Η Ολυμπιακή Φλόγα, η ιστορία της και τα ...παρατράγουδα

Με μια λιτή τελετή και με τη βοήθεια των καλών καιρικών συνθηκών (του θεού Απόλλωνα που θα έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες) έγινε σήμερα, όπως όλοι ξέρουμε, η τελετή Αφής της Φλόγας, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τη φλόγα παρέδωσε η γλυκύτατη πρωθιέρεια Μαρία Ναυπλιώτου στον πρώτο Λαμπαδηδρόμο Ολυμπιονίκη Αλέξανδρο Νικολαϊδη. Και η αντίστροφη μέτρηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου άρχισε με ….παρατράγουδα.

Τρία άτομα που ανήκουν στην ομάδα "Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα" εισέβαλαν στο χώρο τέλεσης της Αφής και κρατώντας μαύρα πανό που απεικόνιζαν χειροπέδες αντί τους Ολυμπιακούς Κύκλους προσπάθησαν να διακόψουν την ομιλία του Κινέζου επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής των Αγώνων του Πεκίνου Λιου Κι. Αυτός όμως συνέχισε να μιλά απτόητος. Αυτό τελικά που κατάφεραν οι Ακτιβιστές να διακόψουν, για λίγα έστω λεπτά, ήταν την απευθείας μετάδοση της τελετής από την επίσημη Κινέζικη Τηλεόραση. 2.300.000.000 Κινέζοι δεν είδαν τη διαμαρτυρία των Γάλλων δημοσιογράφων για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα λίγα λεπτά (ή ίσως και δευτερόλεπτα) που διήρκεσε η διαμαρτυρία, οι Κινέζοι έβλεπαν αναγκαστικά κάποιο βίντεο που τους έβαλε η κυβερνητική τηλεόραση. Εκτός από τη διαμαρτυρία μέσα στο αρχαίο Στάδιο, κάποιοι διαδηλωτές, διαμαρτυρόμενοι για τη συνεχιζόμενη κατοχή του Θιβέτ, ακολούθησαν τη λαμπαδηδρομία έξω από το Στάδιο και προσπάθησαν σε μερικά σημεία, μάλιστα να την εμποδίσουν. Οι περισσότεροι φορούσαν μπλούζες, που έγραφαν "Ελευθερία στο Θιβέτ", ενώ κάποιοι είχαν κρεμάσει και ένα πανό σε ένα κεντρικό σημείο της Ολυμπίας. Συνελήφθησαν οι δημοσιογράφοι και η εικονιζόμενη Ελβετίδα υπήκοος που κατάγεται από το Θιβέτ. Σημειώνεται ότι έβαψε η ίδια το πρόσωπο της με κόκκινη μπογιά (δεν είναι αίμα), για να διαμαρτυρηθεί για τα αιματηρά επεισόδια στο Θιβέτ.

Ας δούμε τώρα λίγο την ιστορία της Ολυμπιακής Φλόγας που θεωρείται σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι η αναπαράσταση της κλοπής της φωτιάς του Δία από τον Προμηθέα. Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ακριβώς αυτή η τελετή της Αφής με τους λαμπαδηδρόμους, όπως την ξέρουμε σήμερα. Απλώς, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, υπήρχε στο Πρυτανείο της Αρχαίας Ολυμπίας πάντα αναμμένος ένας βωμός αφιερωμένος στην Εστία με την Ιερή Φλόγα αναμμένη από τις ακτίνες του ήλιου με τη βοήθεια ενός κοίλου κατόπτρου. Παράλληλα υπήρχε η Λαμπαδηδρομία ως ένα από τα πλέον δημοφιλή αγωνίσματα των Αγώνων.

Η Ολυμπιακή Φλόγα επανήλθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928. Δεν έγινε όμως μεταφορά της από την Αρχαία Ολυμπία. Απλώς η φλόγα άναψε επιτόπου. Η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας από την Αρχαία Ολυμπία και η λαμπαδηδρομία, όχι πλέον ως αγώνισμα, αλλά ως προπομπός της γιορτής καθιερώθηκε στη σύγχρονη εποχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936. Η Φλόγα, ξεκινώντας από την Ολυμπία, με πρώτο λαμπαδηδρόμο το νεαρό αθλητή Κωνσταντίνο Κονδύλη, ταξίδεψε για πρώτη φορά χέρι με χέρι μέχρι το Βερολίνο και οι Αγώνες ξεκίνησαν με την αφή της στο Ολυμπιακό στάδιο. Από τότε η Αφή της Ολυμπιακής φλόγας και η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, έγιναν θεσμός.

Την πρώτη αυτή τελετή του 1936 απαθανάτισε σε ταινία ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ολυμπία» η Λένι Ρίφενσταλ, προσωπική φίλη του Χίτλερ και επίσημη σκηνοθέτης του Γ' Ράιχ. Αυτή μάλιστα εξαφάνισε ως δια μαγείας τον πρώτο Λαμπαδηδρόμο (Κωνσταντίνο Κονδύλη) και στη θέση του έβαλε να τρέχει τον Τόλικ Ντομπράνσκι, γιο Ρώσου πολιτικού πρόσφυγα, που κατοικούσε στον Πύργο. Οι κακές γλώσσες λένε ότι η Γερμανίδα σκηνοθέτιδα "δάγκωσε τη λαμαρίνα" με τον Τόλικ. Τον πήρε από το 27ο χιλιόμετρο, όπου παρέλαβε τη φλόγα και τον έκανε πρώτο λαμπαδηδρόμο στην ταινία μεταφέροντας τον στην αφετηρία. Μόλις δε τελείωσε το μοντάζ, τον πήρε μαζί της, έμειναν στη «Μεγάλη Βρετανία» και έκαναν dolce vita στην Αθήνα του μεσοπολέμου.

Ας θυμηθούμε και μερικά άλλα περίεργα που έχουν να κάνουν με την Ολυμπιακή Φλόγα. Το 1968 ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος επί ελληνικού εδάφους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού είχε επιλεγεί ο πρωταθλητής του ακοντισμού Χρήστος Πιεράκος. Ένα ελάττωμα στη δάδα πλημμύρισε το χέρι του με καυτό καύσιμο υγρό, που λίγο έλειψε να σημάνει και το τέλος της καριέρας του Έλληνα πρωταθλητή! Τα εγκαύματά του ήταν σοβαρά, αλλά με τρομερό πάθος και κουράγιο κατάφερε να φθάσει μέχρι τον βωμό! Τα σημάδια υπάρχουν μέχρι σήμερα στο δεξί του χέρι. Το 1976 συνέβη ένα τρελλό απρόοπτο στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ. Κάποια βλάβη έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα από το βωμό και ένας εργάτης, ονόματι Πιερ Μπρουσάρ, με φόβο ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του, τον άναψε με τον... αναπτήρα του! Από τύψεις ομολόγησε την ενέργεια του και ο βωμός άναψε και πάλι από την εφεδρική λυχνία.

Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω ότι ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ. Αντώναρος καταδίκασε τα επεισόδια: «Η κυβέρνηση καταδικάζει κάθε απόπειρα παρέμβασης στην καθιερωμένη τελετή αφής της φλόγας, πολύ περισσότερο όταν εμπεριέχει πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το Ολυμπιακό Πνεύμα». Αντίθετα η Οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» (RSF) σε ανακοίνωση της από το Παρίσι υπογραμμίζει πως τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ιερότερα από την ολυμπιακή φλόγα. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Αν η ολυμπιακή φλόγα είναι ιερή, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ακόμη περισσότερο. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την κινεζική κυβέρνηση να αποκτήσει την ολυμπιακή φλόγα, ένα σύμβολο ειρήνης, χωρίς να καταγείλουμε τη δραματική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, λιγότερο από πέντε μήνες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων»,

Εσείς με ποιόν συμφωνείτε ή μήπως και με τις δυο πλευρές;;

---------------------------------------

Για να θυμηθούμε και το ωραίο αυτό τραγούδι του Γ. Κότσιρα που αφορά την Ολυμπιακή Φλόγα (Pass the flame)