Το μεγαλείο των "διαταραγμένων"

Παίρνοντας αφορμή από μια ανάρτηση του φίλου μου του Ασκαρδαμυκτί που ασχολείται με τα πάθη και τις ιδιαιτερότητες του «εθνικού μας ποιητή» Δ. Σολωμού, παραθέτω εδώ μερικούς σπουδαίους δημιουργούς (Έλληνες και ξένους) με πάθη, ιδιαιτερότητες και ψυχικές διαταραχές που όμως δεν μειώνουν το μεγαλείο του έργου τους.

• Διονύσιος Σολωμός: Ήταν αλκοολικός και μισογύνης. Ο μισογυνισμός του ίσως να οφείλεται στη μακρόχρονη δικαστική διαμάχη του με τη μητέρα του, η οποία προσπάθησε να «περάσει» ως παιδί του Κόντε Ν. Σολωμού (πατέρα του Διονύση) το παιδί που συνέλαβε με τον εραστή της Λεονταράκη. Αν και είχε όλα τα ελαφρυντικά να το κάνει (ήταν ανήλικη δούλα όταν ο αφέντης της, ο πατέρας του ποιητή, παντρεμένος τότε με άλλη γυναίκα, έκανε παιδί μαζί της), εντούτοις ο Δ. Σολωμός ποτέ δεν τη συγχώρεσε.
• Κωνσταντίνος Καβάφης (ο αγαπημένος μου): Ήταν κι αυτός αλκοολικός. Μερικοί του αποδίδουν και την ιδιαιτερότητα του ομοφυλόφυλου. Οι μελετητές όμως του βίου του Στρατής Τσίρκας και Ι. Χατζηφώτης ισχυρίζονται ότι ο ποιητής δεν ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά απλά ….αυνανιστής. Ήταν λέει πολύ ντροπαλός για να προχωρήσει σε σεξουαλική πράξη.
• Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο «Άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων», όπως τον αποκαλούν, ήταν ένα άλλο θύμα του αλκοολισμού. Διάφορα οικογενειακά προβλήματα, οι οικονομικές του δυσκολίες αλλά και ο θάνατος του αδερφού του, τον οδήγησαν εκεί.
• Γεώργιος Βιζυηνός: Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του εμφάνισε ψυχική ασθένεια, με αποτέλεσμα να νοσηλευθεί και να πεθάνει στο Ψυχιατρείο.
• Γιαννούλης Χαλεπάς: Ο φημισμένος Γλύπτης από την Τήνο (Κοιμωμένη του Χαλεπά κά) έπασχε και αυτός από ψυχική ασθένεια. Παρέμεινε εγκλεισμένος στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 13 ολόκληρα χρόνια. Μετά τον πήρε η μητέρα του, η οποία δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί με την γλυπτική, σε σημείο που αν εκείνος έφτιαχνε κάτι στοιχειώδες με κάρβουνο ή πηλό εκείνη το κατέστρεφε. Θεωρούσε ότι η γλυπτική τον «τρέλλανε».
• Βίνσεντ Βαν Γκόγκ: Ο μεγάλος Ιμπρεσιονιστής Ολλανδός ζωγράφος είναι γνωστό ότι έπασχε από σοβαρή ψυχική ασθένεια (σχιζοφρένεια με κρίσεις μανίας και κατάθλιψης). Εξαιτίας της ασθένειας του μάλιστα έκοψε το αυτί του με ξυράφι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν συνεχώς άρρωστος. Πολλούς από τους πίνακες του χάρισε στον ψυχίατρο του, γιατί δεν είχε χρήματα να τον πληρώσει. Έβαλε τέλος στη βασανισμένη ζωή του με αυτοπυροβολισμό.
• Πωλ Γκωγκέν: Ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος και αυτός σαν τον Βαν Γκόγκ, με τον οποίο μάλιστα συγκατοίκησε για δύο μήνες στην Αρλ της Γαλλίας. Έπασχε και αυτός από ψυχική ασθένεια (βαριά κατάθλιψη). Λόγω της ψυχικής ασθένειας και των δύο ζωγράφων η συγκατοίκηση τους κατέληξε σε άγρια διαμάχη. Ο Βαν Γκόγκ κυνήγησε τον Γκωγκέν να τον σκοτώσει με το ξυράφι, με το οποίο αργότερα έκοψε το δικό του αυτί (κατά μια εκδοχή από τύψεις).
• Φρειδερίκος Νίτσε: Γερμανός φιλόσοφος και συγγραφέας. Έπασχε και αυτός από ψυχική ασθένεια (παραλήρημα, παραισθήσεις μεγαλείου), εξαιτίας της οποίας νοσηλεύθηκε σε ψυχιατρική κλινική.

Με όλα αυτά που γράφω πιο πάνω δεν θέλω να λοιδορήσω, αλλά ούτε και να απομυθοποιήσω τους αναφερόμενους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. Απλώς θέλω να επισημαίνω ότι από τυραννισμένες ψυχές βγαίνουν αριστουργήματα. Τέτοια που εμείς οι νορμάλ(?) ούτε να φανταστούμε μπορούμε.