Η Μερόπη αστειεύεται

Η Μερόπη αστειεύεται

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Επιτελους το στόλισα!!




Επιτέλους το στόλισα το δέντρο! Άργησα, αλλά το έκανα. Το αποφάσισα γιατί ερχόταν χθες η κόρη μου από την Αγγλία, όπου σπουδάζει. Μου είπε δε από το τηλέφωνο «μαμά, δεν ξέρεις πόσο καιρό ονειρεύομαι την πρώτη βραδιά στο σπίτι, μαζεμένη όλη η οικογένεια δίπλα στο τζάκι και στο χριστουγεννιάτικο δέντρο!». Που να τολμήσω να της πω ότι δέντρο πάπαλα, γιατί δεν αξιώθηκα ακόμα, η οκνηρή, να το στολίσω!! Στρώθηκα λοιπόν η καλή σου, λίγες ώρες πριν πάω στο αεροδρόμιο και το στόλισα. Και να οι μπάλες, να τα αγγελάκια, να οι γιρλάντες, να τα φωτάκια. Κουκλί το έκανα! Και καθώς το στόλιζα αναρωτιόμουν ποιος είχε πρώτος τη φαεινή ιδέα του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Κάτι είχα διαβάσει ότι πρόκειται για αρχαίο έθιμο. Της αρχαίας Ελλάδας;;; αναρωτήθηκα (τι συνηθισμένο να τα βγάζουμε όλα ελληνικά!). Είπα λοιπόν να κάνω μια έρευνα εκ του προχείρου να μορφωθώ (;!). Και να τι αποκόμισα:

Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής ήταν όντως αρχαίο έθιμο, αλλά όχι ελληνικό. Ήταν έθιμο κυρίως των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων. Από αυτούς μεταπήδησε και στους ειδωλολατρικούς λαούς της Ευρώπης (ενδεχομένως και στους αρχαίους Έλληνες). Το χριστουγεννιάτικο δέντρο ως χριστιανικό πια έθιμο προέρχεται από τη Γερμανία μετά τον 8ο αιώνα. Εκείνος που καθιέρωσε το έλατο ως χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Βονιφάτιος, που για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, έβαλε στη θέση του το έλατο, ως σύμβολο χριστιανικό Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου στα σπίτια στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας (ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοια γιορτή). Το δέντρο του Παραδείσου, που συμβόλιζε τον Κήπο της Εδέμ, ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα. Αργότερα πρόσθεσαν και μπισκότα, καθώς και κεριά που συμβόλιζαν το Χριστό. Τα κεριά τοποθέτησε πρώτος στο δέντρο του ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο ιδρυτής της προτενσταντικής εκκλησίας. Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Αμερική ήδη από τον 17ο αιώνα από Γερμανούς αποίκους, ενώ στην Αγγλία η εισαγωγή έγινε στις αρχές του 19ου αιώνα। Στην Ελλάδα ήρθε από τους βαυαρούς βασιλείς το 1833, οπότε στόλισαν τα ανάκτορα στο Ναύπλιο με ένα τέτοιο. Μέχρι τότε οι Έλληνες και κυρίως οι νησιώτες, αντί για δέντρο στόλιζαν ένα ομοίωμα πλοίου (ναυτικός γαρ λαός), έθιμο που ακόμα διατηρείται δειλά – δειλά σε μερικά νησιά। Όσον αφορά την εμπορική εκμετάλλευση του εθίμου ο πρώτος διδάξας είναι ο Αμερικανός (τι άλλο θα ήταν;) Μαρκ Καρ, ο οποίος το 1851 πούλησε στη Νέα Υόρκη δέντρα που έκοψε από το κτήμα του στην Πενσυλβάνια. Από το κτήμα αυτό προέρχεται και το πρώτο δέντρο που στόλισε πόλη. Το αγόρασε ο Έντουαρτ Τζόνσον το 1882 και στόλισε τη Νέα Υόρκη। Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και δημιουργήθηκε μια τεράστια βιομηχανία γύρω από το εμπορεύσιμο πια προϊόν που λέγεται «χριστουγεννιάτικο δέντρο»।

Η χαρά στα μάτια της κορούλας μου όταν είδε το στολισμένο δέντρο μου και κάθισε δίπλα στο αναμμένο τζάκι, με έκαναν να ξεχάσω τα περί εμπορεύσιμου προϊόντος κλπ। Ας σταματήσω πια να αναλύω τα πάντα και να χαρώ τη στιγμή!


23 σχόλια:

marianaonice είπε...

Είναι απίστευτο. Μόλις ξεκινήσαμε με την κόρη μου να ψάχνουμε την προέλευση του έθιμου του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, για να κάνει μία εργασία για το σχολείο της!! Μερόπη μου μας την έδωσες έτοιμη και δεν πιστεύουμε στα μάτια μας! Μήπως επικοινώνησες μαζί μας τηλεπαθητικά;;
Είναι τόσο όμορφη η έρευνά σου και σ΄ ευχαριστούμε πολύ.
Τελικά αν δεν έκανες τη δουλειά που κάνεις θα ήσουν μία τέλεια ...δασκάλα!!
Καλά Χριστούγεννα καλή μου φίλη!!

gerasimos είπε...

Ωραία και ενδιαφέρουσα η διήγησή σου για την ιστορία του στολισμένου δέντρου. Μου άρεσε και το 'τι άλλο θα ήταν;' για τον Αμερικανό πρωτοπόρο στην... κονόμα που λέμε και στην κοινωνιολογία από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.

Να χαίρεσαι εύχομαι την κόρη τώρα τις γιορτές.

sealike2 είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα. Εγώ, όμως κρατάω την ουσία δηλαδή τις οικογενειακές στιγμές και την γιορτινή ατμόσφαιρα που ξεχειλίζουν με την παρουσία του στολισμένου δέντρου στο σπίτι!!Ανεξίτηλες εικόνες με βαθιά νοήματα!!

ΩΣΗΕ είπε...

Λίαν επιμορφωτικόν το ποστ σου Μεροπη μου.
Καλώς τα δέκτηκες, πάντα χαρές για όλη την οικογένεια, καλά φαγοπότια (έ, αυτά είναι σίγουρα, Έλληνες είμαστε) και καλές δίαιτες μετά τα φώτα!

patsiouri είπε...

Ουφ, κι εγώ σιχαίνομαι το στόλισμα!! Δε στολίζω ποτέ, έχω ένα έτοιμο και το βγάζω όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι, χεχε!

αντωνης είπε...

η τελευταια παραγραφος τα λεει ολα!!!

καλο βραδυ :))

Ανώνυμος είπε...

Μεροπή μου, επιτέλους! Ένας ένας να ανοίγει αγκαλιές και χαμόγελα στο παραμύθι. Μπορούμε και το χρειαζόμαστε όλοι. Κι ας είμαι η πρώτη που γκρινιάζω. Ευτυχισμένα φωτεινά Χριστούγεννα, να χαρείς τις στιγμές με τα παιδιά, τα χρόνια περνούν και νομίζουμε ότι τις έχουμε για πάντα. Έτσι κάνει και η δική μου κάθε φορά που προσμένει. Κι όσα χρόνια κι αν περάσαν πάντα σε αυτή τη σκέψη των γονιών στην πόρτα μου έρχονται δάκρια στα μάτια!

Meropi είπε...

Καλοί μου φίλοι καλημέρα
-@Μαριάνα μου καλή σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Λες να κάνω για δασκάλα;; Δεν είναι αργά για μια δεύτερη καριέρα. Πάντως μη νομίζεις, σήμερα με το διαδίκτυο δεν κουράζεσαι να μαζέψεις πληροφορίες. Θυμάμαι την εποχή μας που φορτωνόμαστε τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας για να βρούμε κάτι!
-@Γεράσιμε μου γλυκειέ, κατ' αρχάς να σου ευχηθώ και πάλι να πάνε όλα καλά σήμερα στην παρουσίαση του βιβλίου σου. Είδες ότι καμιά φορά οι συνεχείς κοινωνιολογικές αναλύσεις δεν μας αφήνουν να χαρούμε τη στιγμή! Να πούμε όμως και την αλήθεια είναι μερικές γιορτές που είναι φανερό ότι γίναν για την κονόμα (βλ. γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου!)
--@sealike μου καλέ, αυτές οι γιορτές που μαζευτήκαμε όλοι και πάλι (βλέπεις τα παιδιά λείπαν για σπουδές) έχουν ιδιαίτερο νόημα..
--@Ωσηέ μου καλέ μου συντοπίτη, πράγματι το μεγάλο φαγοπότι άρχισε...Κάποτε είχα ακούσει ένα ωραίο. Οι Κύπριοι (το ίδιο νομίζω ισχύει και για τους Έλληνες τις γιορτές τρώνε σαν να ήταν η τελευταία τους μέρα...Χα χα!
--@Patsiouri μου γλυκό, κι εγώ το στόλισα γιατί μου το ζήτησε το κορίτσι μου! Τώρα πώς το ξεστολίζουν!!
--@a.g μου σ' ευχαριστώ που έγινες τακτικός επισκέπτης της γειτονιάς μου....
--@freedula μου καλή, είδες καλή η ανεξαρτησία, αλλά αυτές τις μέρες θυμόμαστε την οικογενειακή ζεστασιά..

ΩΣΗΕ είπε...

Ναι, και κτίζουμε σπίτια σα να επρόκειτο να ζήσουμε για πάντα...

Οποία ματαιοδοξία...

TzinaVarotsi είπε...

Kαλώς την δέχτηκες!
Τελικά όλοι για χάρη των παιδιών (μικρών ή μεγάλων) την κάνουμε την αβαρία...

roadartist είπε...

Ενδιαφέρον το ποστ σου για την ιστορία του στολισμένου δέντρου!.. Δεν είναι κακό να τα ξέρουμε όλα αυτά. Εμείς ακόμα δεν έχουμε στολίσει πάντως.. :) Τελευταίοι των Μοϊκανών.. :)

Takiz είπε...

Αγαπητή
Πραγματικά ενδιαφέρον η ιστορία που αναφέρεις. Και για να είμαστε ρεαλιστές, πλέων μικρές στιγμές χαράς, κοστίσουν.

Αλλά τη σημασία έχει.

Συγκρίνετε με τίποτα η χαρά των παιδιών όταν αντικρίζουν ένα στολισμένο δέντρο (με γεμάτο δώρα από κάτω!!!). Ή μην ξεχνάμε ότι κοκορευόμαστε, πολλές φόρες για το δέντρο που στολίσαμε.(ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ)

Φυσικά συνυπογράφω αυτό που αναφέρεις:Ας σταματήσω πια να αναλύω τα πάντα και να χαρώ τη στιγμή!

Καλές γιορτές Μερόπη :))

mania είπε...

Καλημερούθκια μου meropi μου, έτσι δεν λέτε οι Κύπριοι;;;
Αμ το άλλο το έχεις ακούσει;;; Στολίζουν λέει δέντρο ανάποδο. Έλα Χριστέ και Άγιοι Απόστολοι!! Ένας από αυτούς είναι η Βάνα Μπάρμπα....

Ανώνυμος είπε...

Madame πολύ καλά έκανες, είναι η πιο όμορφη, κιτς γιορτούλα!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Να τη χαρείς,Μερόπη μου,να τη χαρείς!
Είτε δέντρο είτε καράβι,σημασία έχει με τη διάθεση τα βλέπουμε τα πράγματα.Τέτοιες στιγμές μην ψάχνεις τίποτα.Απόλαυσέ τες!

Καλό σου βράδυ,Μερόπη μου

Meropi είπε...

Σας ευχαριστώ που περάσατε από τη γειτονιά μου καλοί μου διαδικτυακοί φίλοι Ωσηέ, Νιόβη, Roadartist, Takiz, Mania, Sunshine και ψυχούλα,
Να είσαστε καλά και να γιορτάσετε με τους αγαπημένους σας γλυκά και ονειρικά....Καμιά φορά χρειάζεται και η μαγεία..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Βρε Μεροπίτσα έπρεπε να της πεις: "κορούλα μου για να φχαριστηθείς περισσότερα τα Χριστούγεννα, το άφησα το δέντρο να το στολίσεις εσύ! χεχε

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τη χάρηκα την περιγραφή της πεοέλευσης του ΄χριστ/κου δένδρου και του στολισμού γενικότερα.

Καλώς τη δέχτηκες και να περάσετε όμορφα και χαρούμενα τις γιορτές!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

marilia είπε...

Καλώς τη δέχτηκες, λοιπόν, την κόρη και καλά να περάσετε τις γιορτές!!! :):)

Κι εγώ βαριέμαι το στόλισμα του δέντρου -όχι όμως του σπιτιού- και δεν στόλισα φέτος, αν και βρίσκομαι πρώτη χρονιά σε δικό μου σπίτι... Επίσης, αυτό που βαριέμαι περισσότερο είναι το... ξεστόλισμα του δέντρου. Πίκραααααα!

Σταματώ να γκρινιάζω και ξεκινώ να εύχομαι: Όμορφες και ζεστές γιορτές! Ο νέος να χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε!!! :)

Μελομακαρονοφιλάκι!

Aggelos Spyrou είπε...

Καλές γιορτές να έχεις Μερόπη,
και κυρίως,
να μοιράζεσαι τη χαρά τους με τους αγαπημένους σου,
πάντα δίπλα σε στολισμένο δέντρο και σ' αναμμένο τζάκι... :)d

Meropi είπε...

Καλημέρα σε όλους τους φίλους μου του διαδικτύου.
--@ Ασκαρδαμυκτί μου το σκέφτηκα κι αυτό να σου πω την αλήθεια...αλλά πριτάνευσαν πιο λογικές σκέψεις. Χα χα
--@ Φίρδην - Μίγδην μου μια γλαρένια αγκαλιά και από μένα. Αλήθεια γιατί γλαρένια;;;
--@Μαριλία μου άντε καλή διαμονή στο νέο σπιτάκι σου...Καλορίζικο.
--@ Άγγελε μου καλέ μου φύλακα, εύχομαι και σε σένα να έχεις ζεστές γιορτές με την Άνοιξη σου και το αγγελούδι σου.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ααα...θα το μάθεις ...εν ευθέτω χρόνω.. (σε καμιά 15ρια μέρες)
;-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

marayia είπε...

Γλυκειά μου Μερόπη, τα στολίδια είναι οι σκέψεις μας.. κι αυτές προσπα8ούμε να τους δείξουμε..
Ο διάκοσμος του σπιτιού είναι μια έκφραση ..συμβολισμός..
Μπορεί να τεμπέλιασες και στόλισες το δεντριο τελευταία στιγμή..το στόλισες όμως!
Κι αυτό είναι που μετράει
Καλως τη δέχτηκες!
Εγω το μόνο που πρόλαβα είναι να φτιάξω μια φάτνη χειροποίητη ..και να στολισω μια γωνιά του κήπου μου ...( την οποία για ευνήτους λόγους δεν μπορώ να δημοσιεύσω στο blogg μου)
Νά'σαι καλά και να περνάς όλα σου τα Χριστουγεννα κοντά τσι αν8ρώπους π αγαπάς !