Άμστερνταμ (Μέρος Α΄)

Ήταν η πρώτη φορά που επισκέφτηκα την πόλη του Άμστερνταμ. Ο άντρας μου την είχε επισκεφθεί πάλι, αλλά Χειμώνα (Φεβρουάριο) και δεν αποκόμισε και τις καλύτερες των εντυπώσεων. Μουντή πόλη είναι, μου είπε. Άλλοι που την είχαν επισκεφθεί καλοκαίρι μου είχαν πει ότι είναι χαρούμενη πόλη. Έτσι πήγα μη ξέροντας τι ακριβώς να περιμένω.

Ευτυχώς ήμουν προετοιμασμένη για τον καιρό. Την προηγούμενη μέρα μπήκα στο διαδίκτυο και είδα ότι τις μέρες που θα μέναμε εκεί η μέγιστη θερμοκρασία θα κυμαινόταν από 17 έως 20 βαθμούς Κελσίου. Ωραία, σκέφτηκα, θα φύγω από τις ζέστες της Αθήνας και θα συναντήσω και πάλι την Άνοιξη. Τη συνάντησα? Η απάντηση είναι ναι, συνάντησα την Άνοιξη με βροχή αλλά και περιόδους λιακάδας, ενώ στην Ελλάδα το καλοκαίρι με τις ζέστες του και ….τις φωτιές του βρισκόταν στο φόρτε του.

Πρώτη καλή συγκυρία. Το ξενοδοχείο μας ήταν στην Πλατεία Διασκέδασης (Leidse plein). Μια χαρούμενη πλατεία με ωραίες καφετέριες και εστιατόρια και χώρο για ….αυτοσχέδιες παραστάσεις. Καθένας που είχε ταλέντο ή νόμιζε ότι είχε τελοσπάντων, ξεδίπλωνε εκεί το ταλέντο του ή τη …λόξα του. Άλλοι χόρευαν, άλλοι έδιναν ροκ παραστάσεις. Μέχρι ένας με βιόλα ήταν εκεί και έδινε παράσταση! Ποια ήταν η καλύτερη παράσταση που παρακολούθησα? Ένα ακροβατικό από ένα ….κακομοίρη. Λοιπόν να πώς έγινε. Καθώς καθόμασταν στην πλατεία, ήρθε ένας τύπος κάπως κακομοίρης, κάπως περιθωριακός. Ήταν και λίγο καμπούρης. Άρχισε λοιπόν να στήνει κάτι σαν τροχαλία και η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι κάποιο έργο θα άρχιζε εκεί (πολλά έργα ήταν σε εξέλιξη στο Άμστερνταμ) και στείλανε τον ανθρωπάκο να στήσει την τροχαλία. Αμ δε, δεν ήταν εργάτης! Το αντιλήφθηκα όταν άρχισε να γδύνεται. Έβγαλε την μπλούζα, το παντελόνι, να μην πολυλογώ, τα βγαλε όλα και έμεινε με ένα …στρινγκ!! Ανέβηκε μετά σ’ ένα σχοινί και έκανε κάτι σαν….ακροβατικά (!!!)




Μόλις τέλειωσε την παράσταση του, πήρε το δίσκο και πέρασε απ’ όλα τα τραπέζια. Πρέπει να μάζεψε καλό μεροκάματο ο …καλλιτέχνης. Την άλλη μέρα, την ίδια ώρα, εκεί ήταν και έδωσε πάλι την παράσταση του… Χα χα χα!!




Τι άλλο μου κανε εντύπωση στο Άμστερνταμ? Τα ποδήλατα…. Η τελευταία απογραφή έδειξε ότι αυτή η πόλη έχει 980.000 κατοίκους και 1.200.000 ποδήλατα!!!! Τα αυτοκίνητα είναι σχετικά λίγα και υπό διωγμό, με ψηλούς φόρους, ψηλό κόστος συντήρησης, ψηλές τιμές καυσίμων (1,60€ περίπου το λίτρο η αμόλυβδη βενζίνη) και κάμερες κυκλοφορίας να τα παρακολουθούν παντού. Η παραμικρή παράβαση των οδηγών καταγράφεται και τους έρχεται το πρόστιμο στο σπίτι σε 2-3 μέρες (στην Ελλάδα θα είχαμε λύσει το πρόβλημα του προϋπολογισμού αν εφαρμοζόταν το μέτρο χα χα χα!).




Το 60% της κυκλοφορίας γίνεται με ποδήλατα. Βοηθά βέβαια το ότι η πόλη είναι επίπεδη. Και τι δεν είδαμε πάνω στα ποδήλατα! Νέους, γέρους, μωρά, κοστουμαρισμένους, ατημέλητους, σκυλιά, γατιά κλπ. Και ο ποδηλάτης ο βασιλιάς του Άμστερνταμ. Οι καλύτεροι χώροι για κυκλοφορία είναι οι ποδηλατοδρόμοι. Ο ποδηλάτης έχει πάντα δίκιο. Έτσι και κάνει το λάθος ο πεζός και μπει σε ποδηλατοδρόμο, κινδυνεύει άμεσα. Μη έχοντας εξοικειωθεί με τις ιδιαιτερότητες της πόλης, τις πρώτες μέρες κατέβαινα σε ποδηλατόδρομο περνώντας το για πεζοδρόμιο. Δύο φορές κινδύνεψα να βρεθώ φαρδιά πλατιά ξαπλωμένη κάτω κι ένα ποδήλατο να περνά από πάνω μου. Με άρπαξε ο άντρας μου την τελευταία στιγμή. Τι κάνουν οι ποδηλάτες όταν βρέχει? Απλούστατα φορούν κάτι τεράστια αδιάβροχα με κουκούλα και συνεχίζουν απτόητοι. Σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη που πήγα πριν μερικά χρόνια και είδα χοντρούς και έφριξα, στο Άμστερνταμ οι χοντροί είναι ελάχιστοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ολλανδών είναι στυλάτοι και γυμνασμένοι. Και πώς να χοντρύνουν, αφού γυμνάζονται συνέχεια ποδηλατώντας! Μη νομίζετε δε ότι έχουν τίποτε ακριβά ποδήλατα. Όχι, κοινά ποδήλατα είναι, απλώς έχουν διάφορα διακριτικά για να τα ξεχωρίζουν. Άσε που κλέφτες τα κλέβουν συνέχεια. Υπάρχει δε, λέει, ένας χώρος δίπλα στο Πανεπιστήμιο, όπου πωλούνται τα κλεμμένα ποδήλατα. Με 15-20 ευρώ αγοράζεις ένα τέτοιο.







Η συνέχεια των εντυπώσεων στο επόμενο….. Δεν θα γλυτώσετε τόσο εύκολα από μένα. Χα χα χα!!