Επιτελους το στόλισα!!

Επιτέλους το στόλισα το δέντρο! Άργησα, αλλά το έκανα. Το αποφάσισα γιατί ερχόταν χθες η κόρη μου από την Αγγλία, όπου σπουδάζει. Μου είπε δε από το τηλέφωνο «μαμά, δεν ξέρεις πόσο καιρό ονειρεύομαι την πρώτη βραδιά στο σπίτι, μαζεμένη όλη η οικογένεια δίπλα στο τζάκι και στο χριστουγεννιάτικο δέντρο!». Που να τολμήσω να της πω ότι δέντρο πάπαλα, γιατί δεν αξιώθηκα ακόμα, η οκνηρή, να το στολίσω!! Στρώθηκα λοιπόν η καλή σου, λίγες ώρες πριν πάω στο αεροδρόμιο και το στόλισα. Και να οι μπάλες, να τα αγγελάκια, να οι γιρλάντες, να τα φωτάκια. Κουκλί το έκανα! Και καθώς το στόλιζα αναρωτιόμουν ποιος είχε πρώτος τη φαεινή ιδέα του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Κάτι είχα διαβάσει ότι πρόκειται για αρχαίο έθιμο. Της αρχαίας Ελλάδας;;; αναρωτήθηκα (τι συνηθισμένο να τα βγάζουμε όλα ελληνικά!). Είπα λοιπόν να κάνω μια έρευνα εκ του προχείρου να μορφωθώ (;!). Και να τι αποκόμισα:

Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής ήταν όντως αρχαίο έθιμο, αλλά όχι ελληνικό. Ήταν έθιμο κυρίως των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων. Από αυτούς μεταπήδησε και στους ειδωλολατρικούς λαούς της Ευρώπης (ενδεχομένως και στους αρχαίους Έλληνες). Το χριστουγεννιάτικο δέντρο ως χριστιανικό πια έθιμο προέρχεται από τη Γερμανία μετά τον 8^ο αιώνα. Εκείνος που καθιέρωσε το έλατο ως χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Βονιφάτιος, που για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, έβαλε στη θέση του το έλατο, ως σύμβολο χριστιανικό Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου στα σπίτια στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας (ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοια γιορτή). Το δέντρο του Παραδείσου, που συμβόλιζε τον Κήπο της Εδέμ, ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα. Αργότερα πρόσθεσαν και μπισκότα, καθώς και κεριά που συμβόλιζαν το Χριστό. Τα κεριά τοποθέτησε πρώτος στο δέντρο του ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο ιδρυτής της προτενσταντικής εκκλησίας. Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Αμερική ήδη από τον 17^ο αιώνα από Γερμανούς αποίκους, ενώ στην Αγγλία η εισαγωγή έγινε στις αρχές του 19^ου αιώνα। Στην Ελλάδα ήρθε από τους βαυαρούς βασιλείς το 1833, οπότε στόλισαν τα ανάκτορα στο Ναύπλιο με ένα τέτοιο. Μέχρι τότε οι Έλληνες και κυρίως οι νησιώτες, αντί για δέντρο στόλιζαν ένα ομοίωμα πλοίου (ναυτικός γαρ λαός), έθιμο που ακόμα διατηρείται δειλά – δειλά σε μερικά νησιά। Όσον αφορά την εμπορική εκμετάλλευση του εθίμου ο πρώτος διδάξας είναι ο Αμερικανός (τι άλλο θα ήταν;) Μαρκ Καρ, ο οποίος το 1851 πούλησε στη Νέα Υόρκη δέντρα που έκοψε από το κτήμα του στην Πενσυλβάνια. Από το κτήμα αυτό προέρχεται και το πρώτο δέντρο που στόλισε πόλη. Το αγόρασε ο Έντουαρτ Τζόνσον το 1882 και στόλισε τη Νέα Υόρκη। Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και δημιουργήθηκε μια τεράστια βιομηχανία γύρω από το εμπορεύσιμο πια προϊόν που λέγεται «χριστουγεννιάτικο δέντρο»।

Η χαρά στα μάτια της κορούλας μου όταν είδε το στολισμένο δέντρο μου και κάθισε δίπλα στο αναμμένο τζάκι, με έκαναν να ξεχάσω τα περί εμπορεύσιμου προϊόντος κλπ। Ας σταματήσω πια να αναλύω τα πάντα και να χαρώ τη στιγμή!