Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Αγχώδεις καταστάσεις....

Κάθε χρόνο, προς το τέλος του δικαστικού έτους, το άγχος και η υπερένταση μου αυξάνουν. Όταν λέω προς το τέλος του δικαστικού έτους, εννοώ Μάιο και Ιούνιο, γιατί τότε οι δίκες βρίσκονται στο ζενίθ τους, το ίδιο και η ανάγκη περαίωσης διάφορων υποθέσεων. Μετά αρχίζουν οι δικαστικές διακοπές, κατά τη διάρκεια των οποίων, γίνονται μεν δίκες, αλλά σε πολύ πιο χαλαρό ρυθμό. Στο άγχος λοιπόν του τέλους του δικαστικού έτους, φέτος προστέθηκαν και χίλια δυο άλλα άγχη.


  • Άγχος γιατί η μαμά μου έπρεπε να υποστεί χειρουργική επέμβαση (αφαίρεση χοληδόχου κύστης), η οποία δεν είναι μεν δύσκολη επέμβαση, αλλά λόγω των άλλων προβλημάτων της (μεγάλη ηλικία, καρδιοπάθεια, άσθμα κλπ), ειδικά στην περίπτωση της, δεν ήταν και τόσο εύκολη. Ευτυχώς πήγε καλά και τουλάχιστον το άγχος αυτό πέρασε.
  • Άγχος γιατί τα παιδιά μου είναι ακόμα υποαπασχολούμενα. Με πτυχία και μεταπτυχιακά η μεν κόρη μου κάνει την νταντά σ’ ένα παιδάκι, ο δε γιος μου, κινούμενος μεταξύ Ελλάδας και Νορβηγίας, δημοσιογραφεί γράφοντας ως freelancer (με μπλοκάκι) σε διάφορα έντυπα και αμείβεται εντελώς συμβολικά. Έχουν ανασφάλεια και συχνά γκρινιάζουν, αυξάνοντας το άγχος μου.
  • Άγχος γιατί βλέπω τα οικογενειακά μας εισοδήματα να συρρικνώνονται, ενώ τα έξοδα παραμένουν στο ύψος τους, μη σου πω ότι έχουν πάρει και την ανηφόρα τα «τσαμένα». Εντάξει, το περίμενα και μέχρι ενός μόνο σημείου, δείχνω κάποια μικρή κατανόηση. Αλλά, βρε αδελφέ, έχω δύο δάνεια (στεγαστικά) στην πλάτη μου (και του συζύγου φυσικά) κι αυτά είναι κυρίως που μου δημιουργούν το άγχος. Με άλλες οικονομικές συνθήκες (καλές, όπως τουλάχιστον νομίζαμε) συνομολογήθηκαν τα δάνεια και με άλλες καλούμαστε να τα  πληρώσουμε.
  • Τέλος έχω άγχος για τη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία, ας μη γελιόμαστε, είναι ακόμη στην κόψη του ξυραφιού και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι για καιρό ακόμα. Με έχουν κουράσει και οι διάφορες φήμες (συχνά ανόητες) που κυκλοφορούν περί δέσμευσης των καταθέσεων, πτώχευσης, επανόδου στη δραχμή κλπ. Να, χθες είχα πάει στον Άρειο Πάγο για μια δουλειά και μια γραμματέας μου είπε, με ένα δήθεν εμπιστευτικό ύφος, ότι εντός των δύο προσεχών ημερών, θα ανακοινωθεί η πτώχευση της χώρας. Νισάφι πια!


Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, δεν έχω και μεγάλη όρεξη για blogging, για ψώνια, για βόλτα, δεν έχω όρεξη γενικώς. Τη λίγη όρεξη που μου απέμεινε τη διοχέτευσα στα επαγγελματικά μου. Σας συμβαίνει κι εσάς? Νομίζω ναι. Βλέπω ότι αραιώσαμε όλοι τις επισκέψεις μας στα blogs, είτε για να ανεβάσουμε καμιά ανάρτηση, είτε για να σχολιάσουμε. Άσε το άλλο. Αυξήθηκαν οι πονοκέφαλοι μου, οι αϋπνίες μου (όχι δεν έφτασα ακόμα στο σημείο να ρίχνω κλάμα τις νύχτες, όπως κάνει ο ΓΑΠ!!!). Το ίδιο ακούω και από τους γύρω μου. Νιώθω ότι γενικά αυξήθηκε το αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες. Διαβάζω ότι έχει παρατηρηθεί σε καταστάσεις μεγάλων κοινωνικών αναστατώσεων και ειδικά σε περιόδους έντονων οικονομικών προβληματισμών, ο ανθρώπινος οργανισμός, προσπαθώντας να διαφυλάξει τη σωματική του και κυρίως τη ψυχική του ακεραιότητα, αμύνεται εκδηλώνοντας διάφορα συμπτώματα όπως αϋπνίες, πονοκεφάλους, ταχυκαρδίες, υπέρταση, άγχος, κατάθλιψη κλπ. Τα συμπτώματα αυτά έχουν, λέει, στόχο να τον προειδοποιήσουν, ώστε να πάρει τα κατάλληλα μέτρα και να προφυλαχθεί από ακόμα πιο δυσάρεστες συνέπειες όπως καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια (βλέπε εδώ).


Θα απορείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Όχι, δεν θέλω να σας αγχώσω κι εσάς. Άλλωστε είμαι σχεδόν βέβαιη ότι παρόμοιες καταστάσεις βιώνετε κι εσείς. Απλώς ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Να ξεσκάσω λίγο. Νιώθω ήδη κάπως καλύτερα που τα είπα. Και όχι, δεν το βάζω κάτω. Τι στο καλό? Έχω βιώσει χειρότερες καταστάσεις ( και Χούντα και Πραξικόπημα στην Κύπρο και το χείριστο όλων Τουρκική Εισβολή το 74 και ξεριζωμό). Τα έβγαλα πέρα μια χαρά. Ήμουν βέβαια πιο νέα τότε. Προσπαθώ να ελπίζω σε καλύτερες μέρες και να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, πράγμα που καταφέρνω συχνά. Έλα μου ντε όμως, που δεν είναι λίγες φορές που το βλέπω  μισοάδειο...


29 σχόλια:

stalamatia είπε...

Ολοι το ίδιο λούκι πάνω κάτω τραβάμε Μερόπη μου .
Η διαφορά μας με τα τότε εισβολή το 74 ,χούντα είναι ότι τώρα έχουμε εμείς τις ευθύνες και το άγχος για τα παιδιά ενώ τότε τα τραβάγανε οι γονείς μας για μας.
Καλό Σ/Κ.

TzinaVarotsi είπε...

Προς στιγμή νόμιζα πως έβλεπα γραμμένες τις δικές μου σκέψεις και τα συναισθήματα....... :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

να τα γραφεις να ξαλαφρωνεις και με χαμογελο να γευεσαι τις στιγμες του Τωρα σου...

να σαι καλα πολυ! ξεχειλη απο αισιοδοξια...αυτο λεει πισω απ τις λεξεις ;)

ομορφο βραδακι να χεις,ολοφωτο!

jf είπε...

Αυτό το λίγο-λίγο είναι που σκοτώνει... κι η ανασφάλεια του τώρα και του μετά...

Marina είπε...

Αυτό που βιώνεις εσύ όλοι λίγο-πολύ το νοιώθουμε και στο πετσί μας. Οι απειλές για μείωση των εισοδημάτων μας μας τορπιλίζουν και απο την άλλη, τα νοίκια παραμένουν υψηλά, το ίδιο και οι τόκοι των δανείων.. Η κίνηση στα μαγαζιά πεσμένη..πολλά εμπορικά πρώτα βάζουν "χαμηλές τιμές, κόστος" και μετά κατεβάζουν ρολά..

Ομως τα καφενεία δουλεύουν καλά.. Αν μη τι άλλο..θα πνιγούμε στους καφέδες..

καλημέρα είπε...

Δεν εχω σχολιάσει άλλη φορα, το ήθελα αρκετες φορες, όλο ελεγα μετα (λες να το εκανα καμια φορα και να μην το θυμαμαι; με εχω ικανή)
Διαβαζω τις αναρτησεις σου πολύ καιρό και μου αρεσει η σκέψη σου, ο δυναμισμός, το χιούμορ σου. Ασε πόσες φορες συμφωνώ απόλυτα με όσα γραφεις, για τον Κανταφι, το Αβερωφ...(χμ, όπως είδες, για αυτό μου αρεσουν, γιατί συμφωνώ, δεν είμαι ακριβώς αντικειμενική, ούτε καλος άνθρωπος)

Αυτα που γραφεις σήμερα είναι αγχώδεις καταστασεις, όντως. Χωρίς να θελω να κανω την εξυπνη, μπορεί και να την κάνω όμως, να παρουν όλα καλό δρόμο, να είσαι καλά και όλα θα γίνουν.
Καλό βραδυ!

NdN είπε...

Γεια σου Μερόπη,

Δικαιολογημένα όλα σου τα άγχη και πιστεύω το μεγαλύτερο είναι τα παιδιά και η επαγγελματική τους αποκατάσταση. Νομίζω πως αν κάποιο από τα παιδιά βρει μια δουλειά η ψυχολογία σε όλη την οικογένεια θα αλλάξει. Τα υπόλοιπα μπορεί να δημιουργούν προβλήματα (εκτός της μητέρας σου που όλα πήγαν καλά όπως είπες), αλλά θα είναι παροδικά και σχετίζονται πιστεύω με την περιρρέουσα ατμοσφαιρα της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας.

Υπάρχει μία μελαγχολική διάθεση, μία απαισιοδοξία που μου μεταφέρεται και από τους φίλους μου στην Ελλάδα. Χρειάζονται κάποιες θετικές κινήσεις, κάτι που θα ανεβάσει την ψυχολογία τπυ κόσμου, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται κανένα φως στο τούνελ. Τα ίδια περάσαμε και στο Λονδίνο για περίπου 2 χρόνια όπου πολλοί φίλοι έχασαν τη δουλειά τους, γύρισαν στις πατρίδες τους κτλ. Απλά εδώ ο κόσμος τα αντιμετώπισε τα προβλήματα στην πραγματική τους κλίμακα χωρίς την υστερία και χωρίς θεωρίες συνωμοσίας.

Οσο για τις φήμες περί πτωχευσης, εξόδου από το ευρώ, κατασχεσης καταθέσεων κτλ τα ακούω και εγώ και γελάω. Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αυτό το παραμύθι και ποιος κερδίζει, αλλά σίγουρα από κάποιο σημείο και μετά πανικοβάλει αν το ακούς συνέχεια. Αφού και οι δικοί μου άνθρωποι άρχισαν να γίνονται δύσπιστοι ακόμα και απέναντι σε αυτά που τους λέω εγώ ότι ακούγεται και γράφεται στο Λονδίνο. Πρέπει να υπάρχει απίστευτη παραπληροφόρηση, αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και πιστεύω θα διαψευστούν όλοι αυτοί με τους γνωστούς στο Νομισματοκοπείο που βλέπουν να τυπωνονται δραχμές.

NdN είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
s_pablo είπε...

Δεν έχω να σου πω κάτι για το άγχος σου. Μόνο να το αποβάλεις. Τουλάχιστον έχεις έσοδα, κάτι είναι κι αυτό...

Όσο για τα δάνεια σου, νομίζω ότι μπορείς να επαναδιαπραγματευτείς τους όρους τους, είτε με την τράπεζα σου, είτε με κάποια άλλη. Ρώτησε κάποιον πιο αρμόδιο από μένα και εσένα και θα βρεις την άκρη.

Σου εύχομαι καλή δύναμη και το καλύτερο για τα παιδιά σου.

eirini katsa είπε...

Καλημέρα κ.Μερόπη!!!
Οντως,ένα άγχος το έχουμε καθημερινώς!!!
Και όσο πάει εντείνεται ακόμα περισσότερο...
Τί να κάνουμε έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα...μπάχαλο...
Μας έμεινε τίποτα...;
Ενα πείσμα...και μια πίστη...
Και αυτά μπορεί και να μας σώσουν!!
Να΄στε πάντα καλά!!!
Και ένα χαμόγελο...πάντα θα μας κάνει να απομακρυνόμαστε από το άγχος...λιγάκι!!!
Τις καλημέρες μου!!
:)

VAD είπε...

Αναμφίβολα ζόρικη,αγρια κατασταση,πρέπει όμως να κλεινουμε τ'αυτιά μας στις ανεξέλεγκτες φήμες,δε λεω οτι θα ορθοποδίσουμε ευκολα,αλλά ειμαστε στον πάτο,το ξέρουμε,παρακάτω δεν πάει,όλα παραμυθια είναι...

Meropi είπε...

-@Σταλαματιά μου,
Σ' αυτό που επισημαίνεις (για την ευθύνη) έχεις δίκιο. Τότε (το 74) ακολουθούσαμε απλώς τις αποφάσεις των γονιών μας, ενώ τώρα εμείς πρέπει να λάβουμε τις αποφάσεις.

-@Τζίνα μου,
ναι, αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όλοι (λίγο ως πολύ) έχουμε το ίδιο άγχος και τα ίδια συναισθήματα.

Meropi είπε...

-@Νηφάλια Μέθη μου (πολύ ενδιαφέρον το ψευδώνυμο),
κατ' αρχάς καλώς μου ήρθες από τη γειτονιά μου.Και σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

-@JamanFou μου,
ναι βρε παιδί μου, αυτό το λίγο λίγο και με δόσεις μας έχει δημιουργήσει φοβερή ανασφάλεια.

Meropi είπε...

-@Μαρίνα μου,
είναι λίγο δύσκολο αυτό που βιώνουμε. Αναλάβαμε οικονομικές υποχρεώσεις σε εποχές που τα έσοδα μας ήταν κάπως ψηλά. Τώρα δε που συρρικνώθηκαν, κουτσά στραβά ακόμα τα καταφέρνουμε, αλλα δεν ξέρουμε για πόσο.

-@Καλημέρα μου,
καλώς μου ήρθες από το blog μου. Σ' ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Βλέπω ότι έχεις εκπομπή στο ραδιόφωνο. Εύχομαι να έχεις πάντα καλή διάθεση, να μας ενημερώνεις καλά και με αισιοδοξία.

Βάσσια είπε...

Ξαφνικά και επιβεβλημένα αποκτήσαμε, οι περισσότεροι ένα κοινό: την αβεβαιότητα.

Άσχημο, ψυχοφθόρο και αρνητικό συναίσθημα.
Μερόπη μου μπορεί και να έχει ή να μην έχει αξία το να σου πει κάποιος ότι δεν είσαι μόνη...... κι αυτό γιατί η κατάσταση που μοιραζόμαστε δεν είναι επιλογή μας.

Καλό Σ/Κ
Και καλό μήνα.
:-)

Meropi είπε...

-@NdN μου,
αυτή η βιομηχανία φημών (τις πιο πολλές φορές ανόητων) μας έχει ρίξει το ηθικό. Μακάρι να είχαμε την ψυχραιμία και το φλέγμα των Βρεττανών. Εδώ είναι Ελλάντα....

-@s_pablo μου,
το σκέφτηκα κι εγώ να κάνω επαναδιαπραγμάτευση των δόσεων των δανείων. Όμως διάβασα ότι η επαναπραγμαδιάτευση αυτή σημαίνει απλώς επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με αντίστοιχη μείωση της δόσης. Στην περίπτωση μας είχαμε πετύχει από την αρχή το μεγαλύτερο χρόνο αποπληρωμής. Ας σημειωθεί δεν μπορεί η αποπληρωμή να γίνει μετά τα 70 μας χρόνια (είναι κανόνας των Τραπεζών). Συνεπώς δεν έχουμε περιθώριο μείωσης του χρόνου. Έχουμε όμως, αν δεν κάνω λάθος, δικαίωμα αναστολής, μέχρι ένα εξάμηνο, πληρωμής των δόσεων. Προς το παρόν, κουτσά στραβά καταφέρνουμε να πληρώνουμε τις δόσεις και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

Meropi είπε...

-@Ειρήνη μου,
τα πράγματα για σας τους νέους είναι ακόμη πιο δύσκολα. Εύχομαι δύναμη και θάρρος. Βλέπω ότι έχεις αισιοδοξία. Μπράβο σου!

-@VAD μου,
τώρα που κατέφτασες κι εσύ στη μητέρα πατρίδα, φαντάζομαι, θα έχεις ακούσει και θα έχεις φρίξει κάθε είδους φήμη. Καλό κουράγιο σε όλους μας.

Meropi είπε...

-@Βάσσια μου,
η αβεβαιότητα και κυρίως για το μέλλον των παιδιών μας είναι αυτό που δημιουργεί το μεγαλύτερο άγχος. Σχεδόν όλοι βιώνουμε τα ίδια το ξέρω. Εύχομαι λοιπόν σε όλους μας το καλύτερο.

Swell είπε...

Καλά κάνεις και δεν κλαις Μερόπη μου, άσε το Γιωργάκη να κλαίει μόνος του. Στο κάτω-κάτω αυτός ΦΤΑΙΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Το βασικότερο είναι να γίνει καλά η μητέρα σου.

Το άγχος που αναφέρεις είναι λογικό όταν μία χώρα βιώνει μία βαρβάτη οικονομική κρίση σαν τη δικιά μας πάντως μην αγχώνεσαι μιας και η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει, Ευρωζώνη γαρ... Φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ξεριζωμό που έχεις βιώσει.

Μακάρι να χαρείς τις διακοπές σου.

Στην θέση του γιου σου θα διάλεγα Νορβηγία, αν αντέχει τον καιρό φυσικά...

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Τι θα πει η λέξη τσαμένα;

Ανώνυμος είπε...

"Είμαστε όσο χαρούμενοι είναι το πιο στενοχωρημένο παιδί μας"

Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι η πιο συχνή ψυχοπαθολογία στις χώρες μας.

Καλή δύναμη στη συνέχεια.

Meropi είπε...

-@Γιάννη μου,
το "τσαμένα" σημαίνει περίπου "καημενούλια". Θα μου πεις, ταιριάζει στα έξοδα να τα λέμε "καημενούλια"? Ε, κατ' ευφημισμό το λέω.

-@Ψυχία μου,
πράγματι αυτό το "Είμαστε όσο χαρούμενοι είναι το πιο στενοχωρημένο παιδί μας" αντικατοπτρίζει ακριβώς τη διάθεση της μάνας.

Meropi είπε...

-@Swell μου,
θα αφήσω το ΓΑΠ να κλαίει μόνος του! Χα χα χα!!!

Ανώνυμος είπε...

Η λυση ειναι μια...

Το #1 αγχολυτικο ειναι το σεξ...

Πολυ & καλο.

Μινιμουμ 1 ωρα την ημερα,
7 φορες/εβδομαδα,
365-66/χρονο...

Δεν ειναι για ντροπη...
Ισα -ισα...

Για οποιον μπορει,ειναι υπερηφανεια...
Δεν εχεις κιολας & το αγχος της αντισυλληψης...

Γραψτο σε βιντεο( χωρις να φαινονται προσωπα ) κι ανεβασε το στο youporn...

Αντε,καλο...βόλι...

Meropi είπε...

-@harry μου,
χα χα χα χα!!!! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις????

Leviathan είπε...

auto to agxos 8a mas faei olous..sto treximo kai me ti apotelesma...tipote spoudaio...kalispera!

Meropi είπε...

-@Leviathan μου,
όπου οικονομική κρίση, εκεί και αύξηση του άγχους.

Meropi είπε...

-@Σκρουτζάκο μου,
καλές διακοπές σου εύχομαι και πάντα με χαμόγελο.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου.