Ν. Οσετία - Κόσσοβο - Τσετσενία. Τρία μέτρα και τρία σταθμά

Διαβάζοντας με ανησυχία τις τελευταίες εξελίξεις στη Νότια Οσετία, δεν μπόρεσα, παρά να σκεφτώ ότι στη διεθνή εξωτερική πολιτική, ως συνήθως, επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με τα συμφέροντα και όχι το δίκιο.

Ας πούμε δυο λόγια για την Οσετία, την οποία διακρίνουμε σε Βόρεια και Νότια. Η Βόρεια Οσετία είναι μια αυτόνομη δημοκρατία εντός του πλαισίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ η Νότια, όπου και διεξάγονται οι αιματηρές συγκρούσεις, αποτελεί τμήμα της Γεωργιανής επικράτειας. Οι Οσέτιοι είναι λαός με σαφή εθνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά, καθώς και δική τους γλώσσα. Πρωτοεμφανίστηκαν στις ρωσικές πεδιάδες, νότια του ποταμού Ντον. Το 13ο αιώνα, μετά την εισβολή των Μογγόλων στην περιοχή, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν ακόμη πιο νότια, στα βουνά του Καυκάσου, για να εγκατασταθούν τελικά κατά μήκος των συνόρων με τη Γεωργία. Το πρώτο διαχωρισμό σε Βόρεια και Νότια Οσετία την είχε κάνει ο Στάλιν, προκειμένου να πατάξει, όπως πίστευε, τον "αντισοσιαλιστικό εθνικισμό" των μικρών λαών. Μέσα στα πλαίσια εκείνης της πολιτικής είχε διατάξει και τον εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου.
Η Νότια Οσετία έχει πληθυσμό περί τους 70.000 κατοίκους. Οι Γεωργιανοί αποτελούν λιγότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού, ενώ οι υπόλοιποι είναι, ως επί το πλείστον, Οσέτιοι. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αυτόνομη περιφέρεια. Μετά τη διάλυση της Ένωσης, αν και αποτελεί τμήμα της Γεωργίας, διακήρυξε, από το 1991, την ανεξαρτησία της κι έχει έναν ντε φάκτο έλεγχο σε ένα σημαντικό μέρος της περιφέρειας. Ο διαχωρισμός της από τη Γεωργία δεν αναγνωρίστηκε από καμία άλλη χώρα. Επισήμως ούτε η Ρωσία αναγνώρισε, μέχρι στιγμής, την ανεξαρτησία της Ν. Οσετίας, διατηρεί όμως εκεί «ειρηνευτικά στρατεύματα». Χορήγησε μάλιστα σε όσους από τους Οσέτιους επιθυμούσαν ρώσικα διαβατήρια. Η χώρα εξακολουθεί να θεωρείται μέρος της Γεωργίας, η οποία αναφέρεται σε αυτήν είτε με το μεσαιωνικό όνομα Samachablo, είτε, πιο πρόσφατα, με το Tskhinvali (το όνομα της πρωτεύουσας της). Το 2006 διενεργήθηκε ένα ανεπίσημο δημοψήφισμα, με το οποίο οι Νοτιο-Οσέτιοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, είχαν ταχθεί υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας της επαρχίας και της ένωσής τους με τα αδέρφια τους της Βόρειας Οσετίας. Οι Γεωργιανοί δεν αναγνώρισαν ποτέ το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Ας έρθουμε τώρα στις τελευταίες δραματικές εξελίξεις. Tο 2004 κέρδισε τις εκλογές στη Γεωργία ο απροκάλυπτα φιλο-Αμερικανός σημερινός πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο οποίος, αφού απέτυχε να πείσει τους Οσετιανούς να δεχθούν μια περιορισμένη αυτονομία, δεσμεύτηκε δημόσια ότι θα θέσει και πάλι υπό πλήρη γεωργιανό έλεγχο τη Νότια Οσετία.
Η διακηρυγμένη πρόθεση του ΝΑΤΟ το 2008 να εντάξει μελλοντικά τη Γεωργία στη Συμμαχία ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αφού έκανε έξω φρενών τους Ρώσους οι οποίοι εύλογο είναι ότι δεν θέλουν με τίποτε την προς ανατολάς διείσδυση κι επέκταση των δυνάμεων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Έτσι μερικές μόλις βδομάδες μετά τη Νατοϊκή ανακοίνωση, το Κρεμλίνο έσπευσε να συσφίξει τους δεσμούς της με τους αυτονομιστές της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας (μιας άλλης αυτόνομης περιφέρειας στην επικράτεια της Γεωργίας) . Στις 4 Ιουλίου 2008 η Γεωργία επιτέθηκε κατά της Ν. Οσετίας, με τελικό απολογισμό έξι νεκρούς, ενώ η ρωσική αεροπορία πραγματοποίησε προειδοποιητικές πτήσεις πάνω από την περιοχή αυτή. Οι δυο πλευρές συμφώνησαν κατάπαυση του πυρός στις 7 Ιουλίου. Στις 8 Αυγούστου, λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων ξέσπασαν συγκρούσεις στο έδαφος της Οσετίας, μετά από επίθεση της Γεωργίας με την αιτιολογία της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης. Καθώς οι γεωργιανές δυνάμεις κλιμάκωναν την επίθεση, ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στο έδαφος της Οσετίας, υποστηριζόμενα από άρματα μάχης, ενώ ρωσικά αεροπλάνα βομβάρδισαν στρατιωτική βάση κοντά στην πρωτεύουσα της Γεωργίας Τιφλίδα. Η σύρραξη γενικεύτηκε με αρκετά θύματα από όλες τις πλευρές (Οσετούς, Γεωργιανούς, Ρώσους). Κυρίως όμως οι νεκροί είναι άμαχοι πολίτες, ηλικιωμένοι και παιδιά, από τους "τυφλούς" βομβαρδισμούς των Γεωργιανών, ενώ έχει ξεκινήσει φυγή προσφύγων από την Οσετία. Η Γεωργία ανακάλεσε τους στρατιώτες της από το Ιράκ, τους οποίους μάλιστα μετέφεραν πίσω στη Γεωργία οι ίδιοι οι Αμερικανοί.
Ήδη ο θερμός πόλεμος έληξε, αφού τα μέρη δέχτηκαν κατάπαυση του πυρός. Αρχίζει όμως, πολύ φοβάμαι, ο ψυχρός πόλεμος.

Κι έρχομαι τώρα στη διαπίστωση μου για δύο μέτρα και δύο σταθμά ή καλύτερα θα έλεγα στην προκειμένη περίπτωση ισχύουν τρία μέτρα και τρία σταθμά.
Α΄ μέτρο: Κόσσοβο. Όλοι ξέρουμε ότι στις 17 Φεβρουαρίου 2008 κηρύχτηκε η ανεξαρτησία του Κοσσόβου, την οποία αγκάλιασαν και ενθάρρυναν τόσο οι Η.Π.Α. και ο Πρόεδρος Μπους προσωπικά, όσο και αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες. Τότε ο Βλαντιμίρ Πούτιν άστραψε και βρόντησε και προειδοποιούσε τη Δύση ότι αν ευλογήσει την ανεξαρτησία στο Κόσοβο, θα υπάρχει τετελεσμένο με επικίνδυνες συνέπειες σε άλλες περιοχές. Δεν τον άκουσαν.
Β΄ μέτρο: Νότια Οσετία. Αν και σύμφωνα με τα πιο πάνω η περιφέρεια αυτή αποτελείται κατά πλειοψηφία από Οσέτιους, οι Η.Π.Α και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες είναι αντίθετες με την ανεξαρτησία, γιατί θέλουν συμμαχία με τη Γεωργία. Η Ρωσία ενθαρρύνει και βοηθά την ανεξαρτησία της περιοχής, γιατί οι Ν. Οσέτιοι, επιθυμούν, μετά την ανεξαρτησία , να ενωθούν με τη Β. Οσετία που είναι περιφέρεια της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Στο ίδιο μέτρο ανήκει και η Απχαζία, η άλλη περιοχή της Γεωργίας που διεκδικεί την ανεξαρτησία της και την ενθαρρύνει η Ρωσία.
Γ΄ μέτρο: Τσετσενία. Αυτόνομη περιφέρεια, πλούσια σε πετρέλαια, που υπάγεται στη Ρωσία . Κυρίαρχη εθνότητα της Δημοκρατίας είναι οι Τσετσένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν το 93,5% του πληθυσμού. Υφίσταται ισχυρή αποσχιστική τάση με τους Τσετσένους αντάρτες να επιδιώκουν την ανεξαρτησία της περιοχής. Εδώ τώρα αντιδρούν σφόδρα οι Ρώσοι.

Τι συμβαίνει λοιπόν? Ότι κι αν συμβαίνει ένα είναι σίγουρο. Δεν έχει τίποτε να κάνει με τις ανθρώπινες αξίες και με την απόδοση δικαίου, αλλά με συμφέροντα (στρατιωτικές συμμαχίες, ζώνες επιρροής, δρόμους πετρελαίου κλπ).

-----------------------------

Πηγές:

1) Wikipedia (ελληνική έκδοση)

2) Wikipedia (αγγλική έκδοση)

3) Η καθημερινή

4) Τα νέα

5) Ναυτεμπορική

6) Ριζοσπάστης