Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Τα γενέθλια του ιστολογίου μου και το Πολυτεχνείο...


Στις 16 Νοεμβρίου 2007 άρχισα το blogging!!! Πότε πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος, ούτε που το κατάλαβα. Μέσα σ’ αυτό το χρόνο γνώρισα νέους πολύτιμους φίλους, έστω και αν δεν τους συνάντησα ποτέ κι έμαθα πολλά νέα πράγματα. Ο καθένας από σας αγαπημένοι μου φίλοι προσέφερε τις εμπειρίες του, τις γνώσεις του, τη διάθεση του, το χιούμορ του, τα ποιήματα του και όλο και κάτι κέρδισα κι εγώ. Ελπίζω να μάθατε κι εσείς κάτι από μένα. Είμαι αρκετά μεγαλύτερη από τους περισσότερους, και αν μη τι άλλο, θα μάθατε κατιτίς από τις εμπειρίες μου. Δεν ξέρω βέβαια αν τις βρήκατε ενδιαφέρουσες.

Στην πρώτη ανάρτηση μου δεν μάζεψα κανένα απολύτως σχόλιο (βλ. εδώ). Μόνη μου την έγραψα, μόνη μου τη διάβασα. Χα χα χα!! Στη δεύτερη όμως πήρα ….ένα ολόκληρο σχόλιο. Μεγάλη πρόοδος! Άγγελε σ’ ευχαριστώ πολύ για το πρώτο αυτό σχόλιο στο ιστολόγιο μου. Μου έδωσες μεγάλη χαρά.

Σήμερα, επειδή είναι και επίκαιρη, ξαναγράφω τη δεύτερη ανάρτηση μου, μπας και μαζέψω και κανένα άλλο σχόλιο. Χα χα χα!!

«Είμαι από τη λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου! Φοιτήτρια τότε στις 17 Νοεμβρίου του 1973. Μπορεί να είχαμε την ατυχία να περάσουμε τα φοιτητικά μας χρόνια μέσα στη σκοτεινή δικτατορία, αλλά μήπως είναι συγχρόνως και μια τύχη;; Ζήσαμε ιστορικές στιγμές. Τι να πρωτοθυμηθώ!

Τα γεγονότα της Νομικής? Τότε που έτρεχα να μη με προλάβουν οι αστυνομικοί και τρέχοντας έχασα το ένα παπούτσι μου και πήγα σπίτι με ένα παπούτσι σαν τη Σταχτοπούτα!.

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου? Τότε που μόνο από τύχη δεν ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο όταν μπήκε το τανκ. Είχα πάει στο σπίτι να αλλάξω ρούχα (δυο μέρες είχα καθίσει μέσα). Είχα σκοπό να ξαναγυρίσω. Δεν πρόλαβα όμως, γιατί εν τω μεταξύ κινήθηκε ο στρατός. Άκουγα από το σπίτι το σταθμό του Πολυτεχνείου και έκλαιγα. Έκλαιγα για τα παιδιά που ήταν ακόμα μέσα (το Νίκο, το Γιάννη, τη Μαίρη κά). Έκλαιγα για την Ελλάδα που θα έμενε ακόμα στο σκοτάδι. Ή μήπως, χωρίς ακόμα να το ξέρω, έκλαιγα και για την πατρίδα μου την Κύπρο, για την Κερύνεια που ζούσε τους τελευταίους μήνες ελευθερίας;;;;

Από τότε μεγάλωσα, ωρίμασα, έζησα και άλλες ιστορικές στιγμές. Την εισβολή στην Κύπρο, το ξεσπίτωμα από το χωριό μου στην Κερύνεια (γι' αυτά όμως θα γράψω μια άλλη φορά). Το Πολυτεχνείο με πονά κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Στην πορεία πήγα στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης 1-2 φορές. Μετά σταμάτησα να πηγαίνω. Κάτι δεν μου άρεσε. Δεν ξέρω τι ακριβώς. Ίσως το καπέλωμα από τα κόμματα. Ίσως το ότι μετατράπηκε σ' ένα είδος πανηγυριού. Ίσως γιατί χάθηκε ο αυθορμητισμός.

Και τώρα για μια ακόμα φορά αναρωτιέμαι. Ζει το Πολυτεχνείο;; Δεν ξέρω. Ίσως και να ζει........»

---------------------------

Προσθήκη: Σήμερα η πρώτη μου ανάρτηση έχει κι άλλα σχόλια., πρόσφατα όμως. Καταχώρισε το πρώτο ο @Indepedent στις 15-11-2008. Ακολούθησαν κι άλλοι φίλοι μου. Τους ευχαριστώ.

--------------------------

Προσθήκη ΙΙ: Επειδή πολλοί @φίλοι θεωρούν ότι έκανα κάτι σπουδαίο συμμετέχοντας στα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου, θέλω να επαναλάβω αυτό που έγραψα σε σχόλιο προς τον @Αντώνη. Τίποτε το ιδιαίτερο δεν έκανα, απλώς συμμετείχα αυθόρμητα σε μαζικές φοιτητικές διαδηλώσεις. Ο Doctor έχει αναρτήσει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για το Πολυτεχνείο (στην πραγματικότητα είναι ένα κείμενο του Βασίλη Ραφαηλίδη), όπου περιγράφει πολύ ωραία την ψυχολογία όλων εμάς των ανώνυμων αντιφασιστών. Αντιγράφω ένα κομμάτι που με αντιπροσωπεύει «Αυτών που ακόμα δεν ήξεραν τίποτα για τη μεγάλη ευκαιρία που θα τους προσέφερε το Πολυτεχνείο αργότερα, ώστε να νοιώσουν κι αυτοί λιγάκι αντιφασίστες, χαμένοι μέσα στη μεγάλη μάζα των δημοκρατών που πολιορκούσαν το Πολυτεχνείο. Το μεγάλο πλήθος παρέχει ασφάλεια. Όσους κι αν συλλάβουν, όσους κι αν σκοτώσουν, ξέρεις πως οι πιθανότητες να σου συμβεί κακό είναι περίπου ίσες με τις πιθανότητες να κερδίσεις τον πρώτο λαχνό του λαχείου…..».

74 σχόλια:

Σοφία είπε...

Χρόνια πολλά για το ιστολόγιο! Χρόνια αγύριστα για τη δικτατορία και όλα τα "Πολυτεχνεία" του παρελθόντος και (Θεός φυλάξοι) του μέλλοντος.

Maria Tzirita είπε...

Μερόπη μου, χρόνια πολλά στο ιστολόγιό σου και καλές αναρτήσεις!
Εγώ πέρυσι στις 16/11 είδα για πρώτη φορά τον αγαπημένο μου από κοντά και πάητσα το πόδι μου για πρώτη φορά στην Κύπρο... Σίγουρα αυτή την ημερομηνία δε θα την ξεχάσω ποτέ! Να'σαι καλά, πολλά φιλιά!

Meropi είπε...

@ Σοφία μου,
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Εσύ είσαι ένας από τους bloggers, από τον οποίο μαθαίνω πολλά και ενδιαφέροντα. Για την καθημερινή ζωή στο Λονδίνο, για τη νοοτροπία των Άγγλων κλπ. Όσο για το Πολυτεχνείο, μακάρι να μη βρεθούμε άθελα μας στη θέση να ζήσουμε κάτι παρόμοιο.

-@ Μαρία μου,
Πολύ ωραία και η δική σου επέτειος!!! Να τη θυμάσαι πάντα με αγάπη.
Κι εσύ είσαι από τους πολύ πρόσφατους φίλους που παρακολουθώ με ενδιαφέρον. Ευχαριστώ πολύ.

neoinileias είπε...

Σε μεγάλο βαθμό η γενιά σου δημιούργησε τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα. Η τρέχουσα κατάσταση στον κόσμο είναι αποκαλυπτική, η αλλαγή οπτικής οφείλεται σε ελλείψεις γνωστικού χαρακτήρα και σ εμμονές. Η γενιά σου σήμερα αδυνατεί σε μεγάλο βαθμό να κατανοήσει τη στάση τα προβλήματα και τη συμπεριφορά του πολίτη.

marianaonice είπε...

Χρόνια πολλά ιντερνετικά φίλη μου!!
Εσύ ήσουν ο πρόδρομος και η αιτία που μετά από ένα 20ημερο περίπου ξεκίνησα κι εγώ τη μπλογκική ζωή μου!!
Σίγουρα πολλά πήραμε και κάτι ίσως δώσαμε κι εμείς στις @διαδρομές αυτές και τις @συναντήσεις με αξιόλογους @φίλους!!
Πέρασε γρήγορα ο καιρός όντως λες και ήταν χθες!! Και έχουμε ακόμη τόσα να πούμε και τόσες @διαδρομές να κάνουμε!! Oφείλω να πω δε ότι και εγώ μαθαίνω από εσένα εδώ μέσα και σε γνωρίζω ακόμη καλύτερα...και χαίρομαι και νοιώθω περήφανη που σ' έχω φίλη πραγματική!
Όσο για τις μνήμες στο Πολυτεχνείο τις έχουμε συζητήσει! Μαθήτρια εγώ τότε δεν έζησα τόσο κοντά τα γεγονότα όπως εσύ, όμως τα θυμάμαι έντονα... και μακάρι να μη ξαναζήσουμε τέτοιες μνήμες!!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά για το μπλογκ σου Μερόπη και πάντα να ανεβάζεις όμορφα ποστ όπως μέχρι σήμερα.
Κρίμα που δεν έμεινες στο πολυτεχνείο τη μοιραία νύχτα. Θα μπορούσε σήμερα να ήσουν κάτι σαν τη Δαμανάκη-δεν ξέρω βέβαια αν αυτό θα ήταν καλό ή κακό…

Roadartist είπε...

Μερόπη μου χρόνια πολλά στο blog σου!! Χαίρομαι πολύ που υπάρχει η παρουσία σου στο διαδίκτυο.
Ξεχωρίζεις.. Να είσαι καλά και να έχεις πάντα τη διάθεση, το χρόνο και το κουράγιο ;) να μοιράζεσαι μαζί μας τις στιγμές, τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου! Και όχι η Μερόπη μόνο προβληματική δεν είναι!!!χαχααχαχ φυσικά δε περιμένεις απάντηση στην ερωτησούλα σου, αλλά όλο το χρόνο τη βλέπω..ας στο πω σήμερα :))))
Πολλά φιλιά, σε ευχαριστώ που με τιμάς με τη παρουσία και τα σχόλια σου στο δικό μου.. Πολλές ευχές για τη συνέχεια, πολλά ευχαριστώ.. Καλό σκ..

jf είπε...

Διαβάζω στο ‘Σαν σήμερα…’: 16 Νοεμβρίου, Διεθνής Ημέρα Ανεκτικότητας!
Μήπως αναφέρεται σ’ όλους τους αναγνώστες που ανέχονται και υπομένουν τους προβληματισμούς της Μερόπης; χα!χα!χα!

Σου εύχομαι γερή να είσαι να ιστολογείς [έτσι μειώνονται και οι πιθανότητες για altzhaimer!!] και να σε διαβάζουμε για πολλά χρόνια.

Όσο για το Πολυτεχνείο και τον απόηχό του, μάλλον το ‘ζει’ ο καθείς με το δικό του τρόπο.

Καλό Σ/Κ

VAD είπε...

Γράψανε πολλά μπλογκ για το Πολυτεχνείο,τι να πω ,Μερόπη μου,ότι ξέφτισε το πράμα,ο εορτασμός μουσειακή γιορτή κατάντησε,άσε,άλλη διάσταση εκείνη η εποχή

Meropi είπε...

-@ neoinileias
δεν θα το αρνηθώ τελείως αυτό που επισημαίνεις. Ότι δηλαδή η γενιά μας μπορεί να είναι υπαίτια για μερικά (και όχι για όλα) από τα αδιέξοδα του σήμερα. Όμως είναι μια γενιά που κατά το μεγαλύτερο μέρος της αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Άσχετα αν μερικοί από τους τότε "αγωνιστές" βολεύτηκαν μετά, χρησιμοποιώντας αυτούς τους αγώνες.

-@ Μαριάνα μου,
σου φαίνεται κι εσένα ότι πέρασε γρήγορα αυτός ο χρόνος ε? Θυμάσαι όταν αρχίσαμε να γράφουμε στο blog? Ούτε εικόνες ξέραμε καλά καλά να βάζουμε. Χα χα χα!!
Και να μακάρι να μη ξαναζήσουμε τέτοιες εμπειρίες, όπως τότε στη Χούντα.

Meropi είπε...

-@Syneas μου,
αν έμενα μέσα λες να εκφωνούσα κι εγώ από το μικρόφωνο σαν τη Δαμανάκη και την Τόνια Μωροπούλου??? Τη δεύτερη δεν την ξέρουν πολλοί σήμερα, γιατί δεν μπήκε στην πολιτική.

-@ Roadartist μου μικρούλα,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν δεν κάνω λάθος μπήκες κι εσύ λίγες μέρες πριν από μένα στο blogging. Πολύτιμη και η δική σου συμβολή. Μας ενημερώνεις για τα πολιτιστικά.

Penelope είπε...

Meropaki μου cake θέλω ! χρονια πολλά. Οσο για το Πολυτέχνειο είναι ένα σημαντικο κομμάτι του παζλ της νεωτερας Ελληνικής ιστορίας ;)

Meropi είπε...

-@ JamanFou μου,
χα χα πολύ γέλασα με την ημέρα της ανεκτικότητας!! Παρόλα αυτά δεν πήρα κανένα σχόλιο στην πρώτη μου ανάρτηση. Κανένας δεν με ανέχτηκε τότε. Σ' ευχαριστώ πάντως για τις ευχές σου.

-@ VaD μου,
ναι έχεις δίκιο για το ξέφτισμα, γι' αυτό κι εγώ σταμάτησα νωρίς να πηγαίνω στην πορεία. Δεν μου άρεσε κι αυτή η κομματικοποίηση της γιορτής. Θα ήμουν πολύ πιο ευχαριστημένη να συμμετείχε ο κόσμος αυθόρμητα, χωρίς κομματικά λάβαρα.

αντωνης είπε...

Μεροπη μου, να εισαι παντα καλα και οσο εχεις κεφι να συνεχισεις να γραφεις οπως σε αυτο το χρονο!
Εισαι απο τα λιγα μπλογκς που διαβαζω ολες τις αναρτησεις και ολα τα σχολια.

Εχω διαβασει την περσινη σου αναρτηση. Και τωρα απλα την ξαναθυμηθηκα.

Δεν μου αρεσει να λεω πολλα λογια για εκεινη την εποχη. Μονο το σεβασμο μου εχω να δηλωσω για τους απλους καθημερινους αγωνιστες εναντια στη Χουντα. Τιποτα άλλο
Μόνο RESPECT.

:)))

Meropi είπε...

Πηνελοπάκι μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Ορίστε και το κέικ σου εδώ

Meropi είπε...

-@ Αντώνη μου καλέ,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Κι εσύ είσαι από τους πολύτιμους διαδικτυακούς μου φίλους.

marianaonice είπε...

Μερόπη μου άνοιξε το email σου στο otenet! Σου έστειλα αυτά που είπαμε!
Καλό μεσήμερι!

Independent είπε...

Χρόνια πολλά και σε σένα και στο ιστολόγιό σου.
Μερικές φορές ζηλεύω που δεν έζησα σημαντικά κομμάτια της ιστορίας του τόπου μου.
Δεν ξέρω άν ζει το Πολυτεχνείο, ζεις όμως εσύ και με συγκινείς με το παρελθόν που τόσο ζαωντανά αποτυπώνεις σε μια λευκή ιστολογιακή κόλλα.

Καλό ΣΚ

Meropi είπε...

-@ Independent μου,
και ο γιος μου λέει ζηλεύει που δεν έζησε τέτοιες στιγμές. Καλύτερα πάντως να ζεις υπό δημοκρατικές συνθήκες και ας μην έχεις τέτοιες εμπειρίες.

Penelope είπε...

Μεροπάκι άπαιχτο!!!! Καλά παιδιά όπως ζητάει παίρνει λέμε ;) Thanks

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μεροπίτσα, να τα χιλιάσει το ιστολογιάκι σου!
Όσο για το Πολυτεχνείο, "να 'μαστε καλά να το θυμόμαστε" που λένε και στις κηδείες...

leondokardos είπε...

Μερόπη χρόνια πολλά στο μπλόγκ σου,συνέχισε,καλά πας όπως βλέπεις τώρα έχεις πια και φίλους και σχόλια !!!
Το Πολυτεχενείο πάντα θα γιορτάζεται. Εκείνο όμως που χρειάζεται είναι να σεβόμαστε εκείνες τις μέρες του και αυτό που εκφράζουν.

patsiouri είπε...

Κι'εγώ την ίδια ιδέα με τον independent είχα, να μπω στην πρώτη σου ανάρτηση και να αφήσω τα χρόνια ΄πολλά...

Αφού με πρόλαβαν ΄΄ομως, θα σου ευχηθώ από'δω ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΑΚΙ ΣΟΥ!

Στο Πολυτεχνείο ήμουν αγέννητη...
Τα τελευταία έξι χρόνια που δουλεύω σιχτιρίζω κάθε τέτοιες μέρες που οι περισσότεροι από τους μαθητές μου (μιλάμε και για Λύκειο)...αγνοούν παντελώς τι γιορτάζουμε...

phlou...flis είπε...

Ευχές; Δεν ξέρω. Αν έχεις όρεξη συνέχισε. Είτε σε διαβάζουν, είτε όχι.
Τις συνέπειές του Πολυτεχνείου, σίγουρα τις ζήσαμε. Κάποιοι λιγότερο, κάποιοι περισσότερο. καποιοι από "μέσα" και κάποιοι "απέξω". Εικονικά ή πραγματικά.
Τώρα αν ζει; 'Ισως, αλλά είναι μάλλον σε βαθειά γεράματα. Γιατί, κοιτώντας γύρω μου, μάλλον ...περί άλλων τον αγώνα ποιούμεθα!

stalamatia είπε...

Μερόπη μου χρόνια πολλά και καλά γραψίματα εύχομαι μόνο καλά πράγματα να έχεις να γράφεις.

gregory είπε...

νασε καλα μεροπη.να εισαι υπερηφανη που συμετηχες τοτε.
παντα θα υπαρχουν οι πρωτοποροι παντου...αλλιος ο κοσμος να ηταν ακομα στην λιθηνη εποχη.

ikor είπε...

Χρόνια πολλά Μερόπη! Σε σένα και στο blog σου!

Ως φοιτητής του Πολυτεχνείου, πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα, δεν έχω φυσικά τα ίδια βιώματα με σένα.

Πιστεύω όμως ότι το μήνυμα του Πολυτεχνείου θα είναι πάντα ισχυρό.

Θα ζει, όσο υπάρχουν οι αφανείς ήρωες που το δημιούργησαν. Και μας δίνουν απλές, ανθρώπινες περιγραφές για 'κείνον τον Νοέμβρη.

Θα ζει, όσο υπάρχουν εκείνοι που ποτέ δεν επιχείρησαν να το εξαργυρώσουν!

takis είπε...

Εσύ τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να αναρωτιέσαι αν το Πολυτεχνείο ζει..
Δεν ζει.
Εχει πεθάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό...και απο πολύ νωρίς.

Φρόντισαν για αυτό πολλοί ..
ανάμεσα τους κάμποσοι και απο αυτούς που συμμετείχαν.

Ισως όμως έτσι έπρεπε και να γίνει..

Τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για παιδιά και για μικροπολιτικούς ,ακόμα.

Το μόνο που ταιριάζει στην επέτειο είναι η σιωπή.

habilis είπε...

Πολύχρονο το ιστολόγιο με ωραίες εμπνεύσεις.
Σερφάροντας είδα αρκετά μνημόσηνα για το Πολυτεχνείο ,οπότε έχει πεθάνει σίγουρα.

Matrix είπε...

αλλά μήπως είναι συγχρόνως και μια τύχη;;

Τύχη είναι.

Καλή συνέχεια στο bloggig λοιπόν.

VAD είπε...

Τωνια Μωροπούλου; την ξέρουμε κι αυτή,τηνξέρουμε! Πολύ νωρίς εξαργύρωσε το μερίδιο της,γραμματέας του Κοσκωτά ήταν,κάποιοι παλιοί σύντροφοί της την ξεφώνισαν εκείνη την εποχή,εξαφανίστηκε μετά τα κοσκωτικά,και τώρα χώθηκε κάπου στο Πολυτεχνείο!Τι λέγαμε,Μερόπη μου;

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι γερή με ποιότητα, όπως όλο αυτό τον καιρό. Καλησπέρα

συκοφάγος είπε...

Xρονια πολλά και γόνιμα στο ιστολόγιό σου, αγαπητη Μερόπη!

Να είναι ακάματο! Κι επειδή διάβασα πως κάποιοι παροτρύνθηκαν και μπήκαν στη βλογ-διαδικασία χάρη σε σενα, ε, εύχομαι να γίνεις η διαδικτυακή μαία σε άλλους χίλιους!

Καλό βράδυ!

Υ.Γ. Και μια και επετείους έχουμε πολλές, επίτρεψέ μου:

Ζήτω η Δημοκρατία!
Κάτω η Δημ(ι)οκρατία!

DaNaH είπε...

Χρόνια Πολλά Μερόπη για το blog σου! Μακάρι να υπήρχαν πολλοί περισσότεροι μεγαλύτερης ηλικίας (no offence!) που να είχαν blog και να έγραφαν με τον ωραίο τρόπο που γράφεις εσύ και να μαθαίναμε πράγματα από τις εμπειρίες τους! Σου εύχομαι να συνεχίσεις έτσι και να κρατήσεις το ιστολόγιό σου όσα περισσότερα χρόνια μπορείς! :)

Meropi είπε...

-@ Ασκάρ μου,
έτσι είναι όπως το λες. Καλή μνήμη τώρα πια.

-@Λεοντόκαρδε μου,
έχεις δίκιο. Τώρα πια έχω φίλους και σχόλια!

-@Πατσιούρι μου,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και την σκέψη σου να μην αφήσεις ορφανή την πρώτη ανάρτηση μου.

Meropi είπε...

-@Φλούφλη μου,
συμφωνώ μαζί σου ότι αν έχω όρεξη θα συνεχίσω το blogging, είτε με διαβάζουν, είτε όχι.

-@Σταλαματιά μου,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου.

-@gregory μου,
σ' ευχαριστώ κι εσένα για τα καλά σου λόγια και καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου. Έχεις ξανάρθει? Δεν θυμάμαι.

Meropi είπε...

-@ Τάκη μου,
καλημέρα και συμφωνώ ως προς τη σιωπή....

-@habilis μου,
ορθή η σκέψη σου. Μνημόνια = θάνατος.
Την καλημέρα μου

-@Matrix μου,
και ο γιος μου έτσι λέει. Ότι είναι τύχη...

-@VaD μου,
βλέπω ότι είσαι ενήμερος με την πορεία της Μωροπούλου. Και σήμερα, αν δεν κάνω λάθος, είναι Γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Αυτή κοίταξε να εξαργυρώσει εμπορικά τη συμμετοχή της στο Πολυτεχνείο. Οι περισσότεροι όμως δεν την ξέρουν.

Meropi είπε...

-@ Freedula μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Είχαμε καιρό να τα πούμε διαδικτυακά. Ίσως να φταίω κι εγώ γι' αυτό.

-@sikofagos μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Μέχρι στιγμής το blogging μου δίνει μεγάλη χαρά και θα συνεχίσω.

-@DaNaH μου,
ναι νομίζω ότι όλοι, νέοι και ...λιγότερο νέοι, έχουμε να δώσουμε στο blogging τις εμπειρίες και τις ιδέες μας. Θα συνεχίσω ακάθεκτη. Σ'΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ανώνυμος είπε...

Για μένα πάντως η 17η Νοέμβρη θα είναι σημαδιακή για λόγους προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους. Απλώς ευχήσου μου να πάνε όλα καλά.
Κατά τα άλλα, μεγαλώνοντας και η δική μας η γενιά, μάλλον θα έχουμε να κατηγορούμε τους εαυτούς μας για την υπόθαλψη ενός κλίματος βαθιάς διαφθοράς και συναλλαγής...Δύσκολοι καιροί για τη Δήμοκρατία.

Κούκος είπε...

Mερόπη χρόνια πολλά στο μπλογλάκι σου!
Το Πολυτεχνείο ζει στις καρδιές μας. Από κει δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

Φωτεινή S είπε...

Χρόνια Πολλά στη μπλογκόσφαιρα, Μερόπη!
Είναι χρήσιμα και σημαντικά και για μας (κι εσένα φαντάζομαι κάτι θα σου προσφέρει το blogging).
Όσο για το Πολυτεχνείο... για μένα είναι από τα πολύ προσωπικά πράγματα, τα θαμένα βαθιά στην καρδιά μου.

Ιάκωβος είπε...

ΖΕΙ ΡΕ, ΖΕΙ!
ούτε γω ειχα διαβασει τοτε την αναρτηση σου, αλλα τη διαβασα τωρα, που σε ξερω. Ισως το πιο καλο ποστ που εχω διαβασει τους τελευταιους μηνες. Συγκινητικο να σου λενε πως ηταν απο πρωτο χερι, ειναι σαν ταινία, πραγματική.
Μια χάρη, γράψε αν μπορείς, αναλυτικά μια μέρα, σκηνές που έζησες και σου έκαναν εντύπωση τι ειδες, όλα αυτά. θα ηταν ανεκτιμητης αξιας για καποιους πολυ μικρους, απο εμας, να εχουμε μια περιγραφικη απεικονιση, νταξει, τις φωτογραφιες, ηχογραφησεις κτλτα χουμε δει, αλλα δεν πιανουμε ολο το κλιμα..
α, και χρονια πολλα για το ιστολόγιο!
φιλιά από ξενιτιά...

αθεόφοβος είπε...

Εύχομαι να γιορτάσεις πολλές επετείους στην μπλογκόσφαιρα.
Είχα σκεφτεί και εγώ να γράψω σήμερα δυό λόγια για το Πολυτεχνείο μετά την προσωπική μαρτυρία που είχα γράψει πέρσυ.
Με πρόλαβες όμως γιατί σε τρείς γραμμές έγραψες αυτά που θα έλεγα σε μια σελίδα.
Από ένα σημείο και πέρα η όλη ιστορία της επετείου έχει μεταβληθεί σε ένα κακόγουστο αστείο κομματικής προβολής και δύναμης με αποτέλεσμα όσοι έχουμε ζήσει εκείνες τις στιγμές να απέχουμε από χρόνια.
Στέγνωσαν και τα δάκρυα των πρώτων χρόνων στα μάτια μας πια...

Meropi είπε...

-@ ikor μου,
με συγχωρείς πάρα πολύ που ξέχασα να σου απαντήσω πιο μπροστά.
Κατ' αρχάς σε ευχαριστώ πολύ που με επισκέφθηκες. Καλώς μου ήρθες.
Το μήνυμα πιστεύω κι εγώ ότι θα υπάρχει για χρόνια. Είναι ένα μήνυμα "Ποτέ πια δικτατορία". Και ναι υπάρχουν πολλοί αφανείς αγωνιστές εκείνης της μέρας που δεν επιχείρησαν ποτέ να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους. Ανάμεσα σ' αυτούς δεν περιλαμβάνω τον εαυτό μου. Εγώ δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο. Απλώς συμμετείχα στις διάφορες διαδηλώσεις. Ούτε συνελήφθηκα, ούτε φυλακίστηκα, ούτε βασανίστηκα. Υπάρχουν όμως φίλοι μου της εποχής εκείνης που δυστυχώς και φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Δεν επιχείρησαν να το εξαργυρώσουν. Παρέμειναν αφανείς και ταπεινοί.

Meropi είπε...

-@ Dora μου,
σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία σ' αυτό που επιδιώκεις.
Ναι φταίμε όλοι μας για την κατάντια της Δημοκρατίας μας. Μηδενική ανοχή στη διαφθορά και την παράνομη συναλλαγή είναι η λύση.

-@ Κούκε μου και
-@ Φωτεινή S μου,
σας ευχαριστώ για τις ευχές σας. Ναι το Πολυτεχνείο θα μείνει και στη δική μου καρδιά για πάντα. Και ό,τι νιώθω δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτό το πανηγύρι που γίνεται κάθε χρόνο.

Meropi είπε...

-@ Ιάκωβε μου,
σ' ευχαριστώ που ενδιαφέρεσαι για τις προσωπικές μου εμπειρίες. Ίσως μια μέρα να κάτσω να γράψω κάτι παραπάνω...

-@ Αθεόφοβε μου,
σ' ευχαριστώ που βρήκες ενδιαφέρουσα την ανάρτηση μου και χαίρομαι που ενοχλεί κι εσένα αυτή όλη η κομματική εκμετάλλευση εκείνων των ημερών. Θα θελα πολύ η πορεία να γίνεται χωρίς κομματικά λάβαρα, αλλά έτσι αυθόρμητα από όλο το λαό, όπως αυθόρμητα έγινε τότε.

αντωνης είπε...

Μεροπη μου καλησπερα.
Το να συμμετεχεις εκεινη την εποχη σε διαδηλωσεις δεν θεωρω πως ειναι κατι ασημαντο. Καταλαβαινω πως το λες, αλλά ποσοι το εκαναν αυτο το "τιποτα" τοτε;
Θα μου αρεσε και μενα να διαβασω κατι παραπανω απο τις εμπειριες σου αυτες.

Το ξαναειπα και χθες (και δεν μου αρεσουν οι κολακειες)

Απολυτο RESPECT σε ολους εκεινους τους απλους ανθρωπους που συμμετειχαν στο Πολυτεχνειο, εστω και χωρις να κανουν "τιποτα".
Και που φυσικα σημερα μεσα σε ολη αυτη τη σαπιλα που ζουμε εχουν την λεβεντια να λενε οτι δεν εκαναν κατι το ιδιαιτερο.

Ειλικρινα χαιρομαι πολυ για την κουβεντα αυτη που γινεται σε τουτη την αναρτηση.

Και επειδη ως παιδακι με ειχαν παει στην πορεια λιγα μολις χρονια μετα το 1973 (πρεπει να ηταν το 1976 ή το 1977) θλιβομαι πολλες φορες για το σημερα.

akrat είπε...

τα πολυτεχνεία ζουν πάντα... στις πρωτοπορείες...
όπως τότε που οι 300 "προβοκάτορες" τα ξεκίνησαν...
κάθε γενεά έχει τα δικά της...
Κουμής Καννελοπούλου.... τα δικά μου....

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ
ΣΗΜΑΔΙΑΚΗ ΗΜΕΡΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΑΛΛΩΝ
ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 74 ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Είμαι νεότερος (41 - "γενιά της Αλλαγής"). Για τη δικιά μου γενιά, η δικιά σας γενιά, αποτέλεσε πρότυπο. Προσπάθησα στο 2ο πόστ μου, να δώσω μια άλλη διάσταση στα του φοιτητικού κινήματος. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα τη γνώμη σου.

Side21 είπε...

Συμφοιτήτριά μου ...
Χρόνια σου Πολλά !!!
Αν και αποφεύγω τις επετειακές
αναρτήσεις, ούτε αφίνω σχόλια για τα
γεγονότα της Νομικής & του Πολυτεχνείου ...
Θά 'θελα να σου πω πως οι αναμνήσεις τους
μου αφίνουν μια γλυκόπικρη γεύση ...
Τα σκαλάκια της Νομικής κι οι αυλές του
Μετσόβιου μου θυμίζουν κάποιους που
θά 'θελα πάρα πολύ να ξεχάσω !!!
Κάποιους που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή
τους σε καρέκλες και οφύκια ...
Κάποιους που γίνανε σαλταδόροι της πολιτικής ...
και κάποιους κατέληξαν ιπποκόμοι των
Κοσκωταδοτροχανάδων και νομίζω πως
καταλαβαίνεις για ποιούς μιλάω !!!
Πάντως εκείνες οι εποχές σε πολλούς
απ' τη γενιά μας, κατά βάθος άναψαν
ένα καντηλάκι μέσα μας που εν πολλοίς
καθορίζει την κοινωνική και πολιτική
μας συμπεριφορά μέχρι και σήμερα ...

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένη Μερόπη,
Να εκατομμυριοστήσεις τις αναρτήσεις σου στη μπλογκογειτονιά. Η άποψή σου έχει αυτή την διαύγεια και τη διάρεκια ενός νομικού νού. Γι αυτό μου αρέσεις.
Οσο για το Πολυτεχνείο, έζησα τον απόηχό του και είμαι ευτυχής που ζυμώθηκα με τις νωπές αναμνήσεις του αγώνα της νεολαίας.
Ελπίζω και τα παιδιά μας σήμερα να αποκτήσουν ένα πολιτικό όραμα, γιατί η ζωή δεν κατακτιέται με ηλεκτρονικά και πασατέμπο.
Πολλά φιλιά απο συννεφιασμένο, αγριεμένο Μόντρεαλ
Ιουστίνη

Saligaros είπε...

Καλησπέρα,

για εμάς την γενιά του '80(έχω γεννηθεί το 1979), το πολυτεχνείο στα σχολικά μας χρόνια αποτέλεσε μια ευκαιρία για να χάσουμε μάθημα... Δεν καταλαβαίναμε άλλωστε τι μπορεί να σημαίνει... Όσο μεγαλώνω νιώθω μεγαλύτερη ζήλια γι'αυτούς που ήταν τότε εκεί... Είχαν την ευκαιρία να αλλάξουν κάτι.. Η δική μου γενιά απλά προσαρμόστηκε και δεν αντέδρασε. Γίναμε μέρος του συστήματος.. Νομίζω ότι η γιορτή αυτή απαξιώθηκε συνειδητά και τα αποτελέσματα είναι ορατά στην κοινωνία μας!!!

Σε κάθε περίπτωση χρόνια πολλά για το blog σου!!

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι σίγουρη πως με τις γνώσεις σου και την γλυκιά σου μεταδοτικότητα, αυτό το μικρό γκαβό που σου γράφει, έμαθε πολλά, όχι μόνο γενικές γνώσεις αλλά και συναισθήματα με τον μοναδικό τρόπο που τα μοιράζεσαι. Και πάντα περιμένει να μάθει κι άλλα. :)

Όσο για το Πολυτεχνείο... αν αντιλαμβανόμασταν ότι ζούμε σε ένα διαφορετικό είδος δικτατορίας πλέον... τότε ίσως να ζούσε..!

Χρόνια Πολλά!
Μια πιστή σου αναγνώστρια

Meropi είπε...

-@ Αντώνη μου,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αλλά επαναλαμβάνω και πάλι ότι δεν έκανα κάτι σπουδαίο. Ο Doctor έχει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για το Πολυτεχνείο (στην πραγματικότητα είναι ένα κείμενο του Βασίλη Ραφαηλίδη), όπου περιγράφει πολύ ωραία την ψυχολογία όλων εμάς των ανώνυμων αντιφασιστών. Αντιγράφω ένα κομμάτι που με αντιπροσωπεύει «Αυτών που ακόμα δεν ήξεραν τίποτα για τη μεγάλη ευκαιρία που θα τους προσέφερε το Πολυτεχνείο αργότερα, ώστε να νοιώσουν κι αυτοί λιγάκι αντιφασίστες, χαμένοι μέσα στη μεγάλη μάζα των δημοκρατών που πολιορκούσαν το Πολυτεχνείο. Το μεγάλο πλήθος παρέχει ασφάλεια. Όσους κι αν συλλάβουν, όσους κι αν σκοτώσουν, ξέρεις πως οι πιθανότητες να σου συμβεί κακό είναι περίπου ίσες με τις πιθανότητες να κερδίσεις τον πρώτο λαχνό του λαχείου…..».

Meropi είπε...

-@ Akrat μου,
θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κάθε γενιά έχει τα δικά της Πολυτεχνεία και τους δικούς της αγώνες. Το “ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” κάθε εποχή έχει τη δική της ερμηνεία. Το “ψωμί” τώρα περικλείει όλη την αγωνία της αναζήτησης δουλειάς από τους νέους. Το “Παιδεία” σημαίνει την απαλλαγή από την παραπαιδεία και τη δια μέσου της παιδείας καλλιέργεια (που τόσο μας λείπει εδώ στην Ελλάδα) και την ελεύθερη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Η “ελευθερία” περικλείει τώρα πια το σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα, την οικολογία, την απελευθέρωση από τον καταναλωτισμό που μας πνίγει και τόσα άλλα.

Meropi είπε...

- @argi μου,
πιστεύω ότι και αυτοί που δεν προσπάθησαν να καπηλευτούν το Πολυτεχνείο και πίστεψαν βαθιά τις ιδέες του δεν χάθηκαν, απλώς παρέμειναν αφανείς και σεμνοί.
Λυπάμαι για την απώλεια σου στην τραγωδία της πατρίδας μου. Καταλαβαίνω ότι έχασες ένα πολύ σημαντικό άνθρωπο (ίσως αγαπημένο, ίσως αδελφό, ίσως παιδί). Να ζήσεις να τον θυμάσαι.

Meropi είπε...

-@ Ορεινέ μου,
καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου. Θα περάσω να δω και τη δική σου ανάρτηση. Την καλημέρα μου

-@Side21 (παλιέ μου συμφοιτητή)
έχεις δίκιο για την γλυκόπικρη γεύση που μας άφησε το Πολυτεχνείο. Ναι ξέρω για ποιους μιλάς και για ποια συγκεκριμένα συνεργάτη του Κοσκωτά. Αυτήν στην αρχή κάπως την εκτιμούσα, γιατί έβλεπα ότι δεν εξαργύρωσε κομματικά τη συμμετοχή της. Η συνέχεια όμως με διέψευσε.

Meropi είπε...

-@ Ιουστίνη μου,
καλημέρα από τη Φθινοπωρινή Αθήνα. Τώρα μπήκε το Φθινόπωρο εδώ. Ένα γλυκό όμορφο Φθινόπωρο.

-@Σαλίγκαρε μου,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου. Βλέπω ότι έχεις περίπου την ηλικία του γιού μου (γεννήθηκε το 80). Η δική σας γενιά γεννήθηκε μέσα σε μια σχετική ελευθερία, έχει όμως την αγωνία της ανεύρεσης δουλειάς.

Meropi είπε...

-@ psychia μου,
σ' ευχαριστώ καλή μου για τα ωραία σου λόγια. Είμαι κι εγώ μια πιστή αναγνώστρια δική σου. Μ' αρέσει το ιδιαίτερο χιούμορ και αυτοσαρκασμός σου. Δείχνει ένα πολύ καλλιεργημένο άτομο. Φιλιά στη μακρινή και κρύα (φαντάζομαι) Σουηδία.

Pink_Fish είπε...

Μερόπη καλώς σε βρίσκω κι εδώ. Εκείνες τις μέρες ήμουν μόλις μερικών μηνών. Μνήμες δεν έχω, ότι έμαθα, ήταν αυτά που μου είπαν οι γονείς μου, είδα στη τηλεόραση ή διάβασα στον τύπο. Αυτό που έγινε εκείνες τις ημέρες είναι μια πράξη καθαρής ανδρείας. Ελπίζω κι εγώ να μπορέσω να εξηγήσω στα δικά μου παιδιά πόσο σημαντική είναι αυτή η ημέρα, γιατί είναι σημαντική.

Locus Publicus είπε...

Χρόνια πολλά και καλά πόστ, Μερόπη. Φαντάζομαι πως η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει για σένα μια ιδιαίτερη σημασία. Να την φυλάς μέσα σου βαθιά, σαν προσωπικό σου κόσμημα. Τις ευχές μου.

Locus

ZouZouna είπε...

Nα είσαι καλά να γράφεις, όσο θέλεις!
Θυμάμαι, θά έβαζα τίτλο στο ποστ με θέμα Πολυτεχνείο. Γιατί ο καθ'΄ένας έχεις τις μνήμες του. Εύχομαι ο γιός σου να μην ζήσει παρόμοιες στιγμές.

NdN είπε...

Μερόπη μου χρόνια πολλά για το blogακι! Να είσαι καλά με ορεξη να μας συντροφεύεις!

Οσο για την συμμετοχή σου στην κατάληψη και τον τρόπο που την αντιμετωπίζεις σήμερα εγώ λέω απλά Μπράβο. Το λέω αυτό γιατί το να συμμετεχεις εκείνη την εποχή σε οποιαδήποτε διαδήλωση δεν ήταν κάτι το ασήμαντο.Ακόμα και για τον αν ξέρεις αν ζει ή όχι δεν έχει σημασία. Εσύ το αποτύπωσες όπως ήταν.

Καλό σου βράδυ!

vagnes είπε...

...στενοχωριέμαι πολύ με όλους όσους στην αναφορά τους για το πολυτεχνείο, θεωρούν απαραίτητο να μιλήσουν και για όσους επωφελήθηκαν ή εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους στον αγώνα αυτόν.

Το πολυτεχνείο που ζήσαμε από κοντά Μερόπη, έδωσε ένα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο μήνυμα σε όλους, ότι κάθε στόχος κερδίζεται με απλή συμμετοχή σε κοινό αγώνα.

Αν κάποιοι από αυτούς που συμμετείχαν μετατράπηκαν από αγωνιστές και καταπιεζόμενους σε καταπιεστές, ιδού τόπος δόξας λαμπρός για νέους αγώνες, ενάντια στους νέους αυτούς καταπιεστές.

Γιατί τα αιτήματα και τα δίκια μας με αγώνες κατακτούνται και δεν μπορεί, τους αγώνες αυτούς, να τους κάνει κάποιος άλλος αντί για μας.

...δεν ξέρω μόνο αν μίλησα σκληρά, ξέρω όμως, πως αυτή μόνο είναι η αλήθεια

xasodikis είπε...

Υγεία και μακροημέρευση!

Ανώνυμος είπε...

meropi μου χρονια πολλα για τα γενεθλια!
Να εισαι παντα καλα και να μας παραπεμπεις παραλληλα με α δικα σου να διαβαzουμε αρθρα σαν αυτο το Doctor.
φιλακια

Υγ Οσο για το ποσοι και ποιοι εξαργυρωσαν και τι,με οφιτσια ειναι γνωστο σε ολους! Ειναι ομως αδικο να ξεχναμε και τους χιλιαδες ανωνυμους που δεν θελησαν ποτε να εξαργυρωσουν τη τοτε παρουσια τους εκει!

rain είπε...

χρόνια πολλά με πολλές πολλές υπέροχες αναρτήσεις που μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις!
Φιλάκια πολλά μεροπίτσα μου

Meropi είπε...

-@Pink_Fish μου,
καλώς μου ήρθες. Είναι πράγματι πολύ σημαντική η μέρα αυτή, έδειξε ένα δρόμο στους νέους.

-@Locus μου,
ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω.

-@Ζουζούνα μου,
κι εγώ εύχομαι να μη ζήσουν τα παιδιά μου παρόμοιες συνθήκες. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη σου.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Χρόνια πολλά! Αν λέει η @marianaonice ότι είσαι φίλη της καλή, εύχομαι ότι καλύτερο! Και όχι μόνο. Νομίζω ότι η ιστοσελίδα σου αξίζει όλα τα επαίνα. Να σου πω: «Να τα εκατοστίσεις»… δεν ξέρω πως θα το πάρεις. Πάντα φιλικά και με εκτίμηση.

Meropi είπε...

-@NdN μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Την καλημέρα μου από την βροχερή Αθήνα.

-@vagnes μου,
καλημέρα. Συμφωνώ ότι οι αγώνες κερδίζονται με μαζική συμμετοχή. Όσο για το άλλο που αναφέρεις (ότι δηλ. γίνεται μνεία γι' αυτούς που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους), νομίζω ότι γίνεται πιο πολύ για να τονιστεί ότι υπάρχουν και αρκετοί που έμειναν ταπεινοί και αφανείς.

-@Χασοδίκη μου καλημέρα. Ευχές πολλές και σε σένα.

Meropi είπε...

-@xeimwniatikhliakada μου,
καλημέρα. Το ιστολόγιο του doctor είναι από τα αγαπημένα μου και έχει πάντα πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.

-@rain μου,
καλημέρα και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

-@agapi μου,
καλημέρα. Ναι η Marianaonice είναι αγαπημένη φίλη, με την οποία γνωρίζομαι εδώ και 30 σχεδόν χρόνια. Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου

Titos είπε...

Έστω και καθυστερημένα σου εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά και πάντα να ταξιδεύεις στους ωραίους προβληματισμούς σου.

Takiz είπε...

αγαπητή μου Μερόπη

εύχομαι και του χρονου να σου γράψω πάλι στο ίδιο θέμα ανάρτησης ένα ακόμα σχόλιο .....


συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις πολύ καλά....