Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Είμαι πίσω λοιπόν στη μαμά μου!


Βρίσκομαι στην Κύπρο. Για ένα ταξίδι αστραπή τριών ημερών. Κάθε φορά που έρχομαι στους γονείς μου και μάλιστα μόνη μου, όπως τώρα, νιώθω να μικραίνω. Ξεχνώ ότι είμαι μια μεσήλικη γυναίκα (ωχ τέτοια είμαι!) και νιώθω ότι γυρνάω εκεί, κάπου στην εφηβεία, άντε στα πρώτα νεανικά μου χρόνια. Ο πατερούλης μου ο γλυκός, αν και, όπως έγραψα σε παλαιότερη ανάρτηση μου, πάσχει εδώ και μερικά χρόνια από αλτσχάιμερ, εντούτοις με γνώρισε. Το πρόσωπο του φωτίστηκε. Και με ρώτησε αν τέλειωσα τις σπουδές μου! Η μαμά μου, τα έχει όλα έτοιμα για μένα. Κι εκεί που όλα στο σπίτι (στην Αθήνα εννοώ) περνούν από το χέρι μου, εδώ αφήνομαι στις μητρικές περιποιήσεις, αλλά και παρατηρήσεις! Π.χ. «Αυτό που φοράς δεν σου πάει, βάλε το άλλο, είσαι πιο ευπαρουσίαστη μ’ εκείνο» ή «πάρε τηλέφωνο τη θεία τάδε, θα μάθει ότι είσαι εδώ και θα παρεξηγηθεί που δεν της τηλεφώνησες». Αγαπημένη μου μαμούδα! Νομίζεις ακόμα ότι είμαι η μικρή σου Μερόπη που χρειάζεται φροντίδα αλλά και …καθοδήγηση!

Ξέρετε ποιο τραγούδι μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που έρχομαι στην Κύπρο, στο σπίτι των γονιών μου? Όχι όχι το «μαμά γερνάω». Ένα της Αρλέτας που οι στίχοι του πάνε κάπως έτσι:

"Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου,

στην κάμαρα μου την παιδική,

μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου,

που τον ψάχνω για μια ζωή..."


Απολαύστε το



Ακούστε κι ένα άλλο τραγούδι της Αρλέτας που μου αρέσει πολύ.


40 σχόλια:

roadartist είπε...

Είσαι τυχερή που τους έχεις ακόμη, έστω κ αν ο πατέρας σου είναι άρρωστος.. Να τους αγαπάς! Να περνάς όμορφα εκεί,φιλιά!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τρυφερή μου Μερόπη,κράτα αυτές τις αγκαλιές, τις παρατηρήσεις, την αγάπη τους!
Γλυκές στιγμές που σε κάνουν να νοιώθεις παιδί. Φιλάκια!!!

anagnostria είπε...

Καλωσόρισες στη μικρή, βασανισμένη μας πατρίδα. Ελπίζω μια μέρα να συναντηθούμε και εκτός δικτύου...

monahikoslikos είπε...

Μερόπη μου για τους γονείς παιδιά παραμένουμε εις τον αιώνα τον άπαντα αλλά και σε μας αρέσει να είμαστε παιδιά κοντα τους...
Να είσαι καλά και να τους χαίρεσαι...
Κ α λ η μ έ ρ α!!!

Gee Pontius είπε...

Η διπλή ζωή, να είσαι ταυτόχρονα παιδί και γονιός, είναι πραγματική ζωή και ευτυχία.
Μεταξύ μας όλες οι "διπλές" ζωές είναι ευτυχία ακόμα και των ηθοποιών που η δεύτερή τους είναι στη σκηνή...
Ωραία η μουσική επιλογή σου, κάποτε τηνεπισκεπτόμουνα συχνά στο υπόγειο της Κοδριγκτώνος. Από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που σεβότανε τον εαυτό της και το (ολιγόριθμο) κοινό της

bestman είπε...

Μερόπη μου καλημέρα και καλώς όρισες,

Χρόνια σου πολλά, αν γιόρταζες χτες :-)

anemona είπε...

Μερόπη μου δεν έχω ξανακάνει σχόλιο σε ανάρτηση σου…
(αν και το επισκέπτομαι συχνά …)
είναι πολύ πολύ τρυφερή η ανάρτηση σου.
Να έχεις μια καλή εβδομάδα

Global Greek είπε...

Αχ Μερόπη, για τις μαμάδες πάντα μωρά θα είμαστε ;-)) Φιλιά!

Ταχυδρόμος! είπε...

Πολύ χαίρομαι που σε βρήκα! Καλησπέρες!

Eva Neocleous είπε...

Μερόπη μου,
καλή παραμονή στην πατρίδα!
Το τραγουδάκι πάει γάντι για την περίπτωση...
Φιλάκια
Υ.Γ. Άντε και την άλλη φορά τα λέμε, τώρα έχεις ιερή αποστολή.

Τσαλαπετεινός είπε...

Διπλή επιστροφή: Και στην πατρίδα και στην παιδική, εφηβική ηλικία.

Να το χαρείς αυτό το έστω μικρό διάστημα των 3 ημερών.

Βάσσια είπε...

Μερόπη, λυπάμαι για τον πατέρα σου..
Από την άλλη χαίρομαι για τα συναισθήματά σου.

Να είστε καλά και να περάσεις όσο ομορφότερα μπορείς.

:-)

αθεόφοβος είπε...

Ολοι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους πάντα ως παιδιά που πρέπει να τα προστατεύουν.
Η ξαδέλφη μου που σπούδαζε στην Νέα Υόρκη μόνη της όταν ερχόταν στην Αθήνα ο πατέρας της της έλεγε:κοίτα να μην αργήσεις το βράδυ!

δεσποιναριον είπε...

Μεροπακι , πως ταυτιζομαι! Οταν μενεις μακρυα απο τους γονεις, οι λιγες μερες που μοιραζεσαι ειναι επιστροφη στην παιδικη ηλικια. Δε θα με πισττεψεις αν σου πω οτι πριν δυο χρονια επεμενε να με παει μεχρι την σταση του τρολλεϋ μηπως παθω τιποτα.

jf είπε...

Πάλι Κύπρο? οι γονείς είναι ισχυρότατο κίνητρο... δεν το συζητώ

Τελικά, έπεισες τον μπαμπά ότι τελείωσες τις σπουδές σου? :))

Meropi είπε...

-@roadartist μου,
Πράγματι είμαι τυχερή που τους έχω και τους δύο γονείς μου. Και όταν γυρνώ στην Κύπρο, νιώθω πάλι παιδί.

-@Αντιγόνη μου,
φιλάκια και σε σένα. Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου.

Meropi είπε...

-@Αναγνώστρια μου,
Καμιά φορά που θα έχω πιο πολλές μέρες στη διάθεση μου, θα χαρώ κι εγώ να συναντηθούμε, εκτός δικτύου.

-@Λύκε μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου. Όσο και αν μεγαλώσουμε, κοντα στους γονείς μας αισθανόμαστε πράγματι παιδιά.

Meropi είπε...

-@gpoint μου,
κι εμένα η Αρλέτα από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Τελευταία είχε ένα πρόβλημα υγείας, αλλά ευτυχώς το ξεπέρασε.

-@bestman μου,
όχι δεν γιόρταζα χθες. Γιορτάζω στις 2 Δεκεμβρίου. Πάντως ευχαριστώ για τις ευχές.

Meropi είπε...

-@Ανεμώνα μου,
καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου. Να έχεις κι εσύ καλή βδομάδα. Και να μου ξανάρθεις.

-@Global μου,
φιλιά και σε σένα. Και να περάσεις κι εσύ καλά με τη μανούλα σου.

Meropi είπε...

-@Ταχυδρόμε μου,
σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη σου. Καλώς μου ήρθες και να μου ξανάρθεις.

-@Εύα μου,
αυτή τη φορά ήλθα για πολύ λίγες μέρες. Όταν έλθω για πιο πολλές μέρες, ελπίζω κι εγώ να βρεθούμε.

Meropi είπε...

-@Τσαλαπετεινέ μου,
καλώς μου ήρθες από το ιστολόγιο μου. Προσπαθώ να το χαρώ όσο μπορώ, να νιώσω μικρή έστω και για τρεις μέρες.

-@Βάσσια μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σου και την ευχή σου.

Meropi είπε...

-@Αθεόφοβε μου,
αυτό που έκανε ο πατέρας της ξαδέλφης σου, το κάνει και ο άντρας μου στην κόρη μας. Ενώ έκανε μεταπτυχιακό μόνη της στην Αγγλία, τώρα που γύρισε καμιά φορά την ελέγχει για τις εξόδους της! Χα χα χα!

-@Δεσποινάκι μου,
και ειδικά όταν έρχομαι μόνη μου στην Κύπρο, χωρίς τον άντρα μου και τα παιδιά, νιώθω σαν παιδί.

-@Jaman Fou μου,
δεν ξέρω αν πείστηκε ότι πήρα το πτυχίο μου τόσο μικρή!! Χα χα χα!!

Yannis Kapnidis είπε...

Είναι τόσο ωραίο να γυρίζει κανείς στον τόπο του. Κι εγώ ακριβώς το ίδιο νιώθω κάθε φορά που πηγαίνω στο σπίτι μου!

Την αγάπη μου!

Καλό σου βράδυ!

marianaonice είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω...
Τόχουμε ανάγκη να γίνουμε κάποιες στιγμές πάλι παιδιά, να κουρνιάσουμε στην ασφάλεια της γονικής αγάπης και φροντίδας... και να χαλαρώσουμε από το άγχος της ζωής...
:))

Tα τραγουδάκια απίστευτα!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τέτοια ταξίδια πάντα μας επιστρέφουν στη νεαρή-παιδική ηλικία. Τοτε που κάναμε ζημιές, που παίζαμε αμέριμνοι (πριν το σχολείο ακόμα και το άγχος του διαβάσματος).

Ανώνυμος είπε...

Μάζεψε όσο περισσότερες στιγμές μπορείς.
Θα χρειαστούν....
Φιλιά πολλά

Λεμέσια είπε...

Πάντα ιδιαίτερες οι στιγμές με τους γονείς στην Κύπρο. Ίσως γιατί είναι τόσο λίγες και έντονες...Να περάσεις όμορφα το τριήμερο...
(Η Αρλέτα από τις πιο α-γ-α-π-η-μ-έ-ν-ε-ς μου φωνές...)

Meropi είπε...

-@Hellenic Potion μου,
εσύ αν νιώθεις μικρός όταν γυρνάς στη μαμά σου, είσαι και δικαιολογημένος, γιατί είσαι και μικρός σχετικά. Το περίεργο είναι που νιώθω κι εγώ η μεσόκοπη μικρή! Χα χα χα!

-@Μαριάνα μου,
Ναι μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια της Αρλέτας γενικώς. Είμαι fan που λένε. Χα χα χα!

Meropi είπε...

-@Δείμο μου,
ήμουν φρόνιμο κοριτσάκι εγώ, δεν έκανα ζημιές!!!

-@Φοράδα μου,
ναι καταλαβαίνω ότι θα χρειαστούν! Τις μάζεψα τις στιγμές!

Meropi είπε...

-@Λεμέσια μου,
είμαι ήδη πίσω στην Αθήνα και μπήκα στη ρουτίνα και πάλι. Αυτές οι 3 μέρες πέρασαν σαν αστραπή. Συμφωνώ απόλυτα ως προς την Αρλέτα, είναι κι εμένα από τις αγαπημένες μου.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Να βάλεις και το άλλο της Αρλέτας:
"μια ευκαιρία τελευταία είχε
απομείνει και για μας
μα συ την πέταξες μοιραία
για να μην χάσεις ένα ματς"
(ΑΠΟΕΛ-Ομόνοιας)! χαχα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

α χαχαχα
Άκουσα το δεύτερο τραγουδάκι και μου διέφυγε το πρώτο!
Οπότε, οι μουσικές μας εμπνεύσεις συνέπεσαν!
Και την Κυριακή έχουμε τρία ντέρμπυ: Ολυμπιακός-ΠΑΟ σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, και Ντόρα-Σαμαρίκος!
Ουαουου

Justine's Blog είπε...

Κι εγώ τα ίδια περνάω στης μαννούλας, πάρε αυτή τη θεία, τρέξε στη δείνα, μην παραλείψεις να δείς τον τάδε. Το φουστανάκι σου κοντό για την ηλικία σου. Και μετα το πλήρες μενού της παιδικής ηλικίας, απο μπιφτέκια μέχρι τσιπούρες ψητές στη σχάρα.
Να τους χαιρόμαστε όσο τους έχουμε γερούς. Να μας ζήσουν. Και να αγαπηθούμε απο τα παιδιά μας όσο αγαπήσαμε εμείς εκείνους.
Φιλιά στην Κύπρο σου, την Κύπρο μου!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Για τις Μαμάδες τα παιδιά τους θα είναι πάντα παιδιά και ας είναι ήδη παππούδες.

Ο πατέρας ενός ξάδελφου μου πάσχει από αλτσχάιμερ και οι γιατροί του είπαν ότι του κάνει καλό να πηγαίνει σε καφενεία. Αν θέλεις ρώτα τον γιατρό σας αν ισχύει.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Έκανα λάθος ο θείος μου πάσχει από γεροντική άνοια όχι αλτσχάιμερ

Natassa είπε...

Τα παιδιά όσο και αν μεγαλώσουν παραμένουν πάντα παιδιά :-)
Είχα διαβάσει εκείνο το ποστ για τον μπαμπά σου και είχα συγκινηθεί πολύ, το χω πάντα μέσα στο μυαλό μου και το φέρω πάντα ως ένα παραδειγμα του πόσο απαραίτητη είναι η μόρφωση και πόσο βοηθάει ακόμα και σε τέτοιες καταστάσεις.
Πολύ μ αρεσουν τα ήσυχα βράδυα της Αρλέτας :-)

καλό σ/κ
υ.γ το αεροδρόμιο της Λαρνακας φάινεται πολύ μοντέρνο, νόμιζω ότι όλοι οι Κύπριοι που το επισκέπτεστε νοιώθετε περήφανοι. Μεγιά!!!

Meropi είπε...

Ασκάρ μου,
σε βλέπω ενημερωμένο όσον αφορά τα ποδοσφαιρικά Κύπρου!!! Το ματς Ντόρα-Σαμαρίκος νομίζω ότι δεν θα το χάσεις με τίποτε!! Χα χα χα!

-@Ιουστίνη μου,
ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου! Βλέπω ότι οι επισκέψεις μας στα νησιά μας, έχουν παρόμοιες καταστάσεις!

Meropi είπε...

-@Γιάννη μου,
ο γιατρός μας λέει ότι οτιδήποτε βοηθά το πνεύμα να δουλεύει (συναναστροφές, διάβασμα κλπ) ωφελεί. Επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.

-@Νατάσσα μου,
όπως λέω και πιο πάνω στο Γιάννη, η καλλιέργεια του πνεύματος βοηθά στην επιβράδυνση της νόσου.

Natassa είπε...

θυμάμαι που το είχες γράψει και τότε (για την μόρφωση αλλά και την συνεχή εξάσκηση )
ευχομαι να πηγαίνουν όλα καλά για τον μπαμπά σου και την μαμα σου :)

apachezone είπε...

μακάρι να είχαμε όλοι τους γονείς μας, πολύ περισσότερο τη μητέρα μας...

http://apachejones-zone.blogspot.gr/2013/05/blog-post_12.html
πολύ ωραία ανάρτηση, απλή και ουσιώδης!