποινή της στο Πενταμελές Εφετείο και να βγεί έξω. Άδοξο το τέλος των αγροτεμαχίων της Πάρου. Πόσο καλύτερα θα ήταν για την κα Διευθύντρια και την οικογένεια της, αν αποφάσιζε να πουλήσει έγκαιρα μερικά απ’ αυτά!
Η υποκρισία: Η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Το δημόσιο χρέος της έφτασε στο ιλιγγιώδες ποσό των 317 δις ευρώ. Δεν είναι μυστικό πια (όλοι το έχουμε εμπεδώσει) ότι ζούμε κυρίως με δανεικά. Ότι με τα δανεικά και τους τόκους χρεώσαμε μελλοντικές γενεές γενεών. Και μόλις βγήκε κάποιος (από την Τρόικα) και είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή για να μειώσουμε το χρέος και να ελαφρύνουμε και τις μέλλουσες γενιές από τους δυσβάστακτους τόκους, πρέπει να αντλήσουμε ένα ποσό από την πώληση και αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου (πολλά από τα οποία αφήσαμε να καταπατηθούν), τσιρίζουν οι πάντες. Ακόμα και η Κυβέρνηση που το είχε συμφωνήσει (κατά πως φαίνεται), ακόμα και η αξιωματική αντιπολίτευση που το είχε προτείνει παλαιότερα και τώρα κάνει πως δεν θυμάται. Καλά, η Αριστερά, βρισκόμενη στον κόσμο της, τσιρίζει γενικώς, χωρίς να προτείνει (σοβαρές) εναλλακτικές λύσεις.
Εντάξει, μη φωνάζετε καλέ, δεν είπαμε να πουλήσουμε και Μνημεία, ούτε την Ακρόπολη (όπως με ρώτησε, έντρομη, μια παιδική μου φίλη που με πήρε τηλέφωνο από την Αυστραλία)!
22 σχόλια:
Ναι αλλά το Σούνιο;;;;
:)))))
Μακάρι να ήταν έτσι απλά...
Μέχρι τώρα μας έλεγαν ότι αρκούσε να εφαρμόσουμε το μνημόνιο και το 13-14 θα βγούμε στις αγορές, η αινίδια απαίτηση για ξεπούλημα κρατικής περιουσίας τουλάχιστον 50 δις ευρώ ένα πράγμα μόνο σημαίνει: Κατάλαβαν πως η πολιτική του μνημονίου ήταν λάθος και δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση...
Αλλάζουν λοιπόν πολιτική αλλά μας το κρύβουν για να μην τους πάρουμε με τις πέτρες.
-@marco μου,
κανείς δεν μίλησε για το Σούνιο. Ακόμα και αυτός της Τρόικα, εξαίρεσε ρητά και κατηγορηματικά τα Μνημεία. Μίλησε μόνο για "εισηγμένες και μη εισηγμένες επιχειρήσεις, τα μερίδια του Δημοσίου σε αυτές τις επιχειρήσεις και εμπορικά ακίνητα".
Είτε θα αξιοποίησουμε, είτε θα νοικιάσουμε, είτε και θα πουλήσουμε καποια, το θεμα είναι ότι κάτι πρεπει να γίνει.
Ρημάζει στην κυριολεξία ενα μεγαλο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας κι εμείς χαιρόμαστε να το έχουμε ρημαγμένο κάνοντας πως δεν τρεχει τίποτα, πως όλα είναι μια χαρα.
Aπανταω κι εγω στην κόρη μου που με ρωταει κι επειδή είναι πολύ μικρή της φαίνεται απλό πχ να πουλήσουμε ένα νησί, της εξηγώ γιατί αυτό δεν μπορεί, δεν πρεπει να γίνει. Από την αλλη όμως τι να της πω για τα ρημάδια που βλεπει γύρω της (είδε το καλοκαίρι ενα καμπινγκ που ανηκει στο δημοσιο, σε πληρη εγκαταλειψη, υποτιθεται λειτουργούσε, δεν δουλευε τιποτα, ακομα και τις λαμπες ειχαν κλεψει) και όταν ρωταει αυτα γιατί δεν τα φτιαχνουν, να δουλευει κανονικά, εκεί δεν εχω τι να της πω.
-@Λύκε μου,
Όταν χρωστάς 317 δις και καταβάλλεις ψηλούς τόκους, είναι αστείο να έχεις περιουσιακά στοιχεία και να μιλάς για "ξεπούλημα". Πουλάς μερικά περιουσιακά στοιχεία, για να αγοράσεις μέρος του χρέους και να γλυτώσεις και αντίστοιχους τόκους.
-@Αναστασία μου,
κι εγώ δεν μιλώ για Μνημεία και νησιά. Μιλώ για εμπορικά ακίνητα που ρημάζουν και εμείς πεισματικά λέμε "δεν ξεπουλάμε".
Κι αν αύριο διαπιστώσουν πως είναι αδιέξοδη κι αυτή η πολιτική τι θα γίνει Μερόπη μου, τι θα μας ζητήσουν να πάμε σκλάβοι και να δουλεύουμε για ένα πιάτο φαί στις αυλές των δανειστών μας?
'Αξιοποιώ' Μερόπη μου δεν σημαίνει νοικιάζω για ..99 χρόνια, με δικαίωμα μάλιστα παράτασης. Σημαίνει το παίρνω το ρημάδι και το κάνω κερδοφόρο και βγάζω ΕΓΩ τα κέρδη του για 99 χρόνια και για πάντα. Αυτό είναι πολιτική μαγκιά και εξυγίανση. Το άλλο το ήξερα κι εγώ. Το ενεχυροδανειστήριο δεν έσωσε κανέναν. Κανείς δεν πήρε πίσω το καλούδι του, που συνήθως το ακούμπησε μισοτιμής.
(αλλα δόξα τω Θεώ, τώρα θα ψηφίσουμε νόμο να απαγορεύεται οποιαδήποτε πώληση !):)))
Το να πουληθεί ένα πχ νησί ή οικόπεδο σε έναν εγγλέζο δεν θα πάψει να είναι ελληνικό νησί/οικόπεδο. Θα συνεχίσει να είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας και ο ιδιοκτήτης του θα πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο. Αν και αυτό ενοχλεί υπάρχει και το leasing, ενοικίαση για 20, 50, 100 χρόνια.
Ax βρε Λύκε μου,
δεν τους μπορώ τους μελοδραματισμούς περί σκλάβων κλπ. Όταν τα παίρναμε τα δάνεια, δεν έπρεπε να σκεφτούμε ότι κάποτε θα κληθούμε να τα ξεπληρώσουμε??? Ας αφήσουμε τους μελοδραματισμούς και ας κάνουμε ό,τι είναι καλύτερο για να μειώσουμε το χρέος.
Αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις είναι ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη κι όσο κι αν μας ξεζουμίσουν τη χρεωκοπία δύσκολα θα την αποφύγουμε εκτός κι αν πραγματικά γίνουμε εσαεί σκλάβοι στους δανειστές μας κι αυτό δεν είναι καθόλου μελοδραματισμός...
-@Θαναση μου,
το Κράτος αποδείχτηκε ότι δεν είναι καλός έμπορος. Όσες φορές πήγε να κάνει τον έμπορο, το μόνο που κατάφερε ήταν να γεμίσει τις επιχειρήσεις με προσωπικό που δεν χρειαζόταν (για ρουσφετολογικούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς), με αποτέλεσμα τα χρέη να αυξάνουν, αντί να μειώνονται (βλ. π.χ. την "Ολυμπιακή", τα ξενοδοχεία "ΞΕΝΙΑ" κλπ κλπ.).
---------
-@Bananistano μου,
δυστυχώς αυτά που εισηγείσαι είναι ταμπού για τους Έλληνες. Προτιμούν να χρωστάμε σ' όλο τον κόσμο, να χρεώσουμε και την 20η γενιά, μετά από μας, παρά να κάνουμε το αυτονόητο.
Όπως βλέπεις αυτό που με τα ουσιαστικά σου παραδείγματα όλοι θεωρούν λογικό σαν λύση του χρέους, όταν προκειται για το δημόσιο πολλοί προτιμούν να καταφύγουν σε νέο δανεισμό απλά μεταθέτοντας έτσι το χρέος στις επόμενες γεννεές!
Μόνο το ξεπούλημα στους ξένους μας ενοχλεί; Το ότι νησιά ολόκληρα ανήκουν σε μοναστήρια, με ύποπτης γνησιότητας χρυσόβουλα είναι αποδεκτό; Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι ο Αη Στράτης ανηκεί εξολοκλήρου στην μονή Μεγίστης Λαύρας και Διονύσιου και Καρακάλλου του Αγίου Ορους; Έχουμε πλήθος εγχώριων σφετεριστών της Δημόσιας περιουσίας, τα μάτια μας ξέρουμε να τα βγάζουμε μόνοι μας ανέκαθεν.
Νομίζω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή την ιστορία. Ο στόχος ίσως να μην είναι τα ακίνητα αλλά κάτι άλλο και τα ακίνητα να χρησιμοποιήθηκαν ως παραπέτασμα καπνού. Κάτι μου λέει ότι από πίσω κρύβονται συμφέροντα που αφορούν στη ΔΕΗ και ειδικότερα στο δίκτυο των υποδομών της. Στις γραμμές μεταφοράς για να το εξειδικεύσω. Νομίζω ότι εκεί στοχεύουν και θα το δούμε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον. Είναι μεγάλο φιλέτο η μεταφορά ενέργειας...
Εδώ έχουμε να κάνουμε με περίεργες λέξεις: πουλώ ή αξιοποιώ; Και αν πουλώ πώς πουλώ; Τι πουλώ; Με τι στό΄χο πουλώ; Ή μήπως ξεπουλώ;
-@Αθεόφοβε μου,
στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι ταμπού. Ένα απ' αυτά είναι και η πώληση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, ακόμα και αν υπάρχει αδήριτη ανάγκη. Ακόμα και η πώληση της ζημιογόνας "Ολυμπιακής" που είχε συμβάλει στην αύξηση του δημόσιου χρέους θεωρείτο, από πολλούς, ταμπού και αντιμετωπιζόταν με μελοδραματικές κορώνες.
-@Φλύαρε μου,
ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι ο Άη Στράτης ανήκει σε Μονή.
Υ.Γ. Καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου.
-@Τελευταίε μου,
όταν πωλήθηκαν οι μετοχές του ΟΤΕ (ένα 20% απέμεινε στο Δημόσιο), ακούστηκαν πολλές μελοδραματικές κορώνες. Σε τελική ανάλυση όμως δεν θεωρώ ότι βλάφτηκε το Δημόσιο, ούτε οι καταναλωτές. Για τη ΔΕΗ δεν ξέρω, να πω την αλήθεια.
-@Δείμο μου,
υπάρχουν μερικά ακίνητα που, νομίζω, μπορούν να πωληθούν, χωρίς να χρειάζεται να ξεπουληθούν. Νομίζω ότι παίζουμε με τις λέξεις, λόγω λαϊκισμού.
Οταν κάποτε η αντιπολίτευση πρότεινε ακριβώς το ίδιο η σημερινή κυβέρνηση ειχε τσιτώσει τα πόδια και μίλαγε για προδότες και εφιάλτες.
Εχω όμως μια απορία. Οι οικονομολόγοι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος είναι ανάξιοι να προτείνουν μεθόδους η απλά δεν τους λαμβάνουν υπόψιν οι εκάστοτε πρόεδροι; Αυτοί που έχουν τα γένια έχουν τα χτένια άραγε; η καλούμαστε εμείς οι απλοί πολίτες να τα βρούμε;; Επίσης ας μην ξεχνάμε τα υπερκείμενα της υποκειμένης, ως απάντηση στον πρωθυπουργό,ψιλά γράμματα βέβαια για τον περισσότερο κόσμο.
φιλιά Μερόπη μου
Καλησπέρα κ.Μερόπη!!!
Εμ....και τί τελικά σκεφτόμαστε να πουλήσουμε ως κράτος,οεο?!?
Καλό υπόλοιπο ΣΚ!!!
:))
-@Βασιλική μου,
αυτό ακριβώς έγινε. Όταν το πρότεινε η αντιπολίτευση, κραύγαζε η Κυβέρνηση. Τώρα, βέβαια, κραυγάζουν και οι δυο.
-@Ειρήνη μου,
δεν ξέρω τι σκεφτόμαστε να πουλήσουμε ως κράτος, αλλά αν ψάξουμε, κάτι θα βρούμε να πουλήσουμε. Π.χ. αυτά που δόθηκαν με ελαφρά καρδιά στη Μονή Βατοπεδίου.
Η υποκρισία και η "εθνική ευαισθησία" δεν έχουν τέλος στην ρεζιλεμένη από το ιλιγγιώδες χρέος χώρα μας. 'Οταν δανειζόμαστε για να κάνουμε λαϊκισμό και να εξαγοράζουμε ψήφους δεν ντρεπόμαστε ούτε είχαμε περιφάνεια. Τώρα, ξαφνικά, την αποκτήσαμε και βρίζουμε και τους ανθρώπους που μας έκαναν μια υπόδειξη. Σε επόμενη φάση θα μας εγκαταλείψουν στην τύχη μας, που εμείς διαλέξαμε! Μήπως μόνοι μας φτιάχνουμε τη μοίρα μας;
Δημοσίευση σχολίου