Ξενοφοβία...

Έχουμε γίνει ξενοφοβικοί. Θα σας διηγηθώ μια ιστορία και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Στο νοσοκομείο, όπου εργάζεται ο άντρας μου, γνώρισε ένα νέο παιδί, το Μανώλη. Είναι Ινδός στην καταγωγή, αλλά βρίσκεται στην Ελλάδα από 16 χρονών (σήμερα είναι περίπου 35). Ήρθε ως υπότροφος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο, αλλά αυτό δεν τον ικανοποιούσε πλήρως. Συνέχισε τις σπουδές του σε Τ.Ε.Ι. και έγινε χειριστής ιατρικών μηχανημάτων. Είναι πολύ καλός στη δουλειά του και όλο το ιατρικό προσωπικό τον συμπαθεί. Μιλά, βέβαια, άπταιστα ελληνικά και έχει πάρει και την ελληνική υπηκοότητα. Εδώ και τρία χρόνια περίπου παντρεύτηκε μια συμπατριώτισσα του που εργάζεται στην Ινδική Πρεσβεία και κάνανε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, δύο περίπου χρονών σήμερα. Το περασμένο Σάββατο λοιπόν ήταν καλεσμένοι μας. Πήγαμε σε μια ωραία ταβέρνα. Φέρανε και το κοριτσάκι τους, γιατί δεν είχαν πού να το αφήσουν. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένα ζευγάρι (γύρω στα 65), το οποίο από την αρχή μας στραβοκοίταζε. Δεν κατάλαβα το λόγο, αλλά είπα ίσως είναι η ιδέα μου. Το μικρό κοριτσάκι στην παρέα μας ήταν ιδιαίτερα χαρούμενο, όπως και εμείς άλλωστε και πού και πού έβγαζε χαρούμενες φωνούλες (όχι τσιρίδες). Κάποια στιγμή ακούω το διπλανό ζευγάρι να δυσανασχετεί και να λέει κάτι περίπου σαν «δεν ντρέπονται και κάνουν τόση φασαρία» ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Και πάλι δεν κατάλαβα ότι το λέγανε για μας, γιατί πράγματι στην ταβέρνα επικρατούσε λίγη φασαρία. Μερικοί μάλιστα καπνίζανε απτόητοι (ευτυχώς όχι πολλοί), αλλά αυτό δεν φάνηκε να τους ενοχλεί. Κάποια στιγμή ο Μανώλης πήρε το κοριτσάκι και βγήκε έξω, ο δε άντρας του διπλανού ζευγαριού τον ακολούθησε. Σε λίγο γύρισαν όλοι πίσω και ο Μανώλης μας παρακάλεσε να φύγουμε, γιατί το παιδί είχε νυστάξει, όπως ισχυρίστηκε. 
Πράγματι πληρώσαμε και φύγαμε. Στο γυρισμό ο Μανώλης μας είπε τον πόνο του. Το ζευγάρι δίπλα δυσανασχετούσε για μας και ειδικότερα για την οικογένεια του Μανώλη, στον οποίο κάνανε πού και πού γκριμάτσες αποδοκιμασίας (καθόταν απέναντι τους). Όταν δε βγήκε έξω με το παιδί, ο άντρας που τον ακολούθησε του είπε «μας ενοχλείτε, δεν το καταλαβαίνετε, γιατί δεν φεύγετε?». Δεν ήθελε να μας το πει εκεί, για να μην γίνει κανένας καυγάς και μας χαλάσει τη βραδιά. Πρόσθεσε δε ότι συχνά τώρα τελευταία, καταλαβαίνει ότι δεν είναι καλοδεχούμενος σε μαγαζιά από αρκετούς Έλληνες. Μια φορά μάλιστα σ’ ένα απ’ αυτά, αν και είχε κλείσει νωρίς τραπέζι, όταν είδαν ότι είναι μελαμψός Ινδός, προσποιήθηκαν ότι τάχα, λόγω λάθους, δεν κράτησαν το τραπέζι και τον έδιωξαν. Στενοχωρέθηκα πολύ που το άκουσα. Όχι τόσο για το Μανώλη, αλλά για την ξενοφοβία που έχουμε αναπτύξει οι Έλληνες. Τότε κατάλαβα και γιατί ο Μανώλης είχε κρεμάσει στο λαιμό ένα τεράστιο σταυρό. Στην αρχή όταν τον είδα (το σταυρό), θεώρησα την ενέργεια του  υπερβολική και κραυγαλέα. Τώρα, κάπως, την κατανοώ.

---------------------------------------

Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία:

Όταν ο άντρας μου ρώτησε το Μανώλη γιατί άλλαξε το θρήσκευμα του και έγινε χριστιανός ορθόδοξος, άκουσα, με έκπληξη, να του απαντά ότι δεν άλλαξε το θρήσκευμα του, αλλά αυτός και η οικογένεια του  στην Ινδία υπήρξαν ανέκαθεν χριστιανοί ορθόδοξοι. Έμαθα δε και το εξής ενδιαφέρον που ομολογώ ότι δεν το ήξερα. Στην Ινδία υπάρχει, από αιώνων, Ορθόδοξη Εκκλησία.  Ο θείος μάλιστα του Μανώλη είναι ορθόδοξος ιερέας. Αυτός μεσολάβησε και πήρε την υποτροφία και ήλθε στην Ελλάδα. Η Εκκλησία αυτή λέγεται «Malankara» Ορθόδοξη Συριακή Εκκλησία, επίσης γνωστή και ως Ινδική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ιδρύθηκε από τον Απόστολο Θωμά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Οι πιστοί της, που είναι περίπου 3 εκατομμύρια, βρίσκονται κυρίως στην επαρχία των Ινδιών Κεράλα. Ονομάζεται Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί διατηρεί σχέσεις με τη Συρία και υπάγεται στο Πατριαρχείο της Αντιόχειας. Ακολουθεί το Αλεξανδρινό δόγμα, όπως η Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Οι Μητροπολίτες της Ινδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ναι έχουν και τέτοιους)