Ποιός γνωρίζει το Σενέρ Λεβέντ (Sener Levend)??

Είναι ένας από τους κορυφαίους τουρκοκύπριους δημοσιογράφους και από τους ένθερμους υποστηρικτές της ειρηνικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στην ίδια πατρίδα, στην ίδια ενιαία και όχι διαιρεμένη χώρα. Τυγχάνει εκδότης και αρχισυντάκτης της δεύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας στην κατεχόμενη Κύπρο, της αντιπολιτευόμενης «Afrika» (Αφρική). Αρχικά η εφημερίδα του, που εκδίδεται από το 1977, είχε τον τίτλο «Avrupa» (Ευρώπη), αλλά, κατόπιν πολλών διώξεων του καθεστώτος Ντενκτάς αναγκάστηκε να την κλείσει το 2001 και να βγάλει αμέσως νέα με τον τίτλο «Afrika». Όπως είπε ο ίδιος, «στη Β. Κύπρο δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει δίκαιο, υπάρχει μόνο το χάος που βασιλεύει στην Αφρική».
Επί Ντενκτάς διώχτηκε και φυλακίστηκε πολλές φορές. Επίσης αρκετές φορές καταστράφηκαν τα γραφεία της εφημερίδας του. Τώρα βρίσκεται και πάλι στο στόχαστρο του τουρκικού στρατού, γιατί τόλμησε να ασκήσει κριτική στις δηλώσεις του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας στρατηγού Γ. Μπουγιούκανιτ. Αντιμετωπίζει βαρύτατες κατηγορίες για παραβίαση του νόμου «περί προσβολής κρατικών αξιωματούχων της Τουρκίας», καθώς και της «πρόκλησης ρήγματος μεταξύ της Τουρκίας και της λεγομένης ΤΔΒΚ». Τέτοια αδικήματα υπάρχουν ακόμη στο Κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου!!
Πώς το θυμήθηκα σήμερα? Διάβασα ένα ωραίο άρθρο του στην Ελληνοκυπριακή εφημερίδα «Ο Πολίτης» με τίτλο «Φεύγει το πλοίο του Φελίνι»
Σας το παραθέτω αυτούσιο να το διαβάσετε κι εσείς και να γράψετε τη γνώμη σας αν θέλετε.
«Διεξάγεται ένας διάλογος κωφών στην Κύπρο. Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι "Το Πλοίο Φεύγει". Το πλοίο αυτό του Φελίνι ήταν όπως η Κιβωτός του Νώε. Υπήρχαν όλων των ειδών άνθρωποι. Και ανάμεσά τους υπήρχε και ένας πρίγκιπας και ένας δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από τον πρίγκιπα. Και τον ρωτά: "Ποια η γνώμη σας για την πρόσφατη κατάσταση της ανθρωπότητας;" Τη μετάφραση κάνει ο μεταφραστής του πρίγκιπα που απάντησε την ερώτηση στη δική του γλώσσα: "Ο πρίγκιπας λέει ότι 'όλοι καθόμαστε στην άκρη ενός βουνού'". Όμως, ένας από εκείνους που βρίσκονταν εκεί αντέδρασε σε αυτό λέγοντας: "Όχι, ο πρίγκιπας δεν είπε ότι 'όλοι καθόμαστε στην άκρη ενός βουνού', αλλά ότι 'όλοι καθόμαστε κάτω από ένα βουνό'". Η λογομαχία ολοένα και φούντωνε. Δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη. Ο πρίγκιπας είπε "στην άκρη" ή " από κάτω"; Για κάποιο λόγο δεν μπορούσαν να αποφασίσουν. Έτσι τέλειωσε εκεί η συνέντευξη.
Πόσο ταιριάζει αυτό με τις συνομιλίες που συνεχίζονται για χρόνια στην Κύπρο. Σκεφτείτε λίγο τις ατέλειωτες συζητήσεις που διεξάγουμε πάνω σε έννοιες. Ο ένας μιλά για διζωνική. Ο άλλος για διαπεριφερειακή. Ο ένας μιλά για κοινότητες. Ο άλλος για λαούς. Όλα οδηγούν στο ίδιο πράγμα. Στη συζήτηση στο πλοίο του Φελίνι. Σύμφωνα με τον ένα είναι στην άκρη του βουνού. Σύμφωνα με τον άλλο κάτω από το βουνό.
Σαστίζω πολύ με τις δηλώσεις των Ελληνοκυπρίων πολιτικών και τα όσα γράφονται στον ελληνοκυπριακό Τύπο. Εμφανίζονται σαν να μην έχουν ιδέα για τα τεκταινόμενα στο βόρειο μέρος της Κύπρου. Ακριβώς όπως συνέβαινε παλιά. Δηλαδή, όταν οι πόρτες ήταν κλειστές ακόμη. Σαν να είναι και τώρα τόσο απληροφόρητοι όσο ήταν τότε. Όμως, τώρα οι πόρτες είναι ανοικτές. Όλοι μπορούν να έρθουν εδώ και να δουν τι συμβαίνει. Μπορούν να πάνε στις συνεντεύξεις Τύπου του Ερντογάν ή του Ταλάτ. Και να τους υποβάλουν ερωτήσεις. Δηλαδή, το μέρος αυτό δεν είναι κλειστό κουτί όπως παλιά. Τα πάντα είναι ολοφάνερα. Φαίνεται πως ο Ερντογάν, ο οποίος κατά τη συνέντευξη Τύπου στο προεδρικό είχε βάλει φρένο στον εαυτό του και απέφυγε επιμελώς να δηλώσει τις κόκκινές του γραμμές, αργότερα επηρεάστηκε από το κλίμα και το νερό της Κύπρου. Και όσο περνούσε ο χρόνος ανοιγόταν. Ενθουσιάστηκε. Και γύρισε ξανά στο παλιό τροπάρι. Είπε ότι "χώμα που πάρθηκε με αίμα δεν επιστρέφεται". Ποιου είναι, λέει, αυτά τα χώματα; Των πεσόντων, δήθεν! Δεν ξέρω στα αρχεία ποιου κτηματολογίου το βρήκε αυτό ο Ερντογάν. Ενθουσιάστηκε και ο Ταλάτ μαζί με τον Ερντογάν. Είπε το εξής: "Θέλουμε να φτάσουμε σε μια λύση διαφυλάττοντας αυτά που κερδίσαμε το 1974". Η ευγενική εκδοχή τού "ό,τι πάρθηκε με αίμα δεν επιστρέφεται". Μετάνιωσε χίλιες φορές για το γεγονός ότι αποδέχτηκε τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια. Άλλωστε, πριν τον Ταλάτ έκανε επίθεση και ο Ερντογάν και καθησύχασε όσους από εμάς ανησυχούσαν για τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια.
Τώρα, μετά από όλα αυτά, κοιτάζω τις πιο πρόσφατες δηλώσεις του Χριστόφια. Παραθέτει τους όρους που θα θέσει στο τραπέζι: Το νησί θα αποστρατιωτικοποιηθεί. Θα διαλυθούν οι εγγυήσεις. Θα πεταχτούν έξω οι έποικοι. Μία κυριαρχία. Μία ιθαγένεια. Και μία διεθνής εκπροσώπηση. Όταν τα διαβάζω αυτά, μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η γνωστή ρήση που λέει ότι "ο άνθρωπος όσο ζει ελπίζει". Αλλά κανείς δεν τρώει το καρπούζι που είναι ωμό σαν κολοκύθι. Και το πλοίο φεύγει.»



---------------------
Υ.Γ.1 Θα γνωρίζετε φαντάζομαι ότι η λέξη λεβέντης προέρχεται από την τούρκικη λέξη «levend»
Υ.Γ.2 Ο Μεχμετ Αλί Ταλάτ (ηγέτης των Τουρκοκυπρίων) ανήκε κάποτε στο κόμμα ΑΚΕΛ και γνωρίζονταν από τότε με το Δ. Χριστόφια (νυν Πρόεδρο της Κύπρου). Τώρα οι παλιοί σύντροφοι θα βρουν κοινή γλώσσα συνεννόησης?? Αμφιβάλλω. Βλέπω τον Ταλάτ όλο και πιο πολύ να δένεται στο άρμα της Άγκυρας.