Άμστερνταμ (β΄ μέρος)

 

Αφού μεσολάβησε ένα ποστ (αυτό για την 20η Ιουλίου, λόγω επικαιρότητας), τώρα θα υποστείτε (όσοι έχετε το κουράγιο να με διαβάζετε) τη συνέχεια των εντυπώσεων μου για το Άμστερνταμ. Σήμερα λοιπόν θα αναφέρω όσα (άλλα) από αυτήν την πόλη (και όχι μόνο) έκαναν εντύπωση σε μένα. Σημειώνω ότι η εικόνα πάνω δείχνει το έμβλημα του Άμστερνταμ (στην αρχή ξαφνιάστηκα κι εγώ). Οι τρεις σταυροί, κατά μια εκδοχή, αντιπροσωπεύουν τις τρεις δοκιμασίες από τις οποίες, κατά καιρούς, υπέφερε η πόλη, δηλ. πλημμύρα, φωτιά, λοιμό.

Η συνοικία με τα κόκκινα φανάρια:
Ναι κάναμε ένα βραδάκι βόλτα εκεί με το …γέρο μου. Ξέχασα να σας πω ότι στο Άμστερνταμ δεν νυχτώνει (το καλοκαίρι) πριν τις δέκα το βράδυ. Έτσι αν και φτάσαμε εκεί κατά τις 9 μμ μια χαρά φως είχε. Λοιπόν η συνοικία αυτή δεν έχει ατμόσφαιρα παρανομίας, όπως θα φανταζόταν κανείς. Είναι γεμάτη πιο πολύ από τουρίστες σαν κι εμάς. Βρίσκεται κοντά στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ, την Dam. Το χαρακτηριστικό της είναι το κόκκινο φως από νέον και φυσικά τα «κορίτσια» που κάθονται ημίγυμνα στις βιτρίνες περιμένοντας τους πελάτες. Κανονικά απαγορεύεται να τις φωτογραφίσεις. Κατόρθωσα και φωτογράφισα μια βιτρίνα από την απέναντι πλευρά του καναλιού!! 

 


Και μια έκπληξη για μας. Στη συνοικία των κόκκινων φαναριών τι να δούμε? Μια πινακίδα στον τοίχο ενός σπιτιού όπου έλεγε «Εδώ έζησε 1772-1774 ο Μέγας Διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833), Διδάκτωρ της Ιατρικής, Φιλόλογος, Συγγραφεύς».

 

Ναρκωτικά:
Στην Ολλανδία τα ναρκωτικά χωρίζονται σε ήπια και σκληρά. Επιτρέπεται η χρήση των πρώτων, αλλά τιμωρείται αυστηρά η χρήση των δεύτερων. Ήπιο ναρκωτικό έχει χαρακτηριστεί η κάνναβη και μάλιστα σε ποσότητα όχι μεγαλύτερη από 5 gr. H κάνναβη πωλείται σε ειδικά μαγαζιά, στα coffee shops, όπου μάλιστα υπάρχει και ελληνική ποικιλία. Όχι δεν τα επισκέφτηκα, τα είδα μόνο απ’ έξω. Χα χα χα! Οι στατιστικές λένε ότι με τον τρόπο αυτό οι Ολλανδοί μείωσαν τόσο τη χρήση των σκληρών ναρκωτικών, όσο και τους θανάτους από αυτά. Η Ολλανδία έχει χρήστες σκληρών ναρκωτικών 2,6 ανά 1000 κατοίκους, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στις άλλες χώρες είναι 3,2 στη Γερμανία, 4,4 στη Γαλλία, 4,7 στη Σουηδία και 6,7 στη Βρετανία. Για την Ελλάδα δεν ξέρω ακριβώς, αλλά, αν δεν κάνω λάθος είναι κάπου στη μέση. πιο κάτω η φωτο δείχνει το Μουσείο Μαριχουάνας (είναι στην κόκκινη συνοικία)



Πλωτά σπίτια:
Τα σπίτια αυτά, με τα οποία είναι γεμάτα τα κανάλια της πόλης δημιουργήθηκαν, από τη δεκαετία του 50 κυρίως και μετά, λόγω της μεγάλης ανάγκης για στέγη στο Άμστερνταμ. Κάποτε θεωρείτο ένα οικονομικός και εναλλακτικός τρόπος στέγασης, κυρίως για τους φτωχούς. Σήμερα όμως καταφεύγουν σ’ αυτόν τον τρόπο (στέγασης) και αρκετοί ευκατάστατοι, κυρίως νέοι. 2.400 τέτοια σπίτια – πλοιάρια βρίσκονται σήμερα στα διάφορα κανάλια και είναι συνδεδεμένα με τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, τρεχούμενου νερού και φυσικού αερίου της πόλης. Μέχρι το έτος 2017 πρέπει να συνδεθούν όλα και με το δίκτυο αποχέτευσης. Πληρώνουν κάποιο τέλος στο Δήμο για τη χρησιμοποίηση του χώρου των καναλιών. Η τιμή τους τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει, εξακολουθούν όμως να είναι φτηνότερα από τα διαμερίσματα στην ξηρά.


 

Μουσεία:
Σε δύο μουσεία πήγαμε. Στο Ρέικσμουζεουμ (Rijksmuseum). Είναι το Εθνικό Μουσείο της Ολλανδίας, όπου μπορεί κάποιος να δει και την ιστορία της πόλης. Λόγω εργασιών ανακαίνισης ένα μικρό μόνο μέρος ήταν ανοικτό. Ευτυχώς είδαμε το ζωγραφικό πίνακα «Νυχτερινή Περίπολος» του Ρέμπραντ. Αυτός ο πίνακας ήταν η αιτία ο ζωγράφος να γίνει σιγά σιγά από πλούσιος φτωχός. Η Εθνοφρουρά που παρήγγειλε το πορτραίτο απογοητεύτηκε από το αποτέλεσμα και από τότε άρχισε η κατρακύλα (οικονομική) για το μεγάλο ζωγράφο.



Δεύτερο Μουσείο ήταν αυτό του Βαν Γκογκ (ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες). Εντύπωση μου έκανε η σταδιακή μετάβαση του ζωγράφου από το σκοτάδι στο φως. Τα πρώτα έργα του που τα ζωγράφισε στην Ολλανδία διακρίνονται από τα σκοτεινά τους χρώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι «πατατοφάγοι».



Αργότερα τα έργα του στη Γαλλία αποκτούν όλο και περισσότερο φως.



Αντί επιλόγου:
Αν με ρωτήσετε αν μου άρεσε το Άμστερνταμ, θα σας απαντήσω ναι μου άρεσε. Και από τα λίγα που είδα μου άρεσε και η ελευθερία, η ανεκτικότητα και συνάμα η οργανωτικότητα των Ολλανδών. Ελευθερία όμως γι’ αυτούς δεν σημαίνει ασυδοσία. Οι νόμοι εφαρμόζονται, το περιβάλλον προστατεύεται, η ματαιοδοξία δεν είναι και τόσο συχνή εκεί. Και κυρίως λείπει ο κάθε είδους φανατισμός από τους Ολλανδούς. Χαρακτηριστική για τη νοοτροπία των Ολλανδών είναι η φράση που έλεγε ο Λένιν γι’ αυτούς. Ότι δηλαδή οι Ολλανδοί κομμουνιστές θα ήταν ικανοί να αγοράσουν εισιτήρια για το τρένο πριν καταλάβουν με έφοδο το Σιδηροδρομικό Σταθμό…