Αντί να καμαρώνουμε, μαλώνουμε...

Αχ εμείς οι Έλληνες!

Βρίσκουμε θέμα να μαλώνουμε, ακόμα και εκεί που πρέπει να καμαρώνουμε. Στη Βουλή έφτασε η διαμάχη Κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ σχετικά με την «πατρότητα» της ιδέας για την κατασκευή του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ενοχλημένο, καθώς στις περισσότερες εκδηλώσεις Υπουργοί και Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος παρουσιάζουν ως πρωτεργάτη της δημιουργίας του Μουσείου τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, χωρίς παράλληλα να γίνεται αναφορά στο όραμα της Μελίνας Μερκούρη τόσο για την κατασκευή του Μουσείου, όσο και για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, για να βρω τελικά ποιού το όραμα πραγματοποιείται αύριο με τα εγκαίνια του νέου Μουσείου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή της Μελίνας Μερκούρη, κατέληξα στο συμπέρασμα: Και των δύο. Λίγη μεγαλοψυχία και από τις δύο πλευρές και ιδιαίτερα από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος, δεν βλάπτει.

Πιο κάτω μια σύντομη παράθεση των γεγονότων που οδήγησαν στα αυριανά εγκαίνια.

1974: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συλλαμβάνει το σχέδιο για τη δημιουργία του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Οι διεργασίες προχωρούν με αργό ρυθμό, με τις πολύτιμες συμβουλές του σπουδαίου αρχιτέκτονα Δεσποτόπουλου

1976: Ο πρώτος πανελλήνιος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης κηρύσσεται άγονος.

1979: Διεξάγεται δεύτερος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός. Κηρύσσεται και αυτός άγονος. Το περίφημο οικόπεδο στου Μακρυγιάννη παραμένει «ορφανό περιεχομένου», παρά την προσπάθεια του Καραμανλή

1982: Η Μελίνα Μερκούρη κάνει κεντρικό θέμα της πολιτικής της δράσης την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που έχουν αρπαγεί από το λόρδο Ελγιν. Φυσικά, επαναφέρει το θέμα του νέου Μουσείου και κινεί, ως υπουργός Πολιτισμού, τη διαδικασία για την παραχώρησή του οικοπέδου στου Μακρυγιάννη στον τομέα αρμοδιοτήτων της Α' Εφορείας αρχαιοτήτων.

1989: Η Μελίνα Μερκούρη προκηρύσσει διεθνή διαγωνισμό για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Προβλέπονται μάλιστα τρεις πιθανές θέσεις: οικόπεδο Μακρυγιάννη, εστιατόριο «Διόνυσος» στο τρίγωνο Πικιώνη και Κοίλη Φιλοπάππου. Τετρακόσια αρχιτεκτονικά γραφεία παίρνουν μέρος. Το Α' Βραβείο κερδίζουν οι ιταλοί Μανφρέντι Νικολέτι και Λούτσιο Πασαρέλι, αν και αμέσως τους ζητείται να κάνουν τροποποιήσεις στο σχέδιο(!) και να μικρύνουν το κτήριο. Ομάδα ελλήνων αρχιτεκτόνων προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση του διαγωνισμού.

1993: Το ΣτΕ ακυρώνει το διαγωνισμό, με αφορμή παρατυπίες που διαπιστώθηκαν στο άνοιγμα των φακέλων που είχαν καταθέσει οι υποψήφιοι για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό.

1994: Η Μελίνα Μερκούρη πεθαίνει το Μάρτιο, όμως το όραμά της παραμένει. Την ίδια χρονιά ιδρύεται ο Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης

1995: Αρχίζουν οι εκσκαφές στο οικόπεδο του Μακρυγιάννη, φέρνοντας σταδιακά στο φως μια ολόκληρη γειτονιά της αρχαίας Αθήνας.

1999: Αρχίζει κύμα προσφυγών προς το Συμβούλιο Επικρατείας από κατοίκους που αντιδρούν στις απαλλοτριώσεις σπιτιών και γειτονικών κτηρίων.

2000: Είναι η χρονιά για τον τέταρτο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό - διεθνής και αυτός. Καταθέτουν φάκελο δώδεκα ομάδες και κερδίζει η ομάδα Μπερνάρ Τσουμί - Δημήτρη Φωτιάδη. Υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για τον κίνδυνο καταστροφής των αρχαιοτήτων που βρέθηκαν στο οικόπεδο, ενώ γίνεται προσφυγή ακόμη και στο Ευρωκοινοβούλιο.

2003: Ο βουλευτής της ΝΔ Πέτρος Τατούλης, μετά την έναρξη των εργασιών αντιστήριξης του κτηρίου, καταθέτει μηνυτήρια αναφορά, με αποτέλεσμα να ασκηθεί ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος εναντίον μελών του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και της Κριτικής Επιτροπής του διαγωνισμού, γιατί επέλεξαν τη συγκεκριμένη μελέτη, η οποία θεμελιώνεται δήθεν στην καταστροφή αρχαίων αντικειμένων. Οι κατηγορούμενοι, μετά από ταλαιπωρία, απαλλάσσονται με βούλευμα τρία χρόνια αργότερα. Το ίδιο έτος (2003) το ΣτΕ αναστέλλει τις εργασίες του νέου Μουσείου, κατόπιν προσφυγών, μεταξύ των οποίων και του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων. Μετά απ' αυτά η μέχρι τότε κατασκευάστρια εταιρεία του Μουσείου "ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ" κηρύσσει πτώχευση.

2004: Ο Πέτρος Τατούλης γίνεται υφυπουργός Πολιτισμού, με υπουργό τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή. Αποφασίζουν να προχωρήσουν στην περαιτέρω υλοποίηση της μελέτης που πριν λίγο καιρό πολεμούσαν. Αναθέτουν τη συνεχιση των εργασιών στην κατασκευάστρια "ΑΛΤΕ", η οποία, στη συνέχεια πτώχευσε και αυτή.

2007: Ολοκληρώνεται το Μουσείο από την κατασκευάστρια εταιρεία "ΑΚΤΩΡ". Ξεσπούν αντιδράσεις, για την πρόταση του υπουργού Πολιτισμού, Γιώργου Βουλγαράκη, για την κατεδάφιση των -γνωστών πλέον- κτηρίων στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

2008: Γίνεται η μεταφορά των γλυπτών από το παλιό Μουσείο Ακρόπολης. Σε μια διαδρομή συγκινητική κατεβαίνουν τα γλυπτά από τον Ιερό Βράχο μετά από 2.500 χρόνια και τοποθετούνται στο νέο Μουσείο.

Και μετά από πολιτικές αντιπαραθέσεις, άγονους διαγωνισμούς, πτωχεύσεις κατασκευαστριών εταιρειών, μηνύσεις και προσφυγές, φτάνουμε στην 20^η Ιουνίου 2009 που εγκαινιάζεται το νέο Μουσείο της Ακρόπολης με καλεσμένους πολλούς Αρχηγούς Ξένων Κρατών. Πονεμένη λοιπόν η ιστορία του νέου Μουσείου μας, όπως πονεμένες είναι οι ιστορίες των περισσότερων (αν όχι όλων) μεγάλων έργων στην Ελλάδα.

--------------

Πηγές:

1) In.gr

2) Pathfinder.gr

3) Ναυτεμπορική

4) Ελευθεροτυπία