Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Στον παππού και στη γιαγιά μου...





Φεύγω την άλλη βδομάδα για τα πάτρια εδάφη. Την Κύπρο την αέρινη, τη μακαρία τη γη, όπως είπε κάποτε ο Κωστής Παλαμάς. Που όμως δεν είναι πια μακαρία (ευτυχισμένη και γαλήνια) και δεν νομίζω να υπήρξε και ποτέ, εδώ που τα λέμε. Συνέχεια σε περιπέτειες βρισκόταν.
Αυτές λοιπόν τις μέρες της ετοιμασίας, το μυαλό μου τρέχει συνέχεια στο χωριό μου τον Καραβά της Κερύνειας και τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που έζησα εκεί. Η χρονική απόσταση και η απώλεια άραγε είναι που τα κάνουν να φαντάζουν σήμερα στα μάτια μου τόσο ευτυχισμένα??? Ίσως.
Σκέφτομαι πιο έντονα τον παππού και τη γιαγιά μου. Δυο γλυκύτατους ανθρώπους που σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια. Για την ακρίβεια πιο γλυκύς ο παππούς, η γιαγιά ήταν κάπως πιο αυστηρή. Ο παππούς πάντα με το χαμόγελο και το χιούμορ μας αντιμετώπιζε. Τα δύσκολα (παρατηρήσεις, συστάσεις κλπ) τα άφηνε στη γιαγιά., με την οποία, ας σημειωθεί είχαμε επισκεφθεί όλες τις εκκλησίες και τα ξωκλήσια της περιοχής. Είχαν μοιράσει τους ρόλους, δεν ανταγωνίζονταν ποτέ. Γι’ αυτό ήταν πάντα αγαπημένοι. Δεν τους είδα ποτέ να μαλώνουν ή σχεδόν ποτέ. Παράδειγμα για τα νεώτερα ζευγάρια που ανταγωνίζονται στα πάντα και διαπληκτίζονται για ψύλλου πήδημα….
Η προσφυγιά παραήταν βαριά γι’ αυτούς. Όταν είσαι 70 χρονών (τόσο περίπου ήταν και οι δυο το 1974), οι πιθανότητες σου να ριζώσεις σε νέο τόπο είναι μηδαμινές. Δεν περνούσε μέρα που να μη θυμόντουσαν τον Καραβά, να μην κουβέντιαζαν γι’ αυτό και να μη δάκρυζαν. Και συνέχεια μια ευχή είχαν στα χείλη «και του χρόνου σπίτι μας». «Σαν τους τόπους μας (έτσι στον πληθυντικό), δεν υπάρχει άλλος τόπος…» έλεγαν συνέχεια. Ο παππούς πέθανε το 1981 και η γιαγιά το 1993. Με το όνομα του χωριού μας στα χείλη τους. Η γιαγιά τις τελευταίες μέρες παραμιλούσε αναφέροντας πρόσωπα και πράγματα από το αγαπημένο της χωριό. Μαζί τους πέθανε και η τελευταία αναλαμπή από τα παιδικά μου χρόνια.
Παππού μου αγαπημένε, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βόλτες που μας πήγαινες (τι ταινίες έχω δει μαζί σου στο σινεμά δεν λέγεται από την Αλίκη Βουγιουκλάκη μέχρι το ριφιφί του Ντασσέν), τα γλυκά σου λόγια και τις ατάκες σου. Ακόμα τις αναφέρω στα παιδιά μου, που δεν πρόλαβαν να σε γνωρίσουν. Δεν θα ξεχάσω μια μέρα που χτυπούσε η καμπάνα πένθιμα και σε στείλαμε να μάθεις ποιος πέθανε. Γύρισες μετά από λίγο και μας είπες «σχεδόν έμαθα ποιος πέθανε». Σου είπαμε "ή έμαθες ή δεν έμαθες, τι θα πει σχεδόν???" Και η απάντηση σου «είδα κατά πού έστριψε η νεκροφόρα. Σ’ εκείνο το δρόμο μόνο ένας άρρωστος υπήρχε, ο Π.». Τελικά ήταν πράγματι ο Π. ο πεθαμένος. Πόσες φορές από τότε δεν επαναλάβαμε γελώντας αυτό το «σχεδόν έμαθα»??? Ακόμα και τα παιδιά μου το λένε μέχρι σήμερα με παραλλαγές (π.χ. σχεδόν διάβασα).
Αγαπημένη μου γιαγιά, δεν σε θυμάμαι ποτέ να κάθεσαι, χωρίς τα χεράκια σου να μη φτιάχνουν κάτι. Και τι δεν έφτιαξες, κυρίως με το βελονάκι, με κείνα τα χρυσά χεράκια!! Σεμαίν, πετσετάκια, κουβέρτες, τραπεζομάντηλα κλπ κλπ. Δεν πήγαινες πουθενά χωρίς να κρατάς ως δώρο κάτι φτιαγμένο από σένα. Έχω μερικά από τα χειροτεχνήματα σου μέχρι και σήμερα και σε θυμάμαι.
Αν είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι ο άνθρωπος δεν χάνεται όσο τον θυμούνται και τον μνημονεύουν, τότε και οι δυο ζείτε ακόμα και θα ζείτε για πολλά χρόνια και ιδίως στην καρδιά των παιδιών σας, των εγγονιών και των δισεγγονών σας . Όλοι σας μνημονεύουμε με αγάπη.
Αγαπημένοι μου φίλοι, όπως λέω και στην αρχή, την άλλη εβδομάδα φεύγω, θα λείψω καμιά δεκαριά μέρες, θα πάω να δω τους δικούς μου στην Κύπρο (γονείς, αδελφή, ανίψια κλπ). Όταν γυρίσω θα τα ξαναλέμε εδώ με περισσότερες εντυπώσεις…
-------------------------
Υ.Γ. Στη φωτογραφία πάνω ο παππούς και η γιαγιά στην ολάνθιστη αυλή του σπιτιού τους στον Καραβά ένα περίπου χρόνο πριν την τουρκική εισβολή και την προσφυγιά. Ο παππούς (εκπαιδευτικός στο επάγγελμα) κυκλοφορούσε πάντα γραβατωμένος, ακόμα και μετά τη σύνταξη του.
Η φωτογραφία κάτω είναι δική μου. Μ' έβγαλε ο πατέρας μου στο πλατύσκαλο του σπιτιού του παππού.

51 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

"Αν είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι ο άνθρωπος δεν χάνεται όσο τον θυμούνται και τον μνημονεύουν, τότε και οι δυο ζείτε και θα ζείτε για πολλά χρόνια ακόμα…"
Aλήθεια είναι, Μερόπη μου!
Δεν πεθαίνουν τέτοιοι άνθρωποι.
Αυτή την αρχοντιά, τη λεβεντιά, τη γλυκύτητα είναι που συναντάς σπάνια πια στους σημερινούς ανθρώπους!
Καλό σου ταξίδι, και με το καλό να γυρίσεις πάλι πίσω.

VAD είπε...

Η νεαρή μακρυμαλλούσα είναι η Μερόπη;
-Να καλποπεράσεις στην πατρίδα!

Takiz είπε...

Ξερεις Μεροπη μερικες φορες η ζωη ειναι άδικη απο την αλλη ειναι σωστη επειδη δημιουργεί ανθρώποις με ήθος και περηφανεια....

Ας ειναι καλα εκει και εύχομαι να μην τους Ξεχασεις ποτε...

Καλο ταξιδι στον τοπο σου και να εισαι χαμογελαστή πάντα ...
που ειχες τέτοιους ανθρώπους οδηγούς σου..

monahikoslikos είπε...

Άντε και του χρόνου σου εύχομαι να περάσεις τις διακοπές σου στον (ελεύθερο) Καραβά...

Aggelos Spyrou είπε...

Πολύ γλυκιά ανάρτηση. :)

Meropi είπε...

-@ Φωτεινή μου,
ευχαριστώ για τις ευχές σου. Στην ηλικία τη δική μου και για όσους ζήσαμε σε χωριά οι παππούδες έπαιξαν ένα πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή μας. Και όταν ήταν γλυκύτατοι όπως τους δικούς μου φώτιζαν τα παιδικά μας χρόνια.

-@ VaD μου,
όχι δεν είμαι εγώ, τα δύο κοριτσόπουλα είναι ξαδελφούλες αγαπημένες.

Meropi είπε...

-Τάκη μου,
σ' ευχαριστώ και σένα για τα ωραία λόγια σου και τις ευχές σου.

-@Μοναχικέ μου Λύκε,
μακάρι να έβγαινε αληθινή η ευχή σου, αλλά έχω πάψει από καιρό να έχω αυταπάτες.

-@ Άγγελε μου,
σ' ευχαριστώ πολύ

mortal είπε...

Τυχερή, Μερόπη, που είχες τέτοιο παππού (δυστυχώς δε γνώρισα κανέναν, έφυγαν και οι δυο νωρίς...)και τέτοια γιαγιά. Αυτοί οι άνθρωποι διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας.

Να περάσεις καλά και φιλιά στην πατρίδα σου! (αν και μας αποκλείσατε στο ποδόσφαιρο...)

αθεόφοβος είπε...

Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν όσο ζούν στις μνήμες μας.
Καλό ταξίδι.

VAD είπε...

Μερόπη μου,συγνώμη,τη μελαχρινή κοπελούα δεν την είδα γι αυτό και ρώτησα μόνο για τη μακρυμαλλούσα κοπελιά!Τωρα θα μου πεις ,τι τα φοράμε τα γυαλιά;Ελα ντε;
-Γνώρισα τις δυο γιαγιάδες αλλά όχι κανέναν παππού και σαν παιδί το είχα μεγάλο καημό!

Μιχάλης είπε...

Μερόπη καλημέρα.

Δεν ξέρω αλλά φαίνεται ότι η δική μας η γενιά κινείται περίπου πάνω στις ίδιες γραμμές.

Και με τους δικούς μου παππούδες και γιιάδες συμβαίνει το ίδιο.
Δεν τους ξεχνώ ποτέ και πάντα τους θυμάμαι.

Πρέπει να πω ότι το κείμενο σου με συγκίνησε διότι ξύπνησε και δικές μου αναμνήσεις.

Καλώς να ορίσεις στην Κύπρο μας.
Πόσο θα κάτσεις;

αντωνης είπε...

Καλημερα Μεροπη. Πολλες οι θυμησες απο τις γιαγιαδες, παππουδες δυστυχως δε γνωρισα.
Πολυ ομορφο ποστακι, μακαρι ολοι να εχουν τετοιο σεβασμο και αγαπη για τους μεγαλυτερους.
Να περασεις καλα στην πατριδα σου.
: )

Meropi είπε...

-@mortal μου,
είναι μεγάλη ευλογία οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Ειδικά αυτός ο παππούς εμένα με σημάδεψε θετικά.

-@Αθεόφοβε μου,
ευχαριστώ για την ευχή σου.

-@vad μου,
ο παππούς έχει μια διαφορετική γλύκα από τη γιαγιά. Έχεις δίκιο που έχεις καημό.

Meropi είπε...

-@ Μιχάλη μου,
διάβασα και το δικό σου ποστ για τη γιαγιά σου και μπορώ να σου πω ότι τότε ξύπνησε μέσα μου έντονη η ανάμνηση.

-@ Αντώνη μου,
ευχαριστώ για τις ευχές σου. Το σεβασμό ή μάλλον τη βαθιά αγάπη την κέρδισαν με το σπαθί τους οι παππούδες.

leondokardos είπε...

Μερόπη μου ,τι τρυφερή αναφορά σε παππού και γιαγιά!!!
Πιστεύω οτι όλοι μας κάτι έχουμε να θυμόμαστε και να κρατάμε στη ζωή μας απο τους παππούδες και γιαγιάδες μας. Ημασταν πάντοτε "δυό φορές παιδιά" τους, όπως λέγεται συνήθως.
Μας προστάτευαν και μας δίδασκαν με την εμπειρία των χρόνων τους, και εκείνη τη τόσο διαφορετική τρυφερότητά τους.

Σου εύχομαι να περάσεις πολύ καλά στα μέρη σου.

TzinaVarotsi είπε...

Ο παππούς κι η γιαγιά συνεχίζουν να ζουν και σήμερα είχαμε την χαρά να τους γνωρίσουμε κι εμείς μέσα από την τρυφερή γραφή σου!
Νά'σαι καλά!

Meropi είπε...

-@ Λεοντόκαρδε μου,
απ' ότι κατάλαβα έχεις κι εσύ ωραίες εμπειρίες από τον παππού και τη γιαγιά σου. Σ' ευχαριστώ για την ευχή σου.

-@ Νιόβη μου,
πράγματι κάθε φορά που τους μνημονεύω έχω την εντύπωση ότι εξακολουθούν να ζουν μαζί μας.

Κούκος είπε...

Μερόπη,
μας γέμισες συγκίνηση με την ανάρτησή σου!
Καλά να περάσεις και με το καλό να μας ξανάρθεις!

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Και να ξέρεις πως ο παππούς και η γιαγιά θα ξαναδούν τον τόπο τους μέσα από τα δικά σου μάτια που τα λάτρεψαν!...

Καλά να περάσεις,Μερόπη μου:)

... είπε...

Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα η συγκίνηση που νιώθω αυτή τη στιγμή , με κομμάτι της ιστορίας σου που μοιράστηκες μαζί μας.

Σ'έυχαριστώ

NdN είπε...

Εγώ τους γνώρισα (3 από τους 4) και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.

Να περάσεις καλά στην πατρίδα και με το καλό να επιστρέψεις!

lakis είπε...

Καλώς να ορίσεις. Και κοίτα να χαρείς τις λιγοστές χαρές και χάρες που παραμένουν ακόμη ζωντανές...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενο σου Μερόπη μου!

Και κυρίως υπέροχη η φωτογραφία!

rain είπε...

Αχ Μεροπίτσα μου, δεν έχω λόγια..
πόσο κοντά είμαστε αυτές τις μέρες..

Ντεμης είπε...

Πόσο ανθρώπινη και συγκινητική ανάρτηση, αγαπητή συμπατριώτισσα Μερόπη! Να'σαι καλά και καλώς να ορίσεις στην Κύπρον μας, μακάρι να φέρεις και όλη σου την θετική ενέργεια τώρα που ξεκινούν οι συνομιλίες Χριστόφια-Τταλάτ. Ας γίνει κάτι καλό πια!
Σε υποδέχομαι στην πατρίδα με το πιο αγαπημένο μου τσιαττιστόν:

Πορτοκαλιά του Καραβά
που κάνεις πορτοκάλια
να σε πουλούν 'γοράζω σαι
του βάρους σου ριάλια

Καλές διακοπές ες γην εναλίαν Κύπρον!

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι όλες αυτές οι όμορφες αναμνήσεις να μείνουν για πάντα ζωντανές μέσα στο νου και την καρδιά σου!

Τι όμορφο κείμενο!

Και τη σύμπτωση: κάπως έτσι ήταν και ο δικός μου παππούς, κάπως έτσι ήταν και η δική μου γιαγιά!

Ας είναι οι ψυχές τους γαλήνιες...

Σου εύχομαι να περάσεις όμορφα και να ξεκουραστείς σωματικά και ψυχικά.

Ανώνυμος είπε...

Α ρε meropi μου,
με συγκίνησες πραγματικά. Απ΄ τα ωραιότερα πράγματα που διάβασα τον τελευταίο καιρό.
Τι γλύκα, τι ζεστασιά!!
Πάντα να τους έχεις μέσα σου, όπως και τώρα.
Φιλιά κοραλένια και μια αγκαλιά για καλή εβδομάδα και καλό μήνα.
Υ.Γ. Να περάσεις καλά!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλά να περάσεις Μεροπίτσα και να μας γυρίσεις με το καλό!
Κι αν δεις κανέναν οπαδό της "Ανόρθωσης" ζήτα εκ μέρους μου κανα συγγνώμη για τις χοντρομαλακίες που έκαναν μερικοί ανεγκέφαλοι τις προάλλες στην Αθήνα και στο Φάληρο...

marayia είπε...

@ meropi γλυκεια Μεροπη.. ΝΑ πας .. να περασεις ομορφαα και να μας μας γυρισεις ανανεωμενη .. και ποτε πια αγωνιες .. σε φιλω

Roadartist είπε...

Παρα πολυ γλυκια αναρτηση..
Και για εμενα οι παππουδες.. σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια..
Καλό ταξίδι Μερόπη..και σε περιμένουμε..

Penelope είπε...

Mεροπάκη μου να περάσεις καλά και αυτοι οι παπουδες πια! εμένα ο παπούς μου σημάδεψε τελικά όλη τη ζωή μου... φιλί

Σοφία είπε...

Αχ Μερόπη πολύ με συγκίνησε η ανάρτηση αυτή! Σου εύχομαι να περάσεις όμορφα στην Κύπρο με τους συγγενείς σου και να επιστρέψεις ξεκούραστη και ανανεωμένη :-)

marianaonice είπε...

Μερόπη μου
Πόσο τυχερή είσαι που είχες τέτοιους γλυκούς ανθρώπους να σου κρατούν το χεράκι στα παιδικά σου χρόνια!!
Δεν γνώρισα κανένα παππού και τη μία γιαγιά μόλις που τη θυμάμαι αμυδρά!
Μόνο τη μαμά του μπαμπά μου γνώρισα καλά, και τη θυμάμαι και εγώ πάντα με νοσταλγία και αγάπη γιατί με υπεραγαπούσε!! Τι γλυκειά ανάρτηση και πόσο νοσταλγική!! Ναι οι άνθρωποί μας ποτέ δεν πεθαίνουν όταν τους θυμόμαστε!!
Να πας στο καλό, και να περάσεις πανέμορφα στον τόπο σου κοντά στους δικούς σου και να μας γυρίσεις και με άλλες τέτοιες γλυκειές αναδρομές !!
Φιλιά μέσα από το πέλαγος το φουρτουνιασμένο!! Χαχα!!

doctor είπε...

Να περάσεις καλά στην Κύπρο Μερόπη.
Πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου!
Μου θύμισε τις ιστορίες που μας έλεγε η γιαγιά μου που ήρθε από το Σοχούμι της σημερινής Αμπχαζίας το 1920.

doc

jf είπε...

Όμορφη ανάρτηση...

Καλά να περάσεις και καλά να γυρίσεις

Meropi είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι,
σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας, φεύγω αύριο, είμαι πάνω στις ετοιμασίες μου και δεν μπορώ να σας απαντήσω στον καθένα χωριστά.
Και πάλι σας ευχαριστώ, σε καμιά δεκαριά μέρες θα τα ξαναπούμε.

αντωνης είπε...

Καλο ταξιδι Μεροπη, να περασετε τελεια!!!

(με ρεγουλα τις κουμανταριες και τις ζιβανιες)

:)))

phlou...flis είπε...

Οι παππούδες μας ίσως ήταν το ζωντανό παραμύθι που δε μας διάβασν οι πολυάσχολοι -όπως και σήμερα- γονείς μας, ήταν το ...ιντερνετ της εποχής τότε, ήταν οι ξεναγοί μας στη γνωριμία με τον τόπο και τους ανθρώπους, ήταν οι δάσκαλοί μας γενικώς. Ισως γι αυτό έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη μας.
Καλά να περάσεις και καλώς να επιστρέψεις.

Unknown είπε...

πολύ πολύ συγκινητική φωτογραφία. Ετσι είσαι ακόμη γλυκιά πιστεύω.

Ανώνυμος είπε...

:~(

Με συγκίνησες καλή μου!

Να μου φιλήσεις την Κύπρο μας.

Ανώνυμος είπε...

αε ιαε ιαει, στο καλο και συ...κλαψ κλαψ

ritsmas είπε...

Με το καλό να γυρίσεις Μερόπη.Με το καλό, με τις βαλίτσες να ξεχειλίζουν από κυπριακό αέρα και τη γνώριμη ζεστασιά των ανθρώπων του νησιού.
Η φωτο σπάνια!!!
ριτς

Do it yourself είπε...

«Ωρή φεγγαροπρόσωπη,
του ήλιου θυγατέρα...»

Τά 'πες "όλα"... Και κυρίως για το πότε πεθαίνουν οι άνθρωποι...

Κατά τα άλλα, όταν επιστρέψεις:

Στο μπλόγκ μου έχω φτιάξει ένα "κατάλογο" από απλά πράμματα που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ για να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας.
Παρακαλώ εσένα αλλά και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο να τα κρίνει αλλά και να προσθέσει τις δικές του προτάσεις για να σχηματιστεί ένας καλός κατάλογος κάποτε.
Many thanks in advance.

habilis είπε...

Ομορφο post!

Meropi είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι παλιοί και νέοι (βλέπω και μερικούς τέτοιους),
μόλις γύρισα από τα πάτρια εδάφη και είπα να ρίξω μια ματιά στο ιστολόγιο μου. Σας ευχαριστώ που με επισκεφθήκατε όσο έλειπα.
Θα φέρω το μυαλό μου στη θέση του (έχει ξεφύγει λίγο) και θα ανεβάσω μια νέα ανάρτηση με θέμα κυπριακό.
Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Μερόπη καλώς μας ήρθες. ΕΓώ περιμένω και ανάρτηση-σχόλιο για τα ιερά συμβόλαια. Και φυσικά το "ξέσπασμα Σανιδά"

Penelope είπε...

Meropaki κορίτσι μου ακόμα στη κύπρος είσαι??? Λοιπόν σε περιμένω στις 1 Οκτωβρίου στο Public ο Τζόνι μεγαλεία πια στο Σύνταγμα μπροστά στη βουλή των Ελλήνων !!!

stalamatia είπε...

Μερόπη μου όμορες οι αναμνήσεις σου από τη γιαγιά και τον παππού σου.

Να περάσεις καλά στην πατρίδα εγώ πέρασα όμορφα πήγα και στα δικά σου μέρη,εκτός από τα δικά μου.

patsiouri είπε...

"χρυσά χεράκια!! "

Πόσο δίκιο έχεις.

Γιαγιαδίστικα χεράκια...

Ποτέ χέρια, χεράκια!

Να'ναι καλά εκεί που είναι όλοι τους...

Meropi είπε...

@@ Dora, Penelope, Stalamatia, Patsiouri,
σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας. Ακόμα δεν προσαρμόστηκα για να ανεβάσω νέα ανάρτηση, αλλά όπου να ναι νομίζω ότι θα το κάνω.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Meropi
Προφανώς και για εσένα ο γιος σου είναι άντρακλας μιας και είσαι μητέρα.

Και για την μάνα μου είμαι ο David Beckham :)