Μερικές σκέψεις και προβληματισμοί για την Κύπρο, τη μικρή μου πατρίδα!

Πάνε λίγες μέρες που γύρισα από μια ολιγοήμερη επίσκεψη στην πατρίδα μου. Παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έζησα στην Ελλάδα, στην Αθήνα, εντούτοις όταν λέω πατρίδα, το μυαλό μου τρέχει στην Κύπρο. Άλλωστε πατρίδα είναι το μέρος που έζησε κανείς τα παιδικά του χρόνια. Έτσι δεν λένε? Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να αποτυπώσω μερικές σκέψεις (θετικές και αρνητικές) για τη μικρή μου πατρίδα.

• Κάθε φορά που θα χρειαστεί να επισκεφθώ δημόσια υπηρεσία στην Κύπρο, θα έλεγα ότι από τη μια χαίρομαι για τη γρήγορη εξυπηρέτηση και από την άλλη προβληματίζομαι γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Να, αυτή τη φορά αποφάσισα να μαζέψω τους τίτλους ιδιοκτησίας για τα ακίνητα, στην Κερύνεια, που μου μεταβίβασαν οι γονείς μου. Επισκέφθηκα λοιπόν το Κτηματολόγιο της Κερύνειας και μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα (όχι δεν υπερβάλλω) είχα στα χέρια μου αφενός μεν ένα κατάλογο με τα ακίνητα μου και αφετέρου αντίγραφα των τίτλων ιδιοκτησίας. Ναι, είναι αλήθεια ότι το θεσμό του Κτηματολογίου και γενικά την οργανωτικότητα στις κυπριακές δημόσιες υπηρεσίες την «κληρονομήσαμε» από τους Βρετανούς (είναι γνωστό ότι η Κύπρος ήταν μέχρι το 1960 Βρετανική αποικία), αλλά τόσο δύσκολο είναι και για την Ελλάδα να προχωρήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στην οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών της και την πάταξη της γραφειοκρατίας?
• Η Λευκωσία, η πρωτεύουσα της Κύπρου, με πληθυσμό πια περίπου 300.000 κατοίκων, έχει μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η υπομονή των Κύπριων οδηγών που κάποτε θαύμαζα, να είναι πια παρελθόν. Τα κορναρίσματα και η ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων» (@@$~&***) μεταξύ των οδηγών συναγωνίζονται τα αντίστοιχα των Αθηνών.
• Η Κύπρος έχει γεμίσει από μετανάστες (νόμιμους και μη) και δυστυχώς έχει αυξηθεί κι εκεί η ξενοφοβία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα 1 στους 3 εργαζόμενους είναι μετανάστες. Σ’ αυτό το ποσοστό, που είναι πολύ μεγάλο για το μέγεθος της κυπριακής οικονομίας, δεν λαμβάνονται υπόψη, ας σημειωθεί, οι παράνομοι μετανάστες που είναι και αυτοί αρκετοί. Στους τομείς του λιανικού εμπορίου (καταστήματα, σούπερ μάρκετ κλπ), της εστίασης (εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες κλπ) και των τουριστικών επαγγελμάτων είναι μεγάλη η παρουσία ανατολικοευρωπαίων (ρουμάνων, βουλγάρων, ρώσσων κλπ), οι οποίοι, σε αντίθεση με τους Αλβανούς μετανάστες της Ελλάδας, ελάχιστα ή καθόλου ελληνικά μιλούν, γεγονός πολύ ενοχλητικό (για μένα τουλάχιστον). Πας να πιεις ένα καφέ ή ένα χυμό και πρέπει να συνεννοηθείς στα αγγλικά.
• Πολύ ενοχλητική μου φάνηκε και η ανάμειξη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου στα πολιτικά πράγματα της Κύπρου, αλλά και η δημοσιότητα που δίνεται από τα ΜΜΕ στις δηλώσεις του. Κάθε τρεις και λίγο ο καλός μας ο Αρχιεπίσκοπος κάνει δηλώσεις επί παντός επιστητού, με περιεχόμενο, ως επί το πλείστον, άκρως εθνικιστικό. Αποκορύφωμα η τελευταία συνέντευξη του στο «ΣΚΑΪ» , όπου, ούτε λίγο, ούτε πολύ ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι οι συνομιλίες με τους Τουρκοκύπριους θα οδηγήσουν σε λύση τρισχειρότερη της Διχοτόμησης (λες και υπάρχει κάτι χειρότερο από τη Διχοτόμηση) και ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ξεγέλασε την ΕΕ για να ενταχθεί στην Ένωση.
• Άφησα για το τέλος μια διαπίστωση που με προβληματίζει πολύ. Μια μεγάλη μερίδα των Ελληνοκυπρίων, σε σχέση με το κυπριακό ζήτημα, ακόμα «ζει στον κόσμο» της. Την ευθύνη δε έχουν τα κυπριακά πολιτικά κόμματα και κυρίως ο Πρόεδρος. Υποτίθεται ότι μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Κύπρου γίνονται συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, η οποία απαιτεί εκατέρωθεν συμβιβασμούς και ρεαλισμό, αλλά ο λαός δεν προετοιμάζεται καταλλήλως. Ενόψει και των επικείμενων βουλευτικών εκλογών της Κύπρου, οι αερολογίες, οι φανφαρονισμοί, ακόμα και οι εθνικιστικές κορώνες βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Οι Κύπριοι πολίτες δεν προετοιμάζονται για τις εξελίξεις και για την αναγκαιότητα πια να αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό και όχι αεροβατώντας τη δυνατότητα λύσης, ώστε να επανενωθεί  η πατρίδα τους. Πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε απροετοίμαστοι σ’ ένα νέο «ηχηρό ΟΧΙ» που θα φέρει μια ηχηρή τελειωτική (αυτή τη φορά) ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Εύχομαι, πραγματικά, να κάνω λάθος. 
 

Ας ακούσουμε τώρα από τον Παντελή Θεοχαρίδη το όμορφο τραγούδι  "Μικρή Πατρίδα" που κάθε φορά που το ακούω σκέφτομαι τη δική μου μικρή πατρίδα