Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Οι νεόπτωχοι των πιστωτικών καρτών


Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε μια προειδοποίηση του ΙΝΚΑ (Ινστιτούτου Καταναλωτών) για τις μέρες των γιορτών. Συνιστά λοιπόν το ΙΝΚΑ «να μην απλώσουμε τα πόδια, περισσότερο από όσο φθάνει το πάπλωμα», επισημαίνοντας παράλληλα ότι γιορτές με δανεικά, όποιας μορφής, οδηγούν σε οικονομικές και άλλες περιπέτειες. Καταλήγει δε ότι «Η πιστωτική κάρτα αντικαθιστά τα μετρητά, με την προϋπόθεση ότι αυτά υπάρχουν». Αναρωτιόμουνα λοιπόν πόσοι από μας ακολουθούν τη συμβουλή αυτή; Η απάντηση είναι ελάχιστοι. Κι εγώ που σας κάνω την έξυπνη δεν αποτελώ εξαίρεση. Είναι μερικές φορές που πιάνω τον εαυτό μου να αγοράζω περιττά και μάταια σύμβολα «κοινωνικής υπεροχής», χωρίς μάλιστα να υπάρχουν τα αντίστοιχα μετρητά….

Η αλόγιστη χρήση της πιστωτικής κάρτας και στην Ελλάδα, οδήγησε στη δημιουργία μιας στρατιάς νεόπτωχων που ζουν με δανεικό πλαστικό χρήμα, αποκτούν μια νέα κάρτα για να πληρώσουν τα χρέη της παλιάς και γενικά ακροβατούν άλλοτε επιδέξια και άλλοτε αδέξια στις δήθεν «ευκαιρίες» - παγίδες της μεταφοράς χρεών από κάρτα σε κάρτα και από δάνειο σε δάνειο. Ώσπου να πέσουν και να γκρεμοτσακιστούν…Ήδη 170.000 νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους από τις κάρτες, ενώ 4 από τα 10 ευρώ που δανειζόμαστε είναι για να πληρώσουμε παλαιότερα χρέη μας.

Την περασμένη εβδομάδα ο Τύπος της Μ. Βρετανίας ασχολήθηκε εκτενώς με ένα τραγικό πρόσωπο, θύμα των πιστωτικών καρτών. Τον Εντ Μίτσελ, διάσημο δημοσιογράφο του ITN, ένα από τα μεγαλύτερα στελέχη του CNBC που μεσουρανούσε στις αρχές του αιώνα μας στο χώρο της δημοσιογραφίας και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η στροφή στη ζωή του άρχισε πριν από περίπου επτά χρόνια, όταν τον απέλυσαν από το αμερικανικό δίκτυο CNBC και από τότε δεν μπόρεσε να βρει δουλειά. Κατέφυγε στην καταστρεπτική λύση των πιστωτικών καρτών. 25 κάρτες προμηθεύτηκε συνολικά και συμπεριφερόμενος μέσα στον πανικό του με παράλογο τρόπο, ξέφυγε από τον έλεγχο. Έπαιρνε την επόμενη κάρτα για να ξεχρεώνει την προηγούμενη, ώσπου έφτασε να χρωστά …250.000 λίρες (κάπου 362.000 ευρώ). Η τάση του προς το αλκοόλ επιδεινώθηκε. Κατάντησε αλκοολικός. Η σύζυγος του τον χώρισε, το σπίτι του πουλήθηκε και ο ίδιος κατέφυγε …στα παγκάκια. Ξυρίζεται σε δημόσιες τουαλέτες χωρίς καθρεφτάκι και ζεστό νερό, και προσπαθεί να επιβιώσει με ένα επίδομα 54 λιρών τη βδομάδα ως άνεργος. Είναι ο πιο διάσημος άστεγος στη Μ. Βρετανία σήμερα. Σε συνέντευξη του συνιστά αυτό που ξέρουμε όλοι, αλλά δυστυχώς δεν το τηρούμε, δηλ. λογική χρήση των πιστωτικών καρτών. Πρόσφατα μια νύχτα βρήκε στο παγκάκι του τυλιγμένα σε χριστουγεννιάτικο πακέτο μια σοκολάτα, καπέλο, γάντια και ένα ξυραφάκι, και ένιωσε ευγνωμοσύνη γι' αυτά τα μικρά και ασήμαντα δώρα. Τόνισε ότι δεν υπήρξε ποτέ πιο ευτυχισμένος και ελεύθερος γιατί «απαλλάχτηκε από ένα βάρος, αυτό των πιστωτικών καρτών, έφτασε στο πιο απλό επίπεδο ζωής και εκτιμά τις πολύ μικρές πολυτέλειες (μια σοκολάτα, ένα ζευγάρι γάντια) και την καλοσύνη».


Αναρωτιέμαι. Πρέπει να φτάσουμε στην έσχατη ένδεια για να εκτιμήσουμε τα πολύ απλά και να μην επιδιώκουμε τα μεγάλα και πολυτελή, μάταια σύμβολα «κοινωνικής υπεροχής» και μάλιστα με χρήμα πλαστικό που δεν μας ανήκει;;;

22 σχόλια:

Dr_MAD είπε...

Υγεία να έχουμε πάνω από όλα. Για τα υπόλοιπα... υπάρχει η Mastercard. Αυτή ήταν μια διαφήμιση που αντικατοπτρίζει την πλαστική μανία

Εχεις δίκαιο σε όλα, απλά το φαινόμενο αυτό θα επιζήσει έτη πολλά χάρη στα δικά μας δαιμόνια και στην λογική της αγοράς. Και ποιος δε νοιώθει παντοδύναμος και "ίσος" με τους έχοντες, από τη στιγμή που κατέχει μια πιστωτική? Από τη στιγμή που προσπαθούμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που "ανέχονται" οι προδιαγραφές μας, η πιστωτική θα είναι σαν το γλυκό παραμύθι πριν τον ύπνο (που ακολουθείται από εφιάλτες και hangover)

Καλημέρες ;-)

gerasimos είπε...

meropi εγώ ποτέ δεν είχα πιστωτικές κάρτες ούτε έχω πάρει δάνειο ποτέ μου. Μάλλον γι' αυτό κάθε λίγο παίρνω ερωτικές επιστολές από τράπεζες που με απέραντη αγάπη γράφουν: 'κε Χαριτόπουλε έχουμε ειδικά για σας ετοιμάσει αυτό το ωραίο δάνειο, με μόνο τόσο επιτόκιο και σας περιμένουμε ελάτε καλέ'. Αυτό το ονομάζω επιθετική τοκογλυφία, όταν ο άλλος βρίσκει τρόπο να τρυπώσει στο σπίτι σου και προσπαθεί να σε πείσει να σου δανείσει χρήματα, να σου δημιουργήσει την ανάγκη να δανειστείς.
Φοβάμαι ότι με τα δάνεια και τις κάρτες πολλοί συμπατριώτες μας έπεσαν θύματα αυτής της κατάστασης, του φαύλου κύκλου απεριόριστης κατανάλωσης και δανεισμού. Πριν απελευθερωθεί η καταναλωτική πίστη, όταν ο κόσμος μπορούσε να πάρει μέχρι 1.000.000 τότε δραχμές δάνειο και στα χρήματα που είχε σε καταθέσεις είχε κι ένα κάποιο επιτόκιο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Νομίζω ότι το κλίμα αυτό της αυταπάτης του εύκολου χρήματος άρχισε να δημιουργείται γύρω στο 2000 (χωρίς να υπονοώ ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση). Θυμάμαι τότε είχα έρθει για Χριστούγεννα από την Αγγλία και στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήμουν ο ΜΟΝΟΣ στην οικογένεια που ΔΕΝ είχα παίξει στο χρηματιστήριο. Εννοείται ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχασαν, αλλά αντί να συνετιστούν κάνουν πλούσιες τις τράπεζες.

Meropi είπε...

--@ MAD καλέ μου γιατρέ, σχεδόν όλοι έχουμε πέσει θύματα της "αυταπάτης" της πιστωτικής κάρτας. Ακόμα κι εγώ που θεωρώ τον εαυτό μου ένα εγκρατές άτομο, εντούτοις με συλλαμβάνω κάποιες φορές να κάνω παρασπονδίες. Έχω και την κόρη που κάνει μεταπτυχιακά στην Αγγλία, οπότε καταλαβαίνεις...Αν και η κόρη μου, προς τιμή της, έκοψε με ψαλίδι την πιστωτική κάρτα που είχε βγάλει και προσπαθεί να ζήσει μ' αυτά που της βάζω στην τράπεζα.

--@ Γεράσιμε μου πράγματι είσαι από τις λιγοστές εξαιρέσεις. Και καλά κάνεις...Μην υποκύψεις στον πειρασμό. Εγώ υπέκυψα γιατί τη μια έπρεπε να πάρω αυτοκίνητο, την άλλη να επιπλώσω το σπίτι κλπ κλπ. Ταξιδεύω και συχνά και έπρεπε να βγάζω εισιτήρια. Όλο και κάποια αιτιολογία εύρισκα.
Ευτυχώς, όχι δεν έπαιξα στο χρηματιστήριο...Τουλάχιστον είχα αυτή τη σύνεση.

Meropi είπε...

--Αα @ Γεράσιμε ξέχασα να σου πω ότι από τις Τράπεζες παίρνω κι εγώ ερωτικές επιστολές. Όλο με εκθειάζουν πόσο καλή πελάτις είμαι και μου εγκρίνουν καταναλωτικά δάνεια που δεν έχω ζητήσει. Χα χα χα! Ε σ' αυτήν την παγίδα δεν έχω πέσει.
Ε, εντάξει στεγαστικό δάνειο πήρα για να στεγαστώ η άστεγη. Δεν είμαι δα και η κόρη του Ωνάση να έχω σπίτι από τον πατέρα μου.

Βάσσια είπε...

Καλησπέρα :-)
Έχω γνώση από τέτοιες ιστορίες, από έναν συνάδελφο.
Απλός κλητήρας κι έχει φτάσει να έχει χρέος 290.000 € μέχρι τότε που ήξερα τουλάχιστον εγώ.
Από κάποιο σημείο και μετά, είναι νοσηρή η κατάσταση.
Αλλά και οι ίδιες οι τράπεζες, βοηθούν στο σύστημα-πληρώνω, σηκώνω, μέχρι να "μπουκώσει" το θέμα και να έχεις μόνον πληρώνω.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Mεροπίτσα, στην εποχή μας πλούσιος είναι όποιος δεν χρψστάει!

ΩΣΗΕ είπε...

Ωχ!!! Έπεσες πάνω σε πολύ μωρόν και τυφλόν με τις κάρτες. Έχω κόψει δεκάδες με ψαλίδι και πάλιν το πορτοφόλι γεμίζει (αδειάζει δηλαδή). Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, το τρις ουδέ και μωρού.... το δεκάκις;;;;;
Κάνε τη μέθοδο των τριών να δούμε τι χαρακτηρισμό θα βγάλει...

Καλησπερίζω Μερόπη μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μακρυάαααα.... Δεν είναι ευκολία. Αν συνυπολογίσεις τόκους+ετήσια εισφορά..+..
άστα να πάνε...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Meropi είπε...

Καλοί μου φίλοι καλησπέρα σας.
--@ Βάσσια μου, άστεγο στα παγκάκια τον βλέπω τον κλητήρα...

--@ Ασκαρδαμυκτί μου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Συνεπώς εγώ δεν είμαι πλούσια, γιατί χρωστάω...Πάντως στο παγκάκι δεν πάω με τίποτε. Πολύ άβολο ύπνο θα κάνω. Χα χα!

--@ Ωσηέ μου κάνε "κράτει" σε παρακαλώ, γιατί δεν κάνει το ΠΝ να έχει και άστεγους...

--@ Γλαρένια Φύρδην μου, μη μου πεις ότι κι εσύ σαν το Γεράσιμο ξέφυγες από τη παγίδα. Αν είναι έτσι σε θαυμάζω..

marianaonice είπε...

Έχω μόνο μία πιστωτική κάρτα και παρά τις αμέτρητες ...προσφορές των τραπεζών αρνούμαι να πάρω άλλη. Προσέχω όταν την φορτώνω και προσπαθώ πάντα να σκέπτομαι ότι πληρώνω μετρητοίς. Βέβαια κάποιες φορές δεν καταφέρνω ν΄ αποφύγω την καταναλωτική μανία του πλαστικού χρήματος, ειδικά τις γιορτές με την αγορά δώρων...
Δεν βαριέσαι όμως, "παν μέτρον άριστον".

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Η επιβίωση,Μερόπη μου,έχει καμουφλαριστεί με επίπλαστες ανάγκες,τις οποίες δυστυχώς το συνειδητοποιούμε όταν φτάσουμε στην πραγματική ένδειά μας..Και κάποιοι είναι τυχεροί και το αντιλαμβάνονται έστω και μάυτό τον τραγικό τρόπο!Κάποιοι άλλοι όμως καταλήγουν με μια θηλιά στο λαιμό ή ό,τι άλλο αρκεί να τους απαλλάξει από την ένδειά τους...
Καλό σου βραδάκι :)

rain είπε...

Καλημέρα Μερόπη μου. Αγγιξες ένα θέμα πολύ ευαίσθητο καθώς είχα μια ιδιαίτερη τραυματική εμπειρία με κάρτες, τράπεζες, εξώδικα με τον πρώην σύζυγό μου που μέσα από το πλαστικό χρήμα ζούσε σ'ένα πλαστικό κόσμο που του χάριζε την ψευδαίσθηση του δυνατού και από τοτε όχι απλά εγώ μακρυά αλλά ακόμα μακρύτερα. Μεγάλη παγίδα για τους φτωχούς και δέλεαρ για τους φιλόδοξους νεόπλουτους.. Πόσο δίκιο έχεις σ'αυτά που γράφεις.

roadartist είπε...

Καλημέρα Μερόπη. Ενδιαφέρον το πως μπορεί να καταστραφεί μια ζωή απο τις τράπεζες. Αν και κατακλίζουν καθημερινά οι τράπεζες εμένα και την οικογένεια μου, δεν έχουμε ούτε εμείς πιστωτική. Στις γιορτές μου πήρανε μια καινούργια οθόνη για το pc (χε χε, αυτο πολυ το χάρηκα) και προτιμήσανε να μου τη πάρουνε πληρώνοντας με μετρητά, απο το να τους βγάλουνε πιστωτική. Αν το ψάξεις θα δεις οτι μόνο χαμένος κ πιο χρεωμένος βγαίνεις απο τη διευκόλυνση των τόκων τους.. :)

Meropi είπε...

Καλησπέρα σας,

--@ Μαριάνα μου κι έτσι να μείνεις με μια κάρτα και όσο το δυνατόν χαμηλότερο όριο να έχει.

--@ Ψυχή μου έτσι όπως το λες. Οι περισσότερες "ανάγκες", τις οποίες ικανοποιούμε με τις κάρτες είναι επίπλαστες. Μπορούμε και χωρίς αυτές.

--@ Βροχούλα μου, φαντάζομαι ότι ο τέως ενέπλεξε και σένα στις οφειλές του. Έχω συναντήσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις...

--@ Roadartist μου χαίρομαι που δεν μπλέχτηκες από τόσο μικρή στο πλαστικό χρήμα...

patsiouri είπε...

Κι εγώ είμαι εναντίον οποασδήποτε μορφής δανεισμού, εκτός από το στεγαστικό, γιατί ένα σπίτι είναι σοβαρό θέμα, ένα φόρεμα όχι. Μόνο μια φορά έχω πάρει καταναλωτικό, στα 21, γιατί είχα πιάσει την πρώτη μου δουλειά, τα ρούχα μου ήταν ρούχα φοιτήτριας, και έπρεπε να ντυθω κυριλλέ! Οπότε το πήρα και ψώνισα! Κατα ΄'άλλα δεν έχω ούτε μία πιστωτική, ούτε έχω ξαναδανειστεί. Έτσι έμαθα και από το σπίτι μου...όπως της roadartist έτσι και οι δικοί μου, πάντα αγόραζαν τοις μετρητοίς, εκτός από το σπίτι και το αυτοκίνητο. Και όταν δεν είχαν, δεν αγόραζαν.

Το θέμα είναι όμωςπως παρ'όλο που δε χρωστάω, δεν αισθάνομαι καθόλου πριγκήπισσα όπως λέει ο Άσκαρ! Μήπως πρέπει τελικά να χτυπήσω ένα δανειάκι και να το ρίξω λίγο έξω???????

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστική η ιστορία του δημοσιογράφου και άκρως διδακτική.
Η πιστωτική κάρτα θεωρώ ότι είναι απαραίτητη στις μέρες μας,φτάνει να μη την αφήνεις να ξεστρατίσει...
Δεν λυπήθηκα ποτέ κανέναν ανεγκέφαλο που νομίζει ότι οι τράπεζες είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και προμηθεύονται όλων των ειδών τις κάρτες χωρίς να προβλέπουν το πως θα επιστρέψουν τα δανεικά.

takis είπε...

Τι λέτε καλέ ..
εγω τις πιστωτικές μου κάρτες δεν τις αλλάζω με τίποτα, εικόνισμα θα τις κάνω..
Υποκριτές, ε υποκριτές ,κάνετε πως δεν θέλετε!..
μη γελάτε,
το μόνο κακό οτι πληρώνω κιόλας, ακόμα δεν εχω βρεί το τρόπο...

Meropi είπε...

Καλησπέρα σας
--@ Patsiouri μου την καλύτερη δουλειά κάνετε εσύ και οι γονείς σου, έστω και αν δεν νιώθεις πριγκίπισσα όπως λες. Αν είχες χρέη σίγουρα θα ένιωθες ζητιάνα...

--@ Syneas μου πράγματι αν όλοι συνειδητοποιήσουμε ότι οι Τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, δεν θα πέφτουμε θύματα.

--@ Τάκη μου πλήρωνε, πλήρωνε μην πάθεις σαν το δημοσιογράφο....

mania είπε...

Καλησπέραααα
Αχ λές να καταντήσω κι εγώ σαν τον άστεγο της Αγγλίας; Εγώ μέχρι στιγμής έχω δύο κάρτες. Μέχρι τις 25 έχω καιρό. Τι να σου πω Μεροπίτσα μου, όλος ο 13ος εκεί πήγε και μη νομίζεις ότι ξόφλησα. Όλο έναντι δίνω η πολυδάπανη.
Ωχ μου έβαλες ιδέες τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Το έξυπνο μάρκετινγκ των τραπεζών βολεύει και τα καταστήματα διότι έτσι μας πιάνει καταναλωτική μανία.

Με λίγα λόγια αντί να νιώθουμε σαν ποντίκια σε φάκα, απολαμβάνουμε την ψεύτικη ευημερία μας.

Συγκλονιστική η ιστορία που έγραψες, δεν την γνώριζα, αλλά γνωρίζω αρκετές παρόμοιες στην Ελλάδα...

Από την άλλη θα πρέπει όλοι να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας και η δικαιολογία ότι φταίει η τράπεζα είναι ικανοποιητική μόνο κατά ένα μικρό ποσοστό.

Ευθύνη προσωπική λοιπόν και ας πάψουμε να το παίζουμε θύματα.

Ανώνυμος είπε...

Μερόπη μας καλημέρα,

Θα συμφωνήσω με την τελευταία πρόταση της ανάρτησής σου: γιατί πρέπει να φτάσουμε στον πάτο, για να εκτιμήσουμε όλα τα απλά πράγματα της ζωής;
Εγώ πάντως αρνούμε πεισματικά να αποκτήσω κάθε είδους πιστωτικής κάρτας. Προσπαθώ να αρκούμαι σε αυτά που εχω στην τσέπη μου και αυτά που έχω ανάγκη. Βέβαια θα παραδεχτώ ότι κάνουμε και περιττά πράγματα, αλλά όχι και να υπερχρεωνόμαστε;

Φιλιά πολλά και καλη συνέχεια

Meropi είπε...

Καλοί μου φίλοι
--@ Mania πρόσεχε λίγο με τις κάρτες, σε παρασύρουν χωρίς να το καταλάβεις. Καλύτερα όταν βγαίνεις σε ψώνια "μη αναγκαία" μην τις παίρνεις μαζί σου. Και μη μου πεις ότι όλα αναγκαία είναι

--@ Παράφωνε μου οι Τράπεζες μας παραπλανούν, αλλά και εμείς "τράβα με κι ας κλαίω" είμαστε.

--@ Villy μου χαίρομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν κάρτες. Και να θέλουν, δεν παρασύρονται